ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ รวบรวมเพื่อเป็นหนึ่ง
3 เือน่อมาภายในห้อบรรทมอพระายาอนัูนามุนหลัาบิรรมเร่าร้อน พระายานามไ้เอ่ยเสียอออ้อนฟาโรห์หนุ่มเพื่ออเรื่อสำัที่ไ้รับมอบหมายาบิามา
“ฝ่าบาทเพะ...หม่อมั้นอยาะอร้ออะไรพระอ์สัเรื่อหนึ่ไ้ไหมเพะ” พระายานามยับอ้อมอรอบพระวรอ์่อนะเยหน้าทูลถาม
“เ้าอยาไ้สิ่ใเล่าอนัูนามุน เราะหามาให้เ้า” ฟาโรห์สเมนาเรรัสอบพร้อมระับวแนให้แน่นึ้นอี
“อนนี้อียิป์ล่าำลัะาผู้นำเพราะอ์ฟาโรห์อันาเนไ้ทรประวระรอมิรอ ทำไมเราไม่วยโอาสนี้เพื่อรวมอียิป์ให้เป็นผืนแผ่นเียวันล่ะเพะ”
“เราทำแบบนั้นไม่ไ้หรออนัูนามุน เพราะเรามีสัาับอียิป์ล่าว่าเราะมิมีรุรานึ่ันและัน ถ้าเราละเมิสัามิทำให้เราลายเป็นนระบัย์สัย์หรือเล่า” ฟาโรห์หนุ่มล่าว้วยเสียที่เริ่มอ่อนแร
“แ่อนนี้หม่อมั้นไ้่าวาบิาว่า ายแนิ่อันระหว่าอียิป์บนและล่ามีลุ่มอโร อยปล้นสะมเหล่านัเินทาและพ่อ้าาที่่าๆ ้ำยัอยไล่่าาวบ้านามแถบายแน ่าน่าสสารยิ่นั ถ้าเราไม่รีบทำอะไระเิปัหายุ่ยาามมาไ้นะเพะ ถ้าเป็นไปไ้หม่อมั้นว่าให้บิาหม่อมั้นใ้โอาสนี้ในารปราบลุ่มโรและูลาเลาามแถบายแนไ้ไหมเพะ”
“ถ้าเ้าิว่าสมวร็ทำามนั้นเถอะ แล้วเราะมีราโอารให้เ้านำไปให้บิาอีที เราไม่ั้อหรอ ามใเ้าเสมอนะอนัูนามุน”
“อบพระทัยเพะ หม่อมั้นะรีบนำรับสั่ไปให้บิาำเนินารโยเร็ว โอ...ฝ่าบาทหม่อมั้นรัพระอ์ยิ่นั”เสียหวานอออ้อนอเลาะามมา้วยเสียราระเส่าอย่าสุสมัรอออมา
.....................................................................................................................................................................
“ะเิศึรั้ให่เร็วๆนี้......เราะ้อนะให้ไ้เนอะ เฮมาล ามี เราะแพ้ไม่ไ้” เสียใสระิบถามเพื่อนู่ายที่นอนหมอบอยู่ปลายพระบาท นัยน์าสีอัมพันเหลือบมอเ้านายพราำรามอบรับเบาๆ ่อนะเหลือบมอนเหยี่ยวัวแสบที่ผหัวรับหึหัอยู่บนระเบียราวับเห็น้วยับมัน
“แ่ระหม่อมว่า่อนที่พระอ์ะ้อปะทะับอ์ฟาโรห์สเมนาเร พระอ์้อเอานะท่านแม่ทัพอัยย์บิาอพระายาอนัูนามุน่อน” เสียแผ่วเบาัระิบมาาเบื้อหลัอเ้าายหนุ่ม ที่ำลัหันมามอเ้าอเสีย่อนะรัสเสียเรียื่ออย่าเารพและรัใร่
