คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
Title: Tutor 1/?
Author: Bepine
Series: Sherlock Holmes BBC
Pairing: Sherlock/John or Johnlock
Rating: PG (ตอนนี้นะคะ)
Summary: เด็กหนุ่มเชอร์ล็อก โฮล์มส์ ผู้ซึ่งเคยชินกับการศึกษาด้วยตนเองภายในบ้านของตน ได้ตัดสินใจที่จะสอบเข้ามหาลัยคู่แข่งกับพี่ชายของเขา ด้วยเหตุนั้นเองที่พ่อแม่ของเขาได้ตัดสินใจจ้างนักศึกษาแพทย์ จอห์น เอช วัตสัน จากมหาลัยเดียวกันให้มาเป็นติวเตอร์ส่วนตัว
A/N: โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
.
.
.
ก๊อกๆ
“เชอร์ล็อก ลงมากินข้าวเย็นได้แล้วลูก ไม่กินข้าวเช้ากับเที่ยงแม่ไม่ว่านะ แต่ข้าวเย็นต้องลงมากินนะเชอร์ล็อก อีกอย่างวันนี้ก็เป็นวันแรกที่พี่ลูกปิดเทอมกลับมาบ้านด้วย จะได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันสักที”
“ขออีก 5 นาทีครับ”
“เชอร์ล็อก!”
“.....ครับๆ จะลงไปเดี๋ยวนี้”
สิ้นเสียงทุ้ม ประตูห้องนอนสีหม่นก็ถูกเปิดออกอย่างรวดเร็วจนคนเป็นแม่สะดุ้ง ก่อนที่เด็กหนุ่มจะโผล่พรวดออกมาข้างนอกโดยที่ไม่ลืมปิดประตูห้องนอนของตนไว้ตามเดิม
“กว่าจะออกมาได้นะเชอร์ล็อก เอาล่ะ ตามแม่มากินข้าวได้แล้ว”
เสียงของมารดาบ่นกระปอดกระแปดเบาๆหลายๆครั้งขณะที่เดินนำหน้าลูกชายคนเล็กของตนไปยังห้องอาหารภายในบ้านที่ตอนนี้สมาชิกทุคนกำลังนั่งรออยู่
“กว่าจะลงมาได้นะน้องชาย”
น้ำเสียงเรียบนิ่งของพี่ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามดังขึ้นแทบจะในทันทีที่เชอร์ล็อกนั่งลงบนเก้าอี้ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเล็กน้อยก่อนที่ริมฝีปากคู่บางจะคลี่ยิ้มยียวนให้อีกฝ่ายอย่างไม่ปิดบัง
“แปลกนะไมครอฟต์ ปกตินายจะต้องแอบฉกขนมหวานกินก่อนใครนี่นา สงสัยว่าการไปเรียนอยู่ที่มหาลัยเกือบจะ4ปีของนายมันทำให้นายรู้จักอดความอยากในการสวาปามขนมของนายสินะ”
เชอร์ช็อกยิ้มอย่างชัยชนะเมื่อสังเกตเห็นว่าพี่ชายของเขามีสีหน้าไม่สู้ดีนัก แม้จะเป็นเพียบแวบเดียวแต่ก็ทำให้เขาสังเกตได้
“ฉันก็แค่อยากจะเลิกเท่านั้น”
“หึ นี่ตั้งใจเลิกเพราะสาเหตุบางอย่างสินะ ทำไม? กลัวนายจะใส่ชุดครุยไม่ได้หรือไง?”
เชอร์ล็อกแสยะยิ้ม ก่อนทำท่าว่าจะพูดต่อ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเสียงเสียงหนึ่งดังปรามขึ้น
“พวกลูกทั้งสองคนช่วยกรุณาเงียบเสียงแล้วลงมือทานอาหารกันได้แล้ว!”
สิ้นเสียงที่เป็นดั่งคำประกาศิตของแม่ ทุกคนบนโต๊ะก็รีบลงมือจัดการกับอาหารตรงหน้าทันที
.
.
.
.
.
เมื่อมื้อเย็นผ่านไปอย่างรวดเร็ว ก็ถึงเวลาตอบคำถามกันบนโต๊ะ ดูท่าครั้งนี้คนที่จะโดนยิงคำถามมากที่สุดก็คงหนีไม่พ้นไมครอฟต์ พีชายตัวดีที่เพิ่งเดินทางกลับจากมหาลัยมาเยี่ยมบ้านในช่วงปิดเทอม
“ลูกเป็นยังไงบ้างล่ะไมครอฟต์ มีเพื่อนที่นั่นกับเขาบ้างหรือยัง?”
