คมดาบไร้ปราณี

ลำดับตอนที่ #2 : ไต่น้ำตก การฝึกหฤโหด

ตอนที่ 2 ไต่น้ำตก การฝึกหฤโหด

14 ปีต่อมา ณ หมู่บ้าน ปีศาจแห่งราตรีสงัด

ท่ามกลางลมหนาวที่พัดมายังหมู่บ้าน ปีศาจราตรีสงัด เด็กๆกำลังวิ่งเล่นกลางป่าไผ่ที่เต็มไปด้วยหิมะ

“ อย่าหนีนะคีด ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่ “ เด็กหนุ่มผมยาวสีแดงเพลิง ผมของเขารวบมัดยาวจนถึงหลัง อยู่ในชุดกิโมโนของเด็กผู้หญิง วิ่งมาอย่างรวดเร็วมีสีหน้าโกรธจัดจนหน้าแดง เขาวิ่งไล่เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาล เขามีผมหยักสก หน้าตาออกทะเล้นในชุดของทหารโปรตุเกส

“ จ้างให้ก็จับไม่ทันหรอก โมริยะ “ คีดวิ่งอย่างรวดเร็วลัดเลาะตามป่าไผ่ที่มีหิมะเกาะเต็มทั้งต้น

“ ใช่ข้าตามแกไม่ทัน…แต่เพลงดาบของข้าตามแกทันแน่ เพลงดาบมังกรสะบัดหาง “ ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็ชักดาบไม้ที่เขาสะพายหลังอยู่ แล้วฟันอย่างรวดเร็วจนเกิดลมพัดไปเป็นทางยาวอย่างรวดเร็วพุ่งไปที่กลางหลังของคีดอย่างรวดเร็วและแม่นยำ

“ คิดว่านายมีคนเดียวหรือไง เจอเพลงดาบข้าบ้างสิ เพลงดาบคลื่นอัสนี “ คีดฟันดาบไม้ของเขาลงบนผืนดินอย่างรุนแรง ทำให้เกิดคลื่นสายฟ้าวิ่งไปตามผืนดินที่เต็มไปด้วยหิมะดั่งอสรพิษที่กำลังเลื้อยเข้าหาเหยื่ออย่างรวดเร็ว ทั้งสองเพลงดาบปะทะกันอย่างรุนแรงจนเกิดการระเบิดขึ้น ทำให้ต้นไผ่รอบข้างล้มระเรระนาดเป็นรัศมีวงกว้าง

“ อยากลองอีกครั้งไหมคีด คราวนี้แกได้ตายจริงแน่ “ โมริยะพูดพร้อมตั้งท่าฟันดาบ

“ แน่นอน มาเลยโมริยะ “ คีดตะโกนพร้อมวิ่งประจัญหน้ากับโมริยะ ส่วนโมริยะก็พุ่งมาหาคีดเช่นกัน

“ พอทั้งสองคนนั่นแหละ “ มีเสียงตะโกนมาจากระหว่างคีดและโมริยะ

“ ลุงไคทะสึ “ โมริยะและคีดตะโกนพร้อมกัน

มีมือออกมาระหว่างโมริยะและคีด จับหัวเขาทั้งสองคน มาชนกัน

โป๊ก!!!

เสียงหัวของทั้งสองชนกัน

“ จ๊าก…เจ็บๆๆๆ ทำแบบนี้มันเจ็บนะลุง “ คีดล้มลงไปเกลือกกลิ้งบนผืนหิมะ

“ ฮึ่ย…ล่อซะแรงเลยนะไคทะสึ “ โมริยะบ่นพึมพำ

“ เจ้าอยากเจ็บมากกว่านี้หรือเปล่าล่ะโมริยะ “ ชายชราคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นระหว่างร่างของคีดและโมริยะ เขามีผมและเคราสีเงิน สวมแว่นตากลมๆตกมาอยู่ที่จมูก ตาขวาของเขาบอดเพราะโดนสัตว์ป่าข่วน เขาอยู่ในชุดนอนสีน้ำเงินลายเขียว ดวงตาดูมีเมตตา

