ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [B.A.P] The Neighbour. ?

    ลำดับตอนที่ #12 : 11 . Number 1

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 134
      0
      25 มี.ค. 56

    The Neighbours. ?
    11
    Number 1

     
    2013 03 25
                           

                         
                                   วันนี้ผมเรียนหนังสือด้วยอารมณ์ที่เหงาหงอยมากกกกกกกกก !!! เพราะว่าไอ้จงออบเพื่อนสุดที่รักของผมมันไม่มาเรียนน่ะสิ โทรไปถามมันมันก็บอกเจ็บขา แต่พอผมถามอีกมันก็ด่าผมแล้วก็บอกว่าก็ถามไอ้แด้มันสิ แล้ว.. ผมผิดหรอ ก็แค่เจ็บขาเองมันทำให้มึงมารร.ไม่ได้เลยรึไงวะ แล้วถามไอ้แด้นี่.. มันตอบผมซะที่ไหนล่ะ วันนี้ที่มันหันมาคุยกับผมก็แทบจะนับคำได้ เอาเป็นว่านี่ก็คือสาเหตุที่ผมเหงาละกันครับ -_-

     
     
                                   " แด้ ! มึงจะไปไหนวะ ? " ผมตะโกนถามไอ้แด้ที่เดินมาด้วยกันแล้วจู่ๆก็เดินไปอีกทาง มันหันหน้ามามองผมก่อนจะตอบสั้นๆแบบเบาๆ


     
                                   " กลับบ้าน.... " โอเค มึงใช้เสียงแค่นี้มึงคิดว่ากูจะได้ยินไหม แล้วกูกับมึงอยู่ห่างกันตั้งร้อยกว่าเมตร ดีนะกูฉลาดอ่านปากมึงออก =_= แต่ยังไม่ทันผมจะด่ามันอีก มันก็เดินลิ่วหายไปอย่างไร้ร่องรอยในฝูงชนเด็กนร.






                                    
    ผมเดินด่าไอ้แด้กับไอ้จงออบจนถึงหน้าโรงเรียนเมื่อไหร่ผมก็ยังงงๆกับตัวเองอยู่ สงสัยว่างๆต้องไปกระโดดหน้าผาเล่นซักหน่อย จะได้หายเอ๋อ - - แต่ว่าตรงต้นไม้ใหญ่ข้างๆนั่นมีเรื่องอะไรกันน่ะ นร.มุง แถมเสียงยังดังมาถึงตรงนี้ แต่ก่อนที่ผมจะคิดไปต่างๆนานาว่ารถชนรึเปล่า รึว่ามีใครมากระโดดตึก หรือว่ามีเรื่องต่อยกัน ผมก็สังเกตได้ว่า ไอ้นร.ที่มุงนั่นมีแต่นร.ผู้หญิง และไอ้เสียงดังนั่นคือเสียงกรี๊ด และสังเกตได้อีกว่า ไอ้หัวคนที่โผล่มาจากมุงนั้น มันคุ้นหน้าผมมากเลยนะ = = ทันทีที่ผมจะเดินเข้าไปใกล้เพื่อจะดูว่าใคร คนที่เป็นเป้าหมายของผมก็หันมาทางผมแล้วตะโกนเสียงดังว่า





     
     
                                    " จุนฮง !!! " ก่อนจะยิ้มโชว์เหงือกสุดสะพรึงออกมา...... ผมรู้แล้วล่ะ ว่าใคร lol





     
                                    " พี่ยงกุก ? " ผมมองอย่างไม่เชื่อเล็กน้อย ผมไม่เห็นหรอกว่าสายตาใต้แว่นดำนั้นเป็นยังไง แต่ไอ้ผมสีทองๆนั้นหายไป เหลือแต่ผมสีน้ำตาลที่ตั้งขึ้นนิดๆ ตอนแรกผมก็ไม่แน่ใจหรอกว่าจะเป็นเค้า แต่พอเหงือกตะกี้แล้วมันใช่เลย พี่ยงกุกเดินผ่าออกจากฝูงชนมาทางผมแล้วค่อยๆถอดแว่นดำออก ก่อนที่ผมจะเริ่มสังเกตอีกว่า วันนี้ทำไมพี่แกถึงได้หล่อระเบิด...........









