Fic Bleach รักพิชิตใจ นายซีด

ลำดับตอนที่ #3 : งานเลี้ยง/น้องสาวหรอO_O

"แม่หญิง"
อุลคิโอร่าเดินเข้ามาพร้อมกล่องใบหนึ่ง
"มีอาราย"
ฮิเมะลากเสียงยาวอุลคิโอร่ามองแล้วอยากเอามือยัดปากจริงๆ
"วันนี้มีงาน"
อุลคิโอร่ายื่นกล่องที่ถือมาให้ ฮิเมะรับมาอย่างงงๆ
เหมือนอุลคิโอร่ารู้ใจจึงบอก
"ท่านไอเซ็นฝากมา"
ฮิเมะแกะแล้วหยิบขึ้นมา เป็นชุดราตรีสีแดง 
ก่อนจะยิ้ม
"สวยจังฝากบอกไอเซ็นจังด้วย ว่าขอบคุณ"
อุลคิโอร่าเงียบ แต่พยักหน้า
"ไปกี่โมง"
ฮิเมะถามแต่ตาไม่มองมองแต่ชุดราตรี
"เดี๋ยวข้ามารับ"อุลคิโอร่าพูดเสียงเรียบๆก่อนจะหยิบบางอย่างให้
ฮิเมะมองของที่อยู่บนมือของอุลคิโอร่ก่อนจะมองเลื่อนมาถึงตา
ของเจ้าคนตาร้องให้
"ใสกับชุดราตรี"คำง่ายๆที่รู้ได้ทันที 
ฮิเมะหยิบขึ้นมาก่อนจะลองใส่ดู 
ใส่ได้พอดีเป่ะๆ!!
ฮิเมะถอดแล้ววางไว้ ข้างๆชุดราตรีสีแดง
รองเท้าสีแดงปนสีน้ำตาลส้ม เหมือนผมของเธอ

"แล้วงานนี้?เพื่อใคร"
ฮิเมะหันมาถามแต่อุลคิโอร่าไม่ตอบ
"......"
"ไปถึงเจ้าจะรู้เอง"ก่อนจะหันหลังกลับ
"ชิชะ หยิ่งนักหรอยะแบร่!!"ฮิเมะแลบลิ้นใส่หลังอุลคิโอร่า ที่เดินออกไปแล้ว
แต่ไม่รู้ว่า คนทีตัวเองแลบลิ้นใส่ 
จะยื่นอยู่หน้าประตูแล้วยิ้มให้ฮิเมะที่อยู่ข้างใน 

เก่งจริงนะแม่คุณ.....น่ารักจัง 
อุลคิโอร่ายิ้มกับตัวเอง เอ๊ย!ตะกี้ข้าพูดว่าน่ารักงั้นรึไม่นะ 
ยัยตัวแสบนั่นไม่น่ารัก(แต่สวยว่างั้น) โอ๊ยปวดสมอง
อุลคิโอร่าเกาหัวให้ยุ่งแล้วเดินกลับห้องตัวเอง

ตอนเย็น

แอ๊ด~ 

"แม่หญิง ข้ามารับแล้ว"อุลคิโอร่าเดินเข้ามาแต่ต้องชะงัก
เมื่อเห็นร่างบางใส่ชุดราตรีสีแดงลูกไม้สีแดง
ปักรอบหน้าอกสีขาวนวลและรองเท้าสีแดงปนน้ำตาลส้ม
ผมสีน้ำตาลส้มผมปอยข้างหน้าทำให้หยักเล็กๆ ส่วนที่เหลือก็ปล่อย
ปากเป็นปีชมพู ทำไงดูแล้วเหมือนนางฟ้าน้อยมาเล่นบนดิน
แล้วยื่นมือมา

"อืม"ฮิเมะรับคำก่อนจะเอามือจับที่มือหนาแล้วควงแขน
"วันนี้ดูดีนะ"ฮิเมะพูดลอยๆตามองร่างสูงที่เหมือนเทพบุตร(ซาตาน)
ผมสีเขียวเสยเรียบลงมาพร้อมกะโหลก(มันมาทำไมวะ-*- )
ใส่ชุดสีขาวเรียบสะอาดตา ดูแล้วเหมือนเทพบุตรจริงๆแฮะ
"ไง นางฟ้าเทพบุตร" เสียงทักจากข้างหลังทำให้ทั้งสองหันหลัง
มอง
"ท่านไอเซ็น"อุลคิโอร่าค้อมตัวลงน้อยๆเป็นเชิงทักทาย ไอเซ็นพยักหน้ายิ้มรับ 
"ขอบคุณนะค่ะสัหรับชุดราตรีนี้"ฮิเมะหมุนตัวรอบหนึ่ง 
ไอเซ็นหน้ามีเครื่องหมายคำถามอย่างแรง 

ข้าตอนไหนวะ- -??

