คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
ตึง ตึง
สองเท้าเล็กกระทืบพื้นเสียงดังเดินเข้าไปหาเพื่อนสนิททั้งสองคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะประจำของพวกเขาด้วยอารมณ์โมโห ใบหน้าหวานบูดบึ้งจนเพื่อนที่นั่งรออยู่หันไปมองผู้มาใหม่อย่างสงสัย
มันไปโมโหใครมาวะ
"แกเป็นอะไรลู่หาน"คนตาโตเอ่ยถามเพื่อนสนิทของตนที่ทำหน้ายักษ์ไม่สบอารมณ์อยู่
"ยัยพวกบ้าจีน่า มันแกล้งฉัน มันแย่งกระเป๋าของฉันไป ดีโอแกต้องช่วยฉันนะ"ลู่หานพูดเสียงดัง สองมือเล็กกำหมัดแน่นอย่างโกรธแค้น ต้องโทษที่วันนี้นาฬิกาปลุกของเขาไม่ทำงานทำให้ตื่นช้ากว่าปกติแล้วมันก็ส่งผลให้เขามาเรียนสาย และตอนที่เขาจะปีนกำแพงเข้ามาในโรงเรียนเพราะประตูหน้าโรงเรียนปิดไปตั้งแต่แปดโมงครึ่ง ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเจอพวกยัยมารจีน่า
'กระเป๋าของแกสวยดีนิ ฉันขอนะ ลู่หาน ฮะฮ่า'เสียงเยาะเย้ยพร้อมกับเสียงหัวเราะของยัยบ้านั่นเขายังจำมันได้ดี
คิดแล้วแค้นโว้ย
ปึง
เสียงตบโต๊ะเสียงดังจนคนหน้าตาจิ้มลิ้มที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ถึงกับสะดุ้ง เงยหน้าขึ้นจากหนังสือแล้วมองเพื่อนของตัวเองที่กำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
"ใจเย็นน่า"
"ไม่ยงไม่เย็นมันแล้ว นั่นมันกระเป๋าใบใหม่ของฉันนะ แบคฮยอนนนนนนนน" ลู่หานพูดด้วยน้ำเสียงอาลัยอาวรณ์ จนแบคฮยอนเริ่มที่จะเห็นใจ จะไม่ให้เขาเสียดายได้ยังไงล่ะกระเป๋าใบนั้นแม่ของเขาซื้อแล้วส่งมาให้จากจีน แล้วเขาก็เพิ่งเอามาใช้วันนี้เป็นวันแรกแต่โดนพวกยัยจีน่าหน้าหนาแย่งไปซะก่อน
"เดี๋ยวฉันพาแกไปจัดการพวกนั้นเอง"ดีโอพูดพร้อมกับจับมือของลู่หานให้ลุกขึ้น
"จะไปไหน หมดคาบว่างแล้ว เรามีเรียนต่อนะ"พยอนแบคฮยอนเด็กเรียนประจำกลุ่มท้วงขึ้น เพราะวันนี้มีคาบว่างหนึ่งชั่วโมงก่อนจะต้องกลับไปเรียนคาบต่อไป ลู่หานมาสายยังไม่ได้เข้าเรียนเลย ถ้าคาบนี้ขาดอีกคงไม่ดีแน่
"เอาไงดี"ดีโอหันไปถามลู่หานพลางมองหน้าแบคฮยอนอย่างชั่งใจ เฮ้อ มีเพื่อนเป็นเด็กเรียนก็อย่างนี้แหละ
"เออ เรียนก่อนก็ได้"ลู่หานมองหน้าแบคฮยอนที่กำลังลังทำหน้าอ้อนวอนอยู่ก็อดที่จะสงสารไม่ได้ คงต้องตามใจเจ้าตัว ไม่รู้จะตั้งใจเรียนไปไหน แค่นี้ก็ได้อันดับหนึ่งของระดับชั้นทุกปีแล้ว
หลังจากเรียนเสร็จ ฉันตามไปเอาเรื่องพวกเธอแน่ ยัยจีน่าทรงโต!
