คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] My Vanlentine
My Vanlentine
‘...รักนะครับ นางฟ้าของผม ผมสัญญาว่าจะรักนางฟ้าของผมคนนี้ตลอดไป’
“นี่ ยัยฝน วาเลนไทน์ปีนี้เธอจะไปไหนหรือเปล่าจ๊ะ” ‘เมย์ริน’ หญิงสาวลูกครึ่ง ไทย-เกาหลี ผู้มีผมสีน้ำตาลอ่อนกับนัยต์นาสีเดียวร้องถามเพื่อนสนิทเสียงใส
“ไม่รู้สิ อยู่บ้านมั้ง” ‘ไอฝน’ ตอบเสียงเอื่อยๆ ก่อนจะฟลุบหน้าลงกับโต๊ะอย่างหมดแรง
‘จะไปไหนได้ล่ะ เขาไม่ได้นัดเราไว้นี่’
“แหม~ เมย์ริน ถามอะไรอย่างนั้น อย่างไอฝนก็ต้องมีนัดกับ ’มิดไนท์’ ไง” ‘โอลีฟ’ เพื่อนสนิทของไอฝนเอ่ยแซวเบาๆ ก่อนที่ทั้งสองสาวนักแซวจะพากันหัวเราะคิกคัก เพราะใครๆก็รู้กันทั้งนั้นว่า ไอฝน ดาวโรงเรียน กับ มิดไนท์ เดือนโรงเรียนกำลังคบหากันอยู่ และวันวาเลนไทน์ที่จะถึงนี้ก็เป็นครบรอบ 2 ปีที่พวกเขาคบกัน
“ไม่หรอก มิดไนท์เขาไม่ว่างน่ะ พี่สาวกำลังจะกลับมาจากอเมริกา เขาต้องไปรับ” ไอฝนเงยหน้าขึ้นมาตอบ ทำให้สองสาวที่ตอนแรกพากันหัวเราะชอบใจถึงกับอ้าปากค้างตามๆกัน
“อ้าว งั้นเหรอ ถ้างั้นวันนั้นเราไปเที่ยวกันตามประสาคนโสดกันดีมั้ยฝน ><” เมย์รินชวนไอฝนอย่างตื่นเต้น แต่เธอกลับส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไม่ไปดีกว่าจ้ะ ฉันอยากอยู่บ้านมากกว่า”
“อยู่บ้านก็ไม่มีอะไรให้ทำอยู่ดี ไปเถอะน้า~~ วันหยุดทั้งที ทำตัวเป็นคนโสดสักวันแล้วไปเที่ยวกันดีกว่านะ นะๆ ไอฝน น้า~~” โอลีฟออกปากชักชวนอีกคนพลางอ้อนเพื่อนสนิทเต็มที่ ด้วยความที่ไอฝนเป็นคนขี้ใจอ่อนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เจอลูกอ้อนแบบนี้เข้าไปก็ปฏิเสธไม่ออก
“อ่า...โอเคจ้ะ ไปก็ไป”
“เย้~! ไอฝนน่ารักที่สุดเลย ป่ะ เรากลับบ้านกันดีกว่าเนอะ ><” เมย์รินกับโอลีฟร้องออกมาอย่างดีใจ เก็บของไปฮัมเพลงไปอย่างอารมณ์ดี ไอฝนมองท่าทางของเพื่อนก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเหนื่อยใจ
‘สุดท้ายก็ใจอ่อนทุกที เฮ้อ~~~’
วันวาเลนไทน์
ในที่สุดวันวาเลนไทน์ก็มาถึง สองสาวพากันแต่งตัวสวยเต็มที่ ต่างจากไอฝนที่ใส่แค่ชุดเดรสสีชมพูอ่อนกับผ้าพันผ้าพันคอสีแดงเท่านั้น สามสาวพากันเดินเที่ยวในเมืองอย่างสนุกสนานในมือเต็มไปด้วยช่อกุหลาบมากมายที่ได้จากหนุ่มๆตอนเดินมาระหว่างทาง จนเดินไปถึงร้านขายช็อกโกแลตร้านนึง ภายในร้านถูกตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีแดงกับกล่องของขวญสีแดงและน้ำตาลเต็มร้าน คู่รักหลายคู่ต่างพากันเดินเข้าไปในร้านอย่างคับคั่ง แต่สายตาของเมย์รินกลับไปสะดุดเข้ากับคนสองคนที่กำลังเลือกกล่องช็อกโกแลตอยู่ตรงมุมนึงของร้าน