ฉับพลัน สมองมีความคิดชั่ววูบ ปากหยักศกยิ้ม 

รู้แหละ ใครให้

ตามองไปที่อุลคิโอร่า ที่ตอนนี้หันหน้าไปทางอื่น ไอเซ็นไม่สนใจ

ช่างมัน ปล่อยไป หึหึ

"ไม่เป็นไรๆข้าไปแต่งตัวก่อนนะ"ว่าแล้วเฮียแกก็หันหลังกลับไป

ฮิเมะควงแขนอุลคิโอร่า ก่อนจะเดินเข้าไปห้องๆหนึ่ง ซึ่งน่าจะ
เป็นห้องงานเลี้ยงนะ.... มั้ง
แต่ท่าทางจะใช่แฮะ เพราะเดินเข้าไป เห็นลูเคียยิ้มให้อย่างน่ารัก
เธอใส่ชุดวันพีซอิจิโกะยิ้มทักทาย 
 มัน(โหไรวะเรียกมัน:อิจิโกะ)ใส่ชุดสูทที่ยืมมาจากใครสักคนแหละ
แต่แล้วมีเสียงตะโกนดังขึ้นมา

"อยากตายใช่มั้ย!!!" 
ฮิเมะหันไปมองขวับเห็นผู้หญิงมีผ้าคลุมปิดถึงปากดูแล้วเป็นผู้หญิง 
แต่ท่าถอดผ้าคลุมที่ปิดทั้งตัวไป  น่าจะสวย ข้างหลังมีเร็นจิจับไว้

"ใจเย็นๆนะ"เร็นจิลูบหัวเด็กสาวอย่างอ่อนโยน
ก่อนจะหันไปขอโทษหัวหน้าหน่วย

"ขอโทษครับที่น้องสาวผมตะโกนใส่หัวหน้า" 
คุจิกิ เบียคุยะ ทำหน้าไม่สนอะไรทั้งสิ้นแต่จริงๆแล้ว
เขาสนใจผู้หญิงคนนี้นะ เอ๊ะ?เป็นน้องหรอ

"น้อง!!O_O"

เสียงตะโกนลั่นทั่วห้อง ฮิเมะ ลูเคีย อิจิโกะ และทุกคนที้อยู่ในงานเลี้ยงต่างมองสองพี่น้องกันอย่างดังลั่น ตาอยากมองน้องสาวของเร็นจิ
แต่มองไม่ได้ มีผ้าคลุมอยู่ ดูท่าจะใช่น้องสาวจริงๆแฮะ หวงออกขนาดนี้
ทุกคนมองแต่ผู้หญิงที่อยู๋ในอ้อมกอดเร็นจิ
เร็นจิย่นจมูก มองกันทำไมวะ!

"จะมองกันอีกนานไหม!"เร็นจิตะโกน 
เบียคุยะเองก็เด่นในที่นี้เหมือนกัน ด้วยผมที่ปล่อยสยาย 
ไม่ปักเจ้าปิ่นโค ใส่ชุดสูทสีดำมีลายเส้นสีน้ำเงินเป็นแนวตั้ง 
ก่อนเร็นจิจะจับมือน้องสาวพาไปที่ไหนสักแห่ง 
แต่เบียคุยะสะกิดใจ ตรงที่เหมือนเห็นตราอะไรแวบๆ
มันเหมือน
เหมือน


ตราสัญลักษณ์ คุจิกิ!!

ฮิเมะหันหลังไปมองเมื่อได้ยินคำทักข้างหลัง 
พอหันไป เป็นผู้ชาย ผมสีขาวตาสีทองใส่สูทสีดำ


หล่อดี แต่ไม่เท่าอุลคิโอร่า เอ๊ ฉันจะเปรียบเทียบคนนี้กับตานั่นทำไมเนี่ย?

"สวัสดีครับ"สุดหล่อผมขาวทักด้วยรอยยิ้มละลายใจสาว
"ค่ะ"ฮิเมะตอบกลับ 
อุลคิโอร่าจ้องผู้ชายผมขาว 

โว้ยย ไอหงอก 

อุลคิโอร่าคิดอย่างฉุนๆ

"ข้าชื่อแด็กครับ"แด็กพูดเสียงสุภาพ
ดูแล้วเขาน่าจะสนใจฮิเมะม่น้อยเลยทีเดียว
"ฮิเมะค่ะ"ฮิเมะจ้องตาแป๋ว แด็กหัวเราะน้อยๆ
ก่อนจะเดินไปหยิบน้ำมาให้ ฮิเมะขอบคุณเบาๆ

"ขอบคุณค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ เราไปตากลมกันไหม"แด็กชวน 
แล้วชี้ไปที่ระเบียง ฮิเมะหยักหน้า ก่อนแด็กจะยื่นมือมา
ฮิเมะเลยยื่นไปจับแล้วเดินไปด้วยกัน

"ลมเย็นจังเลย" ผมสีน้ำตาลส้ม ปลิวไปตามแรงลม 
ฮิเมะสูดหายใจเข้าลึกๆรับอากาศบริสุทธิ์

"ข้าถือแก้มน้ำให้นะ"แด็กยื่นมือจะรับแก้วน้ำ 
ฮิเมะมองอย่างงงๆ แต่ยอมให้โดยดี ก่อนจะหันไปรับลมต่อ
แด็กมองหน้าสีขาวอมชมพูแหละตาที่หลับพริ้มรับลม 

เสร็จข้าแน่ แม่สาวน้อย

โดยที่ฮิเมะไม่ได้มองแด็ก!แด็กหยิบยาจากกระเป๋าเสื้อด้วยความรวดเร็ว
แล้วใส่อะไรบางอย่างเป็นผงสีขาว แล้วคนๆ ให้มันละลายไปกับน้ำ
ก่อนจะยื่นให้ฮิเมะ
"ขอบคุณค่า"ฮิเมะหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม

"อือ" ฮิเมะจับหัว 

ทำไม โลกมันหมุนติ้วขนาดนี้

ก่อนโลกจะดับมืดลงไปทันที!แด็กรับสาวน้อยไว้ในอ้อมกอด
ก่อนจะอุ้มฮิเมะแล้วใช้โซนืด กระโดดจากระเบียง 
ไปยังที่ไหนสักแห่ง!

อุลคิโอร่าว้อยยยยยยยยยยยยยย มาช่วยฮิเมะเดี๋ยวนี้!!!!!!!!!!!!