คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 : ซื้อของ & ทะเลาะ
"เดินเร็วหน่อยได้มั้ย" ร่างสูงถามคนทีเดิมตาม
"ก็บลูดูสิ สวยๆทั้งนั้นเลย ฉันชอบตัวนั้น ตัวนี้แล้วนั่น นู่นด้วยนะ $ _ $" พูดไปตาก็ประกายแวววาว
"ฉันจำได้ว่าฉันบอกเธอว่าจะมาซื้อของให้น้องรหัสเฉยๆนะ"
"เอาน่า"
"เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันไม่ชอบเข้าร้านพวกนี้"
"ก็ได้ ไปซื้อของน้องรหัสก่อน แต่พอซื้อเสร็จต้องพาเดินนะ"
".............."
"น้าๆๆ น้าาาาา > .. <"
"........................."
"บลูจ๋าาา น้าๆ นะจ้ะ นะๆๆ" พูดไปก็ทำตาแป๋วแหววพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
"ระ รู้แล้วน่า" คนถูกขอร้องถอยหลังไม่รูตัว ปอยผมหล่นมาปิดหน้า
"ไชโย บลูน่าร้ากที่สุดในโลกเล้ยย" คนอ้อนพูดและด้วยความลืมตัวจึงไปหอมแก้มเพื่อน ซะงั้น
เจ้าของดวงตาสีดำเบิกตากว้าง พวงแก้มเริ่มออกอาการแดงก่ำอยู่ภายใต้ปอยผม แต่ก็ยังคงตีหน้าขรึมเช่นเดิมไม่เปลี่ยน
ด้วยความที่คบกันมานานทำให้นานารู้ทันทีว่าอาการแบบนี้แสดงให้รู้ว่า บลู 'เขิน'
ลูกมาเฟียก็เขินเป็นแฮะ พอแกล้งได้ก็ต้องหวังแกล้งต่อเป็นธรรมดา
"ไปเถอะ" ไร้เสียงตอบกลับ ร่างสูงคงหน้านิ่งปล่อยให้ปอยผมปิดแก้มปิดหู ก้มหน้าเดินตามต้อยๆ
'ชอบแหย่ฉันดีนัก เจอซะมั่ง' ความคิด นานา
ร่างบางควงแขนร่างสูงพลางเอาหน้าแนบกับแขนร่างสูงถูไปมา
"บลูจ๋า เป็นอะไรเงียบไปล่ะ หืม?"
'ได้ทีแกล้งฉันใหญ่นะ เดี๋ยวเห็นดีแน่' ร่างสูงคิดหลังจากสติสตางกลับมาครบ(??)
ร่างสูงหรี่ตาหยอกเย้าอีกฝ่าย ก่อนจะขโมยริมฝีปากผู้เป็นเพื่อนไปอย่างง่ายดาย ลิ้นสีชมพูสดแตะริมฝีปากเพื่อนเบาๆ ก่อนจะถอนปากออก
ครานี้ ร่างบางหูแดงก่ำ ก้มหน้าก้มตายกมือขึ้นมาปิดปาก
"FK บลู เธอ เธอ เธอมัน.."
