ดารา มาเฟีย ♥ รักเนี้ย มีเพียงเธอ [ Yuri ]

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 : น้องรหัสคนใหม่

"นัน" แขก ซึ่งตื่นแล้วอาบน้ำเสร็จแล้วเรียกเพื่อน

"หืม อารายยย" ส่วนแม่เจ้าของห้องตัวดียังนอนพลิกไปพลิกมาอยู่เลย

"ตื่นๆ เดี๋ยวไปเรียนสาย ฉับอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วนะ"

"ห้ะ!!!? ยายบ้า ทำไมพึ่งปลุกเล่า หกโมงครึ่งแล้วเหรอเนี่ย ตายๆ" คนนอนอยู่พอได้ยินคำว่าสายก็ลุกพรวดทันที

"ฉันผิด"

"ใช่สิยะ"

ว่าแล้วเจ้าของห้องก็เอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่ แล้วเข้าห้องน้ำไปทันที



"ทำไมแค่มาโรงเรียนต้องขับคันนี้ด้วย?"

"ก็มันรถฉันฉันก็ต้องขับคันนี้สิ"

"เหรอ"

"ว่าแต่เธอเถอะ เตรียมเสียงไว้ยัง ยัยประธานสายชั้น"

"ก็นะ"

--------------------------------------------------------

"เป็นอะไรหยก"

"ก็กล่องมันหายไปน่ะสิ" หล่อนตอบคำถามเพื่อน พลางทำหน้าเหยเก

"กล่องอะไร" คนถามกดหัวคิ้วลง

"กล่องที่จะใส่ของขวัญให้พี่รหัสน่ะ"

"ก็ให้ไปแต่ของเปล่าๆสิยะ"

"มันจะดีเหรอ?"

"ฉันก็ให้แต่ของเปล่า"

"น้องตรงนั้นน่ะ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะจ้ะ จะเสร็จแล้ว ^ _ ^ "

"ค่า" หยก รับคำหงอยๆ

หมายเลขถูกเรียกขึ้นมาเรื่อยๆ และแล้ว หมายเลขเจ้ากรรมก็โดนเรียกจนได้

"22 จ้ะ"

หยกเดินออกไปข้างหน้า พลางมองเลิ่กลั่กๆ ว่าทำไมไม่มีพี่รหัสมารับซะที

และนั่นเรียกเสียง ฮา จากรุ่นที่ได้พอควร

"พี่เอง อยู่นี่" ร่างสูงระบายยิ้มภายใต้แว่น พี่รหัสของหยกก็คือคนที่เรียกหมายเลขอยู่นั่นเอง

น้องรหัสถึงกับตะลึง ในความสวยคมของรุ่นพี่ตรงหน้า

"นะ...นี่ค่ะ" ของขวัญ (ไร้กล่องห่อ) ถูกส่งให้รุ่นพี่ตรงหน้า
 
"ขอบใจ นี่นะ" ดินสอกดสีขาวก็ถูกส่งกลับไปหาน้องรหัสเช่นกัน

"ไปนั่งที่ก่อนนะ แล้วเจอกัน พี่ต้องไปตรงนั้นต่อ" พี่รหัสก้มตัว(สูงกว่ากันแยะ)ลงมากระซิบรุ่นน้อง

"ค...ค่ะ" น้องรหัสพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะหมุนตัวกลับไปนั่งที่เดิม

"ปลาย พี่รหัสฉันสวยมากเลยล่ะ > = <"

"อื้ม พี่เค้าชื่อ บลู"

"รู้ได้ไงอะ?"

"เธอไปอยู่ไหนมายะยัยหยก พี่เค้าดังจะตาย เห็นลือกันว่าเป็นแฟนกับคนนั้น" ปลายพูดพลางชี้ไปยังผู้หญิงเตี้ยๆน่าตาน่ารักคนนึง

"พี่คนนั้นก็น่ารัก แต่พี่เค้าเป็นผู้หญิงนะปลาย จะเป็นแฟนกันได้ไง"

"ก็ไม่รู้ เค้าลือกันนี่ แล้วก็ พวกหญิงรักหญิงเธอไม่เคยเห็นเหรอไงยะ"

"เคยสิๆในนิยายที่ฉันเคยอ่านมีนะ แบบเนี้ยๆ

ฉันรักเธอนะ

ฉันก็รักเธอ แต่พวกเราเป็นผู้หญิงนะ

รักไร้พรหมแดนไง >  <  เป็นไง เนี่ยเอามาตามบทเลยนะ" หยกพูดดัดเสียงเป็น 2 เสียง

"ประสาท" ปลายพูดแล้วทำหน้าประมาณว่า 'ฉันไปเอายัยนี่มาเป็นเพื่อนได้ไงเนี่ย'

การสนทนาจบลงแค่นั้น

หมายเลขโดนเรียกไปเรื่อยๆ จนจบ


"พี่ชื่อ บลู นะจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จัก" รุ่นพี่ยิ้มกว้าง