"อยากได้กระเป๋าคืนมั้ย ยัยกวางป่า"
เสียงเยาะเย้ยที่ดังขึ้นข้างหลังทำให้ลู่หานหันไปมอง นึกว่าเสียงหมาเห่าที่ไหน ที่แท้ก็เสียงยัยจีน่านี่เอง เขากำลังจะไปหาอยู่พอดี อุตส่าห์รอจนเรียนเสร็จ ความจริงก็ไม่เรียกว่าเรียนหรอก ควรจะเรียกว่านั่งนับเวลาให้มันผ่านไปเร็วๆมากกว่า เพราะหัวสมองของเขาคอยแต่จะคิดเรื่องกระเป๋าใบใหม่ของตัวเองอยู่
"เอาคืนมา"มือเล็กยื่นไปหวังจะฉกกระเป๋าของตัวเองกลับคืนมาแต่จีน่าก็เบี่ยงหลบได้ทันก่อน
"ไม่คืน ถ้าอยากได้คืนก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"
"อะไร อย่ามาลีลานะยัยหน้าวอก"
"ปากดีจริงๆ ฮะฮ่า"ท่าจะบ้าโดนด่าแล้วหัวเราะ
"มีอะไรก็พูดมา"ลู่หานพูดตัด ทำไมดีโอกับแบคฮยอนไปนานจังนะ อยู่คนเดียวมันรู้สึกโหวงๆยังไงก็ไม่รู้ วันนี้ ยัยหน้าวอกนี่ก็มาแปลก ปกติจะส่งเสียงดังตลอดถ้าโดนเขาว่าขนาดนี้ก็คงโวยวายไปแล้ว แต่นี่กลับยืนหัวเราะเฉยเลย
"ถ้าอยากได้คืน แกก็ต้องไปจีบ โอเซฮุนให้ติดก่อนสิ"โอเซฮุน ใครวะ โรงเรียนนี้มีคนชื่อนี้ด้วยเหรอ ทำไมเขาไม่เคยได้ยินชื่อเลย
"ใครคือโอเซฮุน เธอคิดจะเล่นอะไรของเธอฮะ!"ลู่หานตะโกนเสียงดังใส่คนที่ยืนทำหน้ายิ้มอยู่อย่างโมโห ตอนนี้เขาโกรธจนแทบจะกินหัวยัยบ้านี่เข้าไปได้อยู่แล้ว
" ใครๆเขาก็รู้จักโอเซฮุนทั้งนั้นแหละ อยู่ป่านานจนไม่รู้เรื่องอะไรเลยสินะ ฮะฮ่าๆๆ"เสียงหัวเราะที่ดังขึ้นยิ่งทำให้ร่างเล็กโกรธจนควันออกหู หมัดเล็กๆถูกกำไว้แน่น จีน่าเหลือบตามองเล็กน้อยแล้วแสยะยิ้มออกมา
"^ ^!"
"จะต่อยฉันเหรอ พวกเธอ ยัยกวางป่ามันจะต่อยฉัน หึหึ"จีน่าหันไปพูดกับเพื่อนที่มาด้วยกันอีกห้าคน ก่อนที่จะพร้อมใจกันหัวเราะเยาะร่างเล็กที่ยืนกำหมัดนิ่ง ตอนนี้ลู่หานเสียเปรียบเพราะอยู่คนเดียวทำให้พวกของจีน่าได้ใจคิดว่าตัวเองเหนือกว่า
ผลัวะ
หมัดเล็กๆชกเข้าที่เบ้าตาข้างขวาของจีน่าอย่างแรงจนร่างบอบบางเซเกือบล้ม แต่ได้เพื่อนพยุงไว้ก่อนไม่งั้นคงได้ล้มลงไปกองกับพื้นแน่
"แกต่อยฉันเหรอ จับมัน"จีน่าสลัดมือของเพื่อนที่ช่วยพยุงออก ก่อนจะสั่งให้เพื่อนของเธอเข้าไปจับตัวของลู่หานไว้
"ปล่อยสิวะพวกหมาหมู่"แขนทั้งสองข้างของลู่หานโดนล็อกไขว้ไว้ด้านหลัง ก่อนที่มือเรียวของจีน่ายกยกค้างขึ้นกลางอากาศหมายจะตบคืน
"จะทำอะไรเพื่อนฉัน ยัยหน้าวอก"ดีโอเดินเข้ามาพร้อมกับจับมือของจีน่าไว้ทันก่อนที่มันจะถูกตบลงไปยังแก้มของลู่หาน จีน่าหันไปมองคนที่จับตนอย่างเอาเรื่อง แต่ก็โดนดีโอบิดแขนจนเธอร้องออกมาด้วยความเจ็บ
