คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Pg . . . No-1 ~ คุณชายแพนง .. ซวย ? ~
1
เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด...มันสามารถที่จะเกิดขึ้นได้กับทุกคน...ทุกเพศ...ทุกวัย...ในโลกใบนี้มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ไม่นึกฝัน ไม่น่าเชื่อ เหตุการณ์ที่แปลกประหลาด...เกิดขึ้นอยู่เยอะแยะอาจจะต่างมุมของโลก...ถ้าหากว่าไม่ได้เกิดกับตัวเองแล้วจะมีสักกี่คนที่จะเชื่อเรื่องราวพวกนั้น...ใช่สิเพราะมันไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาพบเห็นนี่นา...แต่เมื่อใดก็ตามที่เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับตัวคุณเองแล้ว...เมื่อคุณพบเห็นด้วยตัวคุณเอง...คุณเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวคุณเอง...แล้วคนอื่นๆ ล่ะคนที่เขาไม่ได้เจอกับเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดนั้น...เหมือนกับคุณ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม...เขาจะเชื่อคุณไหม...เมื่ออธิบายให้เขาฟัง เขาจะเชื่อคุณหรือเขาจะบอกว่ามัน...ไร้สาระ
ในโลกไซเบอร์ใบนี้มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย...แต่จะมีสักกี่คนกับเชียวนะที่จะพบเจอกับเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้...ยิ่งยุคนี้แล้วละก็คนที่ยังเชื่อในเรื่องแปลกๆ ก็มีอยู่น้อยเต็มที..."นี่มันยุคไหนกันแล้วยะ ยังจะเชื่อเรื่องบ้าบอพวกนั้นอีก" คำพูดที่ตอบกลับมาเมื่อได้รับฟังเรื่องราวอันเหลือเชื่อ...เพราะพวกเขาไม่เคยพบเห็นไงล่ะนี่ไงละยุคนี้น่ะใครเค้าจะไปเชื่อเรื่องไร้สาระ บ้าบอ กันละ?...แต่ก็ไม่ใช่ไม่มีคนเชื่อหรอกนะ บุคคลที่ยังเชื่อเรื่องพวกนี้อยู่ก็มี !! เพียงแต่น้อยกว่าพวกที่ไม่เชื่อเท่านั้นเองละ...แต่ก็แปลกเหมือนกันนะเรื่องราวพวกนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร ??
ใครก็ตามที่เคยเจอเรื่องราวหรือเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ไม่นึกฝัน...คุณโชคดีนะ เพราะมีไม่กี่คนหรอกที่จะเจอเรื่องแบบนั้นน่ะ ไม่เชื่อคุณลองถามเพื่อนๆ คุณดูสิ...คงจะมีเพียงหนึ่งในร้อยเท่านั้นและหรืออาจจะ...ไม่มีเลยก็ได้ อย่าคิดว่าโชคร้ายละเวลาที่ได้เจอ มันเป็นโชคดีของคุณเองที่เกิดมาบนโลกนี้ทั้งที ได้เจอกับเรื่องที่คนอื่นๆ ไม่เจอ
ยังมีบางคนที่ภาวนาขอให้เจอกับเรื่องแบบนี้เลย...ไม่รู้ว่าอยู่ในประเภทไหนกันแน่นะ ??
แล้วพวกคุณละ...อยากให้เหตุการณ์แปลกๆ เหตุการณ์ที่ไม่เคยนึกฝันมาก่อนเลย...เกิดขึ้นกับตัวเองหรือเปล่า ?? บางทีมันอาจจะเกิดขึ้นแล้วก็ได้ เพียงแต่คุณยังมองไม่เห็น...หรือไม่ได้สนใจที่จะมองมันเอง
--------------------------------------------------
อีกเหตุการณ์หนึ่งเหตุการณ์ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมี...เชื่อว่าหลายคนโหยหา...เชื่อว่าหลายคนต้องการ...เชื่อว่าหลายคนมีอยู่แล้ว...เชื่อว่าเป็นลิขิต...ความรักไงละ คือเหตุการณ์ที่ไม่น่าเชื่อนั้น...แต่ก็ไม่ใช่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันหรอกนะ เพราะความรัก...อยู่ในใจของคนทุกคน...ไม่มีใครหรอกที่ไม่เคยรักใคร...และไม่มีความรัก...
หากรวมเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดทุกเหตุการณ์ทั้งหมดน่ะ.....
อยากจะรู้ว่า...คุณจะเชื่อมันหรือเปล่า...ถ้าคุณเชื่อ...เราขอภาวนาให้มันเป็นไปตามที่คุณอยากให้มันเป็น...
ขอเพียงคุณเชื่อเท่านั้น...
อย่าให้ใครมาทำลายความเชื่อของคุณเอง...
จงยึดมั่น และมั่นใจในสิ่งที่คุณเชื่อ ถ้าคุณมั่นใจไม่มีใครหน้าไหนมาทำให้มันเสียไปได้หรอก...
ยกเว้นแต่ตัวคุณเองเท่านั้นที่ทำให้มันหายไป เมื่อคุณเลิกศรัทธากับมัน เลิกศรัทธากับตัวเอง...
จงอย่าลังเลที่จะเชื่อในสิ่งที่คุณมั่นใจ เพราะเมื่อมันหายไปแล้ว มันอาจจะไม่กลับมาหาคุณอีกก็ได้...จงเลือกที่จะเชื่อไม่ใช่ว่าจะเชื่อทุกอย่างที่เกิดขึ้น
ตอนนี้อยู่ที่คุณเองแล้ว...ว่าจะตัดสินใจกับตัวเองยังไง...
ขอให้คุณเลือกในสิ่งที่ถูกต้องและเหมาะกับตัวคุณเองก็พอไม่ต้องไปคิดอะไรมากกับคนอื่นๆ หรอก เพราะพวกเขาไม่สามารถทำให้คุณมีความสุขได้ทั้งหมด...
ความเชื่อจงอยู่กับทุกคน.........
เฮ้ๆ *-* อย่าทำหน้างงสิ !! ......
----------------------------------------*>_<*----------------------------------------
“ โถ่เว๊ย !!! ยัยเรๆ ตื่นได้แล้ว ฉันขี้เกียจปลุกแล้วนะ ตื่นยากตื่นเย็นจริงๆ เลย วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะเว้ย ต้องไปโรงเรียนเช้าๆ สิ เดี๋ยวแกจะทำฉันสายนะ !!! นี่แกคงไม่คิดจะสายตั้งแต่วันแรกแบบนี้หรอกนะ ” เสียงแจ้วๆ ของไบโอเน่หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งที่กำลังปลุกน้องเพื่อที่จะไปโรงเรียน ......
ไบโอเน่ เด็กสาววัย 17 เธอมีผมสีดำสนิท และมีดวงตาคู่สวยฉายแววเจ้าชู้และมีเสน่ห์สีดำสนิท ผิวของเธอเคยขาวแต่ในตอนนี้กลับค่อนข้างคล้ำ เนื่องมาจากการเล่นกีฬาบาสเก็ตบอล และเธอยังเป็นนักกีฬาของโรงเรียนอีกด้วย ชอบทำเหมือนไม่ชอบน้องสาวตัวเอง แต่จริงๆ แล้วทั้งรัก ทั้งหวง บุคลิกค่อนข้างห้าวเหมือนทอมบอย ! แต่เธอไม่ได้เป็นทอม ! มีนิสัยเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย อารมณ์แปรปรวน จนไม่มีใครตามอารมณ์เธอทัน...
