ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ~ *.. My Princess Of Destiny ..* ~

    ลำดับตอนที่ #1 : Pg . . . No-1 ~ คุณชายแพนง .. ซวย ? ~

    • อัปเดตล่าสุด 19 ก.ย. 49


    1

     

               เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด...มันสามารถที่จะเกิดขึ้นได้กับทุกคน...ทุกเพศ...ทุกวัย...ในโลกใบนี้มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ไม่นึกฝัน ไม่น่าเชื่อ เหตุการณ์ที่แปลกประหลาด...เกิดขึ้นอยู่เยอะแยะอาจจะต่างมุมของโลก...ถ้าหากว่าไม่ได้เกิดกับตัวเองแล้วจะมีสักกี่คนที่จะเชื่อเรื่องราวพวกนั้น...ใช่สิเพราะมันไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาพบเห็นนี่นา...แต่เมื่อใดก็ตามที่เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับตัวคุณเองแล้ว...เมื่อคุณพบเห็นด้วยตัวคุณเอง...คุณเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวคุณเอง...แล้วคนอื่นๆ ล่ะคนที่เขาไม่ได้เจอกับเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดนั้น...เหมือนกับคุณ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม...เขาจะเชื่อคุณไหม...เมื่ออธิบายให้เขาฟัง เขาจะเชื่อคุณหรือเขาจะบอกว่ามัน...ไร้สาระ

     

               ในโลกไซเบอร์ใบนี้มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย...แต่จะมีสักกี่คนกับเชียวนะที่จะพบเจอกับเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้...ยิ่งยุคนี้แล้วละก็คนที่ยังเชื่อในเรื่องแปลกๆ ก็มีอยู่น้อยเต็มที..."นี่มันยุคไหนกันแล้วยะ ยังจะเชื่อเรื่องบ้าบอพวกนั้นอีก" คำพูดที่ตอบกลับมาเมื่อได้รับฟังเรื่องราวอันเหลือเชื่อ...เพราะพวกเขาไม่เคยพบเห็นไงล่ะนี่ไงละยุคนี้น่ะใครเค้าจะไปเชื่อเรื่องไร้สาระ บ้าบอ กันละ?...แต่ก็ไม่ใช่ไม่มีคนเชื่อหรอกนะ บุคคลที่ยังเชื่อเรื่องพวกนี้อยู่ก็มี !! เพียงแต่น้อยกว่าพวกที่ไม่เชื่อเท่านั้นเองละ...แต่ก็แปลกเหมือนกันนะเรื่องราวพวกนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร ??

     

               ใครก็ตามที่เคยเจอเรื่องราวหรือเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ไม่นึกฝัน...คุณโชคดีนะ เพราะมีไม่กี่คนหรอกที่จะเจอเรื่องแบบนั้นน่ะ ไม่เชื่อคุณลองถามเพื่อนๆ คุณดูสิ...คงจะมีเพียงหนึ่งในร้อยเท่านั้นและหรืออาจจะ...ไม่มีเลยก็ได้ อย่าคิดว่าโชคร้ายละเวลาที่ได้เจอ มันเป็นโชคดีของคุณเองที่เกิดมาบนโลกนี้ทั้งที ได้เจอกับเรื่องที่คนอื่นๆ ไม่เจอ

     

               ยังมีบางคนที่ภาวนาขอให้เจอกับเรื่องแบบนี้เลย...ไม่รู้ว่าอยู่ในประเภทไหนกันแน่นะ ??

     

               แล้วพวกคุณละ...อยากให้เหตุการณ์แปลกๆ เหตุการณ์ที่ไม่เคยนึกฝันมาก่อนเลย...เกิดขึ้นกับตัวเองหรือเปล่า ?? บางทีมันอาจจะเกิดขึ้นแล้วก็ได้ เพียงแต่คุณยังมองไม่เห็น...หรือไม่ได้สนใจที่จะมองมันเอง

     

    --------------------------------------------------

     

               อีกเหตุการณ์หนึ่งเหตุการณ์ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมี...เชื่อว่าหลายคนโหยหา...เชื่อว่าหลายคนต้องการ...เชื่อว่าหลายคนมีอยู่แล้ว...เชื่อว่าเป็นลิขิต...ความรักไงละ คือเหตุการณ์ที่ไม่น่าเชื่อนั้น...แต่ก็ไม่ใช่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันหรอกนะ เพราะความรัก...อยู่ในใจของคนทุกคน...ไม่มีใครหรอกที่ไม่เคยรักใคร...และไม่มีความรัก...