"ปล่อย"ลู่หานสลัดมือออกจากการเกาะกุมก่อนจะเดินมาอยู่ข้างๆดีโอกับแบคฮยอน
"ไหนๆพวกแกก็มาครบแล้ว มาเข้าเรื่องเลยดีกว่า"เมื่อเห็นว่าเสียเวลามากแล้วจีน่าก็เริ่มพูดถึงจุดประสงค์หลักของตนเอง ดีโอและแบคฮยอนซึ่งเข้ามาใหม่ได้แต่งงงวยกับคำพูดของจีน่า
"มีอะไรกันเหรอ"แบคฮยอนกระซิบถามลู่หานที่ยืนจ้องตากับจีน่าจนน่ากลัว แต่ก็ไร้เสียงตอบกลับมา
"เรื่องโอเซฮุนฉันยังยืนยันเหมือนเดิม ถ้าแกทำสำเร็จฉันจะคืนกระเป๋าให้ แต่ถ้าไม่ พวกแกสามคนจะต้องมาเป็นเบ๊ของฉันจนกว่าจะเรียนจบ โอเคมั้ย"
"ไม่โอเค แค่กระเป๋าใบเดียวฉันซื้อใหม่ได้ ฉันไม่มีเวลามาทำเรื่องไร้สาระกับพวกเธอหรอก"ลู่หานจตอบทันควัน ต่างจากดีโอและแบคฮยอนที่ยืนกระพริบตาปริบๆไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร
"ปอดแหก แค่นี้ก็ไม่กล้า"จีน่ายิ้มเยาะ จนลู่หานรู้สึกอยากจะกระชากหน้าขาววอกของยัยบ้านี่จริงๆ เขาไม่ยอมให้ยัยนี่ดูถูกเขาหรอก
"ก็ได้ฉันตกลง แต่ว่า ถ้าฉันทำได้พวกเธอต้องเลิกยุ่งกับพวกฉันสามคนแล้วก็ต้องทำเวรห้องแทนพวกฉันจนกว่าจะออกจากโรงเรียนนี้ ที่สำคัญเธอต้องคลุกเข่าลงต่อหน้าของฉันแล้วตะโกนขอโทษดังๆให้คนทั้งโรงเรียนได้ยิน ตกลงมั้ย"ลู่หานพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด เขาไม่ได้อยากมีเรื่องกับยัยพวกนี้ แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันก็เป็นเพราะยัยพวกนี้มาหาเรื่องพวกเขาก่อน ไม่รู้ว่าพวกเขาเคยไปทำอะไรให้พวกเธอไม่พอใจ
"ตกลง ฉันให้เวลาแกหนึ่งเดือนในการจีบโอเซฮุน"จีน่าย้ำข้อตกลงก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับพูดทิ้งท้ายว่า
"ลืมบอกอีกอย่าง คนอย่างโอเซฮุนน่ะ ต่อให้ฉันให้เวลาแกทั้งชาติแกก็จีบไม่ติดหรอก ฮะฮ่าๆๆ"
"ลู่หานเป็นอะไรหรือเปล่า"แบคฮยอนเอ่ยถามเพื่อนตัวเองที่ยังยืนนิ่งอยู่ทั้งที่พวกของจีน่าก็ไปกันหมดแล้ว
"โอเซฮุนคือใคร"แบคฮยอนส่ายหน้าไม่รู้จักเพราะเขาเอาแต่เรียนจึงไม่ค่อยรู้จักใครสักเท่าไหร่
"พวกแกสองคนนี่ไปอยู่หลังเขามาหรือไง โอเซฮุนน่ะ ดังจะตาย"ดีโอพูดขึ้นหลังจากที่นั่งเงียบเพราะกำลังปะติดปะต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อครู่อยู่
"ไร้สาระ"ลู่หานส่ายหัวกับเรื่องไร้สาระแบบนี้ ไม่แปลกหรอกที่เขาไม่รู้จักคนดังของโรงเรียน เพราเขาไม่ค่อยสนโลกภายนอกเท่าไหร่