“ แง่มๆ พี่เน่ เพิ่งจะ 6 โมงเองนะ จะรีบปลุกเค้าทำไมอ่ะ นอนได้อีกตั้ง 20 นาทีแหนะ O_O ”
“ ยัยเร นี่มันจะ 7 โมงแล้วย่ะ รีบๆ ตื่นเดี๋ยวนี้เลยเธอ ก่อนที่จะไปโรงเรียนสายกันหมด ”
เร หรือ บิโอเร เด็กสาววัย 16 มีผมสีน้ำตาล ดวงตาคู่กลมโตสีน้ำตาลเหมือนกับสีผม ริมฝีปากได้รูป เป็นสีชมพูธรรมชาติ ผิวสีขาวอมชมพูดูสดใสสุขภาพดี จมูกได้รูป นิสัยของเธอค่อนข้างแก่น ไม่กลัวใคร โมโหง่ายแต่หายเร็ว และเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเด็กๆ หลายคนเห็นด้วยว่านิสัยแก่นๆ นี้ไม่เข้ากับหน้าตาหวานหวานของเธอเลย....ซึ่งในตอนนี้กำลังงัวเงีย ง่วงเงี่ยง อยู่บนเตียงไม่ยอมตื่น...
“ หา หา หา!! แล้วทำไมพี่เน่ไม่รีบบอกล่ะ เฮ้ยย !!! นาฬิกาหมีน้อยของเรตายเหรอเนี่ยย เรไม่ยอมนะ T_T ฮือๆๆ อ๊ากก !! สายแล้วสายแล้วต้องรีบไปโรงเรียน หึ๊ยย !! T^T ถ้าเรไปสายนะพี่เน่ เรจะโทษพี่เน่คนเดียวเลย จริงๆ นะ ให้ตายสิ ”
“ อะไรเล่า รีบๆ เข้าสิ ถ้าฉันสายล่ะก็นะ ฉันจะโทษเธอเหมือนกันนั่นแหละ ใครกันแน่นะที่ไม่ยอมตื่น ”
“ อืมๆ น่ารอเรแปปนึงนะ พี่เน่ลงไปรอข้างล่างเลย เดี๋ยวเรตามลงไป อย่างด่วน -- -- !! ”
ให้ตายเถอะ T.T ทำไมฉันถึงจะต้องเร่งรีบในวันแรกของการเรียนด้วยนะ แก้ไม่ได้สักทีไอ้นิสัยที่ไม่ยอมตื่นเนี่ย รู้สึกไม่พอใจตัวเองตะหงิดๆ
“ เออ อย่างด่วนนะเว้ย ไม่งั้น ----- หึหึ แกตาย -Y.Y- ”
เฮือก!!! อ๊ากกกก พี่เน่น่ากัว รีบๆ ดีกว่าเรา....
---------------------------------------->_<*----------------------------------------
เสร็จแล้ว !! เย่ บันทึกเป็นสถิติใหม่ได้เลยนะเนี่ยฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จภายใน 5 นาที วันนี้เปิดเทอมใหม่ เป็นวันแรกที่ฉันจะได้ขึ้น ม.4 ได้ใส่ชุดใหม่ด้วย ชุด ม.ปลายของโรงเรียนฉันเป็น[b]เสื้อแขนสั้นสีขาวผูกเนกไทสีดำขัดลายสีชมพู กระโปรงยาวพอดีเข่าสีเทาขัดลายสีดำและชมพู (แต่จะเปลี่ยนสีขัดลายของกระโปรงและเนคไทตามระดับชั้นม.4จะเป็นลายขัดสีชมพู ม.5 จะเป็นสีเขียว ส่วนม.6 จะเป็นสีฟ้า) ถุงเท้าสีขาวและรองเท้านักเรียนสีดำ[/b] ส่วนเรื่องผมยังไงก็ได้ขอแค่ดูสุภาพหนอ่ยก็พอ เอาล่ะต้องตรวจความเรียบร้อย... 1.ตัว ok หอมแล้ว 2. เครื่องแบบ ...น่าจะถูกมั้ง -*- 3. ทรงผม ok น่ารักตามระเบียบ 4. หน้าตา ok น่ารักแล้ว แต่เอ๋ ขอบตาดำนิดหน่อยแฮะ T-T แต่ช่างเถอะคงไม่มีใครสังเกตหรอก ขืนชักช้า เดี๋ยวโดนพี่เน่บ่นอีก ~_~
