ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
"เร็นจิ จ้า"
ลูเคียเดินเข้ามากระโดดกอดเร็นจิอย่างแน่น
ทำเอาผู้ที่โดนกอดเกือบขาดใจตาย ลูเคียเงยหน้ามองร่างบางที่กำลัง
ขาดใจตายในไม่ช้า หากเธอยังไม่ปล่อยมือ
ใบหน้าขาวอมชมพูที่ทุกส่วนรับกันหมด ไม่ว่าจะดวงตากลมโต
ขนตางอนๆกระพริบถี่ๆ และ จมูกโด่งนิดๆกับปากอวบอิ่มสีกุหลาบสด�
ความสูงพอดีๆชุดสีดำที่ดูยุ่งยากเพราะเป็นกระโปรงกลับทำไมผู้นี้น่ามองมากขึ้น�
เพราะสีดำขับผิวสีชมพูเหลือเกิน....�
"แอ๊ก ลูเคีย ปล่อยเด้"�
แต่ถ้าท่านคิดว่า ชายผู้นี้อ่อนหวานและไม่ดื้อ ท่านคิดผิดขนาดหนัก!!�
เพราะทั้งซน ทั้งดื้อ และปากแข็ง (พอๆกับอีกคนเลยเพ่)�
ทั้งสองหยอกล้อกันตามประสาเพื่อน แต่เร็นจิไม่รู้ตัวเลยว่า มีใครบางคน
มองตลอดเวลา ..�
ร่างสูงกำมือแน่น แววตาสีม่วงเข้มประกายความหึงหวงทันที
ถึงแม้คนๆนั้นจะเป็นน้อง แต่ยังไงก็เหอะ มันหวง!�
"ลูเคีย!!!"
เสียงราวฟ้าฟาดดังขึ้น ทำเอาทุกคนสะดุ้งโหยง�
"ค่ะ ท่านพี่"
ลูเคียยิ้มแบบยั่วอารมณ์(โมโห)นิดๆ เพราะรู้ทันว่าท่านพี่ของตนนั้นรู้สึกอย่างไร
เบียคุยะได้แต่จ้องด้วยแววตาโทสะ ทำเอาลูเคียต้องยิ้มกว้างขึ้นอีก
ก่อนจะโบกมือลาเร็นจิ�
"บ๊ายบายย"
เร็นจิที่ไม่รู้ไรเลยก็เอาเลยโบกมือตอบ แต่แววตาของเบียคุยะกับทำให้เขา
รู้สึกร้อนๆหนาวๆ
"เอ่อ หัวหน้า?"�
เร็นจิเอียงคอนิดๆเป็นคำถาม โดยกริยาน่ารัก เบียคุยะไม่ตอบแต่หากมองหน้า
หวานก่อนจะเดินไปทางอื่น
"อะไรของหัวหน้าเขาหว่า?"
---
"คุณอุรุฮาร่า ทำอะไรกับไอบ้านั่นอยู่ครับ- -"
อิชิดะถามขึ้น เมื่อเห็นอุรุฮาร่า �กำลังลองชุด
ให้ใครบางคนที่กำลังอารมณ์เสีย คิ้วเรียวที่ขมวดบ่อยๆกลับแลดูน่ารัก
และดวงตาสีน้ำตาลกำลังจ้องเขม่งไปที่คนกำลังแต่งตัวให้กับตัวเอง�
และผิวของร่างกายสีน้ำผึ้งเนียนสวยดูแปลกตา
ผมสีส้มที่ตอนนี้ยาวเริ่มเลยบ่าลู่มาข้างหน้า จมูกโด่งปลายเชิดรั้นบ่งบอกความดื้อ�
และริมฝีปากเรียวที่เม้มแน่น�
"สวยมั้ย อิจิโกะ! อุ๊ก!!!!!"ศอกของใครบางคนกระทุ้งเข้ามาเต็มที่
"สวยบ้านแกสิ ไอบ้า"�
อุรุฮาร่าจับอิจิโกะใส่กางเกงขาสั้นกว่าเข่าคืบนึง และเสื้อสีขาวโชว์หลัง�
อิชิดะอึ้งไปนิดๆ ก่อนจะเสหน้าไปทางอื่น�
"เปลี่ยนชุดละเว้ย"
ห้องแต่งตัว..�
"อะไรของมันเนี่ย"
อิจิโกะถอดเตรียมตัวจะถอดชุดออกแต่รู้สึกถึงลมหายใจเย็นๆที่ปลายหู
จึงหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว
"ราชาน้อย เป็นอะไรรึเปล่า?"