"อะไรมันจะมีสาระเท่าหนังสือแนวฆาตรกรรมเลือดสาดของแกล่ะ"ดีโอเอ่ยแซว ที่บอกว่าลู่หานไม่สนใจโลกภายนอกน่ะก็เพราะเขาชอบอ่านหนังสือแนวฆาตรกรรมโหด แนวลึกลับสยองขวัญ จนบางครั้งดีโอและแบคฮยอนมองว่สเขาเป็นโรคจิต
"สนุกดีออก แกลองอ่านดูบ้างสิ"
"ไม่อ่ะ"ดีโอปฏิเสธอย่างรวดเร็ว เขาไม่กล้าอ่านหรอก แค่ต้องมาทนฟังลู่หานเล่าเขาก็กลัวจะแย่อยู่แล้ว ไม่เข้าใจทำไมถึงชอบอ่านหนังสือแนวนี้นะ
"ไม่รู้จักของดีซะแล้ว ว่าแต่โอเซฮุนนี่เป็นใคร"
"ฉันมีรูป เดี๋ยวเอาให้ดู"ดีโอครุ่นคิดก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเคยแอบถ่ายรูปเซฮุนไว้ เห็นคนชอบเยอะตัวเองก็เลยขอมีรูปเก็บไว้บ้างจะได้ไม่ตกเทรนเหมือนเพื่อนอีกสองคน
"แกไปถ่ายตอนไหนเนี่ย"ลู่หานเลิกคิ้วสงสัย ปกติก็อยู่ด้วยกันตลอดเอาเวลาไหนไปถ่ายวะ
"เออน่า ดูเร็ว"ดีโอบอกปัดๆยื่นโทรศัพท์ที่หน้าจอปรากฏรูปของโอเซฮุนให้ลู่หานดู
"หล่อขนาดนี้ มิน่าล่ะยัยจีน่าถึงได้พูดแบบนั้น"ลู่หานเริ่มคิดหนัก คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน คนในรูปหน้าตาหล่อเกินไปจนเขาเริ่มไม่มั่นใจในตัวเอง
"ดีโอ แบคฮยอนพวกแกว่าฉันจะจีบเขาติดมั้ยวะ"แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นจากหนังสือแล้วตอบลู่หาน
"ติดอยู่แล้ว ลู่หานน่ะน่ารักจะตาย"
"ไม่ติดหรอก ฉันเคยได้ยินมาว่าคนที่ไปสารภาพรักกับโอเซฮุนน่ะ โดนปฏิเสธกลับมาทุกราย ได้ยินมาแว่วๆว่ายัยจีน่าก็เพิ่งโดนปฏิเสธมาเหมือนกัน"คำตอบที่แตกต่างจากของแบคฮยอนโดยสิ้นเชิงของดีโอทำให้ลู่หานกลุ้มใจมากขึ้นไปอีก ไม่ได้ๆ เขาจะแพ้ยัยจีน่าไม่ได้
"แล้วฉันจะไม่โดนปฏิเสธเหรอ"
"ไม่เหลือ เอาน่าเดี๋ยวฉันช่วยแกเอง"ดีโอพูดปลอบใจ ลู่หานรู้สึกใจชื้นขึ้นมาอีกเปราะนึง
"ดีโออา วันนี้ฉันกลุ้มใจมาก แล้วก็มีหนังเข้าใหม่ด้วยไปดูด้วยกันนะ"
"หนังเรื่องอะไรเหรอ"รอยยิ้มแปลกๆชวนให้ขนลุกบนใบหน้าหวานของลู่หาน ดีโอเริ่มรู้สึกว่าหนังที่ลู่หานชวนไปดูมันต้องเป็นหนังแนวนั้นแน่ๆ
"ผีอมตะ"นั่นไงว่าแล้วเชียว เรื่องก่อนๆที่เขาเคยหลวมตัวไปดูด้วยทำเอานอนไม่หลับไปสามคืน ดีโอทำหน้าขยาด เขาไม่ยอมไปดูกับลู่หานแน่
"เอ่อคือ ฉันไม่ว่างน่ะ แกชวนแบคฮยอนสิ"เมื่อดีโอปฏิเสธ ลู่หานก็หันไปส่งสายตาอ้อนให้แบคฮยอนที่กำลังก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่อย่างเอาจริงเอาจัง
"แบคฮยอน"
"ฉันไม่ว่างน่ะมีเรียนพิเศษตอนเย็น"แบคฮยอนหน้าซีดตั้งแต่ได้ยินชื่อเรื่องแล้ว เขาไม่ชอบดูหนังแนวนี้เลย ดูแล้วมันติดตา ปกติเขาก็ไม่ค่อยได้ดูหนังอยู่แล้วยิ่งเป็นหนังแนวที่ลู่หานชอบเขายิ่งไม่ไปดู