“ พี่เน่ขา เรมาแล้ว ไปกันหรือยังเนี่ย... ป่ะๆ เดี๋ยวสายน๊า ”
“ ใช้ได้นิแก ใส่ชุด ม.ปลาย น่ารักดีนี่เข้ากับแกดีนะ ”
“ จริงเหรอพี่เน่ ขอบคุณค่ะ ค่อยโล่งใจหน่อย เรนึกว่าใส่แล้วไม่เข้ากับเรนะเนี่ย พี่เน่บอกแบบนี้ค่อยสบายใจ แล้วไปกันได้หรือยังค๊ะ ?? ^-^ ”
“ ก็ไปสิยะ ฉันว่าฉันรอเธออยู่นานแล้วนะเนี่ย เฮ้อ...มีน้องสาวแบบนี้ ฉันล่ะเซงจริงๆ ไปเร็วๆ รีบขึ้นรถเหอะเดี๋ยวจะสายไปมากกว่านี้นะ เปิดเทอมวันแรกด้วย สายเพราะแกคนเดียวเลยให้ตาย - - ”
“ ง่ะ พี่เน่อ่า อย่าเพิ่งเซงเรสินะๆ ^-^ “เรพูดกับพี่สาวพร้อมทำตาหวาน คิคิ
เฮ้อ !! เด็กคนนี้น่ารักชะมัด น้องของใครเนี่ย เอ๊ะ ! น้องของเราเองนี่หว่า ลืมไป น่ารักเหมือนพี่มันเลยเว้ย ใส่ชุดม.ปลายแล้วน่ารักเป็นบ้า >.< ทำหน้าอย่างนี้แล้วโกรธไม่ลงเลยแฮะ V_V
“ ป่ะๆ ขึ้นรถ เร็ว ด่วนด้วยอีกครึ่งชั่วโมง โรงเรียนเข้า ภาวนาขอให้รถไม่ติดเถอะยัยเร ”
“ เอาเถอะน่าพี่เน่นี่ล่ะก็นะ เร็วๆ เข้าเถอะ บ่นอยู่ได้ >U< ”
“ เมื่อกี้เธอว่าฉันบ่นหรอ ยัยเร ... เอ๋วิ่งไปนู่นแล้ว ยัยบ้านี่ ”
----------------------------------------*>_<*----------------------------------------
มาถึงจนได้....แฮ่กๆ ==> โรงเรียน....
“ เย่ !! พี่เน่ ดีนะที่เรบอกให้จอดรถที่หน้าปากทางเข้าน่ะ ไม่งั้นเราต้องมาสายกันแน่ๆ เลย รถติดยังกับมีพิธีแห่คนในวังอ่ะ นับวันรถก็ยิ่งติด ติดได้ติดดี ติดทั้งวันเลยอ่ะ แฮ่กๆ เหนื่อยชะมัดยาด T-T ” เห็นมั๊ยความดีความชอบของฉันแท้ๆ เลยนะเนี่ย
“ นั่นสิ นี่ พี่ว่าเราไปเข้าแถวกันเถอะนะ ก่อนจะสายน่ะ อีก 5 นาทีลุยเลย น้องสาว ”
“ ค่า TT ”
..
“ ถึงแล้ว....งั้นเรไปเข้าแถวของเรก่อนนะพี่เน่ แยกกันตรงนี้แหละ บ๊ายบาย ^-^”
“ อืมๆ บ๊ายบาย ”
มันมองอะไรกันหว่าเนี่ย T*T ม่ายชอบเลยแฮะ ยังไงซะมันก็เป็นเรื่องธรรมดาไปซะแล้วคงเพราะฉันน่ารักเกินไปละมั้ง V_V แต่...ช่างเถอะเดี๋ยวฉันสาย เข้าแถวดีกว่าเรา ตอนนี้พี่เน่คงถึงแถวแล้วมั้ง....