     
                                       เดี๋ยวนะ








     
                                       นี่ผมคิดอาร้ายยยยยยยยยยย !!!!!! = [ ] =









     
     
                                      " จุนฮงกลับบ้านกัน " พี่ยงกุกที่เดินมาอยู่ข้างหน้าผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ จับมือผมก่อนที่จะดึงให้เดินตาม ผมชะงัก พี่ยงกุกหันมามอง


     
                                      " ทำไมมารับ แล้วไม่โทรบอกผมก่อนอ่ะ " 




                                      " พี่มีเบอร์นายที่ไหน =_= " พี่ยงกุกพูดก่อนจะหยิบไอโฟนเครื่องสวยสีดำสนิทขึ้นมาส่ายไปมาตรงหน้าผม ผมเลยหยิบมันออกมากดเบอร์ผมแล้วโทรออก ผมหยิบของตัวเองขึ้นมาดูก่อนจะลงมือเมมเบอร์ของพี่ยงกุกเข้าเครื่องตัวเอง แล้วคืนไอโฟนให้พี่ยงกุก




                                      " อ่ะ นั่นน่ะเบอร์ผม -0- " พี่ยงกุกรับมาก่อนจะเอาไอโฟนของพี่แกเคาะหัวผมดังเป๊าะ !




     
                                      " โอ้ย ! เจ็บนะ = = " ผมลูบหัวตัวเองด้วยความเจ็บปวด พี่ยงกุกหัวเราะเบาๆก่อนจะเอามือวางบนหัวของผม



     
                                      " นั่นทำสีผมอะไรน่ะ แล้วเปลี่ยนตั้งแต่เมื่อไหร่ เหมือนสลิ่มซะ " พูดเสร็จก็เริ่มเล่นหัวผม จากทรงที่มันเรียบๆดีอยู่แล้ว ก็ยุ่งขึ้นมานิดๆ ผมมองหน้าพี่แกก่อนจะเล่นหัวเค้าบ้าง (?)




     
                                      " พี่จะรู้ไปทำไม.. แล้วพี่คิดว่าเท่ห์รึไง ทรงอะไรก็ไม่รู้ ยังกับกาบมะพร้าว ;P " 



     
                                      " ยุ่งน่า -3- " พี่ยงกุกทำหน้าเงิบก่อนจะเปลี่ยนจากเล่นหัวผมมากอดคอผม ผมมองหน้าพี่ยงกุกก่อนจะเอามือที่เล่นอยู่ลง ผมแลบลิ้นใส่พี่ยงกุกก่อนจะเริ่มนึกได้.....




     
     
                                       แช้ะ !





     
     
                                      " โว้ววววว สงสัยหนุ่มสาวของโรงเรียนนี้จะต้องอกหักดังเป๊าะซะแล้ว เพราะน้องจุนฮงสุดฮอตของโรงเรียนมีแฟนแล้วจ้า !! " 



     
                                    ว่าผมยังอยู่หน้าโรงเรียนอยู่เลยย !!! แถมนร.คนอื่นยังมองผมกับพี่ยงกุกเป็นตาเดียวอีก TT[]TT 




     
     
                                    ผมยิ้มให้แจซองกับมุนฮยอกที่เป็นนักข่าวกับตากล้องประจำชมรมหนังสือพิมพ์และโรงเรียน(?)อย่างโหดเหี้ยม ก่อนจะดึงมือพี่ยงกุกที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยซักนิดให้เดินออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด ก่อนที่ผมกับพี่ยงกุกจะขึ้นรถกลับบ้าน.....




     
     
                                    ผมไม่อยากจะนึกเลยว่า พรุ่งนี้ที่บอร์ดข่าวโรงเรียนจะเป็นยังไง ผมน่ะเจอมาเยอะแล้ว ถึงจะชินกับการขึ้นบอร์ด ' Number 1 ' แต่ครั้งนี้มันเกี่ยวกับพี่ยงกุกด้วยน่ะสิ...... TT[]TT              
                        
     
                    
     

     
     
     
                       
     

                         
     

    TALK THAT. 20130325
    มาอัพแล้วคร้าาาาาาาาาา เฉียดเที่ยงคืน 555555555
    ! > NEXT 2013 . 04 . 02
    โบนัสสึ : เขินนนนนน TT w TT
    image
     

    ละมุนมากกกกกก >0<

    thank for theme  :)  Shalunla

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×