คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : วิชาวิทยาศาสตร์ โดย มายูริ /แอบหึง .. !!
"เอ้าเร็วๆสิ ชักช้าจริงโว้ย!!"�
เคมปาจิร้องโวยวาย เมื่อเห็นแต่ละคน วิ่งไม่ครบกำหนดสักที
"กูคนนะเฟ้ย ไม่ใช่หุ่นยนต์"� อิชิดะหนุ่มแว่นน้อยหอบแรงๆ�
ขาก็ก้าวไม่ค่อยออกแล้ว เนื่องจากความล้า
ออด~
เสียงสวรรค์!!
"อ่าว หมดซะแหละ อะไรกัน ไม่เป็นไรๆ ยังไงก็ได้เจอทุกวันอยู่แล้ว"�
เคมปาจิส่ายหน้าแบบเซ็งๆ แต่คำว่า เจอทุกวัน�
ทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง อึ้งไปเลยทีเดียว
ยักษ์ร่างใหญ่หันมาแสยะยิ้มให้ แล้วอธิบาย
"อาจารย์ใหญ่ลงความเห็นว่ากลัวนักเรียนจะอ่อนแอจึงจัดให้มี
วิชาพละ ทุกวัน!!"�
อาจารย์ใหญ่ แก ตาย!!!!!!!!�
อิชิดะทรุดนั่งลงกับพื้นเลยทีเดียว��
ตึก� ตึก��
เสียงเดินดังขึ้นก่อนจะหยุดข้างหลังเคมปาจิ
"จบวิชาแกแล้วเคมปาจิ"�
คนโดนว่าเอียงคอไปด้านหลัง ก่อนจะเอ่ยทักใครบางคนที่ทำให้
อิชิดะน้อยตัวเย็นเฉียบ�
"ไงวะ� มายูริ"�
หนูเกลียจชื่อเน้T^T��
"อ่าว นอนกันทำไม มา ๆ มาวิชาวิทยาศาสตร์กันได้และ"�
มายูริเอียงคอมองนักเรียนแต่ละคนปนเซ็งๆและมาหยุดค้างที่อิชิดะ�
แล้วจ้องเขม่ง���
แว่นน้อยขี้อายหลุบตาลงทันที��ใบหน้าสีน้ำนมมีสีเลือดจางๆ
"อ๊าย หล่ออ!"�
เสียงสาวๆบางคนพูดขึ้น เพราะมายูริอยู่ในร่างมนุษย์ และถอด
หน้ากากออก ทำให้เห็นใบหน้าคมเข้ม และมีใบหู (ยมทูตมันไม่มีหูนี่55)�
ผมสีน้ำเงินและดวงตาสีเหลือง ที่มักประกายความเซ็ง��
หล่อเกินไปไหม......��
น้องแว่นเคะบ่น
"ทุกคนไปห้องวิทยาศาตร์ก่อนนะ ข้า เอ๊ะ ครูขอพา�
อิชิดะไปห้องพยาบาลหน่อยหน้าซีดๆเหมือนเป็นลม "�
"คร้าบบ /ค่า" ทุกคนตอบรับ เร็นจิ แช้ด ฮิเมะ อิจิโกะ โมโมะ ยมทูตทั้งหลายแหล่
มองอิชิดะเป็นตาเดียว����
ไอมายูริพาอิชิดะไปพยาบาล!!� อย่างมันนะหรอเนี่ย น่าจะพาไปยมโลกมากกว่านะ�
^�
สิ่งที่ยมทูตคิด�
อิชิดะมองคนที่กำลังเดินมาหาตัวเองแล้วฉุดแขนขึ้น แล้วจับตัว
ร่างสีน้ำนมพาดบ่าตัวเองเดินลิ่ว�
"ปล่อยช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!"��
ร่างบอบบางร้องวี๊ดโวยวายหน้าแดงแปร๊ด แต่เมื่อมายูริกระซิบข้างๆหู�
ร่างบางก็หุบปากฉับ ส่วนร่างสูงก็เดินปลิวตัวลอยไปทิศทางห้องพยาบาล
แต่ใครว่าเขาจะพาไปห้องพยาบาลกันละ หืม?�
มายูริก้าวเท้ายาวๆแล้วผลักประตูบานหนึ่งออก
ก่อนจะใช้มือปิดเมื่อผ่านเข้ามาในห้อง พร้อมล็อกประตู��
อิชิดะเงยหน้าออกจากไหล่หนามองไปรอบๆ
นี่มัน ห้องน้ำนี่นา??��
ร่างสูงวางจอมดื้อเงียบไว้ที่อ่างล่างหน้าอันเย็นเฉียบ��
ใครมันเปิดแอร์ในห้องน้ำวะ=� =''�
อิชิดะแอบบ่น(ในใจ)ไม่ได้� ทำไมเย็นแปลกๆแบบนี้นะ�
"พามาทำไม"ร่างบางถามก่อนจะเอามือผลักคนที่กอดเอวตนอยู่เบาๆ
หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นระรัว�
ออกไปเซ่ะ� เอามือมาวางข้างๆขาทำไมละวะ��� =� = ''�
"หิว "�
ตอบสั้นๆแล้วก้มหน้ามางับริมฝีปากของคนตรงหน้าเบาๆ อิชิดะเอนหลังสะดุ้งทันที�
มายูริรัดเอวแล้วลากมาใกล้ๆ��
"จะไปไหน� "��
ว่าแล้วก็ก้มลงบดเบียดปากบางอย่างรุนแรง� มือหนึ่งรัดเอวบาง
อีกมือเชยคาง��
ขบกันริมฝีปากหวานเบาๆแล้วสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าหาความหวานที่ซ่อนอยู่ภายใน มือของคนที่โดนจาบจ้วงอยู่กำเสื้อคนลวนลามแน่น พยายามขยับหนีแต่ก็ไม่พ้น พร้อมความรุกรานที่เพิ่มมากขึ้น
"อะ อือ"�
อิชิดะรู้สึกว่าตัวเองถูกคนตรงหน้าดูดแรงเขาไปจนหมดสิ้น�
ร่างสูงถอนปากออกด้วยความเสียดาย แล้วซุกไปที่ลำคอหอมกรุ่น ขบกัดเบาๆพอให้ขึ้นสีแดงจางๆ
�
"ออร์เดิฟเฉยๆนะเนี่ย"
มายูริหัวเราะเบาๆแบบคนโรคจิต�
"หยุด หยุด ไหนบอกมีสอนต่อ พอเลยพอ มันเลทแล้วนะ!!"��
อิชิดะหาทางบ่ายเบี่ยงออกจากที่นี่ให้ได้�
จอมดื้อเงียบผลักร่างสูงออก ซึ่งมายูริก็ถอยออกมาแต่โดยดี
แล้วตัวเองก็เผ่นออกจากห้องน้ำไปห้องเรียนของตนทันที�
อิชิดะเม้มปากแน่น�
ความรู้สึก�
การถูกสัมผัส.....��
หัวใจที่เต้นรัว ...��
ไม่!! ร่างบายส่ายหัว ก่อนจะกระโดดกอดอิจิโกะทันทีที่เปิดประตูห้อง�
"เฮ้ย!!"��
เร็นจิร้องเมื่ออิจิโงะหงายหลังมาชน ต่อด้วย ฮิซึกายะ โมโมะ� อิกคาคุ� ...���
แต่ละคนหัวโนไปตามๆกันอะนะ..�
แอด ..��
เสียงประตูเปิดดังขึ้นอีกครั้ง ร่างสูงที่พึ่งแกล้งเจ้าตัวดื้อเงียบไปเมื่อกี้
เดินเข้ามาในห้อง�
ทุกคนเงียบกริบ ...���
มายูริเดินไปหน้ากระดาน
"คาบนี้แค่บอกเฉยๆละกันว่า จะเรียนเรื่องไรบ้าง ส่วนคาบหน้าทดลอง"�
อาจารย์วิทยาศาสตร์พูดเรียบๆ� ชนิดว่า ฟังไม่ฟังไม่สน�
ก่อนสายตาอัน หื่นกาม มองไปเห็นนักเรียนคนหนึ่งกำลังทำตาปรือๆ�
เริ่มที่จะหลับ�
อาจารย์วิชานี้ จึงเขวี้ยงปากกาไปยังเป้าหมาย�
โครมมมม�
เสียงตกเก้าอี้ดังขึ้นทันที เพราะผู้เคราะห์ร้าย โดนท่านอาจาร์ยสุดหล่อ
เขวี้ยงปากกาเข้าที่หน้าผากเหนาะๆ!!