“ นี่ๆ ยัยแซนฉันมาแล้ว ฉันต้องเข้าแถวตรงไหนหรอ ? ช่วยหน่อยแล้วกันนะ ไม่รู้ว่าต้องเข้าตรงไหนอ่ะ ”
“ เย้ บิโอ แซนนึกว่าบิโอจะมาสายแล้วนะเนี่ย แซนว่าบิโอสูงกว่า บิวนิดหน่อยมั้ง ไปเข้าหลังบิวก็ได้ นั่นไงบิวอยู่ข้างหน้าคนตัวดำๆ รูปร่างใหญ่ๆ นั่นแหละ รีบไปสิ ก่อนจะโดนคุณครูจะเห็น ”
“ ^^ ขอบใจจ้า แซน ยัยเพื่อนรักแหะๆ ** ”
โรงเรียนของเราจะเข้าแยกชายหญิง คือผู้ชายจะอยู่แถวหนึ่ง ส่วนผู้หญิงจะอยู่อีกแถว พูดง่ายๆ ก็คือเราเข้าแถวกันเป็นคู่ชายหญิงนั่นแหละ ^^
การเข้าแถวตอนเช้าวันแรกเป็นไปด้วยดี(ซะเมื่อไหร่ ร้อนจะตาย) คุณครูก็พูดๆๆ ไป นร.ก็ยืนๆ ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ส่วนมากก็ไม่ได้ฟังนั่นแหละ รู้มั๊ยว่าครูพูดเรื่องอะไร O_O ก็เรื่องเดิมๆ นั่นแหละ กฎ ต้องเป็นกฎ ใครฝ่าฝืนต้องโดนทำโทษ โดยการเข้าห้องปกครอง อ๊าก ฉันเคยเข้าด้วยล่ะห้องนั้นน่ะ แล้วก็โดนทำโทษโดยการทำความสะอาดโรงเรียน เหนื่อยไปหลายวันล่ะนะ บรรยากาศในห้องนั้นน่ากลัวชะมัด ยิ่งคุณครูประไพศรี คุณครูหัวหน้าฝ่ายปกครอง อยู่ด้วยล่ะก็ แม้แต่ พวกคุณครูด้วยกันเองยังไม่ค่อยอยากจะเข้าไปเลย คิดดูแล้วกันว่าน่ากลัวแค่ไหน >_<
แต่ก็นั่นล่ะยังไงซะพวกที่ชอบทำผิดกฎก็ยังมีอยู่เยอะแยะตั้งแต่ทำผิดแล้วโดนทำโทษจนเดี๋ยวนี้ก็คิดสรรค์หาวิธีที่จะไม่โดนทำโทษอยู่เรื่อยๆ คุณครูก็จับได้บ้างไม่ได้บ้าง นั่นแหละนะ ยังไงโรงเรียนก็ยังคงเป็นโรงเรียนไม่มีที่ไหนที่นักเรียนจะถูกระเบียบไปทั้งหมดหรอกอย่างมากก็แค่ทำผิดกฎน้อยๆ เท่านั้นเอง !!! จริงม่ะ ??.....
----------------------------------------*>_<*-----------------------------------------
“ เย๊เย!! ในที่สุดก็ได้เข้าห้องเรียนสักที TT อารมณ์ปลดปล่อย ฉันล่ะเมื่อยจริงๆ เลยแซน เออนี่แซน ไอ้เมย์ ก่าไอ้ชมพู่ มันอยู่ห้องนี้ป่าวเนี่ย ”
เรพูดหลังจากวางกระเป๋าไว้ที่ที่ของตนเรียนร้อยแล้วจึงลุกไปหาแซน
การจัดโต๊ะในห้องจะให้นักเรียนนั่งตามเลขที่ ที่ถูกจับฉลากได้ค่ะดังนั้น สอง คนนี้เลยไม่ได้นั่งด้วยกัน แต่ว่าก็ไม่ไกลกันมากเพราะที่ ที่แซนนั่งอยู่คือหลังจากที่นั่งของเรลงไปอีกแถวเดียวเองเพราะฉะนั้น 2 คนนี่ก็ไม่ได้นั่งห่างไกลกันมากมาย
“ ไม่ได้อยู่ห้องนี้อ่ะ แต่อยู่ห้องไหนนี่ไม่รู้นะ เดี๋ยวก็คงรู้อ่ะ คงอยู่ด้วยกันมั้ง 2 คน ”