     

               หากรวมเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดทุกเหตุการณ์ทั้งหมดน่ะ.....

              

               อยากจะรู้ว่า...คุณจะเชื่อมันหรือเปล่า...ถ้าคุณเชื่อ...เราขอภาวนาให้มันเป็นไปตามที่คุณอยากให้มันเป็น...

     

               ขอเพียงคุณเชื่อเท่านั้น...

     

               อย่าให้ใครมาทำลายความเชื่อของคุณเอง...

     

               จงยึดมั่น และมั่นใจในสิ่งที่คุณเชื่อ ถ้าคุณมั่นใจไม่มีใครหน้าไหนมาทำให้มันเสียไปได้หรอก...

     

               ยกเว้นแต่ตัวคุณเองเท่านั้นที่ทำให้มันหายไป เมื่อคุณเลิกศรัทธากับมัน เลิกศรัทธากับตัวเอง...

     

               จงอย่าลังเลที่จะเชื่อในสิ่งที่คุณมั่นใจ เพราะเมื่อมันหายไปแล้ว มันอาจจะไม่กลับมาหาคุณอีกก็ได้...จงเลือกที่จะเชื่อไม่ใช่ว่าจะเชื่อทุกอย่างที่เกิดขึ้น

     

               ตอนนี้อยู่ที่คุณเองแล้ว...ว่าจะตัดสินใจกับตัวเองยังไง...

     

               ขอให้คุณเลือกในสิ่งที่ถูกต้องและเหมาะกับตัวคุณเองก็พอไม่ต้องไปคิดอะไรมากกับคนอื่นๆ หรอก เพราะพวกเขาไม่สามารถทำให้คุณมีความสุขได้ทั้งหมด...

     

               ความเชื่อจงอยู่กับทุกคน.........

     

               เฮ้ๆ *-* อย่าทำหน้างงสิ !! ......

     

    ----------------------------------------*>_<*----------------------------------------

     

               โถ่เว๊ย !!! ยัยเรๆ  ตื่นได้แล้ว ฉันขี้เกียจปลุกแล้วนะ ตื่นยากตื่นเย็นจริงๆ เลย วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะเว้ย ต้องไปโรงเรียนเช้าๆ สิ เดี๋ยวแกจะทำฉันสายนะ !!! นี่แกคงไม่คิดจะสายตั้งแต่วันแรกแบบนี้หรอกนะ เสียงแจ้วๆ ของไบโอเน่หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งที่กำลังปลุกน้องเพื่อที่จะไปโรงเรียน ......

     

               ไบโอเน่ เด็กสาววัย 17 เธอมีผมสีดำสนิท และมีดวงตาคู่สวยฉายแววเจ้าชู้และมีเสน่ห์สีดำสนิท ผิวของเธอเคยขาวแต่ในตอนนี้กลับค่อนข้างคล้ำ เนื่องมาจากการเล่นกีฬาบาสเก็ตบอล และเธอยังเป็นนักกีฬาของโรงเรียนอีกด้วย ชอบทำเหมือนไม่ชอบน้องสาวตัวเอง แต่จริงๆ แล้วทั้งรัก ทั้งหวง บุคลิกค่อนข้างห้าวเหมือนทอมบอย ! แต่เธอไม่ได้เป็นทอม ! มีนิสัยเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย อารมณ์แปรปรวน จนไม่มีใครตามอารมณ์เธอทัน...