"ฉันยังไม่ได้จูบนะ แค่ปากแตะปากเฉยๆ"
ร่างบางมีน้ำปริ่มขอบตา ดวงตากลมโตเบิกนิ่ง
"จะร้องทำไมเล่า บอกว่าไม่ได้จูบ"
ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
คนถูกจูบตวัดตาแจกค้อนให้วงเบอเร่อ
"ทำไมฉันต้องเสียจูบแรกให้เสาหินอย่างเธอด้วยเนี่ย"
"ฉัน ไม่ ใช่ เสา หิน"
"เฮอะ ลืมไป ก็ได้ฉันเสียให้กับเธอ ปีศาจไร้หัวใจ"
"บอกว่าไม่ได้จูบๆไง ไปๆได้แล้ว"
ร่างบางก้าวนำฉับๆไปยังร้านประจำ
ร่างสูงก็เดินตามต้อยๆ เหมือนลูกแกะที่ถูกพระเจ้าทอดทิ้ง อาเมน (เริ่มมั่ว)
"เอานี่ค่ะ" ร่างสูงพูดกับแคชเชียร์หลังจากเลือกดินสอกดสีขาวได้แท่งนึง
"นี่ค่ะ" หล่อนย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นพนักงานมองเธอตาค้าง (หลงเสน่ห์ซะแล้วสิ)
พอ แคชเชียร์ ได้สติก็รีบขอโทษขอโพย และ เอาดินสอมาคิดเงินให้อย่างเร็ว
'ฉันคิดเงินจนเสร็จแล้ว เธอยังเลือกไม่ได้เลยหรือเนี่ย'
"เร็วหน่อยได้มั้ย?" ร่างสูงปรายตามองอย่ารำคาญก่อนจะเอ่ยถาม
"ใจเย็น" อีกคนตอบโดยที่ไม่แม้แต่ชายตามอง
15 นาที ผ่านปายยยย~~
"บ้าชะมัด (พูดเบาๆกับตัวเอง)นี่นันชาติหน้าจะเสร็จมั้ย?"
"ก็ฉันเลือกไม่ถูก เธอช่วยใจเย็นนิดนึงสิ"
คราวนี้ร่างสูงเดินไปประชิดตัว
"เธอคิดว่าฉันไม่อายหรือไง ต้องมาแบกหน้าอยู่ในร้านแบบนี้เนี่ย" ร่างสูงกัดฟันถามเสียงเบา
"อายอะไร เธอเป็นผู้หญิงนะ"
"นัน!"
"ฉันโกรธเธออยู่นะยะ อย่าลืมสิ"
"ดีงั้นเชิญเธอเลือกต่อไป ฉันไปล่ะ" ร่างสูงพูดก่อนจะเก้ายาวๆไปถึงหน้าร้าน
ร่างบางรีบวิ่งตามมาทันที เพราะ ความจริงซื้อเสร็จตั้งนานแล้ว จะแหย่เพื่อนเฉยๆ
"นี่ ยัยบ้า ทำไมใจร้อนนักล่ะ ห๊ะ!!!?" ร่างบางถามพลางเกาะแขนร่างสูงเป็นที่พัก (วิ่งแล้วหอบ)
"ใจร้อน คิดได้ไง ฉันยืนรอเธอ 15 นาที ใจร้อนงั้นเหรอ ปกติฉันเคยยืนรอใครเกิน 5 นาทีมั้ย"
ด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่นทำให้ บลู ไม่นึกถึงปัญหาที่จะตามมาเลย หล่อนสะบัดแขนของเพื่อนออกอย่างแรง แล้วเดินจากไปทันที (ลืมอะไรไปป่ะ แกไม่ได้เอารถมานะยัยบลู)
นานา ซึ่งยังงงๆอยู่ พอได้สติก็รีบเดินไปที่รถ
พอไปถึงรถพบว่า เพื่อน มานั่งอยู่บนรถแล้ว
อารมณ์ยังไม่เข้าที่เข้าทาง
"ลงไปจากรถฉัน เดี๋ยวนี้!!!" ร่างบางสั่งเสียงเฉียบ
ไม่มีเสียงตอบจากสวรรค์....
"ไป เดี๋ยวนี้!"
