ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : จอมโจรที่คิดถึง 01
“นายเคยเหงาจนต้องกอดตัวเองรึเปล่า ฉันเป็นและเป็นมาตลอด”
..........................................
2อาทิตย์แล้วที่ผมอยู่กับไคโตะ ผมไม่รู้ว่าผมกำลังหลงรักตัวเองอยู่หรือเปล่า ตอนที่ผมเป็นโคนันผมดูน่าหลงไหลแบบนี้หรือเปล่านะ คำพูดแบบที่ไม่ค่อยใส่ใจใครกับท่าทางน่ารักๆแบบนั้นผมเคยทำบ้างไหมนะ
“อรุณสวัสฮะ”
ไคโตะปีนขึ้นมาบนตัวผม ผมกับจุ๊บเบาๆที่ริมฝีปาก อ๊ากกกกกกก เด็กนี้ไม่ใช่คนแล้ว น่ารักชะมัด ^O^
“พรุ่งนี้ ดร. จะพานายไปสมัครเรียนละ” ผมพูดอย่างอารมย์ดี
“แต่พรุ่งนี้มีคดีไม่ใช่เหรอฮะ”
“ก็ไม่เกี่ยวกับนายนี่น่า พรุ่งนี้เฮจิจะไปด้วยละ” นั้นเหระเกี่ยวอย่างจังเลยเฟ่ย
“ผมจะไปด้วย ผมจะไปเล่นเป็นโจร” ไคโตะพูดอย่างดื่อดึง
“ถ้านายเป็นโจรงั้นตอนนี้นายโดนจับแล้ว เจ้าหนู” ชินอิจิพูดพร้อมกับจั๊กจีเจ้าตัวเล็ก
“ฮะฮะฮะ ปล่อยนะคุโด้”
“นักสืบหนะถ้าจับคนร้ายได้ไม่มีทางที่จะปล่อยให้หลุดมือไปหรอกนะ นี้เหระคือความมุ่งมั่นของนักสืบ”
“แล้วถ้าโจรคนนั้น คือคนที่เรารักหละฮะ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นสิ่งที่นายต้องทำคือตัดใจไงละ” ชินอิจิพูดด้วยแววตามุ่งมั่น ถ้านายรู้ความจริงนายก็จะจับฉันสินะ
“แต่หมู่นี้ไม่ค่อยเห็นเจ้าคิดมันโผล่หัวออกมาเลยให้ตายสิ” แล้วทำไมต้องทำแก้มป่องๆแบบนั้นด้วย คิดไรกับเคาหรอ...-0-
“เอ๋ พี่ชินอิจิเหงาเหรอฮะ ที่ไม่มีคิดมาคอยกวนใจ”
“เปล่าหรอก ก็แค่ ถ้าไม่มีโจรก็จะไม่มีนักสืบ แต่คิดแบบนี้มันผิดนี่น่า 555+ ช่างเถอะไปอาบน้ำกัน”
ชินอิจิพูดพร้อมกับฉุดเจ้าตัวเล็กให้ตามไปในห้องน้ำ ความคิดของผมลอยออกไปไกลเรื่อยๆ ผมอยากรู้เรื่องของคิด อยากรู้ว่าทำไมหมอนั้นถึงเป็นโจร และทำไมถึงกล้าที่จะท้าทายนักสืบอย่างพวกเรา ไม่ว่าผม หรือเฮจิ ก็เป็นนักสืบที่เยี่ยมยอดทั้งนั้น แต่หมอนั้นกลับมองข้าม
“แบบนี้มันน่าเจ็บใจจริงๆโว้ย”
ชินอิจิตะโกนพร้อมกับทุบประตูห้องน้ำย่างเหลืออด นายแค่ไหนแล้วนะที่ไม่มได้เห็นรอยยิ้มยียวนกวนประสาทนั้น
“ฉัยพรากมันมาแล้ว เฟิร์สคิสแรกของนาย จากนี้ไปก็อยู่กับความทรมารในการคิดถึงฉันเถอะนะ”
อ๊ากกกกกกกกกกก ยิ่งคิดมันก็ยิ่งแค้น ทำไมผมเอาแต่คิดถึงเรื่องบ้าๆ พันนั้นด้วย
“พี่ชินอิจิเป็นอะไรเหรอฮะ”
ไคโตะตะโกนออกมาจากห้องน้ำอย่างสงสัยเมื่อได้ยินนเสียงดังตึงที่ประตู
“ปะ เปล่า” ชินอิจิตอบพร้อมกับชะโงกหน้าเข้าไปในห้องน้ำ แต่
“เหวอออออออ”
คนที่อยู่ในห้องน้ำกับเป็นคนที่ชินอิจิกำลัง
“ คิด..”