     

               แง่มๆ พี่เน่ เพิ่งจะ 6 โมงเองนะ จะรีบปลุกเค้าทำไมอ่ะ นอนได้อีกตั้ง 20 นาทีแหนะ O_O ”   

     

                ยัยเร นี่มันจะ 7 โมงแล้วย่ะ รีบๆ ตื่นเดี๋ยวนี้เลยเธอ ก่อนที่จะไปโรงเรียนสายกันหมด

     

               เร หรือ บิโอเร เด็กสาววัย 16 มีผมสีน้ำตาล ดวงตาคู่กลมโตสีน้ำตาลเหมือนกับสีผม ริมฝีปากได้รูป เป็นสีชมพูธรรมชาติ ผิวสีขาวอมชมพูดูสดใสสุขภาพดี จมูกได้รูป นิสัยของเธอค่อนข้างแก่น ไม่กลัวใคร โมโหง่ายแต่หายเร็ว และเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเด็กๆ หลายคนเห็นด้วยว่านิสัยแก่นๆ นี้ไม่เข้ากับหน้าตาหวานหวานของเธอเลย....ซึ่งในตอนนี้กำลังงัวเงีย ง่วงเงี่ยง อยู่บนเตียงไม่ยอมตื่น...

     

                หา  หา  หา!!  แล้วทำไมพี่เน่ไม่รีบบอกล่ะ เฮ้ยย !!! นาฬิกาหมีน้อยของเรตายเหรอเนี่ยย เรไม่ยอมนะ T_T ฮือๆๆ อ๊ากก !! สายแล้วสายแล้วต้องรีบไปโรงเรียน หึ๊ยย !! T^T ถ้าเรไปสายนะพี่เน่ เรจะโทษพี่เน่คนเดียวเลย จริงๆ นะ ให้ตายสิ

     

                อะไรเล่า รีบๆ เข้าสิ ถ้าฉันสายล่ะก็นะ ฉันจะโทษเธอเหมือนกันนั่นแหละ ใครกันแน่นะที่ไม่ยอมตื่น

     

                อืมๆ น่ารอเรแปปนึงนะ พี่เน่ลงไปรอข้างล่างเลย เดี๋ยวเรตามลงไป อย่างด่วน --  -- !!

                ให้ตายเถอะ  T.T ทำไมฉันถึงจะต้องเร่งรีบในวันแรกของการเรียนด้วยนะ แก้ไม่ได้สักทีไอ้นิสัยที่ไม่ยอมตื่นเนี่ย รู้สึกไม่พอใจตัวเองตะหงิดๆ

     

                เออ อย่างด่วนนะเว้ย ไม่งั้น ----- หึหึ แกตาย  -Y.Y-

     

                เฮือก!!! อ๊ากกกก พี่เน่น่ากัว รีบๆ ดีกว่าเรา....

     

    ---------------------------------------->_<*----------------------------------------

                เสร็จแล้ว !! เย่ บันทึกเป็นสถิติใหม่ได้เลยนะเนี่ยฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จภายใน 5 นาที วันนี้เปิดเทอมใหม่ เป็นวันแรกที่ฉันจะได้ขึ้น ม.4 ได้ใส่ชุดใหม่ด้วย ชุด ม.ปลายของโรงเรียนฉันเป็น[b]เสื้อแขนสั้นสีขาวผูกเนกไทสีดำขัดลายสีชมพู กระโปรงยาวพอดีเข่าสีเทาขัดลายสีดำและชมพู (แต่จะเปลี่ยนสีขัดลายของกระโปรงและเนคไทตามระดับชั้นม.4จะเป็นลายขัดสีชมพู ม.5 จะเป็นสีเขียว ส่วนม.6 จะเป็นสีฟ้า) ถุงเท้าสีขาวและรองเท้านักเรียนสีดำ[/b] ส่วนเรื่องผมยังไงก็ได้ขอแค่ดูสุภาพหนอ่ยก็พอ เอาล่ะต้องตรวจความเรียบร้อย...  1.ตัว ok หอมแล้ว  2. เครื่องแบบ ...น่าจะถูกมั้ง -*- 3. ทรงผม ok น่ารักตามระเบียบ 4. หน้าตา ok น่ารักแล้ว แต่เอ๋ ขอบตาดำนิดหน่อยแฮะ T-T แต่ช่างเถอะคงไม่มีใครสังเกตหรอก ขืนชักช้า เดี๋ยวโดนพี่เน่บ่นอีก ~_~