มีน เพื่อนสนิทของน้ำฝน ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนอย่างเห็นได้ชัด ผิวค่อนข้างขาว แต่ไม่ขาวเท่าน้ำฝน ริมฝีปากของเธอจะค่อนข้างซีดตลอดเวลา ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เป็นคนรูปร่างดี นิสัย ค่อนข้างกลางๆ ออกจะเป็นคุณหนู ไม่ชอบเห็นคนทะเลาะกับ แต่เมื่อเวลาคนทะเลาะกันเธอจะเป็นผู้ห้ามที่ดีเสมอ
" เออ แล้วใครจะมานั่งข้างๆ เราอ่ะ "
" แล้วแซนจะไปรู้เหรอ ไม่ใช่ครูนะ ถามอะไรแปลกๆ น่าบิโอ "
“ อือ แซน วิชาแรกไรอ่ะ ”
“ เลข ^^ ...เอ๊าครูมาพอดีกลับที่เลยไป ชิ่วๆ ”
“ เฮือก!!! กลับก็ได้ง่ะ แค่นี้ต้องไล่นะ ”
อะไรกันอีกล่ะเนี่ย ฉันเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าครูประไพศรีสอนเลข เบื่อๆๆชะมัดเลยแฮะ รู้ไหมนั่นแปลว่าอะไร ในคาบนี้ฉันต้องพยายามทำอะไรผิดๆ โดยที่ห้ามให้ครูเห็น ยิ่งครูประไพศรีตาไวยังกะจรวด ฉันก็ต้องระวังเป็นพิเศษอีก หลับในห้องก็ไม่ได้นะ เซงนะเนี่ย....
“ อื้ม...เอาล่ะนักเรียน จะเริ่มเรียนกันเลยหรือต้องมีการแนะนำตัว แต่พวกเธอทุกคนก็คงจะรู้จักฉันแล้วล่ะ มีใครที่ไม่รู้จักฉันหรือเปล่าล่ะถ้ามีล่ะก็ยกมือขึ้นแล้วถาม อยากรู้อะไรก็ขอให้ถาม เรียนไม่รู้เรื่องก็ถาม ไม่งั้นเธอจะเสียใจเวลาสอบ..................................... ”
ครูประไพศรีเมื่อพูดเสร็จแล้วก็เริ่มสอนด้วยวิธีการของเธอ ก็คือ เธอจะคอยถามคำถามนักเรียนตลอดเวลาเพื่อให้พวกเขาตั้งใจเรียน หึๆ แล้วถ้าคนไหนตอบไม่ได้ก็จะโดนทำโทษตามระเบียบ กรึ๊ย !!! จึงทำให้พวกนักเรียนปวดท้องน้อยๆ ตลอดเวลา เพราะกลัวว่าจะโดนเรียกถาม T-T พร้อมทั้งอาการสะดุ้งด้วย น่ากลัวม่ะ T^T
" นี่...นี่...แซน ฉันง่วงนอนง่ะ ZZzz .... "
" บิโอพูดยังกะแซนไม่ง่วงงั้นแหละ บิโอง่วง แซนก็ง่วงเหมือนกันล่ะน่า เรียนไปเหอะ ก่อนที่เจ้าแม่จะมองเห็นแซนกับบิโอ...คุยกัน "
" ฮ่ะๆ เจ้าแม่หรอ คิดได้ไงอ่ะเนี่ย อื้อ....จะพยายามเรียนแล้วกันนะ 555+ "
" แซนเก่งไง 555+ ^^" "
บิโอเรกับแซนคุยกับแบบกระซิบเบาๆ เพื่อไม่ให้เจ้าแม่ศรีได้ยิน อ๊าก แต่เหมือนว่าพวกเธอจะโดนจับตามองจากเจ้าแม่อยู่นะ TT (ข้อให้โชคดีนะจ๊ะ สาวน้อย..."
" พวกเธอ 2 คนทำอะไรกันน่ะ? "
" ป่าวค่ะ/ป่าวค่ะ คุณครู ^-^ "
ตอบพร้อมกันซะ.....