“อะฮะฮ่า ปกติฉันไม่ยอมขายหน้าแบบนี้หรอกนะคุโด้ นายน่าจะดีใจนะ ที่เป็นคนแรกที่ได้เห็นร่างเปือยของฉัน”
คิดพูดพร้อมกับฉีดน้ำมาตรงหน้าชินอิจิ
“เหวอ คนตัวเล็กเผลออุทานแค่ชั่วขณะจอมโจรในชุดคลุมสีขาวก็รวบตัวคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอด
“กลิ่นหอมๆแบบนี้มันน่าหม่ำจริงๆให้ตายเถอะ”
คิดพูดพร้อมกับโน้มหน้าเข้าใกล้แต่ กลับโดนพลักกระเด็น
“ไคโตะของฉันไปไหน ถ้าแกทำอะไรเขา แกตายแน่”
“ดุจริงๆนะครับ”
คิดกลั่นหัวเราะ นี้นายห่วงไอ้เด็กนั้นขนาดนั้นเลยเหรอ
“เด็กนั้นปลอดภัยดี ฉันเอาตัวไปเก็บไว้ในที่ดีดีแล้วละ
“ที่ดีดี งั้นเหรอ”
“โจทย์ของวันนี้ก็คือ ที่ที่ สัมผัสท้องฟ้าถึง มีเสียงกรีดร้องและรอยยิ้ม มีทั้งผีและนางฟ้า ฉันจะรอนายอยู่บนสวรรค์นะ จนถึงเที่ยงคืนแค่นั้นนะ คุโด้”
“ว่าไงนะ”
“แล้วเจอะ” คิดพูดพร้อมกับจ้องชินอิจิตาแป๋ว
“แล้วแกจะมาอ้อยอิ่งทำไม จะไปก็ไปเซ่”
“นี้นายไม่ห่วงว่าฉันจะทำร้ายเด็กนั้นงั้นเหรอ”
“ถ้าแกกล้าละก็ฉันฆ่าแกแน่ แล้วที่ที่แกบอกหนะฉันรู้แล้วว่าที่ไหน เพราะงั้นฉันจะไปตอนนี้เลย”
“งั้นเหรอ” คิดพูดพร้อมกับเหยียดริมฝีปาก ทำไมฉันถึงตั้งโจรให้กับคนฉลาดอย่างนายง่ายขนาดนี้นี้นะ
“แล้วก็อีกอย่างนะ ถ้าแกกล้าแตะต้องไคโตะละก็ ฉันจะตามสืบเรื่องแกและจับแกให้ได้ภายในวันเดียว” ชินอิจิพูดสีหน้าจริงจัง
“ดูนายจะห่วงเด็กคนนั้นเหลือเกินนะ”
“เท่าชีวิต ของพี่ชายไงละ”.....
จบค่า
ทายกันถูกรึเปล่าที่ที่ชินอิจิจะไปคือที่ไหนคะ 2 คอมเม้นท์อัพต่อละกันเนอะๆ ขอโทษด้วยที่บางครั้งเนื้อเรื่องมันดูจะห้วนๆก็นี้มันเรื่องแรกนี่น่า ขอความเห็นใจด้วยค่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น