                 พี่เน่ขา เรมาแล้ว ไปกันหรือยังเนี่ย... ป่ะๆ เดี๋ยวสายน๊า

     

                  ใช้ได้นิแก ใส่ชุด ม.ปลาย น่ารักดีนี่เข้ากับแกดีนะ

     

                  จริงเหรอพี่เน่ ขอบคุณค่ะ ค่อยโล่งใจหน่อย เรนึกว่าใส่แล้วไม่เข้ากับเรนะเนี่ย พี่เน่บอกแบบนี้ค่อยสบายใจ แล้วไปกันได้หรือยังค๊ะ ?? ^-^ ”

     

                 ก็ไปสิยะ ฉันว่าฉันรอเธออยู่นานแล้วนะเนี่ย เฮ้อ...มีน้องสาวแบบนี้ ฉันล่ะเซงจริงๆ ไปเร็วๆ รีบขึ้นรถเหอะเดี๋ยวจะสายไปมากกว่านี้นะ เปิดเทอมวันแรกด้วย สายเพราะแกคนเดียวเลยให้ตาย  -   -

     

                 ง่ะ พี่เน่อ่า อย่าเพิ่งเซงเรสินะๆ ^-^ “เรพูดกับพี่สาวพร้อมทำตาหวาน คิคิ

                เฮ้อ !! เด็กคนนี้น่ารักชะมัด น้องของใครเนี่ย เอ๊ะ !  น้องของเราเองนี่หว่า ลืมไป น่ารักเหมือนพี่มันเลยเว้ย ใส่ชุดม.ปลายแล้วน่ารักเป็นบ้า >.< ทำหน้าอย่างนี้แล้วโกรธไม่ลงเลยแฮะ V_V

     

                 ป่ะๆ ขึ้นรถ เร็ว ด่วนด้วยอีกครึ่งชั่วโมง โรงเรียนเข้า ภาวนาขอให้รถไม่ติดเถอะยัยเร

     

                 เอาเถอะน่าพี่เน่นี่ล่ะก็นะ เร็วๆ เข้าเถอะ บ่นอยู่ได้ >U< ”

     

                 เมื่อกี้เธอว่าฉันบ่นหรอ ยัยเร ... เอ๋วิ่งไปนู่นแล้ว ยัยบ้านี่

     

    ----------------------------------------*>_<*----------------------------------------

     

                 มาถึงจนได้....แฮ่กๆ ==> โรงเรียน....

     

                 เย่ !! พี่เน่ ดีนะที่เรบอกให้จอดรถที่หน้าปากทางเข้าน่ะ ไม่งั้นเราต้องมาสายกันแน่ๆ เลย รถติดยังกับมีพิธีแห่คนในวังอ่ะ นับวันรถก็ยิ่งติด ติดได้ติดดี ติดทั้งวันเลยอ่ะ แฮ่กๆ เหนื่อยชะมัดยาด T-T ” เห็นมั๊ยความดีความชอบของฉันแท้ๆ เลยนะเนี่ย

     

                 นั่นสิ นี่ พี่ว่าเราไปเข้าแถวกันเถอะนะ ก่อนจะสายน่ะ อีก 5 นาทีลุยเลย น้องสาว

     

                 ค่า T—T ” ……………..

     

                 ถึงแล้ว....งั้นเรไปเข้าแถวของเรก่อนนะพี่เน่ แยกกันตรงนี้แหละ บ๊ายบาย ^-^”

     

                 อืมๆ บ๊ายบาย

                 มันมองอะไรกันหว่าเนี่ย T*T ม่ายชอบเลยแฮะ ยังไงซะมันก็เป็นเรื่องธรรมดาไปซะแล้วคงเพราะฉันน่ารักเกินไปละมั้ง V_V แต่...ช่างเถอะเดี๋ยวฉันสาย เข้าแถวดีกว่าเรา ตอนนี้พี่เน่คงถึงแถวแล้วมั้ง....

