Prince Dimension! รักหมดใจเจ้าชายต่างมิติ [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #3 : Episode 1 : He’s helzengi

Episode 1 : He’s helzengi

            ผมจ้องหน้าคนตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา ดวงตาสีน้ำเงินของเขาเหมือนกับแม่เหล็กที่ดูดให้ผมเข้าไปใกล้ๆ และปลุกกิเลสของผมให้เอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าที่อิ่มเอิบด้วยความชุ่มชื้นของผิวหนัง มิกิมองผมที่เริ่มเข้าสู่ภวังค์เคลิบเคลิ้ม ก่อนจะพูดปลุกให้ผมออกมาจากความคิด

“มิฟุเนะ เป็นอะไรหรือเปล่า -0-”คำพูดของมิกิทำผมสะดุ้งตื่น คนตรงหน้ามองผมเหมือนกัน แต่ในความคิดเขาน่ะ ผมไม่รู้ -/-

“อ่า~โทดทีนะ เมื่อกี้ว่าอะไรนะ =_______=” ผมล่ะอยากจะฆ่าตัวตายจริงๆ น่าอายชะมัด ดันไปจ้องหน้าคนอื่นนานไปหน่อย >/<

“คุยเรื่องอะไรกันอยู่หรอ ขอคุยด้วยคนได้ไหม..ครับ ^^” อ๊ากกก ก~~ผมกำลังจะละลายไปกับรอยยิ้มของหมอนี่

“เฮลคุง~สรุปว่านายได้เรียนที่ไหนล่ะ ^____^”มิกิเดินไปแท๊กมือกับชายคนข้างหน้าผม

“ผมได้เรียนโชเซ็นครับพี่ เจ๋งป่าวว ว~~” อ้าว~ 2 คนนี้รู้จักกันด้วยหรอ -0-; “ว่าแต่พี่มิกิเหอะ ไม่คิดจะแนะนำสาวน้อยคนนี้ให้ผมรู้จักหน่อยหรอ ^w^”

จึ่ก! <- -- ศรแทงใจ

“ขอโทดนะฮะ พอดีผมเป็นผู้ชาย -*-”ผมจะตั๊นหน้ามัน อ๊ากกก ก~!!!

“นี่น้องชายฉันเอง คุโรทาจิ[นามสกุลสมมุติ] มิฟุเนะ น่ารักมใช่ม้า~”มิกิเอื้อมมือมายีหัวผม

“ฉันชื่อฮิโรชิม่า เฮลซิงกิ ยินดีที่ได้รู้จักนะ..ครับ ^^”

“อืม -0-” ผมพยักหน้ารับอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเบี่ยงหน้าหนี เชิงๆว่า..

..งอน!?..

“เธอเรียนที่ไหนหรอ?”เรียน..

เรียนคืออะไร..?

“มิฟุเนะก็เรียนที่โชเซ็นเหมือนกัน ^^;” เรียนคืออะไร? ผมงง -0-

“เอ๋~จริงเหรอ! ดีใจจัง~พรุ่งนี้เปิดเทอมวันแรก เจอกันนะ ^w^”เฮลยิ้มก่อนจะเดินไปในห้องนั่งเล่นเพื่อ...ดูการ์ตูน - -;

            น้าซานดร้าจัดห้องให้ผมกับกับพี่ชาย(นอนด้วยกัน) แต่งแบบ..ตัวการ์ตูนเต็มห้องเลย -0- ผมเมื่อมีห้องส่วนตัวจึงได้เวลาถามข้อสงสัยสักที

“นี่! มิกิ!...”

“พี่มิกิ..-0-”มิกิกินขนมที่น้าซานดร้าให้มา หึย~มีแต่แป้ง ทำไมมนุษย์โลกชอบกินของอะไรพวกนี้นะ - -;

“ครับๆ พี่มิกิ ผมมีเรื่องอยากถามหน่อย =________=” ผมหยิบลูกอมรสผักขมขึ้นมาอมแล้วพูดต่อ “เรียนที่เฮลซิงกิพูดถึงคืออะไรหรอ..”

พรวดดด ด!//พ่นขนมออกจากปาก

“การเรียนก็คือการศึกษาหาความรู้โดยมีอาจารย์คอยสั่งสอนไงล่ะ - -;”

“หรอ? แล้วมันต้องมีสถานที่สำหรับเรียนด้วยหรอ -0-”

“อืม เรียกว่าโรงเรียนน่ะ - -;;”มิกิทำหน้าหน่ายใจ

“แล้วพี่มิกิทำไมถึงรู้เรื่องของพวกมนุษย์เยอะจัง -0- ”

“ฉันเป็นภูตเอลฟ์ผู้รอบรู้เรื่อง และ ฉันเคยมาที่นี่ก่อนนายเมื่อ 3 เดือนที่แล้ว - -;;;”

“แล้วทำไมฉันต้องเรียกนายว่าพี่มิกิด้วย =_______=”

“เพราะร่างมนุษย์ของฉันอายุมากกว่านายไงล่ะ”

“แล้วนายอายุเท่าไรล่ะ”

“17…”

“แล้วทำไม..”