"พวกแกไม่รักฉัน ฉันไม่ยอม ฮือ"ลู่หานโวยวายแสร้งบีบน้ำตา แบคฮยอนเริ่มจะใจอ่อนทำหน้าลำบากใจ ดีโอเห็นหน้าแบคฮยอนก็อดจะสงสารไม่ได้ เอาวะเขาจะเป็นคนเสียสละเอง
"ฉันไปก็ได้"คำตอบตกลงของดีโอทำให้ลู่หานกลับมาดี๊ด๊าเหมือนเดิม แบคฮยอนถอนหายใจโล่งอกที่ตนเองรอด แต่ก็น่าสงสารดีโออยู่เหมือนกัน
" ฉันดูทีเซอร์แล้วน่าดูมาก ตอนที่โดนเลื่อยตัดแขนอ่ะน่าสนุกมาก ตื่นเต้นๆ"ลู่หานยังคงเล่าตัวอย่างหนังอย่างเมามันส์ผิดกับดีโอที่ได้แต่โอดครวญในใจ สนุกคนเดียวเหอะน่ากลัวจะตาย สงสัยคราวนี้เขาต้องนอนไม่หลับเป็นอาทิตย์แน่
"ดีโอ ทำไมขอบตาดำอย่างนี้ล่ะ"แบคฮยอนเอ่ยถามเพื่อนสนิทของตนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องเรียน สภาพนี่ดูไม่ได้เลย ขอบตาดำเหมือนคนอดหลับอดนอน
"แกก็ลองถามไอ้ตัวต้นเหตุดูสิ ว่ามันพาฉันไปเจอกับอะไร"พูดพลางเพยิดหน้าไปทางประตูห้องเรียนที่ร่างเล็กๆของลู่หานกำลังเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอารมณ์ดี
"หวัดดี ดีโอ แบคฮยอน โย่วๆ" ลู่หานทักทายอย่างอารมณ์ดี วันนี้เขาครึกครื้นเป็นพิเศษเพราะเมื่อวานที่เขาไปดูหนังกับดีโอน่ะ มันสนุกมาก โหดสมใจเขาจริงๆ คิดแล้วอยากไปดูอีกรอบ
แบคฮยอนเห็นท่าทางที่แตกต่างกันของดีโอและลู่หานก็พอจะเดาได้ว่าทำไมดีโอถึงมีสภาพแบบนี้ สงสัยคงต้องนอนไม่หลับอีกแน่ ถ้าเขาไปดูด้วยคงมีสภาพไม่ต่างจากดีโอเท่าไร่
"ไม่ต้องยิ้มเลย แกดูหน้าฉันก่อน" ดีโอแหวใส่ลู่หาน พร้อมกับยกนิ้วชี้ที่หน้าของตัวเอง หนังเรื่องนี้มันโหดร้ายกว่าเรื่องก่อนที่เขาเคยไปดู มันทั้งโหด ดิบ เถื่อน คนที่ไปดูจะต้องจิตแข็งสุดๆหรือไม่ก็จิตไม่ปกติ โดยเฉพาะเพื่อนของเขา ตอนฉากควักลูกตา ฉากตัดลิ้นตัวเอง มันหัวเราะเฉยเลย ต่อไปนี้เขาจะไม่ไปดูหนังกับลู่หานอีกแล้ว
"ดีโอผู้น่ารัก เป็นอะไรอ่ะ"ลู่หานจ้องหน้าดีโอพลางฉีกยิ้มกว้าง
"ไม่ต้องมาพูดเลย" ดีโอเชิดหน้าใส่
"โอ๋ๆ อย่างอนเลยนะ ฉันมีเรื่องจะบอก หลังจากที่เมื่อวานฉันได้ไปดูหนังมาแล้ว มันก็ทำให้ฉันเกิดแรงบันดาลใจเรื่องของโอเซฮุน" คำพูดของลู่หานสร้างความแปลกใจให้ดีโอและแบคฮยอน หนังสยองขวัญมันเป็นแรงบันดาลใจในเรื่องความรักได้ยังไง นับวันลู่หานยิ่งมีนิสัยไม่ปกติ
"ยังไง"
"ก็ถ้าโอเซฮุนปฏิเสธฉัน ฉันก็จะค่อยๆควักลูกตาเขาออกมาเหมือนในหนังไง แล้วฉันก็จะใช้เลื่อย..."