คุณพ่อเป็นคนเอ่ยถามขณะที่ยกกาแฟที่แม่นำมาเสิร์ฟขึ้นจิบเบาๆ
“ตอนนี้ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง อย่างน้อยก็คิดว่าเป็นนะ แม้ว่าเขาจะดูไม่ชอบขี้หน้าผมสักเท่าไหร่”
ไมครอฟต์ตอบเนิบๆขณะที่สายตาจับจ้องไปยังก้อนเค้กที่กำลังถูกเชอร์ล็อกตักเข้าปาก
“หึ....หน้าอย่างนายก็สมควรเขาหมั่นไส้แหละนะพี่ชาย”
เชอร์ล็อกแทรกขึ้นขณะส่งยิ้มยียวนไปให้พี่ชายที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามตน โดยไม่ลืมที่จะตักชิ้นเค้กเข้าปากอีกคำ
“พูดอย่างกะว่านายมีเพื่อนอย่างนั้นแหละเชอร์ล็อก ว่าแต่นายจะเข้ามหาลัยเดียวกับฉันใช่ไหม ฉันเอาข้อมูลแบบฟอร์มมาให้นายแล้ว อยู่ในกระเป๋าเดินทาง”
ไมครอฟต์เปลี่ยนเรื่องขณะที่พยายามเบนสายตาออกจากก้อนเค้กชิ้นโตที่กำลังถูกน้องชายตัวดีเขมือบอย่างช้าๆ
“เรื่องนั้นไม่ต้องหรอก เพราะฉันจะไม่เข้ามหาลัยเดียวกับนาย”
เชอร์ล็อกสะบัดช้อนไปมาบนอากาศเมื่อชิ้นเค้กหมดลง
“ลูกต้องเข้ามหาลัยนะเชอร์ล็อก ลูกต้องใช่วุฒิในการสมัครเข้าทำงานนะ ที่พ่อแม่ให้ลูกเรียนอยู่ที่บ้านมา18ปีก็ถือว่าตามใจลูกมามากแล้วนะ”
คุณนายโฮล์มส์เอ่ยเสียงเข้มขณะที่เดินมาเก็บจานออกจากโต๊ะ
“ผมรู้ครับแม่ ที่ผมบอกจะไม่เข้ามหาลัยเดียวกับไมครอฟต์ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่เรียนมหาลัยเสียหน่อย”
“หมายความว่านายจะไม่เข้ามหาลัยเดียวกับฉัน? แล้วนายจะเข้ามหาลัยไหน บอกไว้ก่อนนะว่าถ้านายเข้ามหาลัยกระจอกๆฉันไม่ยอมแน่”
ไมครอฟต์พูดเสียงเข้ม
“ฉันจะเข้ามหาลัย B”
เชอร์ล็อกยิ้มแผล่เมื่อสังเกตเห็นว่าใบหน้าของไมครอฟต์กระตุก
“อ้อใช้ มหาลัยคู่แข่งของนายด้วยสินะ ไม่แน่นะ ฉันอาจจะได้ดีที่นั่น”
ไมครอฟต์หน้าตึง ซึ่งเชอร์ล็อกก็สังเกตเห็น และนั่นยิ่งทำให้เขาถูกใจ
“งั้นน่าเสียดายนะเชอร์ล็อก เพราะฉันจะไม่ติวให้นาย และถ้านายคิดว่านายจะอ่านหนังสือทุกเล่มที่เรามีแล้วสอบเข้ามหาลัยได้ล่ะก็ นายคิดผิดถนัด เพราะนายไม่เคยเรียนในโรงเรียนแบบฉัน และนายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าข้อสอบมันเป็นยังไง เอาล่ะ บายน้องรัก ตัวใครตัวมัน”
ไมครอฟต์ยิ้มเหี้ยมก่อนจะลุกออกจากโต๊ะไปทิ้งให้เชอร์ล็อกมองตามแผ่นหลังของพี่ชายด้วยความงุนงง
“คอยดูละกันไมครอฟต์ ฉันจะสอบเข้ามหาลัยBให้ได้ ด้วยตัวของฉันเอง”
เชอร์ล็อกพูดกับตัวเอง
“แม่ว่าที่พี่ลูกพูดมันก็ถูกนะ ข้อสอบมหาลัยน่ะมันออกกว้างนะลูก แถมลูกก็ยังไม่เคยทำข้อสอบมาก่อนเลยด้วย อย่าลืมสิว่าลูกเรียนจากหนังสือตลอดน่ะ”