“เอ๊ะ! นั่นมิดไนท์ไม่ใช่เหรอ กำลังเลือกช็อกโกแลตกับใครอยู่น่ะ” เมย์รินถามพลางชี้ไปที่ร้าน โอลีฟกับไอฝนหันไปดูตามนิ้วเรียวๆของเพื่อนทันที
“!!!” ไอฝนอึ้งกับภาพที่เห็นมาก มิดไนท์กับผู้หญิงคนนั้นกำลังเลือกช็อกโกแลตกันอย่างมีความสุข เขายิ้ม หัวเราะ ให้กับผู้หญิงคนนั้นเหมือนที่ทำกับเธอ ทั้งๆที่เขาบอกกับเธอว่า เขายิ้ม หัวเราะแบบนี้กับเธอคนเดียวเท่านั้น เหมือยชายหนุ่มจะรู้สึกตัวว่ามีสายตาสามคู่กำลังจ้องมองเขาอยู่ ทำให้เขาต้องหันมามองและเจอกับแฟนสาวของตัวเอง มิดไนท์ดูจะอึ้งไปเล็กน้อยๆ ก่อนจะตั้งสติได้รีบเดินออกมาเพื่อมาหาไอฝน แต่เธอกลับวิ่งหนีออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
‘คนบ้า! คนโกหก! ไหนบอกว่าไปรับพี่สาวไง ฮือๆ’ ไอฝนวิ่งตรงไปหน้าอย่างไม่สนว่าจะชนใครหรือไม่ น้ำใสๆไหลอาบเต็มใบหน้าหวาน
[อีกทางด้านหนึ่ง]
หลังจากที่ไอฝนวิ่งออกไป มิดไนท์ก็วิ่งออกมาจากร้านแล้ววิ่งตามไอฝนไปอีกคน โอลีฟ เมย์ริน และหญิงปริศนาที่ยืนอยู่หน้าร้านพลางทำหน้าตาตกใจในครั้งแรก ก็ค่อยเผยรอยยิ้มซุกซนออกมา ก่อนจะแท็กมือกันอย่างชอบใจ
“หวังว่าแผนนี้คงได้ผลนะคะ พี่มายดรีม” เมย์รินหันไปถามหญิงสาวอีกคนที่เพิ่งออกมาจากที่ซ่อน ‘มายดรีม’ พี่สาวแท้ๆของมิดไนท์นั่นเอง และหญิงปริศนาก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลยนอกเพื่อนของเธอชื่อ ‘อลิซ’
“เอาน่า~ ไหนๆก็ครบสองปีของคู่นั้นทั้งที แกล้งแค่นี้คงไม่เป็นไรหรอก ไอฝนน่ะขี้ใจอ่อนจะตาย” มายดรีมเอ่ยด้วยเสียงทีเล่นทีจริง ก่อนจะเอ่ยชวนเพื่อนและเพื่อน ’ว่าที่น้องสะใภ้’ ไปเที่ยวตามประสาคนโสดอย่างสบายอารมณ์
[กลับมาที่คู่หลักของเรื่อง]
ไอฝนวิ่งเรื่อยๆจนรู้สึกเหนื่อยและเดินไปหยุดที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ซึ่งตอนนี้อบอวลไปด้วยกลิ่นอายของความรักจากคู่รักหลายคู่ เธอเดินไปนั่งอยู่ที่ชิงช้าตัวประจำที่ชอบไปนั่งเล่นบ่อยๆ
“ทำไมต้องโกหกกันด้วยล่ะ บอกมาตรงๆก็ได้นี่ว่าพาคนใหม่ไปเที่ยว เราจะได้ไม่ต้องมารอแบบนี้...ฮึก!”