"หยุด พอได้แล้ว แกจะบ้าหรือไง" ดีโอพูดดักลู่หานอย่างรู้ทันว่าเพื่อนของตนจะพูดอะไรต่อ ลู่หานขำเล็กน้อยกับท่าทางตื่นตระหนกของดีโอ เขาไม่คิดจะทำจริงๆหรอก แค่แกล้งดีโอกับแบคฮยอนเล่น เขาไม่ได้โรคจิตขนาดนั้นสักหน่อย แต่ถ้าโดนโอเซฮุนปฏิเสธล่ะก็ ไม่แน่
"ฉันล้อเล่นน่า อย่ากลัวเลยนะดีโออา แบคฮยอนนา" พูดจบมือเล็กๆก็หยิกแก้มทั้งสองของเพื่อนอย่างหมั่นเขี้ยว
"แล้วเรื่องโอเซฮุนล่ะ แกจะเอายังไง"
"ไม่รู้ แกช่วยแนะนำฉันหน่อยสิ ผู้เชี่ยวชาญโดคยองซู" ลู่หานถามดีโออย่างจริงจัง ก็เขาไม่เคยจีบใคร เลยไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ในกลุ่มก็มีดีโอนี่แหละที่พอจะรู้เรื่องพวกนี้อยู่บ้าง ส่วนแบคฮยอนน่ะเหรอ อีกไม่นานก็คงจะแต่งงานกับหนังสือแล้วล่ะ อย่าให้พูดถึงเรื่องแฟนเลย
"ง่ายๆ สามข้อรับรองสำเร็จแน่"ลู่หานตั้งใจฟังดีโออย่างใจจดใจจ่อ
"..."
"ยั่ว"
"0...0!"
"ให้ท่า"
"...!"
"สุดท้ายอ้าขารอเลย"
พลั่ก
คำพูดสุดท้ายของดีโอมาพร้อมกับแรงผลักอย่างแรงที่หัวเล็กๆ คนตาโตถลึงตาใส่คนที่ผลักตัวเองอย่างตกใจ
"แกผลักฉันทำไม"
"ฉันจะไปจีบเขาเป็นแฟน ไม่ได้ถวายตัวเป็นเมีย"
"คล้ายๆกันล่ะน่า"ลู่หานคิดหนัก เรียวเคาะหัวตัวเองเบาๆอย่างใช้ความคิด หรือว่าเขาจะทำตามดีโอบอกก่อน เพราะยังไงดีโอก็เคยมีแฟนมาแล้วตั้งคนนึง
"แกเคยใช้เหรอ ไอ้สามข้อนี่น่ะ"
"ไม่เคย"คำตอบของดีโอทำเอาลูหานถึงกับกุมขมับ ไม่เคยแล้วมาบอกให้เขาทำเนี่ยนะ ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ
"แบคฮยอน ว่าไง"หันไปถามความเห็นจากแบคฮยอนที่เหมือนหลุดจากวงสนทนาไปอยู่ในโลกของตัวเอง ใบหน้าจิ้มลิ้มเงยหน้ามองเพื่อนทั้งสองก่อนจะพูดเบาๆแล้วก้มลงไปอ่านหนังสืออีกรอบ
"แค่จริงใจก็พอแล้ว"พอกันเลย คำแนะนำจากเพื่อนทั้งสอง จริงใจงั้นเหรอมันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อเขาไม่ได้เต็มใจที่จะจีบโอเซฮุนนี่นา
"ฉันจะลองใช้วิธีของแก ดีโอ"ลู่หานตัดสินใจหลังจากที่คิดอยู่นาน เขาเลือกใช้วิธีของดีโอ ได้ผลไม่ได้ผลค่อยว่ากันอีกที
สายตาทั้งสามคู่จับจ้องร่างสูงสองคนที่กำลังเดินผ่านหน้าพวกเขาไป คนหนึ่งมีผิวสีแทนดูเซ็กซี่ ส่วนอีกคนที่เดินอยู่ข้างกันจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเป้าหมายของพวกเขา โอเซฮุน
"ผลักฉันสิ ดีโอ"ลู่หานกระซิบข้างหูดีโอ
"จะดีเหรอ ฉันว่าเราเข้าเรียนดีกว่านะ"เสียงที่ไม่ต้องบอกก็รูว่าว่าเป็นของใคร แบคฮยอนเอ้ย จะมาขยันอะไรตอนนี้
