ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Sherlock BBC Fanfiction]: Tutor

    ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5

    • อัปเดตล่าสุด 5 พ.ค. 57


    Title: Tutor 5/?

    Author: Bepine

    Series: Sherlock Holmes BBC

    Pairing: Sherlock/John

    Rating: PG

    Summary: วันที่1

    A/N: โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

    .

    .

    .

                    แป้ก!

                    เสียงตะเกียบกระทบโต๊ะเป็นครั้งที่ 2 ของวัน ถึงจะไม่ได้ดังจนสร้างความรำคาญแต่ก็ทำให้หัวคิ้วของคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามอย่างจอห์นมุ่นลงไปได้

     

                    “โทษที ฉันทำนายรำคาญเหรอ”

     

                    น้ำเสียงติดจะอ่อยๆและท่าทางเก็บตะเกียบแบบหงอยๆของอีกฝ่ายทำเอาจอห์นที่อยากจะโกรธก็โกรธไม่ลง มือขวาจึงวางตะเกียบของตนลงแล้วเอื้อมมือไปคว้ามือของอีกฝ่ายมาจับไว้

     

                    “นายต้องขยับนิ้วกลางแบบนี้ ส่วนนิ้วชี้กับโป้งไว้คอยประคองก็พอ”

     

                    จอห์นอธิบายอย่างใจเย็นขณะที่ดันให้นิ้วของอีกฝ่ายให้ขยับตามจังหวะมือของตนก่อนจะค่อยๆปล่อยมือออกเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มจับทางได้แล้ว

     

                    “ไม่ยากใช่ไหมละ”

     

                    จอห์นยิ้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายสามารถคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวคำแรกเข้าปากได้สำเร็จ และอดจะแอบหัวเราะเบาๆไม่ได้เมื่อเห็นรอยยิ้มยีงฟันขาวของอีกฝ่ายตอบกลับมา

     

    ……….. เมื่อ 30 นาทีก่อน

                   

                    ตั้งแต่จอห์นตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะพาเจ้าเด็กโข่งนี่ออกมากินข้าวนอกบ้าน เพราะบ้านตระกูลโฮล์มส์ไม่มีอาหารอยู่เลยนอกจากกาแฟ จอห์นซึ่งกินสบายๆร้านไหนก็ได้อยู่แล้วเลยเอ่ยปากขอความเห็นอีกคนว่าอยากจะกินอะไร และเขาก็โดนลากมาที่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวซึ่งตั้งอยู่บนถนนฝั่งตรงข้าม

                   

                    ‘นายจะกินก๋วยเตี๋ยวเหรอ?’

                    จอห์นเลิกคิ้วถามเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหยุดอยู่หน้าร้านไม่ยอมเข้าไปเสียที

     

                    จอห์น นายเคยกินก๋วยเตี๋ยวไหม?’

                    เชอร์ล็อกถามขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

     

                    เคยสิ ทำไมเหรอ

     

                    ‘งั้นเรากินร้านนี้แหละ!’

     

                    โดยที่ยังไม่ตอบคำถาม ร่างสูงของเชอร์ล็อกก็หายลับเข้าไปในร้านทันทีโดยที่มีจอห์นเดินตามเข้าไปแบบงงๆ

     

    ……….

     

                    เพราะงี๊สินะถึงถามเราว่าเคยกินก๋วยเตี๋ยวไหม

     

                    จอห์นลอบอมยิ้มก่อนจะจัดการกับก๋วยเตี๋ยวในชามของตนแบบเงียบๆบ้าง

    .

    .

    .

                    “อาหารจีนเนี่ยกินยากกว่าที่คิดแฮะ”

     

                    เชอร์ล็อกเปิดประเด็นหลังจากที่พวกเขาออกมาจากร้านอาหารเรียบร้อยแล้ว พวกเขาตัดสินใจว่าจะไปเดินเล่นย่อยอาหารต่อสักนิดแล้วค่อยกลับไปอ่านหนังสือต่อ เพราะจอห์นเห็นว่ายังไงวันนี้เชอร์ล็อกก็คงทำได้แค่อ่านหนังสือประวัติศาสตร์พวกนั้น พวกเขาเลยไม่จำเป็นต้องเร่งมาก

     

                    “นายไม่เคยทางอาหารจีนมาก่อนเลยเหรอ”

     

                    จอห์นถามขึ้นลอยขณะที่เดินเอื่อยๆข้างอีกฝ่ายขณะที่ในหัวยังคงประมวลผลเหตุการณ์ต่างๆแบบเงียบๆ

     

                    “ไม่หรอก ฉันไม่ค่อยได้ออกจากบ้านน่ะ”

     

                    เชอร์ล็อกตอบยิ้มๆขณะที่สอดส่ายสายตาไปทั่ว ซึ่งการกระทำทั้งหมดถูกลอบสังเกตการณ์โดยติวเตอร์ส่วนตัวเงียบๆ

     

     

                    “นายเป็นคนวางแผนทั้งหมดสินะ....”

     

                    “ห้ะ!?