ผู้เคราะห์ร้ายนั่งกองกับพื้นด้วยสีหน้ามึน งง จน
อิชิดะต้องไปนั่งยองๆ แล้วตบหัวเบาๆ� เพื่อเรียกสติ�
เพราะคุณพระอาจาร์ยมันเริ่มหยิบสมุดขนาดเหมือนกับ
แฮร์รี่ พอตเตอร์สามเล่นรวมกัน แล้วนะสิ =� =�
"ไม่เป็นไรนะ? " อิชิดะหันไปถาม�
"อืม" คนโดนปากกาหันมายิ้มให้ หน้าตาก็ไม่ได้ถือว่าดูไม่ดี ก็ ใช้ได้...�
ผมสีเขียวเข้มกับตาสีชมพู (หวานเชียวแก) ใบหน้าออกไปทางคนอเมริกันมากกว่า
"หืมม มองไรหรอ� อ๋อ เราชื่อ มายาตะ คารุ นะ"��
มายาตะยื่นมือมาข้างหน้า อิชิดะจับมือก่อนจะโยกเบาๆ ก่อนจะจ้องต่อ
ไม่ได้จ้องเพราะพิศวาสไรหรอกนะ =� = แต่ ตาสีชมพูมันวาวดี
กำลังสงสัยอยู่ว่าเป็นของจริงหรือปลอม�
"อ๋อตานี่นะหรอ ของจริง ไม่ใช่ของปลอม"�
มายาตะหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นคนตรงหน้าจ้องเขม่ง��
อิชิดะพยักหน้าเบาๆ�
อิจิโกะแอบเหลือบมองสองคนนี้แบบหมั่นไส้ ก่อนจะ
สะกิดให้เร็นจิที่อยู่ข้างๆหันไปมอง��
โมโมะเห็นสองคนนี้หันไปมองอะไรสักอย่าง จึงเรียก
ฮึสึกายะที่นั่งข้างๆหันไปมองด้วย�
ภาพที่เห็นคือผู้ชายหน้าตาดีกับเคะจอมดื้อเงียบกำลังจับมือกัน
แถมจ้องตากันอย่างขมักเขม่นอีกต่างหา!!(นังอิชิดะมันไปจ้องเขานะนั่น
ไม่ใช่เขาจ้องแก)�
มายูริเห็นสองคนนั้นจับมือกันมานาน เลยเดินไปหาพร้อมแกะมือทั้งสองออก
ปล่อยมือมายาตะ ส่วนมืออิชิดะนังมายูริแอบจับ แล้วหันหลังไปมองมายาตะ
พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงกระโชกนิดๆ
"นี่คือที่เรียน ไม่ใช่สถานที่โรแมนติก"�
ก่อนจะหันหัวเหลือบมองคนที่ตัวเองแอบจับมือแบบฉุนนิดๆ�
ดวงตาสีเหลืองอร่ามมองแบบคาดโทษไว้
ทำเอาคนโดนจ้องขนลุกเมื่อสังเกตว่ามายูริจ้องอยู่ที่ริมฝีปากของตน
"อาจารย์ ค้าบบบ สอนเถอะค้าบบบ ถ้าเพื่อนผมเป็นปลากัดนะ�
ท้องนานแล้ว" เร็นจิตะโกนบอก แต่ไอคำหลังๆนี่แอบพูดเบาๆให้กลุ่ม
ของตนได้ยิน��
อิจิโกะหัวเราะร่าทันทีแบบอารมณ์ดี� ส่วนโมโมะหัวเราะคิกๆส่วน
ฮึสึกายะส่ายหน้ากับความบ้าของพวกนี้� อิกคาคุทำหน้าเหวอๆมอง
พวกนี้สลับไปสลับมา จนเด็กฉลาดแต่เตี้ยต้องจับหัวมันให้อยู่นิ่งๆ
เนื่องจากตัวเองเริ่มมึน�
มายูริปล่อยมือที่จับอิชิดะออก ก่อนจะขึ้นไปแล้วพูด
อย่างรัวเร็วจนนักเรียนจนตามไม่ทัน มือเป็นระวิง�
ไม่ทราบว่าอาจารย์เป็นบ้าไรครับ?�
สิ่งที่นักเรียนที่ไม่รู้เรื่องคิด ก่อนจะรีบเร่งจดให้ไว�
เนื่องจากไอคนที่อยู่หน้าห้องเริ่มไม่รอ แต่อันที่จริงก็ไม่รอนานแล้วนะ.....�
----�
โฮะๆๆ ขอมาเจ้จัดให้=3=
ความคิดเห็น