"ไปสิ ฉันไล่เธออยู่นะ"
ร่างสูงชายตามองก่อนจะหาวเบาๆ
"เร็วๆสิ ฉันเพลีย อยากนอนแล้ว โวยวายอยู่ได้ เธอกำลังจะทำให้ฉันหายง่วงนะ"
อึ้งครับพี่น้องครับ โดนไล่แต่ยังทำนิ่งได้ขนาดนี้
"ถ้าฉันนับ 1 - 5 เธอไม่มาขับ ฉันจะขับไปเอง"
"1 2 3 4 .... 5"
"ดี ไม่ขับใช่มั้ย? ฉันให้โอกาสเธอเลือกแล้วนะ"
เจ้าของเรือนผมสีดำออกมาจากรถและฉวยกุญแจจาก เพื่อน ก่อนจะขึ้นและสตาร์ทรถทันที
"ไม่ขึ้นใช่มั้ย"
"ง้นไปเจอกันที่บ้าน เธอ"
"จะ ไป ทำ อะ ไร บ้าน ฉัน" คนถามกัดฟันถามทีละคำ
"นอน" สั้นๆง่ายๆ แต่ (โ ค ต ร) ได้ใจความ
สรุปเจ้าของรถก็เดินเชิดมานั่งฝั่งคนโดยสารจนได้
"หึหึ" คนขับพูดแค่นั้นก่อนจะทะยานรถไปข้างหน้าอย่างเร็ว
"คนนี้ที่เป็นนี่ของพี่หรือ?" สาวน้อยวัยกระเตาะ (14) ชูนิ้วก้อยขึ้นแล้วถามพี่สาว
"ไม่ใช่ มีอะไร?"
"พ่อโทร.มาบอกว่าให้แอมบอกพี่ วันนี้พ่อจะกลับมาบ้าน"
o_O เธอคงมีความสุขกว่านี้ถ้าพ่อมาวันที่ บลู ไม่ได้มา และดีกว่านี้นิดนึงถ้า บลู มาวันที่พ่อไม่กลับ
"พ่อเป็นบ้าอะไรอะแอม ร้อยวันพันปีไม่กลับ มากลับวันที่เพื่อนพี่มา"
"แอมไม่รู้ อย่าทำอะไรเสียงดังแล้วกัน เกรงใจคนร่วมบ้านด้วย"
"อย่าแก่แดดให้มันมากนัก ยัยเด็กบ้า"
"แอมไม่ได้แก่แดด ไปละ"
"ตามมา" เจ้าของบ้านพูดกับแขก (?) แค่นั้นก่อนจะเดินนำหน้า
"น้องแท้ๆเหรอ?"
"อือฮึ ชื่อแอมแปร์ แก่แดดมากกกกก"
"อืม ฉันขออาบน้ำหน่อย จะนอนแล้ว"
"เชิญ" ร่างบางพูดก่อนจะเดินไปเปิดทีวีและหย่อนสะโพกที่โซฟา
"ช่วยหรี่เสียงหน่อย จะนอน"
..อะไรของเธอเนี่ยอาบไวชะมัด..
"ฉันกำลังจะไปเล่นคอมพ์พอดี"
หน้าของเจ้าของห้องแดงแปร้ดขึ้นมา เมื่อเห็น เพื่อน เช็ดผม เสื้อกล้ามสีดำเปียกลู่แนบกาย กางเกงขาสั้น(มากๆ)สีขาวแนบต้นขา (คิดอะไรอะ ญ. เหมือนกันนะ)
"ไม่หนาวหรือไง แอร์ออกจะเย็น สูงก็สูงใส่กางเกงซะสั้น"
"ไม่ ฉันอยู่เมืองหนาวจนชิน แล้วฉันก็ชอบใส่กางเกงขาสั้นเวลาอยู่บ้าน" ร่างสูงเช็ดผมอีกสักพักก่อนจะเหยียดตัวนอนบนเตียงหนานุ่ม (ขอบพิซซ่า) อย่างไม่เกรงใจใคร
"ง่วงเหรอ"
"เพลีย ว่าแต่ห้องเธอนี่ใครแต่ง"