“ ลุงไคทะสึ ทำไมต้องหัวผมไปโขกกับโมริยะคุงด้วยล่ะเราไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย “ คีดลุกขึ้นและเขามาพูดกับลุงไคทะสึอย่างน่าเอ็นดู

“ อย่า !!! เติมคุงหลังชื่อชั้นนะ “ โมริยะตวาดคีดพร้อมง้างดาบไม้ของเขา แต่ลุงไคทะสึห้ามไว้ทัน

“ ผิดซิ…พวกเจ้าโดดซ้อมเพลงดาบแถมยังทำลายต้นไผ่ของชาวบ้านอีก มาซะดีๆทั้งคู่เลย “ ลุงไคทะสึพูดจบก็ลากทั้งสองคนไปกลับเข้าหมู่บ้าน

ทางเข้าหมู่บ้านไม้เก่าๆผุๆพังๆ มีอักษรสีทองสลักไว้ว่า “ หมู่บ้านปีศาจแห่งราตรีสงัด “

“ นี่ลุงจะทำโทษอะไรพวกเราก็บอกมาเหอะ ผมได้ทำๆให้เสร็จๆไป “ โมริยะบ่นพึมพำพร้อมเดินตามลุงของเขาไป แต่ลุงของเขาได้ยินที่เขาบ่น

“ ไม่ต้องรีบหรอกโมริยะ ข้าเตรียมการฝึกสนุกๆให้เจ้าแล้ว “ ลุงไคทะสึพูดด้วยน้ำเสียงมีเลศนัย

ลุงไคทะสึ เดินนำโมริยะและคีด พวกเขาเดินผ่านหมู่บ้าน เดินออกจากหมู่บ้านจากทางหลังของหมู่บ้าน ผ่านป่าต้นหลิวมากมาย จนมาถึงน้ำตกแห่งหนึ่งกลางป่าน้ำตกนี้มีน้ำไหลเชี่ยว น้ำตกนี้สูงประมาณ 20 เมตร

“ เอาล่ะ…ถึงแล้วที่ฝึกพิเศษของพวกเจ้า “ ลุงไคทะสึเอ่ยขึ้น เมื่อเดินทางถึงน้ำตก

“ จะให้เราฝึกอะไรล่ะลุง บอกมาเลย ผมทำได้ทั้งนั้น “ โมริยะพูดด้วยวาจาและท่าทางทำหยิ่ง

“ หึ หึ ให้ฝึกเสร็จก่อนเถอะ แล้วเจ้าค่อยพูด ข้าจะให้เจ้าทั้งสองเอาดาบไม้ยันตัวเองเดินไต่น้ำตกขึ้นไปในแนวดิ่งใครทำไม่ได้ก็ห้ามกลับบ้าน เป็นอันขาด “ ลุงไคทะสึพูดเสร็จ ก็เอาดาบคาโทริวโช ซึ่งเป็นดาบซามูไรประจำตระกูลของลุงไคทะสึ ยันตัวเองกับหน้าผาหินที่น้ำตก ลุงไคทะสึเดินอย่างรวดเร็วในแนวดิ่ง โดยมือซ้ายคอยปกป้องร่างกายจากฝูงปลาหางดาบ ( เป็นปลาน้ำจืด ชอบไต่น้ำตกกลับแหล่งที่มันเกิดเพื่อจะวางไข่ เป็นปลาขนาดเล็ก มีหางคมกริบเหมือนดาบดังชื่อของมัน ) ลุงไคทะสึเดินขึ้นไปได้ครึ่งทางก็กระโดดลงมาหาโมริยะและคีดที่กำลังนั่งพักอยู่ รองเท้าเกี๊ยะของลุงไคทะสึกระทบกับหินเป็นเสียงดังสนั่น จนฝูงนกตื่นบินออกจากรัง