คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 2 : เดทแรกของสาวใสและการหลงรักอย่างหัวปรักหัวปรำ
CHAPTER 2 : เดทแรกของสาวใสและการหลงรักอย่างหัวปรักหัวปรำ
จากที่ประธานสาวคิ้วตรงได้เดินเวียนครบสามรอบของร้าน (ไม่ใช่เวียนเทียนนะ - -)
หลังจากทนต่อไปไม่ไหวตัดสินใจยกโทรศัพท์ที่เบอร์ของเพื่อนสุดเฮงซวย(?)
อารมณ์โมโหพุ่งถึงขีดสุดก่อนจะถูกดับลงด้วยเสียงอ่อนหวานที่ฟังแล้วสามารถ
ทำให้ประธานคิ้วตรงเคลิ้มจนแทบจะลืมหายใจ
“กำลังหาคนใสเสื้อสีชมพูอยู่เหรอคะ”
ถูกดึงชายเสือด้วยมือเล็กๆ(?)
“คะ ?”
ถามให้แน่ใจว่าผู้หญิงคนนี้กำลังพูดกับเธออยู่ ไม่ได้หูฝาดไปหรืออะไร หญิงสาวที่นั่ง
ริมหน้าต่างกระจกใสมองยูริด้วยสายตาอันเป็นประกาย(แหงล่ะความฝันของสาวๆใน
โรงเรียนนั่นแหละ - -)
“ใช่มั้ยคะประธาน”
ใช่แน่ๆต้องเป็นคนๆนี้แหละที่ซูยองเพื่อนสาวแสนดี(?) (แกเปลี่ยนเร็วจริงๆให้ตายเถอะ)
นัดมาให้ ไม่พูดพร่ำทำเพลงยูริเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับหญิงสาวใบหน้าสวยอย่างชำนาญ
ซักถามกันเพียงไม่กี่ประโยคสายตายกับไปสะดุดเข้ากับบางคนเข้า
“อาจารย์.........”
“คะรุ่นพี่ เมื่อกี๊รุ่นพี่พูดว่าอะไรนะคะ”
“เปล่าค่ะ เปล่า.......น้องบอกว่าชื่ออะไรนะ”
“ฉันทิฟฟานี่ค่ะ”
^______^ < - - - - ใบหน้าของเจ้าของชื่อ
“ฉันรู้ค่ะว่านี่ไม่ใช่การนัดบอดแรกของรุ่นพี่ แต่นี่มันคือการนัดบอดครั้งแรกของฉัน
แล้วฉันเองก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าจะต้องทำอย่างไร.....ฉัน.....”
อาการเคอะเขินของทิฟฟานี่มันชักจะเยอะเกินงามเมื่อเธอเอาแต่บิดกระโปรงนักเรียน
ของตัวเองจนมันยับยู่ยี่ไปหมด
“ฉัน......อยากทำให้รุ่นพี่มีความสุขนะคะ”
“คะ?”
“รุ่นพี่อยากให้ฉันทำอะไรก็บอกได้เลยนะคะ ฉันยินดีที่จะทำตามความต้องการของ
รุ่นพี่ทุกอย่างเลย”
เอ่อ อ อ......ความต้องการของรุ่นพี่ทุกอย่าง น้องจะสื่ออะไรมากไปมั้ยคะนั้นทิฟฟานี่!!!
“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกค่ะ ฉันไม่ได้ต้องการนัดบอดแล้วให้คู่ของฉันมาทำทุกความต้อง
การของฉันหรอก เธอเองก็เหมือนกันถ้าครั้งแรกเธอเผลอไปพูดแบนี้กับคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน
มีหวังตอนนี้เธอคงไม่ได้อยู่ในร้านแบบนี้หรอก”
“รุ่นพี่.....”