"ฉันไปซื้อเฟอร์เอง"
ห้องขนาด 3 คนอยู่สบายๆ ตกแต่งด้วยสีม่วงอ่อนทั้งห้อง(เจ้าของห้องชอบ)มีตุ้กตาการ์ตูนโดเรมี ประดับแถมครบทุกตัว
บนผนังมีรูปเจ้าของห้องมาก จนเหมือนถูกจ้องตลอดเวลา หรูหรา ประกอบไปด้วย Note Book คอมพิวเตอร์ สเตอริโอครบชุด โทรทัศน์พลาสม่าแขวนผนัง
ตู้เย็นขนาดเล็ก โต้ะทำงาน(แยกกับโต๊ะคอม) ตู้เสื้อผ้า โต้ะเครื่องแป้ง เตียงขนาดใหญ่ทั้งหนาทั้งนุ่ม แอร์คอนดีชันเนอร์อย่างดี
โซฟาชุดขนาดกลาง โทรศัพท์บ้านแยกเบอร์ เครื่องรับส่งแฟกส์
"อยากเปิดเทอมไวๆจัง อยากเจอพี่บลูใจจะขาด
ใครได้เป็นน้องรหัสพี่บลูนะอิจฉาจัง
พี่บลูขา หัวใจยังว่างหรือเปล่าคะ
ยัยนานานิรนามนั่น เป็นอะไรกับพี่บลูของฉันยะ เกาะแกะกับพี่เขามากไป ระวังจะเจ็บตัว"
"อะไรของเธอ?"
"ตัวอย่างเล็กๆน้อยๆ ของกระทู้ในเว็บบอร์ดโรงเรียน"
"ไร้สาระ"
"ฉันจะเอาเมล์ กับ เบอร์ ของเธอลง"
"จะบ้าเหรอ"
"ล้อเล่น ไหนบอกเพลีย"
"อยากได้หมอนข้าง"
"ข้างเตียงมีอยู่อันนึงน่ะ"
"ฉันยังพูดไม่จบ อยากได้แบบมีชีวิตด้วย"
"จะบ้าหรือไงยะ - //// -"
"ไม่เอาน่า" แขก พูดแค่นั้นก่อนจะเดินมาปิดคอม และ รุนหลังเจ้าของบ้าน ไปที่เตียง
"ยัยบ้า จะทำอาร้าย"
"ฉันไม่หน้ามืดทำอะไรเธอหรอก แค่อยากได้ หมอนข้าง"
"เฮอะ"
"อืม ทั้งนุ่มทั้งนิ่ม สบายชะมัด" เจ้าของดวงตาสีนิลเปรยเบาๆหลังจากดัน เพื่อน มานอนที่เตียงด้วยกันสำเร็จ
"ถ้าไม่ติดว่านี่มีคนอยู่นะ ฉันโวยวายไปแล้ว ฮึ่ม"
"เอาน่าๆ" คนกอดซบหน้ากับเรือนผมที่ทั้งนุ่มทั้งหอมอ่อนๆ
คนโดนกอดใบหูแดงก่ำทันที บลู ผู้ที่ได้ชื่อว่ามีความเป็นส่วนตัวสูงมาก จะมานอนห้องเดียวกับตัวเอง
กลิ่นโคโลนญ์อ่อนๆของ บลู ลอยมาแตะจมูก หลังของคนโดนกอดทาบกับหน้าอกคนกอดเบาๆ
"เธอ ไม่ได้ ถอดแว่นเหรอ?"
"อืม"
"แม้แต่ตอนนอนเนี่ยนะ"
"ถอดก็ได้" ร่างสูงถอดแว่นและพลิกตัวเบาๆเพื่อเอาแว่นวางไว้บนโต๊ะหัวเตียง
ครานี้เจ้าของเรือนผมน้ำตาลเข้มพลิกตัวขึ้นสูง ก่อนจะประทับริมฝีปากบนหน้าผากของ เพื่อน เบาๆ
"Good night ฝันดีนะ"
พลันเหมือนมีเวทมนต์ร่างสูงก็หลับไปในไม่ช้า
ความคิดเห็น