ฉันกับแซน จึงต้องหยุดคุยกันไปโดยปริยายเพราะกลัวว่าจะถูก...ทำโทษ....โอ้โหคำพูดเจ้าแม่จรวดศักดิ์สิทธิ์ไหมล่ะ ยังไม่ได้ว่าสักคำ ทำให้ฉันกับยัยแซนหยุดคุยกันได้เนี่ย โฮะๆ ..... ฮู่วว สายตาพิฆาตมาแล้ว.....
ตายๆ เกือบไปแล้วฉัน เจ้าแม่นี่ตาไวจริงๆ ด้วยแฮะ (ขอยืมฉายาจากมีนมาใช้แล้วกัน...) เอาเถอะๆ อย่างน้อยก็รอด แต่..คนที่นั่งข้างๆ ฉันนี่ใครกันนะอยากรู้ชะมัด หยุดเรียนตั้งแต่วันแรกเลย น่าสงสัยจริงแฮะ....แต่ช่างเถอะไม่เกี่ยวอะไรกับเรานี่นา
......................... แล้วก็เรียน ต่อไป .........................
-----------------------------------------*>_<*----------------------------------------
อ๊อดดด...........ด................ด >โอ้เย !!! เสียงสวรรค์ที่รอคอยมาแล้ว รอก่อนนะลูกอาหารกลางวัน แม่กำลังจะไปพบเจ้าอยู่นี่แหละ<
“ เย้ !! หมดเวลาสักที ย๊าฮู แซนไปกินข้าวกันหิวแย้ว เออเดี๋ยวไปหาเมย์ก่าชมก่อน TT ไปหากานเหอะ ยังไม่รู้ว่าอยู่ห้องไหนเลยอ่ะ ”
“ อื้อ ไปเลยๆๆ ไปเร็ว หิวเหมือนการเนี่ย ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยอ่ะ แซนหิวจาตายแล้วเนี่ย -_-“ เงอะๆ ”
“ เมย์ ชมพู่ มาทางนี้ดิ ยืนทำไรอยู่ตรงนั้นน่ะ เสียเวลากินข้าวมานี่เร็วๆ เลย.... ” เรเรียกเพื่อนเมื่อหาเจอ แต่ว่าพูดสะเสียงดังทำให้คนหันมามองกันใหญ่เลย โหะๆๆ -*-
“ แฮ่กๆ มาแล้วๆ นี่แก รู้ป่ะว่าห้องฉันอ่ะมีนักเรียนใหม่มาด้วยล่ะ เพิ่งกลับมาจากนอกอ่ะ น่ารักชะมัดเลย คริกๆ ”
ชมพู่ เด็กสาวอายุ 16 มีสีผิวค่อนข้างคล้ำ (ไม่ใช่คล้ำอย่างดำนั่นนะ คล้ำแบบว่าเนียนสะอาดยังไม่ถือว่าดำหรอกผิวสีน้ำผึ้งน่ะ --) มีตาโตสีดำ หน้าตาจัดว่าดีทีเดียว ผมค่อนข้างสั้นประบ่า ตัวสูงที่สุดในกลุ่ม นิสัยค่อนข้าง(น่าจะ) ดี ชอบผู้ชายหน้าตาดีและน่ารัก และจะเปลี่ยนความชอบทันทีเมื่อเห็นคนที่หน้าตาดีกว่า
“ ใช่ๆ น่ารักม๊ากมาก อิอิ น่ารักจริงๆ นะไปดูกันม่ะ? ^^ ”
เสียงของเมย์พูดขึ้นหลังจาที่ชมพู่ร่ายเสร็จ อ๊าก...