‘ รุ่นพี่อบอุ่นกว่าที่คิดเยอะเลย ฟานี่หลงรักรุ่นพี่เข้าเต็มเปาแล้วค่ะ >///< ’
อาจารย์สาวเดินเข้ามาหวังจะทักประธานนักเรียนแต่เมื่อเห็นทิฟฟานี่ที่กำลังโผลเข้าไป
กอดยูริทำให้เธอต้องเบนทิศการเดินทันที
“ไม่จริงอะ”
เจสสิก้าพูดกับตัวเองเบาๆ พึมพำๆจนยูริที่เอาแต่มองท่าทีของเจสสิก้าต้องแอบสงสัยอยู่
ในใจว่าเจสสิก้านั้นกำลังบ่นสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่หรือเปล่า
“นี่มันก็เริ่มค่ำแล้วเธอควรกลับบ้านได้แล้วล่ะ กลับดึกๆมันไม่ดีนะอีกอย่างเราก็เป็นผู้หญิง
ด้วย”
‘ ฟานี่ปลื้มมาก ก ก ก ค่ะ ’
พูดจบลุกออกจากก้าวอี้ตัวที่นั่งโดยไม่ลุกประมาณชั่วโมงครึ่ง บั้นท้ายชาไปหมด ( - - )
“เธอกลับยังไงล่ะ”
ไม่วายเป็นห่วงทิฟฟานี่ซึ่งดูภายนอกเหมือนเธอจะอ่อนต่อโลกเป็นอย่างมาก
ไม่ว่าอากัปกิริยาท่าทาง ดูยังไงๆก็เหมือนเด็กสาวที่เพิ่งโตที่เพิ่ง........ครั้งแรก
“เดินค่ะ”
“เดิน? บ้านเธออยู่แถวนี้เหรอ”
“ใช่ค่ะ บ้านฉันอยู่ตรงข้ามกับร้านนี้เองค่ะ”
พูดพลางเก็บกระเป๋าใบเล็กๆของตัวเอง ยูริที่ไม่เคยเอะใจเลยว่าผู้หญิงคนนี้อยู่แถวนี้
ทั้งๆที่เธอมาร้านนี้เป็นประจำ........ให้ตายสิประธานควอน (- -)
“แน่ใจแล้วเหรอว่าให้น้องคนนี้ไปนัดบอดกับยูลมันอะ”
สาวน้อยที่หน้าตาอ่อนกว่าวัยพูดพลางบีบนวดให้ร่างสูงมอย่างแข็งขัน
“แน่สิ ถ้าไม่แน่ฉันจะส่งน้องเค้าไปทำไมล่ะ ซันนี่ก็รู้หนิว่าประธานของเรามันเป็นคนยังไง”
“ฉันก็เห็นว่าเธอพูดแบบนี้ทุกครั้ง แล้วเป็นไงทุกครั้งยูลก็บ่นทุกครั้ง”
“เอ่อน่ารับรองคนนี้ไม่บ่นชัวร์”
‘ มั่นซะเหลือเกินยัยโย่งนี่ ’
“นี่เธอจะค้างที่บ้านฉันอีกรึไงซันนี่”
เจ้าของบ้านเอ่ยปากถามคนตัวเล็กที่กำลังนั่งเป็นรูปปั้นหินหน้าจอทีวีสี 42 นิ้วอันใหญ่ยักษ์
ดูไปดูมาขนาดของทีวีสีวันนี้มันช่างดูใหญ่กว่าปกติหรือว่าเพราะคนตัวเล็กนั่งอยู่ด้วยล่ะมั้ง
“อืมวันนี้ที่บ้านไม่มีใครอยู่”
เป็นประจำที่ซันนี่จะนอนค้างที่บ้านของซูยองทำแบบนี้จนชินแล้ว ซูยองเตรียมเสื้อนอนให้
คนตัวเล็กก่อนจะเข้าไปเปิดน้ำให้ เธอเข้าใจดีว่าทำไมซันนี่ถึงไม่ชอบอยู่บ้าน เธอเข้า