ฮอลโลว์ของอิจิโกะ ซันเงสึถามร่างเพรียวทันที คำตอบคือนิ้วชี้ที่ลาก
เสื้อไปถึงกางเกง� ซันเงสึจึงมองตาม ก่อนจะเหยียดยิ้มแสยะเหมือนเดิม�
"อะไรห๊ะ?"�
อิจิโกะทำเสียงสูงและหักนิ้วมือทำท่าจะมีเรื่องได้ตลอด แต่ท่าทางมันกลับน่าเอ็นดู..�
ซันเงสึเห็นแล้วอดหัวเราะขึ้นมาดังๆไม่ได้ โชคดีนะ ที่หลังร้านเก็บเสียงไม่งั้น�
มีสงครามที่นี่แน่..�
อิจิโกะเกิดความหมั่นไส้ ร่างเพรียวจึงปล่อยหมัดออกไป�
แต่ซันเงสึกลับรับไว้อย่างง่ายดาย ก่อนจะดึงผู้เป็นราชาเข้ามากอดแนบชิดแล้วกระซิบ
"น่ารัก "�
ก่อนจะจางหายเหมือนอากาศ(แบบเคย)�
ปล่อยให้อิจิโกะเอ๋อไปเลย�พอตั้งสติได้เลยรีบเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็ว�
ใครจะให้มันมาอีกรอบละ!!�
�
แต่�
"มันพูดบ้าอะไรของมัน"
---
ชอบมานาน เลยลองแต่งดูขอรับ:)
30 มิ.ย. 53 �<<วันที่แต่ง�
ลูเคียเดินเข้ามากระโดดกอดเร็นจิอย่างแน่น
ทำเอาผู้ที่โดนกอดเกือบขาดใจตาย ลูเคียเงยหน้ามองร่างบางที่กำลัง
ขาดใจตายในไม่ช้า หากเธอยังไม่ปล่อยมือ
ใบหน้าขาวอมชมพูที่ทุกส่วนรับกันหมด ไม่ว่าจะดวงตากลมโต
ขนตางอนๆกระพริบถี่ๆ และ จมูกโด่งนิดๆกับปากอวบอิ่มสีกุหลาบสด�
ความสูงพอดีๆชุดสีดำที่ดูยุ่งยากเพราะเป็นกระโปรงกลับทำไมผู้นี้น่ามองมากขึ้น�
เพราะสีดำขับผิวสีชมพูเหลือเกิน....�
"แอ๊ก ลูเคีย ปล่อยเด้"�
แต่ถ้าท่านคิดว่า ชายผู้นี้อ่อนหวานและไม่ดื้อ ท่านคิดผิดขนาดหนัก!!�
เพราะทั้งซน ทั้งดื้อ และปากแข็ง (พอๆกับอีกคนเลยเพ่)�
ทั้งสองหยอกล้อกันตามประสาเพื่อน แต่เร็นจิไม่รู้ตัวเลยว่า มีใครบางคน
มองตลอดเวลา ..�
ร่างสูงกำมือแน่น แววตาสีม่วงเข้มประกายความหึงหวงทันที
ถึงแม้คนๆนั้นจะเป็นน้อง แต่ยังไงก็เหอะ มันหวง!�
"ลูเคีย!!!"
