เพื่อนรัก รักเพื่อน : ตี๋&พะแพง

ลำดับตอนที่ #4 : 4

โอ้ย!!! หัวฉันมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ทำไมมันหนักชอบกล โอ้ย..ปวดมากๆด้วยง่ะ TT^TT
เฮ้!แล้วใครปิดไฟวะเนี่ยมืดชะมัด 
ตาก็หนักๆลืมไม่ขึ้นอ่า..
"โอ้ย!!!"
พะแพงร้องขึ้นมาทำให้ตี๋รีบวิ่งมาดูทันที
"แพง..เป็นไงบ้างน่ะ แพงสลบไปตั้ง2วันแน่ะรุมั้ยตี๋เป็นห่วงแทบแย่"
ตี๋พูดแล้วน้ำตาเริ่มคอเบ้า
"แพง..ตี๋..."
"ใช่! ก้อนี่แพง..แล้วเราก้อตี๋ไง"
ตี๋ชัก งงๆกับแพงที่พูดอะไรลอยๆออกมา
"ฉัน..."
"พะแพง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
แพงยังพูดไม่ทันจบเพื่อนๆก็วิ่งกรูกันเข้ามาหา
"แพงเป็นไงบ้าง"
มิวสิคถามเป็นคนแรก
"ฉัน.."
"แพงนี่รังนก พี่ซื้อมาฝากนะ"
นัทถือตระกร้ารังนกมาวางไว้บนหัวเตียง
"นี่! ผมว่าให้แพงกินโจ๊กก่อนดีกว่ามั้ย"
ตี่ขัดขึ้น แล้วถือชามโจ๊กที่พึ่งเทใส่เมื่อกี้
"อ่ะแพง กินก่อนนะจะได้รีบกินยาตาม"
แพงมองอย่าง งงๆแล้วตะโกนขึ้น
"ฉันไม่กิน!! แล้วนี่นายเป็นใครกัน พวกเธอทั้งหมดด้วย!!!"
แพงพูดแล้วปัดชามโจ๊กบนมือตี๋หกรดเสื้อของตี๋
ทุกคนได้แต่อึ้งกัน ทำไรไม่ถูก
"นี่แพง จำพวกเราไม่ได้จิงๆหรอ"
แคทเดินเข้ามาหาแพงที่ปลายเตียง
"แพง! แพงอย่าล้อเล่นนะ นี่ตี๋ไงคนที่ช่วยแพงขึ้นมาจากสระน้ำไง"
ตี๋พูดพลางเขย่าตัวตี๋ไปด้วย
"โอ้ย!!! นี่ฉันเจ็บนะ ปล่อยช้านนนนน"
แพงพูดแล้วผลักตัวตี๋จนตี๋ล้มลงไปกับพื้น
ตี๋เริ่มร้องไห้หนักขึ้น...และหนักขึ้น
ตี๋รีบวิ่งออกไปจากห้องทันที
มิวสิคเห็นท่าไม่ดีจึงรีบวิ่งตามออกไป
และหมอก็ได้เดินสวนเข้ามาพอดี
นัทกับปองจึงรีบวิ่งเข้าไปถาม
"หมอครับๆ น้องผมเค้าเป็นอะไรไปครับ ทำไมถึงจำอะไรไม่ได้เลย"
"คือ..สมองของคนไข้ได้รับการกระทบกระเทือนอย่าแรงถึงขั้นแรงมากทำให้คนไข้จำอะไรไม่ได้เลย"
"แล้วอย่างนี้เค้าจะมีทางหายไหมคะ"
"อ๋อ..เรื่องนั้นก้อขึ้นอยุกับพวกคุณล่ะคับ ว่าจะมีเวลามารื้อฟื้นความทรงจำของคนไข้มากเท่าไหน
แต่ถ้าไม่ได้รักษาเลย ความทรงจำของเค้าก็จะหายไปถาวรเลยคับ"
"งั้น..พวกเราต้องช่วยกันรักษาพะแพงให้มากที่สุดนะ"
ลูกโป่งพูดขึ้นมา
"แจ๊คว่า...มีคนคนนึงที่พร้อมจะสละทุกอย่างเพื่อมารักษาพะแพงแล้วล่ะคับ"
ทุกคนต่างหันมามองแจ๊คพร้อมรู้ว่าคนคนนั้นก็คือ..ตี๋
ส่วนทางตี๋เองนั้นก็กำลังสบถอย่างรุนแรงอยุ่ที่มุมทางเดินเงียบๆในโรงพยาบาล
"ฮึ่ย!!! เพราะฉันเองๆๆๆๆ แพงต้องห็นฉันกับโป่งแน่ๆ"
"ฉันจะทำทุกอย่างที่แพงต้องการแม้ว่าเค้าต้องการให้ฉันตาย ฉันก้อจะทำ!!!"
"ไม่หรอกตี๋ มิวเชื่อว่าแพงจะต้องหาย"
"ม่ายยยยยยยยยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!"
ตี๋ตะโกนแล้วเอามือต่อยเข้าไปเต็มๆแรงกับกำแพง
"ย้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!"
ตี๋ยังคงต่อยอยุอย่างนั้นแล้วทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
มิวสิคเห็นท่าไม่ดีแล้วจึงรีบเข้าไปห้าม
"ตี๋ๆๆ หยุดเถอะ"
ตี่เจ็บปวดมากจึงเริ่มเบาแรงลง
"ฉันเชื่อว่าปาฏิหารย์ต้องมีจิง"
.........................................วันนี้แค่นี้ละกันนะ เม้นด้วยจิอย่าอ่านอย่างเดียวไม่งั้นเราไม่อัพต่อนะหมดกำลังจัย อิอิ ....................................