เมย์ สาวหมวยน่ารัก มีตาชั้นเดียวสีน้ำตาล...ได้มาจากพ่อและแม่ซึ่งเป็นคนจีน ริมฝีปากเรียวบางสีชมพูอ่อนๆได้รูป มีผิวที่ขาวอมชมพูตามแบบฉบับของเธอ หน้าตาจัดว่าน่ารัก - น่ารักมากเลยทีเดียว เป็นเด็กผู้หญิงที่มีนิสัยน่ารักเรียบร้อยและขี้อาย ไม่ชอบต่อล้อต่อเถียงกับใคร สนิทกับชมพู่มากที่สุดในกลุ่ม (ทั้งที่นิสัยมันไปคนล่ะทาง <------->)
“ ไม่ล่ะฉันไม่สนใจหรอกนะ ตอนนี้อยากกินข้าวมากกว่าอ่ะหิวไส้จะขาด แต่ยังไม่ขาด อยู่แล้วนะ ยังจะเสียเวลาไปดูผู้ชาย เฮอะ ไอ้เพื่อนบ้า ”
“ เอ๋ นี่เธอรู้ได้ไงอ่ะว่าผู้ชาย แนะๆ ฉันว่าฉันยังไม่ได้บอกสักคำเลยนะ ”
ชมพู่พูดพร้อมกับทำตากลอกไปกลอกมา ใส่เรT-T
“ ก็อย่างเธอไม่มีทางบอกว่าผู้หญิงน่ารักหรอก ”
“ นี่จาพอได้ยังหะ แซนหิวข้าวแย้ววง่ะ ถ้ายังทะเลาะกันอีกล่ะก็นะแซนจะไปกินข้าวก่อนนะ ”
“ ชิส์! ไปเถอะแซนฉันก็หิวอ่ะไม่เห็นอยากจาทะเลาะกับชมพู่เลยชมพู่หาเรื่องก่อนนะ ”
“ เชอะ! ยอมก็ได้ เห็นแก่แซนนะเนี่ย ป่ะกินข้าวกัน เมย์ป่ะๆ ”
. . . . . โ ร ง อ า ห า ร . . . . .
“ อ่ะเหะๆ ไม่มีที่นั่งเลยแฮะ ทำไงดีล่ะเนี่ย แงๆ อยากกินข้าวแล้วง่ะ ”
แซนบอกกับเพื่อนๆ หลังจากซื้ออาหาร....เสร็จ
“ นั่นสิทำไงดีล่ะเนี่ย ฉันก็หิวอ่ะ ”
เมย์เห็นด้วยกับแซน
“ น้องๆ ครับ มานั่งกับพวกพี่ไหมล่ะ? ^^ ที่ตรงนี้ยังว่างพอดีนะ ”
“ อ่า...ไม่เป็นไรฉัน เ ก ร ง ใ จ ”
ชมพู่บอกกับพวกขี้ม่อ -- --“
“ นี่ แซน ชมพู่ เมย์ ที่ตรงนั้นว่างแล้วล่ะ ไปนั่งกันเถอะ ป่ะ ”
ขณะที่เร แซน เมย์ และชมพู่ กำลังเดินไปที่นั่ง.......
“ เฮ้ย !!! ใครเอาแพนงมาราดใส่หัวฉันเนี่ย ”
“ เฮ้ย !! ฉันขอโทษ เป็นอะไรมากหรือเปล่าอ่ะ ขอโทษจริงๆ นะ ”
“ คิดว่าขอโทษแล้วมันหายหรือไงกัน ถ้าขอโทษแล้วหาย ตำรวจจะมีเอาไว้ทำอะไรล่ะ ”
“ นี่ ฉันว่า..ฉันพูดดีๆ กับนายแล้วนะ จะเอายังไงอีก ว่ามาดิ ”
“ พาฉันไปล้างเอาแพนงออกจากกระ บาน ก่อนตอนนี้เลย.........ฮึ้ยผมเสียทรงหมดแล้วเนี่ย ”
คำหลังนั้นสบถออกมาเบาๆ
“ ก็ได้ เออนี่พวกแก ไปนั่งก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวฉันจะตามไป ”
“ อื้อ ok พวกเราไปกันก่อนป่ะ แซน เมย์ ”
“ ตามไปให้เร็วด้วยล่ะ ” แซนบอกตามหลังเรที่ต้องเดินพาเจ้าบ้า? นั่นไปล้างแพนงออกจากศีรษะ - -"...............
---------------------------------------->_<*----------------------------------------
ความคิดเห็น