     

                 นี่ๆ ยัยแซนฉันมาแล้ว ฉันต้องเข้าแถวตรงไหนหรอ ? ช่วยหน่อยแล้วกันนะ ไม่รู้ว่าต้องเข้าตรงไหนอ่ะ

     

                 เย้ บิโอ แซนนึกว่าบิโอจะมาสายแล้วนะเนี่ย แซนว่าบิโอสูงกว่า บิวนิดหน่อยมั้ง ไปเข้าหลังบิวก็ได้ นั่นไงบิวอยู่ข้างหน้าคนตัวดำๆ รูปร่างใหญ่ๆ นั่นแหละ รีบไปสิ ก่อนจะโดนคุณครูจะเห็น

                 “ ^^ ขอบใจจ้า แซน ยัยเพื่อนรักแหะๆ ** ”

     

                โรงเรียนของเราจะเข้าแยกชายหญิง คือผู้ชายจะอยู่แถวหนึ่ง ส่วนผู้หญิงจะอยู่อีกแถว พูดง่ายๆ ก็คือเราเข้าแถวกันเป็นคู่ชายหญิงนั่นแหละ ^^

     

                การเข้าแถวตอนเช้าวันแรกเป็นไปด้วยดี(ซะเมื่อไหร่ ร้อนจะตาย) คุณครูก็พูดๆๆ ไป นร.ก็ยืนๆ ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ส่วนมากก็ไม่ได้ฟังนั่นแหละ รู้มั๊ยว่าครูพูดเรื่องอะไร O_O ก็เรื่องเดิมๆ นั่นแหละ กฎ ต้องเป็นกฎ ใครฝ่าฝืนต้องโดนทำโทษ โดยการเข้าห้องปกครอง อ๊าก ฉันเคยเข้าด้วยล่ะห้องนั้นน่ะ แล้วก็โดนทำโทษโดยการทำความสะอาดโรงเรียน เหนื่อยไปหลายวันล่ะนะ บรรยากาศในห้องนั้นน่ากลัวชะมัด ยิ่งคุณครูประไพศรี คุณครูหัวหน้าฝ่ายปกครอง อยู่ด้วยล่ะก็ แม้แต่ พวกคุณครูด้วยกันเองยังไม่ค่อยอยากจะเข้าไปเลย คิดดูแล้วกันว่าน่ากลัวแค่ไหน >_<

     

                แต่ก็นั่นล่ะยังไงซะพวกที่ชอบทำผิดกฎก็ยังมีอยู่เยอะแยะตั้งแต่ทำผิดแล้วโดนทำโทษจนเดี๋ยวนี้ก็คิดสรรค์หาวิธีที่จะไม่โดนทำโทษอยู่เรื่อยๆ คุณครูก็จับได้บ้างไม่ได้บ้าง นั่นแหละนะ ยังไงโรงเรียนก็ยังคงเป็นโรงเรียนไม่มีที่ไหนที่นักเรียนจะถูกระเบียบไปทั้งหมดหรอกอย่างมากก็แค่ทำผิดกฎน้อยๆ เท่านั้นเอง !!! จริงม่ะ ??.....

     

    ----------------------------------------*>_<*-----------------------------------------

     

                 เย๊เย!! ในที่สุดก็ได้เข้าห้องเรียนสักที TT อารมณ์ปลดปล่อย ฉันล่ะเมื่อยจริงๆ เลยแซน เออนี่แซน ไอ้เมย์ ก่าไอ้ชมพู่ มันอยู่ห้องนี้ป่าวเนี่ย

     

               เรพูดหลังจากวางกระเป๋าไว้ที่ที่ของตนเรียนร้อยแล้วจึงลุกไปหาแซน

                การจัดโต๊ะในห้องจะให้นักเรียนนั่งตามเลขที่ ที่ถูกจับฉลากได้ค่ะดังนั้น สอง คนนี้เลยไม่ได้นั่งด้วยกัน แต่ว่าก็ไม่ไกลกันมากเพราะที่ ที่แซนนั่งอยู่คือหลังจากที่นั่งของเรลงไปอีกแถวเดียวเองเพราะฉะนั้น 2 คนนี่ก็ไม่ได้นั่งห่างไกลกันมากมาย

     

                 ไม่ได้อยู่ห้องนี้อ่ะ แต่อยู่ห้องไหนนี่ไม่รู้นะ เดี๋ยวก็คงรู้อ่ะ คงอยู่ด้วยกันมั้ง 2 คน