“แล้วทำไมต้องรอล่ะ ผมไม่ได้มีคนใหม่ซักหน่อย แล้วผมก็ไม่ได้โกหกไอเลยนะ”
“!!! O_O” ไอฝนหันไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็วก่อนจะทำท่าลุกหนี มิดไนท์จึงคว้าแขนเล็กเอาไว้
“มิดไนท์ ปล่อยไอนะ”
“ไม่ปล่อย แล้วก็ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกว่าไนท์เฉยๆ” ไอฝนว่าพลางสะบัดไปมาให้หลุดจากการถูกมือใหย๋เกาะกุมแต่ก็ไม่เป็นผลอะไรเลย
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย กลับไปหาผู้หญิงคนนั้นเลยนะ ปล่อยเธอไว้แบบนั้นไม่ได้นะ...มิดไนท์”
“ทำไมผมต้องไป ในเมื่อผมทำให้ของตัวเองงอน ผมต้องง้อสิถึงจะถูก” มิดไนท์ว่าพลางออกแรงดึงแขนเรียวมาใกล้ตัวเองอีก แต่ติดอยู่ที่มีชิงช้ากั้นเท่านั้น เขาจึงก้าวข้ามมันเพื่อจะได้ยืนฝั่งเดียวกับไอฝน
“แล้วผู้หญิงคนนั้นน่ะไนท์ ใครกัน?” หญิงสาวถามออกมาเสียงอ่อนลงจากตอนแรกมากพร้อมกับหยุดสะบัดไปมาด้วยเช่นกัน
“เพื่อนพี่ดรีม ชื่ออลิซ พี่เค้าบอกว่าจะซื้อของไปให้แฟนเค้าที่นู่น แต่เผอิญไปเจอร้านนั้นก็เลยพาผมแวะเข้าไป แล้วก็บอกให้ผมซื้อช็อกโกแลตมาให้ไอไงครับ” ชายหนุ่มบอกมาอย่างยิ้มๆพลางคิดในใจ
‘เวลานางฟ้าหึงก็น่ารักเหมือนกันนะ ^^’
“แก้ตัวหรือเปล่าไนท์? ผู้ชายเวลาโดนจับได้ว่านอกใจแฟนก็ชอบหาเหตุผลมาอ้างนู่นอ้างนี่ตลอดแหละ” ไอฝนว่าพลางทำท่าไม่เชื่อ
“ผมเคยโกหกไอด้วยเหรอครับ ^^?” มิดไนท์ถามกลับพลางยิ้มอย่างที่ชอบยิ้มให้เธอ...รอยยิ้มชองเธอเพียงคนเดียว
“แต่ไนท์ยิ้มกับหัวเราะแบบนั้นกับผู้หญิงคนนั้นนี่...” หญิงสาวยังคงไม่เชื่อง่ายๆ จนแฟนหนุ่มหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปกอดเธอไว้หลอมๆ
“แต่มันไม่เหมือนกับที่ยิ้มให้ไอเลยนะครับ ผมยิ้มแบบนั้นให้คนอื่น แต่ผมยิ้มแบบนี้ให้ไอคนเดียวนะครับ ยิ้มของผมที่ผมทำกับไอ มันแสดงถึงหัวใจของผมด้วย มันแสดงให้เห็นความรักที่ผมมีต่อไอนะครับ ^^”
“บ้า! พูดอะไรก็ไม่รู้ -///-” ไอฝนว่าเบาๆก่อนจะตีไปที่แผงอกอบอุ่นของมิดไนท์เบาๆ
“ก็ไออยากให้ผมพูดความจริงนี่ครับ ผมก็กำลังพูดอยู่นี่ไง ผมรักไอนะครับ”
“อื้อ…รักไนท์เหมือนกันจ้ะ...บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกฝน” ไอฝนตอบรับความรักของแฟนหนุ่มอย่างอายๆก่อนลอกเลียนแบบคำพูดเขา แต่ก็โดนคำหวานของคนตัวสูงตอกกลับมาอยู่ดี
“ก็ผมชอบเรียกแบบนี้นี่นา ไอภาษาญี่ปุ่นแปลว่า ความรัก ที่ผมเรียกแบบนี้ไอจะได้รู้ไงครับว่าไอคือความรักของผม”
“-///-” ร่างเล็กที่โดนคำพูดหวานๆใส่มาเป็นชุดถึงกับต่อไม่ถูก ได้แต่ยืนหน้าแดงจนร่างสูงยิ้มออกมากับท่าทางแบบนั้น เขาผละอ้อมกอดอบอุ่นออกก่อนจะคว้ามือเล็กน่าทนุถนอมมาจับไว้
“ไปเที่ยวกันนะครับ ไอ” มิดไนท์เอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน คนภูกชวนได้แต่พยักหน้าเบาๆ ก่อนที่ทั้งสองจะพากันเดินเที่ยวในเมืองด้วยกันอย่างมีความสุข
...ดูท่าวาเลนไทน์ปีนี้จะหวานกว่าทุกๆปีซะแล้วสิ...ว่าอย่างนั้นมั้ยคะ ^^??...