"ดีสิ เร็วๆเลย พวกเขาจะเดินผ่านไปแล้ว"นอกจากจะไม่ฟังคำพูดของแบคฮยอนแล้วยังหันไปเร่งดีโออีก หลังจากที่พวกเขาคุยกันเมื่อเช้าลู่หานก็หาเวลาว่างมาสอดแนมโอเซฮุนโดยไม่ลืมที่จะลากเพื่อนสุดที่รักทั้งสองคนมาด้วย
พลั่ก
ตุบ
"โอ๊ย!"ลู่หานร้องโอดโอยเสียงดังหลังจากที่ตนล้มลงไปกองกับพื้น ชายหนุ่มร่างสูงทั้งสองคนที่เพิ่งจะเดินผ่านไปหันกลับมามองเล็กน้อยก่อนจะเดินต่อทำเป็นไม่สนใจ
"โอ๊ย เจ็บ!!!!!ช่วยด้วย"คนผิวสีเข้มหยุดเดินแล้วหันมามองอีกครั้งก่อนจะเดินเข้ามาช่วยพยุงลู่หาน แต่คนที่เขาอยากให้ช่วยกลับไม่สนใจ ยังเดินต่อไปไม่แม้จะชายตามองเขาเลย ลู่หานหันไปส่งกระซิบให้ดีโอเข้ามาช่วย เห็นดังนั้นดีโอก็เดินมาหาลู่หานพร้อมกับแบคฮยอน
พลั่ก
"แกมันตอแหล"เมื่อเดินมาถึงตัว ดีโอก็ผลักร่างเล็กๆของลู่หานอย่างแรง จนลู่หานล้มลงอีกรอบ สีหน้าตกใจที่จู่ๆดีโอก็ทำแบบนี้ แต่ยังไงเขาก็คงต้องเล่นไปตามบทก่อน ไม่รู้ว่าเจ้าแม่แผนการจะมาไม้ไหน
"ทำไมเธอต้องทำรุนแรงกับเพื่อนด้วย"คนผิวเข้มที่ยังคงตกใจกับเหตุการณ์เอ่ยถามดีโอที่เข้ามาทำร้ายคนอื่นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
"อย่ามายุ่ง"ดีโอย่างสามขุมเข้ามาใกล้ลู่หาน จนร่างสูงต้องเข้ามาห้ามแบคฮยอนที่เห็นท่าไม่ดีจึงเข้ามาห้ามดีโอด้วยอีกคน อีกทั้งยังตกใจที่จู่ๆดีโอก็ทำร้ายเพื่อนรักของตัวเอง ดีโอหันมองแบคฮยอนอย่างเอือมๆ
'แกจะซื่อไปไหนเนี่ยแบคฮยอน'
ก็นี่มันแผนสดๆ ทำให้แบคฮยอนคนซื่อตามไม่ทัน
"อย่านะดีโอ"
"แกจะมาเป็นคนดีอะไรตอนนี้ แบคฮยอน ไปจับตัวมันสิ"เหตุการณ์ชุลมุนยื้อยุดฉุดกระชากกันไปมาจนคนตัวขาวที่ยืนดูสถานการณ์อยู่นานเข้ามาช่วยคลี่คลาย
"พวกเธอเล่นอะไรกัน"เสียงของผู้มาใหม่ช่วยหยุดความเคลื่อนไหวทั้งหมด ทุกสายตาจับจ้องมาที่ร่างสูงของโอเซฮุนที่กำลังทำหน้าตายกอดอกมองเหตุการณ์อยู่
"ไปได้แล้ว ไอ้ไค เสียเวลา ไร้สาระ"พูดออกมาหน้าตายจนลู่หานถึงกับอ้าปากค้าง นี่จะเย็นชาเกินไปแล้วนะ เห็นคนเจ็บยังไม่คิดจะเข้ามาช่วย ไม่มีน้ำใจเอาซะเลย
เพี๊ยะ
แรงตบที่แก้มของลู่หานจากฝีมือของดีโอ ลู่หานจ้องหน้าดีโอด้วยความแปลกใจ แต่ดีโอก็ขยิบตาให้ว่ามันเป็นแผน ก็เขาเห็นว่าเซฮุนกำลังจะเดินหนีไปเลยต้องใช้วิธีนี้ แล้วมันก็ได้ผล โอเซฮุนหันมามองรวมทั้งไคที่เข้ามาแยกดีโอออกไปจากตรงนั้น
"แกช่วยพาเขาไปห้องพยาบาลด้วย เดี๋ยวฉันจัดการคนอันธพาลนี่เอง"ไคหันไปบอกเซฮุน เพราะเขาต้องแยกดีโอออกมาก่อนที่คนตัวเล็กนี่จะทำร้ายอีกคนมากไปกว่านี้ เซฮุนพยักหน้ารับก่อนจะเข้ามาช่วยพยุงตัวลู่หาน