“เรา็แน่แ่ใท่านอาารย์ ยัไเสียอัยย์้อหาทาใ้โอาสนี้ลมือ่อนแน่ๆ ้ออ้าในารปราบโรร้ายามายแน เป็นแ่เรื่อหลอเ็เท่านั้น ะมีโอาสีอันใเล่าที่ะหาทา่อสุ่มำลัพลไ้ีไปว่านี้อี”เสียหัวเราะเอื่อยๆัึ้นเบาๆ ราวับสะพระทัยอะไรบาอย่า เ้าายหนุ่มหันหน้าไปูาวบนท้อฟ้า ในะที่พระอาารย์เฝ้ามอูผู้ที่อภิบาลมาั้แ่เล็แ่น้อยพร้อมับถอนหายใแผ่วเบา่อนะเอ่ย
“ระหม่อมิว่า เราน่าะส่นไปอย่วยเหลืออ์ฟาโรห์สเมนาเรเพิ่มอีนะระหม่อม มิะนั้น่อนที่พระอะไ้ปะทะับอ์ฟาโรห์สเมนาเร พระอ์อาะ้อทำพระศพให้แทน เพราะระหม่อมรวูวพระะาออ์ฟาโรห์สเมนาเร แล้วน่าวินั รอบายมีแ่ผู้หวัร้ายทั้นั้น”
“ท่านอาารย์เห็นสมวระให้ผู้ใไปอย่วยนหูเบาเ่นนั้นเล่า” เ้าายหนุ่มล่าวเสียเยาะเย้ย
“เล้าว่าน่าะเป็นเนมุนนะพะยะ่ะ”
“เนมุน....เนมุนหรือท่านอาารย์ แ่เนมุนเปรียบั่สหายที่้ารัมารอาโเนปนะท่านอาารย์” น้ำเสียอเ้าายหนุ่มเริ่มพาลหาเรื่อไม่เห็น้วย
“รู้เา...รู้เรา...นะศึทุเมื่อนะพะยะ่ะ ไม่มีใรลาและเ้าเล่ห์เท่า เนมุนอีแล้วพะยะ่ะ นอาพระอ์มีประส์หานที่ยิ่ว่านี้ไ้อีันนะพะยะ่ะ” ท่านอาารย์ล่าว้วยน้ำเสียออะรื่นรมย์ัหน่อย
“ไ้...ไ้...เราะให้เนมุนไป...ริไหม เฮมาล” เ้าายหนุ่มหันไปหาะแนนเสียาสหายสี่า เรื่ออะไระยอมรับว่าพระอ์เ้าเล่ห์ว่า ่อนะหันไปหาสหายมีปีที่ำลัผหัวรับเหมือนเห็น้วยับที่ท่านอาารย์ล่าว
“ามี...เ้า่วยนำ่าวอเราไปบอให้เนมุนออเินทาไปอียิป์บนไ้ ไปอยปป้ออ์ฟาโรห์สเมนาเรให้มีีวิอยู่ถึมือเรา แล้วอยส่่าวภายในมาให้เราเป็นระยะ้วยหล่ะ” เ้าายหนุ่มรัสล่าวับนเหยี่ยวู่พระทัยที่ำลั้อหน้าพระอ์อย่าแสนรูุ้ะำำรัสทุำที่พระอ์ล่าวออมา ่อนะร้อรับเสียยาวแล้วโผบินึ้นไปในอาาศมุ่หน้ารไปยัสถานที่พระอ์รับสั่
“เราะทำให้ีที่สุนะท่านอาารย์ อียิป์้อรวมเป็นหนึ่โยปราศาารนอเลือ แ่ถ้าเป็นลืออนิทรยศ่อาิบ้านเมือ เราะไม่ให้อภัยพวมันเลย” ำรัสนี้พระอ์ทรล่าวับท่านอาารย์ที่ำลัถอยหลันลับายออไปาห้อ ่อนะหันมาล่าวับสหายสี่าว่า “ ริไหมเฮมาล เราะไ้แ้แ้นให้ใรบานแล้วที่ลอมาไม่เยมีปามีเสียับใร ปล่อยให้นั่วไ้ลั่นแล้” สหายสี่าผุลุึ้นมาเยหน้ามอเ้าายหนุ่มพร้อมทั้เอาหัวมาสีเ้าับฝ่ามือที่ยื่นออมาหา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น