ใจดีว่าการอยู่คนเดียวในบ้านหลังใหญ่เป็นอย่างไรชีวิตของเธอและซันนี่คล้ายกัน
และมีทีท่าว่าจะเหมือนกันด้วยซ้ำ
“นี่ซูยองเกมส์ที่เธอซื้อมาอยู่ไหนอะ เกมส์ใหม่น่ะ”
“ตรงนั้นแหละหาสิในตะกร้าน่ะ”
“ไหนล่ะๆ”
“ตรงนั้นแหละซันนี่”
“ไม่เห็นมีเลยซูยอง”
ร่างสูงเดินด้วยความรำคาญเล็กน้อย ก็อิแค่เกมส์อันใหม่ยังหาไม่เจอจะไปทำอะไรกินค่ะ
ก็แค่เกมส์ที่อัดแน่นอยู่ในตะกร้าแค่ไม่กี่ร้อยแผ่นเท่านั้นเอง ( - - )
“นี่ไงๆ”
นิ้วเรียวคีบแผ่นเกมส์ใหม่ขึ้นมาอย่างชำนาญ ใบหน้าเรียวหันหาใบหน้าสวยอย่างไม่ได้ตั้งใจนัก
ลมหายใจของร่างสูงกระทบเข้ากับใบหน้าของคนตัวเล็ก หัวใจเต้นผิดจากเดิมที่มันเคยเป็น
“นี่ซันนี่คิดอะไรกับฉันหรือเปล่า”
“บ้าแล้วๆ อย่ามาพูดเข้าข้างตัวเองนะ”
“นั่นสิก็เธอไม่ได้เป็นแบบฉันกับยูลมันสินะ”
สายตาทอดยาวออกไปผ่านกระจกใส แอบน้อยใจในตัวเองหาคู่ให้เพื่อนได้แต่ทำไมตัวเองกลับ
ต้องมาโดดเดี่ยวเดียวดายแบบนี้
‘ ชเวเศร้าค่ะ ’
“นี่คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกมิวสิกวีดีโอรึไงกัน”
บรรยากาศเสียหมด ( - - ) คนเค้ากำลังเศร้าอะไรก๊าน น น ซันนี่
“ปากน่ะไม่เสียสักวันไม่ได้รึไงยัยเตี้ย”
โอ้วแม่เจ้า......เรียกแบบนี้มันยอมไม่ได้ค่ะ คนตัวเล็กปรี่เข้าหาร่างสูงอย่างไม่คิดชีวิต
ก่อนจะกระโดดสองเท้าคู่เข้าหาร่างสูง
“เฮ้ย ย ย ยัยเตี้ย”
ทั้งสองล้มลงตามระเบียบ และแน่นอนว่าคนที่ตัวเล็กกว่าจะล้มทับร่างสูงร้อย
เปอร์เซ็นต์ ลมหายใจอุ่นร้อนกระทบใบหน้าเรียวเสียงหอบเหนื่อยที่ดังออกมา
เล็กน้อยทำให้ซูยองหน้าแดงได้ไม่ยาก
“หนิถามจริงเถอะชอบฉันใช่มั้ยเนี่ย แค่นี้ต้องหน้าแดงด้วย”
“บะ บะ บ้าแล้วเธอน่ะใครจะไปชอบคนเตี้ยแบบเธอกันเล่า”
“คำก็เตี้ยสองคำก็เตี้ย หึ๋ย ~ เดี๋ยวก็กดซะตรงนี้หรอก”
‘ อุ้ยซันๆพูดอะไรออกไปคะนั้น ’
= [] =’ < - - - ใบหน้าของคนที่กำลังจะโดนกด
‘ อะไรกันคะ ฉ้าน น น กำลังจะโดนกดเหรอ ’
“ฮ่าๆ เธอนี่ตลกเนอะพูดแค่นี้ก็ต้องทำหน้าตกใจด้วย”
หลอกให้อยากแล้วจากไป หลอกให้เสียวแล้วกลับ ( - - ) อะไรกันล่ะทีนี้
“ก็..........ชิ๊ เธอนั่นแหละที่กำลัง.......”