คุณนายโฮล์มส์นั่งลงข้างๆลูกชายคนเล็กก่อนจะเริ่มอธิบายอย่างระมัดระวัง
“ผมสามารถทำข้อสอบในอินเตอร์เน็ตได้ครับแม่”
“นั่นมันก็จริง แต่ข้อสอบมหาลัยต้นๆที่ลูกหรือไมครอฟต์เข้าน่ะมันไม่มีหลุดออกมาหรอกนะลูก อย่ามั่นใจตัวเองนักเลย”
ผู้เป็นแม่พยายามบอกเหตุผลเต็มที่
“แล้วแม่จะให้ผมทำยังไง แม่จะให้ผมเข้ามหาลัยเดียวกับเจ้าไมครอฟต์นั่นรึไง ก็ในเมื่อผมอยากจะเข้ามหาลัย B”
เชอร์ล็อกพูดเสียงเง้างอดเหมือนเด็กเอาแต่ใจเต็มที่
“แม่กำลังจะบอกลูกว่า ลูกต้องการติวเตอร์ และแม่พอจะรู้จักลูกชายเพื่อนแม่คนหนึ่งที่เพิ่งจะสอบเข้ามหาลัยBคณะแพทย์ได้ปีก่อนนี่เอง และแม่จะให้เขามาเป็นติวเตอร์ส่วนตัวของลูกตลอด12ชั่วโมงเลยเป็นไง”
“ให้เขาเป็นติวเตอร์วันละ3ชั่วโมงก็พอแล้วแม่ ถ้าจะให้ดีมีวันหยุดเสาร์อาทิตย์ด้วยเลย ถ้าติวตลอดแบบนั้นผมคงเซ็งตาย เคยอ่านจากอินเตอร์เน็ตว่าพวกคณะแพทย์ศาสตร์น่ะใส่แว่นหนาเตอะและทำตัวน่าเบื่อกันทุกคน”
เชอร์ล็อกหน้าเบ้ ให้เขามารับการติวจากคนน่าเบื่อตลอด12ชั่วโมงโดยที่ไม่ได้อนุมานหรือทดลองเคมีอะไรเขาคงจะเซ็งตายอย่างที่พูดจริงๆ
“น่าๆ ลูกอาจจะชอบเขาขึ้นมาก็ได้ เอาเป็นว่าเริ่มติวพรุ่งนี้ละกันนะ”
ฝ่ายแม่ยิ้มบางๆออกมาและมีแอบลอบถอนหายใจ อย่างน้อยตอนนี้เชอร์ล็อกก็ตอบตกลงไปแล้ว ทีนี้ก็เหลือแค่อีกฝ่ายแล้วล่ะนะ
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
สวัสดีค่ะ ……..#ตื้ดๆ
มาต่อครั้งนี้กับฟิคติวเตอร์ค่ะ เนื่องด้วยความที่ว่าช่วงนี้บีไพน์เรียนพิเศษแบบสายตัวแทบขาดเลยจริงๆ เลยเกิดความรู้สึกอยากได้ติวเตอร์ส่วนตัวมั่ง ได้ออกมาเป็นฟิคจนได้ ฟฟฟฟฟฟฟฟ จริงๆอยากจะใส่อีกคู่ที่เราชอบลงไปในฟิคนี้ด้วยมากเลย แต่คงไม่ได้ เพราะเชอร์ล็อกกับจอห์นอยู่คนละมหาลัยกับไมครอฟต์นี่เนาะ จะให้ข้ามไปบรรยายที่มหาลัยนั้นมันก็กระไรๆอยู่ เลยคิดว่างั้นคงต้องตัดออกไป T^T เอาเป็นว่านี่เป็นฟิคยาวเรื่องแรกค่ะ อายุเราสมสติเอานะคะ ฟฟฟฟฟ จริงๆจอห์นต้องอายุมากกว่าเชอร์ล็อกหลายปีอยู่ แต่เราไม่สนค่ะ เราจะจิ้นเราจะชอบมันก็เลยต้องให้จอห์นลดอายุลงมาให้ใกล้เชอร์ล็อกมากขึ้นไง ฟฟฟฟฟ
ป.ล. ฟิคนี้มันนอกเรื่องมากเลยนะคะ ก่อนอ่านต้องทิ้งอะไรไปหลายๆอย่างเลยจริงๆ #ทำไมเพิ่งมาบอก
พอล่ะ พูดมากไป......รกมากไปแล้ว -____ - เจอกันอีกทีเมื่ออยากเคลียงานดองค่ะ บัยส์
ไบน์พี บีไพน์
ความคิดเห็น