:: Bad Wit(c)h Love :: (Yuri)

ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 1 : บุคคลลึกลับ

CHAPTER 1 : บุคคลลึกลับ

‘ผู้หญิง’ ชื่อที่ใช้เรียกเพศที่อ่อนแอกว่า อ่อนไหวง่ายกว่าและน่ารักกว่า แต่สิ่งนั้นกลับไม่มีในตัวของหญิงสาวคิ้วเรียบตรงซึ่งไม่มีแม้แต่ความโค้งงอของรูปคิ้วแม้แต่น้อย

“รู้แล้วน่าๆ ไม่ต้องมาย้ำได้ม่ะ”

เสียงห้าวของประธานนักเรียนดังมาแต่ไกล แม้จะได้ตำแหน่งเป็นถึงประธานนักเรียนแต่ ‘ควอน ยูริ’ หญิงสาวเจ้าของคิ้วตรงก็ไม่มีทีท่าของการเป็นผู้นำเลยสักนิดกลับดูเหมือนผู้ตามซะมากกว่า

“พูดแบบนี้ทุกทีเลยแกนี่ ครั้งที่แล้วก็พูดแบบนี้แล้วเป็นไง”

เจ้าของเสียงแหลมที่กำลังพูดในขณะเดินเรียบตามระเบียงของตึกเรียนพร้อมประธานคิ้วตรง ‘ชเว ซูยอง’ เธอเป็นถึงเพื่อนสนิทที่คอยดูแลไม่ว่าจะเรื่องเรียน เรื่องงานหรือแม้กระทั่ง เรื่องความรัก

“ก็ฉันบอกแกไปแล้วหนิว่าฉันไม่ชอบน้องคนนั้น”

“นี่แก แกให้ฉันหาคู่นัดบอดให้แกแล้วยังมาเรื่องมาอีกนะ น้องคนนั้นไม่ดีตรงไหน น้องเค้าออกจะน่ารัก เรียบร้อยมารยาทดีต่างกับแกยังไม่ชอบอีกรึไง”

‘ทำไมฟังแล้วเหมือนโดนด่า(วะ)คะ’

“เอาเป็นว่าคนต่อไปขอเป็นแบบอื่นนะ ฉันไม่ชอบอะ”

‘ทำไมเพื่อนตรูมันเรื่องมากงี้   ชเวอยากตายค่ะ TT’

ทั้งคู่เดินมาหยุดที่หน้าประตูห้องพักอาจารย์พร้อมด้วยหนังสือกองโตที่อุ้มมา ต่างฝ่ายต่างมองหน้ากันก่อนจะผลักประตูเข้าไป ห้องพักอาจารย์ที่ไม่ค่อยมีใครอยากเข้ามาสักเท่าไหร่เพราะคนที่เข้ามาหากไม่โดนไล่ออกก็มาเพื่อส่งงาน แม้ว่าทั้งคู่จะมีจุดประสงค์ที่สองแต่ก็ยังไม่กล้ามองหน้าอาจารย์ที่ต่างนั่งตามโต๊ะของตัวเองเท่าไหร่

“คุณควอน”

เสียงของใครคนใดคนหนึ่งดังมาจากมุมห้อง บนโต๊ะมีป้ายชื่อตั้งอยู่ ‘จอง ซูยอน’ อาจารย์สาวผู้เปี่ยมเสน่ห์ที่ไม่ว่าจะอาจารย์ผู้ชายหรือนักเรียนชายต่างหลงใหลได้ปลื้มทั้งนั้น

“คะอาจารย์”

“เธอกับเพื่อนกำลังจะไปไหนกัน โต๊ะครูอยู่นี่”

ยูริและซูยองต่างหัวเราะแก้เขินแล้วจึงเดินเข้าไปเพื่อที่จะส่งหนังสือที่ตัวเองหอบมา  สายตาเจ้ากรรมดันไปมองสิ่งที่เด็กไม่ควรมองเข้าให้  ‘หน้าอก’ สัญลักษณ์บ่งบอกถึงความเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์