                มีน เพื่อนสนิทของน้ำฝน ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนอย่างเห็นได้ชัด ผิวค่อนข้างขาว แต่ไม่ขาวเท่าน้ำฝน ริมฝีปากของเธอจะค่อนข้างซีดตลอดเวลา ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เป็นคนรูปร่างดี นิสัย ค่อนข้างกลางๆ ออกจะเป็นคุณหนู ไม่ชอบเห็นคนทะเลาะกับ แต่เมื่อเวลาคนทะเลาะกันเธอจะเป็นผู้ห้ามที่ดีเสมอ

     

                " เออ แล้วใครจะมานั่งข้างๆ เราอ่ะ "

     

                " แล้วแซนจะไปรู้เหรอ ไม่ใช่ครูนะ ถามอะไรแปลกๆ น่าบิโอ "

     

                 อือ แซน วิชาแรกไรอ่ะ

     

                 เลข ^^ ...เอ๊าครูมาพอดีกลับที่เลยไป ชิ่วๆ

     

                 เฮือก!!! กลับก็ได้ง่ะ แค่นี้ต้องไล่นะ

     

                อะไรกันอีกล่ะเนี่ย ฉันเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าครูประไพศรีสอนเลข เบื่อๆๆชะมัดเลยแฮะ รู้ไหมนั่นแปลว่าอะไร ในคาบนี้ฉันต้องพยายามทำอะไรผิดๆ โดยที่ห้ามให้ครูเห็น ยิ่งครูประไพศรีตาไวยังกะจรวด ฉันก็ต้องระวังเป็นพิเศษอีก หลับในห้องก็ไม่ได้นะ เซงนะเนี่ย....

     

                 อื้ม...เอาล่ะนักเรียน จะเริ่มเรียนกันเลยหรือต้องมีการแนะนำตัว แต่พวกเธอทุกคนก็คงจะรู้จักฉันแล้วล่ะ มีใครที่ไม่รู้จักฉันหรือเปล่าล่ะถ้ามีล่ะก็ยกมือขึ้นแล้วถาม อยากรู้อะไรก็ขอให้ถาม เรียนไม่รู้เรื่องก็ถาม ไม่งั้นเธอจะเสียใจเวลาสอบ..................................... ”

     

                ครูประไพศรีเมื่อพูดเสร็จแล้วก็เริ่มสอนด้วยวิธีการของเธอ ก็คือ เธอจะคอยถามคำถามนักเรียนตลอดเวลาเพื่อให้พวกเขาตั้งใจเรียน หึๆ  แล้วถ้าคนไหนตอบไม่ได้ก็จะโดนทำโทษตามระเบียบ กรึ๊ย !!! จึงทำให้พวกนักเรียนปวดท้องน้อยๆ ตลอดเวลา เพราะกลัวว่าจะโดนเรียกถาม T-T พร้อมทั้งอาการสะดุ้งด้วย น่ากลัวม่ะ T^T

     

                " นี่...นี่...แซน ฉันง่วงนอนง่ะ ZZzz .... "

     

                " บิโอพูดยังกะแซนไม่ง่วงงั้นแหละ บิโอง่วง แซนก็ง่วงเหมือนกันล่ะน่า เรียนไปเหอะ ก่อนที่เจ้าแม่จะมองเห็นแซนกับบิโอ...คุยกัน "

     

                " ฮ่ะๆ เจ้าแม่หรอ คิดได้ไงอ่ะเนี่ย อื้อ....จะพยายามเรียนแล้วกันนะ 555+ "

     

                " แซนเก่งไง 555+ ^^" "

     

                บิโอเรกับแซนคุยกับแบบกระซิบเบาๆ เพื่อไม่ให้เจ้าแม่ศรีได้ยิน อ๊าก แต่เหมือนว่าพวกเธอจะโดนจับตามองจากเจ้าแม่อยู่นะ TT (ข้อให้โชคดีนะจ๊ะ สาวน้อย..."

     

                " พวกเธอ 2 คนทำอะไรกันน่ะ? "

     

                " ป่าวค่ะ/ป่าวค่ะ คุณครู ^-^ "

                ตอบพร้อมกันซะ.....