“นี่เธอคิดเหรอว่าฉันจะกดเธอน่ะ ฉันน่ะไม่มีหน้าที่ที่จะทำแบบนี้หรอกนะจำไว้”
“เชอะ!! คืนนี้ก็นอนข้างล่างแล้วกันไม่ต้องขึ้นมาบนเตียงเลยยัยเตี้ย”
“น่า อะไรนะเตี้ยอีกแล้วเหรอ ออ ย๊า ก ก ก!”
“ซันนี่!!!!!!!!!”
เช้านี้บางคนกลับต้องเร่งรีบในการมาโรงเรียน ประธานคิ้วตรงวุ่นอยู่กับการแต่งตัว
และจัดความเรียบร้อยให้ตัวเองโดยลืมไปว่าเสียงกริ่งที่หน้าประตูดังเป็นรอบที่ร้อย
แล้ว
“มีใครอยู่มั้ยคะ”
เสียงใสของใครบางคนดังมาจากหน้าบ้าน ทุกวันจะมีเจ้าของบ้านคือคุณนายควอน
มาต้อนรับแขกที่มาแต่วันนี้ทั้งคุณนายและคุณควอนกลับไม่อยู่บ้าน ออกไปตั้งแต่
เช้ามืดแล้ว ต้องปล่อยให้ลูกสาวคนเดียวต้องตื่นเองและทำอะไรเอง
“เสียง..........เฮ้ย ยใครมาแต่เช้าเนี่ย”
วิ่งลงไปทั้งๆที่ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย หึหึให้ตายสิควอน ยูลนั่นเธอกำลังจะทำอะไร
จะโชว์แต่เช้าเหรอไงจ๊ะ ( >///< )
“ใครคะ”
เจ้าของคิ้วตรงเปิดประตูทันทีที่จับลูกบิดได้ กลับต้องชะงักออกมาเมื่อคนที่ยืนอยู่หลังบาน
ประตูเป็นคนที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน
“ทิฟฟานี่”
“ค่ะรุ่นพี่ฟานี่เองค่ะ”
แทบล้มทั้งยืนไม่น่าเชื่อว่าคนตรงหน้าที่เจอกันเมื่อวานพอมาใส่ชุดนักเรียนแบบนี้กลับ
เหมือนนางฟ้ามากกว่าที่จะมาเป็นนักเรียนมัธยมปลายธรรมดาๆซะอีก
“รุ่นพี่ยังแต่งตัวไม่เสร็จนี่คะ มาค่ะเดี๋ยวฉันช่วยนะคะ”
หูแทบจะไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้นราวกับตัวเองกำลังลอยอยู่ในอากาศมีเพียงนางฟ้าแสน
สวยยืนอยู่ตรงหน้า (แกจะเคลิ้มอีกนานม่ะ - - )
ทิฟฟานี่จัดการกับกระดุมเสื้อที่ติดไว้เพียงเม็ดเดียวแถมเม็ดนั้นยังเป็นเม็ดล่างสุดของ
เสื้ออีกด้วย อะไรมันจะขนาดนั้นคะยูล ( - - ) มือสวยบรรจงติดมันทีละเม็ดโดย
ที่ไม่เป็นห่วงเรื่องเวลาแม้แต่นิดเดียว ด้านประธานคิ้วตรงยังคงเคลิ้มกับใบหน้าสวย
(แบบนี้ไม่ต้องไปเรียนกันแล้วมั้งคะ)
เสียงดังออกมาจากกระเป๋านักเรียนใบเก่า ทิฟฟานี่หยิบมันออกมาหลังจากติดกระดุม
ให้ยูริเรียบร้อย
“ว่าไง....อืม.....เดี๋ยวฉันไปเดี๋ยวนี้แหละ....ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”
“แฟนเหรอ”
“เปล่าค่ะรุ่นพี่ เพื่อนน่ะค่ะเพื่อนผู้หญิง”
ยูริพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ (ถามนี่แอบหึงไรไงจ๊ะ)
“แล้วนี่รู้จักบ้านฉันได้ไงล่ะ”
“ไม่เห็นยากนี่คะรุ่นพี่ รุ่นพี่ไม่รู้หรือคะว่ารุ่นพี่น่ะดังมากในหมู่พวกเรา”
“หมู่พวกเรา?”