     

                    คำถามที่อยู่ๆก็ออกมาจากปากของติวเตอร์ร่างเล็กทำให้เชอร์ล็อกหันมามองอีกฝ่ายด้วยความงุนงง

     

                    “ตอนนายอ่านหนังสือแล้วขอลงไปเข้าห้องน้ำน่ะ นายหายไป 10 นาที นายไปเคลียตู้เย็นในบ้านล่ะสิ”

                   

                    จอห์นพูดขึ้นลอยๆขณะที่ยังคงเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆและมองออกไปข้างหน้า

     

                    “....นายพูดอะไรของนายน่ะ”

     

                   

                    “มือของนาย....มีกลิ่นหอมต้นติดอยู่”

                    จอห์นยกมือข้างขวาขึ้นมาดมก่อนจะเหลือบตามามองเชอร์ล็อกที่อยู่ข้าง

     

                    “ก๋วยเตี๋ยวที่นายกับฉันสั่งในร้านอาหารเป็นแบบเดียวกัน และไม่ได้ใส่หอม ตอนที่ฉันสอนนายจับตะเกียบมันคงจะติดมา เลยทำให้กลิ่นของหอมต้นมาติดที่มือข้างขวาของฉันด้วย”

     

                    จอห์นพูดรัวเร็วก่อนจะหยุดเดินแล้วหันหน้ามาเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายที่มองเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ

     

                    “มีอะไรจะแก้ตัวไหม คุณเชอร์ล็อก โฮล์มส์”

     

                    น้ำเสียงที่ฟังดูเข้มเหมือนเป็นเรื่องคอขาดบาดตายของจอห์นทำให้เชอร์ล็อกยอมยกมือยอมแพ้ในที่สุด

     

     

                    “โอเค ฉันทำเองแหละ”

     

                    เชอร์ล็อกคลี่ยิ้ม และยอมแพ้แต่โดยดี เขาประมาทอีกฝ่ายมากไปหน่อย ไม่นึกเลยว่าจะโดนจับได้เร็วขนาดนี้

     

     

                    “เหตุผลล่ะ”

     

     

                    “หืม? นายอยากรู้เหตุผลเหรอ”

     

                    เชอร์ล็อกถามย้ำอีกครั้ง นึกแปลกใจที่อีกฝ่ายไม่ได้ด่าหรือตะคอกเขาเลยสักแอะ ตรงกันข้าม อีกฝ่ายกลับตีหน้านิ่งซะจนเขาเดาอารมณ์อีกคนไม่ออก

     

     

                    “ฉันอยากรู้ว่านายทำแบบนี้มีเหตุผลอะไร”

     

                    จอห์นตอบด้วยน้ำเสียงเน้นย้ำช้าๆชัดๆ

     

     

                    “เบื่อน่ะ”

     

                    เชอร์ล็อกยิ้มกว้างขณะที่บิดขี้เกียจไปมา

     

     

                    “เบื่อเหรอ?

     

                    จอห์นขมวดคิ้วน้อยๆนึกแปลกใจกับคำตอบของอีกฝ่าย.....แค่ เบื่อ นี่นะ

     

                    “ใช่ แค่เบื่อน่ะ”

     

                    จอห์นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ

     

     

                    “นายไม่ค่อยออกจากบ้านสินะ แม่นายเล่าให้ฉันฟังน่ะ”

     

     

                    “อื้ม ฉันไม่ค่อยออกมานอกบ้านถ้าไม่จำเป็นน่ะ”

     

                    เชอร์ล็อกเสตามองไปทางอื่น รู้สึกเหมือนเขาจะโดนล้ำเส้นมากเกินไป

     

     

                    “แล้วชอบไหมล่ะ?

     

                   

                    “หา...”

     

     

                    “ฉันถามว่านายชอบไหม เวลาที่ออกมานอกบ้านน่ะ”

     

                   

                    “มากับนาย มันก็โอเคดี....แต่นายคงจะไม่อยากมากับฉันอีกแล้ว เพราะฉัน.....โกหกนาย”

     

                    อีกฝ่ายพูดเสียงเบาจนจอห์นแทบจะไม่ได้ยิน แต่เขาก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้กับคำพูดน่ารักของอีกฝ่าย

     

     

                    “ถ้าคะแนนโอเน็ตนายออกมาดี ฉันจะพานายไปออกมาเดินเล่นอีกดีไหม คราวนี้เราไปที่สวนสาธารณะเปิดใหม่กัน”

     

                    “สัญญาแล้วนะ”

     

                    “หึๆ”

     

                    ……………………………………………………..………….TBC………………………………………………………………….

     

                    ลงแบบสั้นๆ ตอบข้อสงสัยยาวค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ บีไพน์ว่าจะเอาแค่สอบโอเน็ตกับสอบรับตรงนะคะ เพราะเราไม่รู้จริงๆว่าคนที่เรียนด้วยตนเองแบบเชอร์ล็อกต้องสอบอะไรบ้าง + ความขี้เกียจคิดพล็อต เลยกะว่าจะให้เป็นแบบเรียบๆสั้นๆน่ะค่ะ ฮา ไม่ถูกใจยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ                 ;_______;  ช่วงนี้จะเปิดเทอมแล้วอาจไม่ได้มาอัพฟิคนะคะ เดี๋ยวว่างๆจะมาลงฟิคสั้นของคู่นี้ให้อ่านค่ะ ฟฟฟฟฟฟ แต่จะเรทไหมนี่อีกเรื่องนะคะ  อิสๆ

    Bepine

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×