     

                ฉันกับแซน จึงต้องหยุดคุยกันไปโดยปริยายเพราะกลัวว่าจะถูก...ทำโทษ....โอ้โหคำพูดเจ้าแม่จรวดศักดิ์สิทธิ์ไหมล่ะ ยังไม่ได้ว่าสักคำ ทำให้ฉันกับยัยแซนหยุดคุยกันได้เนี่ย โฮะๆ ..... ฮู่วว สายตาพิฆาตมาแล้ว.....

     

                ตายๆ เกือบไปแล้วฉัน เจ้าแม่นี่ตาไวจริงๆ ด้วยแฮะ (ขอยืมฉายาจากมีนมาใช้แล้วกัน...) เอาเถอะๆ อย่างน้อยก็รอด แต่..คนที่นั่งข้างๆ ฉันนี่ใครกันนะอยากรู้ชะมัด หยุดเรียนตั้งแต่วันแรกเลย น่าสงสัยจริงแฮะ....แต่ช่างเถอะไม่เกี่ยวอะไรกับเรานี่นา

     

                ......................... แล้วก็เรียน ต่อไป .........................

     

     

    -----------------------------------------*>_<*----------------------------------------

     

                 อ๊อดดด...........................  >โอ้เย !!! เสียงสวรรค์ที่รอคอยมาแล้ว รอก่อนนะลูกอาหารกลางวัน แม่กำลังจะไปพบเจ้าอยู่นี่แหละ<

     

                 เย้ !! หมดเวลาสักที ย๊าฮู แซนไปกินข้าวกันหิวแย้ว เออเดี๋ยวไปหาเมย์ก่าชมก่อน TT ไปหากานเหอะ ยังไม่รู้ว่าอยู่ห้องไหนเลยอ่ะ

     

                 อื้อ ไปเลยๆๆ ไปเร็ว หิวเหมือนการเนี่ย ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยอ่ะ แซนหิวจาตายแล้วเนี่ย  -_-เงอะๆ

     

                 เมย์  ชมพู่  มาทางนี้ดิ ยืนทำไรอยู่ตรงนั้นน่ะ เสียเวลากินข้าวมานี่เร็วๆ เลย.... เรเรียกเพื่อนเมื่อหาเจอ แต่ว่าพูดสะเสียงดังทำให้คนหันมามองกันใหญ่เลย โหะๆๆ -*-

     

                 แฮ่กๆ มาแล้วๆ นี่แก รู้ป่ะว่าห้องฉันอ่ะมีนักเรียนใหม่มาด้วยล่ะ เพิ่งกลับมาจากนอกอ่ะ น่ารักชะมัดเลย คริกๆ

     

                ชมพู่ เด็กสาวอายุ 16 มีสีผิวค่อนข้างคล้ำ (ไม่ใช่คล้ำอย่างดำนั่นนะ คล้ำแบบว่าเนียนสะอาดยังไม่ถือว่าดำหรอกผิวสีน้ำผึ้งน่ะ --) มีตาโตสีดำ หน้าตาจัดว่าดีทีเดียว ผมค่อนข้างสั้นประบ่า ตัวสูงที่สุดในกลุ่ม นิสัยค่อนข้าง(น่าจะ) ดี ชอบผู้ชายหน้าตาดีและน่ารัก และจะเปลี่ยนความชอบทันทีเมื่อเห็นคนที่หน้าตาดีกว่า

     

                 ใช่ๆ น่ารักม๊ากมาก อิอิ น่ารักจริงๆ นะไปดูกันม่ะ? ^^ ”

                เสียงของเมย์พูดขึ้นหลังจาที่ชมพู่ร่ายเสร็จ อ๊าก...