[Special]
เข็มนาฬิกาบอกเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว แต่ดูท่าว่า งานวาเลนไทน์จะยังไม่สิ้นสุด มิดไนท์กับไอฝนเดินกลับมาที่สวนสาธารณะที่เดิมอีกครั้ง และตอนนี้กำลังนั่งดูดาวอยู่ที่เก้าอีดตัวยาว โดยที่มือของทั้งสองยังจับกันไว้แน่น
“เรามาเคาท์ดาวน์วาเลนไทน์กันมั้ยครับ?” อยู่ชายหนุ่มที่นั่งข้างๆก็เอ่ยชวนออกมาเบาๆ หญิงสาวหันไปก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆกับคำชานนั้น
“คิก! นี่มันวาเลนไทน์นะไนท์ ไม่ใช่ปีใหม่”
“ก็วันนี้เป็นมันครบรอบสองปีที่เราคบกันนี่ครับ อีกไม่กี่นาทีก็ผ่านวันนี้แล้ว ผมอยากให้มันเป็นวันที่อยู่ในความทรงจำของเราไปตลอด”
“ทำอย่างกับเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันจนครบรอบปีหน้าอย่างงั้นแหละไนท์”
“ก็ผมไม่รู้นี่ครับ ว่าเราจะมีปัญหากันเมื่อไหร่ ปีที่แล้วผมก็ไม่ได้พาไอไปเที่ยวที่ไหนเลย ผมก็เลยคิดว่าปีนี้ผมจะทำให้เป็นวันที่ดีที่สุดของเราไงครับ”
“ไม่ว่าวันไหน มันก็เป็นวันที่ดีที่สุดของฝนเสมอจ้ะ ถ้ามีไนท์อยู่ข้างๆแบบนี้ ฝนจะรักไนท์ตลอดไป จะไม่รักใครอีก”
“ผมก็จะรักไอตลอดไปเหมือนกันครับ” ทั้งสองมองตากันเนิ่นนาน จนหญิงสาวเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีก่อน เธอเฉมองไปบนท้องฟ้า ก่อนจะเห็นดาวตกผ่านหน้าไป
“อ๊ะ! ดาวตก ไนท์อธิษฐานเร็ว” เธอว่าพลางเอามือมาประสานกันที่อกก่อนจะหลับตาอธิษฐานสิ่งที่เธอต้องการ
‘ขอให้ความรักของเราเป็นแบบนี้ตลอดไป’
“ไอขออะไรเหรอครับ บอกผมได้มั้ย” ชายหนุ่มเอ่ยถามแฟนของตัวเอง แต่ร่างเล็กกลับส่ายหน้าไปมาอย่างน่ารัก
“บอกไม่ได้ เดี๋ยวคุณดาวตกจะไม่ทำตามที่ขอ”
“ฮะๆ นั่นสินะครับ”
“เที่ยงคืนแล้วล่ะ”
“สุขสันต์วันครบรอบสองปีของเรานะครับ นางฟ้าของผม...รักนะครับ นางฟ้าของผม ผมสัญญาว่าจะรักนางฟ้าของผมคนนี้ตลอดไป ”
“สุขสันต์วันครบรองสองปีของเราจ้ะไนท์ ^^” ไอฝนเอ่ยออกมาก่อนจะยื่นหน้าไปจุ๊บแก้มของร่างสูงเบาๆ คนที่เพิ่งโดนขโมยจุ๊บแก้มไปถึงกับผงะนิดหน่อยแต่ก็เปลี่ยนไปทำสีหนจ้าเล่ห์นิดๆ แล้วโน้มกัมหอมแก้มใสเบาๆ ค่อยๆเลื่อนที่ไปริมฝีปากบางก่อนจะประจูบแผ่วเบา จูบที่เต็มไปด้วยความรักของคนทั้งสองคน...
The End
สวัสดีค่ะ รรีดเดอร์ทุกคน ^^
BlooDy Rose เองค่ะ...อ๊ะๆ ทุกคนอาจจะสงสัยนะคะว่าทำไมยัยโรสถึงมาโผล่ในนี้ได้
เฉลยค่ะ! พอดีว่าไรเตอร์เจ้าของสตอรี่บอร์ดอัันนี้เค้ายังไม่มีเวลาว่างแต่งของตัวเองค่ะ
แล้วที่บ้านของเธอก็ไม่มีอินเตอร์เน็ตด้วย ก็เลยให้ไรเตอร์คนนี้มาแต่งประเดิมบอร์ดให้ก่อน^^
คาดว่าอีกไม่นานเจ้าของบอร์ดตัวจริงคงจะมาลงนิยายของตัวเองแน่ๆค่ะ
ยังไงก็ขอฝากำรเตอร์หน้าใหม่อย่าง Flower G. ไว้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
P.S ไรเตอร์และ Flower G. เป็นเบสเฟรนด์ทั้งคู่ค่ะ แต่ใครเมนใครเดาเอาเองนะคะ (ในนี้อาจจะแฟนฟิคแทรกมาด้วยค่ะ ต้องรอลุ้นกันต่อไป >< )
ความคิดเห็น