“โว้ยยย ย!~~~เลิกถามสักที! รำคาญ (- -**)”พอเห็นผมจะถามต่อ พี่มิกิก็โวยวาย ก็ผมสงสัยนี่นา -0-//ทำหน้าใสซื่อ

“มิฟุเนะ! ฟังผมดีๆนะครับเจ้าชาย..เราจะย้ายไปเรียนโรงเรียนโชเซ็นหัน ที่นั่นเป็นโรงเรียนประจำ หมายถึงต้องอยู่ กิน นอน เรียนที่นั่นตลอดจนกว่าจะได้ปิดเทอมที่หมายถึงหยุดยาวน่ะครับ มีอะไรให้อธิบายเพิ่มเติมไหมครับ -*-”พี่มิกิอธิบายยาวเหยียดแบบไม่หายใจ

“ขออีกรอบไดไหมฮะ (‘w’)~”<- -- //โดนตบ

“อย่าพูดเล่นน่า เอาล่ะ~นอนพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ต้องไปเรียนอีก ^^”พี่มิกิลูบหัวแล้วยิ้มให้ ก่อนจะกระโดดขึ้นเตียงนอน “มานอนเถอะครับองค์ชาย เดี๋ยวภูตอย่างผมจะย่อตัวนอนเอา..”

“ไม่ต้องหรอก นายนอนทั้งอย่างนี้แหละ ^^” ผมยิ้มให้พี่มิกิ “อย่าอารมณ์ขึ้นก็พอ”

“ไม่บังอาจหรอกครับ ท่านเป็นถึงเจ้าชายนี่นะ (. .)”พึ่งมาเคารพอะไรกันตอนเน้~~~!!!

“เรียกผมว่ามิฟุเนะเถอะครับ พี่มิกิ J ” ผมล้มตัวนอนกับเตียง

“อื้ม น้องชายที่รัก~”

            แสงแดดสาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา ผมขยี้ตาแล้วบิดขี้เกียจ ก่อนจะมองสภาพตัวเอง..ผมกำลังกอดกับพี่มิกิบนเตียงนอน!! แต่นั่นไม่ทำให้ผมท้องหรอกนะ ถ้าผมไม่มีเพศสัมพันธุ์หรือมี แต่ไม่ต้องการมีบุตร ผมก็ไม่สามารถท้องได้(เกิดมาเป็นฮิเมะเคะสึมันดีกว่าผู้หญิงอย่างนี้แหละ) ผมค่อยๆมุดตัวเองออกมามากอ้อมกอดของพี่มิกิ เมื่อเป็นอิสระจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำ

ปึ่ก!

            ผมปิดประตูห้องน้ำ ก่อนจะถอดเสื้อนอนออก เผยให้เห็นถึงแผ่นอกขาวๆขางผมเอง ผมมองตัวเองในกระจกก่อนจะหยิบแปรงสีฟันมาแปรงฟัน

ปั่ก!

“…”

(O_O)

            แขกผู้ไม่ได้รับเชิญมองผมที่กำลังแปรงฟันอยู่ ผมที่แปรงฟันอยู่หันหลังไปมองแขกก่อนจะรู้สึกหน้าร้อนผ่าว ผมบ้วนปากเอายาสีฟันออกจากปากแล้วหันไปมองคู่กรณีแบบอาฆาต

“นายเข้ามาได้ไง -*-”

“ฉันเข้ามาทางประตูน่ะ ประตูห้องนอนฉันเชื่อมกับประตูห้องน้ำนี้” เฮลซิงกิพูด

“ออกไปก่อน! ฉันจะอาบน้ำ -0-”

“อา..รู้แล้ว =.,=”เฮลซิงกิจ้องหน้าอกผม

“เฮ้ย! ออกไปดิ ไปๆ =/=”ผมผลักเฮลซิงกิก็กลับห้องนอนของตัวเองแล้วปิดล๊อคประตูห้องน้ำ

“เสร็จแล้วเคาะบอกกันด้วยน้า  ~ฮ่าๆ”เสียงหัวเราะของเฮลซิงกิดังลั่นทำผมหน้าแดงและอับอายนิดๆทำไมเจ้าชายอย่างฉัน! ต้องมาอดทนกับคำพูดเหยียดหยาดของมนุษย์ธรรมดาด้วยนะ T^T//กัดผ้า

writer : ขี้เกียจใส่พื้นหลังอ่ะ มืดด้วย เดี๋ยวรีดเดอร์จะอ่านลำบากด้วย =w=
ป.ล.โปรดรออ่านบทต่อไป ขอบอกว่าบทหน้ามีฉากเลิฟซีน(นิดๆ)ด้วยนาาา~ แต่ไม่ใช่ NC นะเออ =..=