     

                เมย์ สาวหมวยน่ารัก มีตาชั้นเดียวสีน้ำตาล...ได้มาจากพ่อและแม่ซึ่งเป็นคนจีน ริมฝีปากเรียวบางสีชมพูอ่อนๆได้รูป  มีผิวที่ขาวอมชมพูตามแบบฉบับของเธอ หน้าตาจัดว่าน่ารัก -  น่ารักมากเลยทีเดียว เป็นเด็กผู้หญิงที่มีนิสัยน่ารักเรียบร้อยและขี้อาย ไม่ชอบต่อล้อต่อเถียงกับใคร สนิทกับชมพู่มากที่สุดในกลุ่ม (ทั้งที่นิสัยมันไปคนล่ะทาง <------->)

     

                 ไม่ล่ะฉันไม่สนใจหรอกนะ ตอนนี้อยากกินข้าวมากกว่าอ่ะหิวไส้จะขาด แต่ยังไม่ขาด อยู่แล้วนะ ยังจะเสียเวลาไปดูผู้ชาย เฮอะ ไอ้เพื่อนบ้า

     

                 เอ๋ นี่เธอรู้ได้ไงอ่ะว่าผู้ชาย แนะๆ ฉันว่าฉันยังไม่ได้บอกสักคำเลยนะ

                ชมพู่พูดพร้อมกับทำตากลอกไปกลอกมา ใส่เรT-T

     

                 ก็อย่างเธอไม่มีทางบอกว่าผู้หญิงน่ารักหรอก

     

                 นี่จาพอได้ยังหะ แซนหิวข้าวแย้ววง่ะ ถ้ายังทะเลาะกันอีกล่ะก็นะแซนจะไปกินข้าวก่อนนะ

     

                 ชิส์! ไปเถอะแซนฉันก็หิวอ่ะไม่เห็นอยากจาทะเลาะกับชมพู่เลยชมพู่หาเรื่องก่อนนะ

     

                 เชอะ! ยอมก็ได้ เห็นแก่แซนนะเนี่ย ป่ะกินข้าวกัน เมย์ป่ะๆ

     

                 . . . . . โ ร ง อ า ห า ร . . . . .

     

                 อ่ะเหะๆ ไม่มีที่นั่งเลยแฮะ ทำไงดีล่ะเนี่ย แงๆ อยากกินข้าวแล้วง่ะ

                แซนบอกกับเพื่อนๆ หลังจากซื้ออาหาร....เสร็จ

     

                 นั่นสิทำไงดีล่ะเนี่ย ฉันก็หิวอ่ะ

                เมย์เห็นด้วยกับแซน

     

                 น้องๆ ครับ มานั่งกับพวกพี่ไหมล่ะ? ^^ ที่ตรงนี้ยังว่างพอดีนะ

     

                 อ่า...ไม่เป็นไรฉัน เ ก ร ง ใ จ

                ชมพู่บอกกับพวกขี้ม่อ -- --

     

                 นี่ แซน ชมพู่ เมย์ ที่ตรงนั้นว่างแล้วล่ะ ไปนั่งกันเถอะ ป่ะ

                ขณะที่เร  แซน เมย์ และชมพู่ กำลังเดินไปที่นั่ง.......

     

                  เฮ้ย !!! ใครเอาแพนงมาราดใส่หัวฉันเนี่ย

     

                 เฮ้ย !! ฉันขอโทษ เป็นอะไรมากหรือเปล่าอ่ะ ขอโทษจริงๆ นะ

     

                 คิดว่าขอโทษแล้วมันหายหรือไงกัน ถ้าขอโทษแล้วหาย ตำรวจจะมีเอาไว้ทำอะไรล่ะ

     

                 นี่ ฉันว่า..ฉันพูดดีๆ กับนายแล้วนะ จะเอายังไงอีก ว่ามาดิ

     

                 พาฉันไปล้างเอาแพนงออกจากกระ บาน ก่อนตอนนี้เลย.........ฮึ้ยผมเสียทรงหมดแล้วเนี่ย

                คำหลังนั้นสบถออกมาเบาๆ

     

                 ก็ได้  เออนี่พวกแก ไปนั่งก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวฉันจะตามไป

     

                 อื้อ ok พวกเราไปกันก่อนป่ะ แซน เมย์

     

                 ตามไปให้เร็วด้วยล่ะ แซนบอกตามหลังเรที่ต้องเดินพาเจ้าบ้า? นั่นไปล้างแพนงออกจากศีรษะ -  -"...............

     

    ---------------------------------------->_<*----------------------------------------






    ***

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×