เสียงราวฟ้าฟาดดังขึ้น ทำเอาทุกคนสะดุ้งโหยง�
"ค่ะ ท่านพี่"
ลูเคียยิ้มแบบยั่วอารมณ์(โมโห)นิดๆ เพราะรู้ทันว่าท่านพี่ของตนนั้นรู้สึกอย่างไร
เบียคุยะได้แต่จ้องด้วยแววตาโทสะ ทำเอาลูเคียต้องยิ้มกว้างขึ้นอีก
ก่อนจะโบกมือลาเร็นจิ�
"บ๊ายบายย"
เร็นจิที่ไม่รู้ไรเลยก็เอาเลยโบกมือตอบ แต่แววตาของเบียคุยะกับทำให้เขา
รู้สึกร้อนๆหนาวๆ
"เอ่อ หัวหน้า?"�
เร็นจิเอียงคอนิดๆเป็นคำถาม โดยกริยาน่ารัก เบียคุยะไม่ตอบแต่หากมองหน้า
หวานก่อนจะเดินไปทางอื่น
"อะไรของหัวหน้าเขาหว่า?"
---
"คุณอุรุฮาร่า ทำอะไรกับไอบ้านั่นอยู่ครับ- -"
อิชิดะถามขึ้น เมื่อเห็นอุรุฮาร่า �กำลังลองชุด
ให้ใครบางคนที่กำลังอารมณ์เสีย คิ้วเรียวที่ขมวดบ่อยๆกลับแลดูน่ารัก
และดวงตาสีน้ำตาลกำลังจ้องเขม่งไปที่คนกำลังแต่งตัวให้กับตัวเอง�
และผิวของร่างกายสีน้ำผึ้งเนียนสวยดูแปลกตา
ผมสีส้มที่ตอนนี้ยาวเริ่มเลยบ่าลู่มาข้างหน้า จมูกโด่งปลายเชิดรั้นบ่งบอกความดื้อ�
และริมฝีปากเรียวที่เม้มแน่น�
"สวยมั้ย อิจิโกะ! อุ๊ก!!!!!"ศอกของใครบางคนกระทุ้งเข้ามาเต็มที่
"สวยบ้านแกสิ ไอบ้า"�
อุรุฮาร่าจับอิจิโกะใส่กางเกงขาสั้นกว่าเข่าคืบนึง และเสื้อสีขาวโชว์หลัง�
อิชิดะอึ้งไปนิดๆ ก่อนจะเสหน้าไปทางอื่น�
"เปลี่ยนชุดละเว้ย"
ห้องแต่งตัว..�
"อะไรของมันเนี่ย"
อิจิโกะถอดเตรียมตัวจะถอดชุดออกแต่รู้สึกถึงลมหายใจเย็นๆที่ปลายหู
จึงหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว
"ราชาน้อย เป็นอะไรรึเปล่า?"
ฮอลโลว์ของอิจิโกะ ซันเงสึถามร่างเพรียวทันที คำตอบคือนิ้วชี้ที่ลาก
เสื้อไปถึงกางเกง� ซันเงสึจึงมองตาม ก่อนจะเหยียดยิ้มแสยะเหมือนเดิม�
"อะไรห๊ะ?"�
อิจิโกะทำเสียงสูงและหักนิ้วมือทำท่าจะมีเรื่องได้ตลอด แต่ท่าทางมันกลับน่าเอ็นดู..�
ซันเงสึเห็นแล้วอดหัวเราะขึ้นมาดังๆไม่ได้ โชคดีนะ ที่หลังร้านเก็บเสียงไม่งั้น�
มีสงครามที่นี่แน่..�
อิจิโกะเกิดความหมั่นไส้ ร่างเพรียวจึงปล่อยหมัดออกไป�
แต่ซันเงสึกลับรับไว้อย่างง่ายดาย ก่อนจะดึงผู้เป็นราชาเข้ามากอดแนบชิดแล้วกระซิบ
"น่ารัก "�
ก่อนจะจางหายเหมือนอากาศ(แบบเคย)�
ปล่อยให้อิจิโกะเอ๋อไปเลย�พอตั้งสติได้เลยรีบเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็ว�
ใครจะให้มันมาอีกรอบละ!!�
�
แต่�
"มันพูดบ้าอะไรของมัน"
---
ชอบมานาน เลยลองแต่งดูขอรับ:)
30 มิ.ย. 53 �<<วันที่แต่ง�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น