"ค่ะๆ หนูชื่อหยกค่ะ อะเอ่อ คะคือ พี่สวยมากเลยค่ะ > <"

"ขอบใจจ้ะ นี่นะเบอร์พี่ มีอะไรก็โทรหาพี่ได้นะ" กระดาษเรียบๆสีขาวสะอาดถูกส่งไปยังรุ่นน้อง

"อ๋อค่ะ ขอบคุณค่ะ"


"กรี้ดๆๆๆๆๆ กรี้ดดดดดดดด แกนั่นมันหยกนี่ ดาราน่ะดารา ไปขอลายเซ็นเร็ว" เด็กผู้หญิงกลุ่มนึง ส่งเสียงกรี้ดก่อนจะวิ่งมาหา หยก

"สะ..สวัสดีค่ะ ^^" รอยยิ้มถูกส่งไป 

"ขอลายเซ็นหนอ่ยได้มั้ยคะ นะคะๆๆๆ"

"ดะ..ได้ๆ ค่ะ ได้ค่ะ" มือเรียวเล็กรับปากกามาเซ็นอย่างรวดเร็วก่อนจะส่งคืน

"ขอบคุณนะคะ ตัวจริงน่ารักกว่าในทีวีอีกนะคะเนี่ย" เด็กผู้หญิงกลุ่มนั้นพูดก่อนจะเดินจากไป


"เป็นดาราเหรอ?"

"อ๋อ ค่ะ ( -  - ) ( _ _ )"

"อืม ดูไปดูมาก็น่ารักดีนะเรา" รุ่นพี่ยิ้มแบบเอ็นดูให้

"ขอบคุณค่ะ" ยิ้มหวานเจี๊ยบก็ถูกส่งกลับไป

"งั้นพี่ต้องไปแล้วนะ อืมความจริงพวกสมุกเลกเชอร์ หนังสือเก่าๆของพี่ยังอยู่ดีเลยนะ ไว้พี่จะเอามาให้แล้วกัน บาย"

"ค่ะๆ บ้ายบายค่ะ"


"ไง คุยอะไรกับพี่เค้าบ้างล่ะ"

"ก็ไม่ได้คุยอะไรนะ ได้เบอร์พี่เค้า แล้วก็คุยกัน 2-3 ประโยคเอง"

ส่วนเพื่อนๆในห้องก็แสนจะหูดี ได้ยินคำว่า เบอร์ปุ้บ

"ว่าไงนะ เธอได้เบอร์พี่เค้ามาแล้วเหรอ?" เพื่อนในห้องเดินมาถาม

ในห้องรู้สึกไม่ค่อยตื่นเต้นที่หยกเป็นดาราเพราะรู้จักกันมาตั้งแต่ปีที่แล้ว

"จ้ะ ทำไมเหรอ?"

"เราขอดูหน่อยๆ เร็วๆๆ"

"แปปนึงนะ"


พี่บลูคะ 

มีอะไรจ้ะ?

คือว่า เพื่อนหนูเค้าอยากได้เบอร์พี่ เค้าขอหนูดูน่ะค่ะ ไม่รู้ว่าพี่จะให้มั้ย หนูเลยโทร.มาถามก่อน

ดีแล้วที่โทร.มา ไม่ต้องให้หรอก พี่ขี้เกียจรับโทรศัพท์

โอเคค่ะ ขอโทษที่รบกวนนะคะ สวัสดีค่ะ

สวัสดีจ้ะ


"พี่เค้าไม่ให้นะ"

"โธ่..เธอจะโทร.ไปถามทำไมน้า ให้เรามาซะก็สิ้นเรื่อง"

การสนทนาดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เถียงกันไปเถียงกันมา สรุป ไม่มีใครได้เบอร์ไป


------------------------------------------------

"ยิ้มอะไรยะ น่าหมันไส้"

"กำลังคิดว่า น้องรหัสน่ารักดี"

"ทำไมล่ะ"

"เพื่อนน้องเค้าขอเบอร์ฉัน น้องเค้าเลยโทร.มาถามว่าให้ได้มั้ย"

"ซื่อดีนี่ เธอก็โชคดีไป ถ้าเจอน้องที่เค้าให้เบอร์ไปเลย รับโทร.ไม่หยุดหย่อนแน่"

"งั้นมั้ง" ร่างสูงเดินจากไปอย่างอารมณ์ดี

แต่...

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น


มีอะไร?

บลูเมิงกลับมาด่วน

กลับทำไม เปิดเทอมแล้ว

เออน่า ป๊าโดนลอบยิงนะเมิง อยู่โรงบาลเนี่ย เมิงกลับมาด่วน

ลอบยิง แล้วอาการเป็นไงมั่ง

ไม่รู้ว่ะ เมิงรีบกลับมาเหอะ ด่วนนะโว่ย

จะให้กลับไปทำอะไร กลับไปก็ทำอะไรไม่ได้

ถ้ากลับมาไม่ได้ทำอะไร กรูไม่ให้เมิงกลับมาเปลืองตังค์หรอก กรูมีงานให้ทำ

อืม แล้วจะกลับไป แค่นี้นะ