“ค่ะพวกเรา......ไปโรงเรียนกันเถอะค่ะเดี๋ยวจะสายเอานะคะ”
“นี่ ฉันบอกว่าอย่าแย่งฉันสิ เอามานี่เลยนะซันนี่”
ร่างสูงกำลังฉุดกระชากขนมกับคนตัวเล็กกว่าอย่างไม่คิดชีวิต (ไปซื้อใหม่ดีมั้ย - - )
ก่อนที่สงครามขนาดย่อมจะจบลงด้วยการมองตามประธานคิ้วตรงที่เดินมากับ
คู่นัดบอดแสนสวย
“นั่นๆเห็นมั้ยซันนี่น้องคนนั้นแหละที่ฉันจัดให้ยูลมันน่ะใช่ได้เลยใช่ม้า”
“สวยดี”
“อะไรกันพูดแค่นี้อะนะ เธอต้องพูดว่าสวยมากๆต่างหากล่ะ”
ร่างเล็กเดินปรี่เข้าไปหาประธานคิ้วตรงก่อนจะฉุดยูริออกมาจากน้องนางคนสวย
“ยูลเด็กคนนี้เมื่อวาน.........”
“อื้ม”
พูดไปยิ้มไป มองหน้าซันนี่สลับมองทิฟฟานี่อย่างไม่คลาดสายตา ถ้ายิ้มปากถึงหูได้
คงถึงไปนานแล้ว
“ซูยองอยู่ไหนอะ ฉันจะไปชอบใจมันในที่สุดนางฟ้าของฉันก็ตกลงมาแล้ว”
>////< < - - - - ใบหน้าของประธานคิ้วตรง
“น้อยๆหน่อยแก นี่เพื่อนหาแฟนให้นะไม่ใช่หาเมีย ให้ตายสิคนเรา”
“มามงมาเมียอะไรของแกซันนี่ น้องเค้ากับฉันยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย”
‘ พูดแล้วเขิน(วะ)ค่ะ ’
เสียงกริ่งดังทำให้บทสนทนานี้จบลงพร้อมด้วยการล่ำลาของประธานและทิฟฟานี่
รุ่นน้องแสนสวย ทั้งคู่ลากันอย่างกับจะไม่ได้เจอกันอีกจนเพื่อนอีกสองคนแทบจะ
อ้วกออกมาเพราะความเว่อร์ของประธานคิ้วตรงหากไม่ติดว่าที่นี่คนเยอะ
“ยูลแกอย่าลืมล่ะหมดชัวโมงนี้ไปเอาหนังสือที่ห้องพักอาจารย์ด้วยเข้าใจ๋”
“อาจารย์อะไร”
“แน่ะไม่ทันไรก็ลืมซะแล้ว สงสัยคงคิดถึงน้องฟานี่อยู่ล่ะสิ”
“แกก็ เค้าเขินน๊า.....”
‘ อุ๊ย ย ย ประธานมันสะดิ้งค่ะ ( = = )’
“อย่าลืมก็แล้วกันแก”
“ห้องอาจารย์ไหนล่ะแก”
“ทำเป็นลืมๆ อาจารย์ซูยอนน่ะสิแก”
“ห๋า! อาจารย์ซูยอน”
‘ แล้วนี่ฉันจะตกใจทำไมล่ะเนี่ย ’
------------------------------------------------------
แวะมาอัพตอนที่ 2 ค่ะ คงไม่สั้นไปนะคะ
ตอนหน้าลงวันเสาร์ที่ 3 นะคะ อ่านแล้วช่วยเม้นๆ
เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า
ความคิดเห็น