‘ควอน ยูริ แกจะหื่นไปมากมั้ยเนี่ย (-.,-)’

“พรุ่งนี้มาเอาหนังสือไปแจกเพื่อนๆด้วยนะ”

พูดจบ ‘จอง ซูยอน’ หรือ ‘เจสสิก้า’ อาจารย์สาวผู้ที่จบการศึกษาจากต่างประเทศและสอนภาษาอังกฤษลุกขึ้นก่อนจะหันไปส่องกระจกบานเล็กๆที่ถูกแขนไว้บนผนังห้อง

‘เฮือก ก กนี่ฉันตาฝาดรึว่าอาจารย์กำลังยิ้มให้ฉันจริงๆ’

“แก . .  . ไปสิ”

หลุดออกจากภวังค์ ยูริเดินตามซูยองต้อยๆหวังจะให้เพื่อนสาวนำทางไปยังห้องเรียนแต่ดันโดนฉุดเข้าไปในห้องน้ำเสียก่อน

“เฮ้ย ทำบ้าอะไรของแก”

“ไม่บงไม่บ้าหรอก แกน่ะสิที่บ้ายิ้มให้อาจารย์ทำไม ห๋า”

เจ้าตัวทำหน้าไม่สบอารมณ์เท่าไรเพราะไม่คิดว่าสิ่งที่อีกคนพูดเป็นสิ่งที่เธอเพิ่งจะทำไป

“ไม่จริงอะ แกนั่นแหละที่บ้าใครจะไปยิ้มให้อาจารย์กันเล่า”

‘แล้วมันเรื่องอะไรที่ฉันจะต้องโกหกแกด้วยล่ะเนี่ย  ชเวอยากตายอีกรอบค่ะ  ( - - )’

เพื่อนสาวถอนหายใจรอบที่หนึ่งก่อนจะจ้องหน้าหญิงสาวผู้มีคิ้วที่ตรงที่สุด ถึงจ้องให้ตายก็ไม่สามารถเค้นเอาคำตอบของยูริไปไม่ได้นอกจากคำว่า ไม่รู้

“แกฉันถามกี่ทีๆแกก็ตอบแบบนี้ทุกครั้ง ยอมรับมาเหอะว่าแกยิ้มให้อาจารย์เค้า ฉันแค่อยากได้คำตอบนั้นจากปากของแก เข้าใจป่ะ”

“แล้วแกจะอยากได้คำตอบแบบนั้นไปทำไม เอาไปทำรายงานส่งอาจารย์เค้ารึไง แกหนิ”

ผลักคนตัวสูงให้ถอยห่างจากตนก่อนจะทำปากจิ๊จ๊ะ ประมาณว่าล้อเลียนเพื่อนตัวสูงอยู่

“ระวังไว้เถอะแก เดี๋ยวก็เจอเอฟแบบไม่รู้ตัวหรอก”

เจอเอฟ.....เกรดที่นักเรียนทุกคนไม่ปรารถนาถึงมัน มันช่างเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษที่โหดร้ายเมื่อนักเรียนทุกคนเปิดสมุดพกของตัวเอง คนที่ได้ฟังต้องหันกลับมาเมื่อเพื่อนของตัวเองพูดจาไม่น่าฟังเอาเสียเลย

“ยิ้มให้อาจารย์แล้วฉันจะได้เอฟ ไม่มีทางหรอก เชอะ!!!”