แบคฮยอนทำท่าจะเดินตามแต่ลู่หานก็ส่งสายตาปรามไว้ก่อน เขาต้องอยู่กับเซฮุนสองต่อสองจะได้ทำตามแผนได้สะดวก เห็นดังนั้นแบคฮยอนก็เดินแยกไปอีกทาง
"ขอบใจนะที่ช่วยฉัน"
ลู่หานเอ่ยทำลายความเงียบ เพราะตั้งแต่ที่ร่างสูงเข้ามาช่วยเขา ยังไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจากปากเขาเลย อุตส่าห์ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองแล้ว โอเซฮุนยังไม่มีท่าทีอะไรเลย นี่เขาต้องเจ็บตัวฟรีเหรอ ดีโอนี่มือหนักใช่ย่อย
"อาจารย์หายไปไหนหมด"เซฮุนบ่นออกมาหลังจากที่พาร่างบางมาถึงห้องพยาบาลแต่ไม่พบอาจารย์สักคน
"ไม่มีใครอยู่เหรอ งั้นก็ดีเลย นายช่วยทำแผลให้หน่อย"ลู่หานพูดพลางกระเถิบเข้าไปนั่งใกล้ๆเซฮุน สายตาก็จ้องมองร่างสูงอย่างเปิดเผย
"แค่รอยแดง ไม่จำเป็นต้องทำแผลหรอก"
"แต่ฉันเจ็บ นะนะ"มือเล็กจับแขนเซฮุนเขย่าเบาๆอย่างอ้อนๆแต่ก็โดนเซฮุนสะบัดออก
"นอนพัก เดี๋ยวก็หาย ฉันไปล่ะ มีเรียน"
"เดี๋ยวสิ"เซฮุนทำท่าจะเดินออกไปแต่ก็โดนลู่หานเอ่ยรั้งเสียก่อน แล้วหันกลับมามองคนที่เอ่ยรั้งตน มือบางดึงเสื้อตัวเองให้ต่ำลงจนเผยให้เห็นไหล่ขาวเนียน พลางทำหน้ายั่วยวนอย่างเต็มที่ เขาเคยดูในละครตัวร้ายก็ชอบทำแบบนี้ แล้วสุดท้ายพระเอกก็ต้องหลงเสน่ห์ที่ยั่วยวนนั่น โอเซฮุนก็คงจะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน อีกเดี๋ยวก็คงทนเสน่ห์ของลู่หานคนนี้ไม่ไหว
"อย่าทำหน้าแบบนั้นได้มั้ย ตลก"เจ็บ บอกได้คำเดียวเลย ทำไมเซฮุนไม่หลงเสน่ห์เขาล่ะ นี่เขาหน้าตาตลกขนาดนั้นเลยเหรอ
"อยู่เป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ"อย่าเพิ่งท้อ ลู่หานพยายามทำเสียงให้เซ็กซี่ที่สุด ท่องไว้ต้องยั่วๆๆๆ
"ต้องการอะไร"เซฮุนจ้องเข้ามาในดวงตาคู่สวยของลู่หานอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ
"ฉันชอบนาย"
"......"
"ฉันจะจีบนาย"
เซฮุนมีสีหน้าเรียบเฉยไม่ได้มีอาการตกใจใดๆ เพราะเขาชินแล้วที่มีคนมาบอกชอบเขา แต่เขาก็เลือกที่จะปฏิเสธไปทุกราย สายตาที่ร่างบางมองเขาไม่ได้มีแววตาแห่งความชื่นชอบ คลั่งไคล้แต่อย่างใด ทำให้เขาแปลกใจไม่ชอบแล้วจะมาจีบเขาทำไม คนพวกนี้มีเวลาว่างนักหรือไงทำไมชอบทำอะไรไร้สาระ
"หึ อยากจะทำอะไรก็เชิญ แต่ฉันไม่มีเวลามาเล่นตลกกับพวกเธอหรอกนะ"ขายาวๆก้าวหนีลู่หานแล้วเดินออกจากห้องพยาบาลไปทันที ทำให้ลู่หานได้แต่ฮึดฮัดกับท่าทีเมินเฉยของเซฮุน เย็นชาให้ได้ตลอดเถอะโอเซฮุน เสี่ยวลู่หานคนนี้แหละจะทำให้นายยอมสยบแทบเท้าเอง
ความคิดเห็น