สะบัดบ๊อบแล้วเดินจากไปปล่อยให้ซูยองต้องมองตามหลังของประธานสาวจนสุดสายตา

‘รอบที่สามที่ชเวอยากตายกับเพื่อนคนนี้จริงๆ’

บ่ายแก่ๆที่ร้อนจัด ไม่ว่าจะเป็นห้องเรียนไหนๆนักเรียนแทบจะทุกคนต่างบ่นกันให้อุบ อากาศร้อนฉะนั้นมันไม่สามารถที่จะทำให้สมาธิในการเรียนของนักเรียนเกิดขึ้นได้แน่นอน อาจารย์ก็สอนไปนักเรียนก็.........นอน..........คุยและเหม่อประธานนักเรียนที่เอาแต่เหม่อตั้งแต่ต้นชั่วโมงยันจะหมดชั่วโมงโดยมีเพื่อนอย่างซูยองเฝ้าสังเกตการณ์อย่างใกล้ชิด

กริ๊ง  ~!

เสียงกริ่งหมดชั่วโมงดังพร้อมกับการหยุดเหม่อของยูริและจบด้วยการทำความเคารพของนักเรียนในห้อง

สาวน้อยหน้าตาดีที่ยืนอยู่เพื่อคอยประธานคิ้วตรงขวัญใจของเธอ ทั้งหน้าตาดีและเรียนเก่งแต่ยังไม่มีใครมาจับจ้องหัวใจของเธอเลย ที่สำคัญเธอยังปฏิญาณกับตัวเองว่าหากยูริประธานคิ้วตรงยังไม่มีใครจับจองหัวใจเธอก็จะยังไม่เปิดใจคบใคร แต่ถ้าจะดีหากเธอเองที่เป็นคนจับจองพื้นที่ในหัวใจของประธานก่อน  

“ฉันรู้แล้วว่านัดบอดคนต่อไปของแกคือใคร”

“ใคร !!”

“บอกแล้วเค้าจะเรียกว่านัดบอดรึเปล่าล่ะ คนอะไรเป็นประธานนักเรียนซะเปล่า “

‘เอ๊ะ ทำไมรู้สึกเหมือนโดนด่าอีกแล้ว(วะ)ค่ะ’

“นี่แก นึกชอบผู้ชายบ้างม่ะ”

ยูริถึงกับตาโตขึ้นมาเมื่อเพื่อนที่แสนจะดี(?)พูด

“ทำไมแกถามแบบนั้น.....อย่าบอกนะว่านัดบอดของฉันเป็นผู้ชาย ฉันไม่อยากโดนฟ้าผ่าตายตอนกลางวันแสกๆนะแก”

“แกก็เว่อร์ไป ฉันแค่ถามเฉยๆรู้น่าวันแกชอบแบบไหนไม่ชอบแบบไหน”

“ให้มันจริงเถอะคุณชเว คนที่ผ่านๆมาใช้ได้ที่ไหน”

“แกไม่ต้องมาพูดเลย หนึ่งทุ่มร้านเดิมส่วนรายละเอียดเดี๋ยวฉันจะโทรหาแกก็แล้วกัน”

ตกลงกันเรียบร้อยถึงเวลากลับบ้าน ซูยองของตัวแยกออกไปเพื่อเตรียมการกับนัดบอดครั้งนี้ ดูท่าเธอจะมั่นอกมั่นใจกับคนๆนี้มากขนาดยังไม่ได้ไปทาบทามอีกคนเลยด้วยซ้ำ

ประธานนักเรียนต้องเดินกลับบ้านตามลำพังโดยที่มีเพื่อนร่วมชั้นเดินไปส่งจนถึงหน้าประตู

“ขอบใจนะทุกคน”

พูดอย่างสุภาพ หากไม่ใช่เพื่อนที่ไม่สนิทด้วยเธอจะไม่ปล่อยความรั่วออกมาให้เห็นง่ายๆหรอกและอย่างหวังจะเห็นกันเลย

“ควอน ยูริใช่มั้ย”

เสียงที่ดูนุ่มนวลและอ่อนหวานดังจากปากทางเข้าของประตูโรงเรียน หญิงสาวที่เพิ่งจะเจอกันเมื่อบ่ายแก่ๆ อาจารย์ผู้สอนวิชาภาษาต่างประเทศ.......เจสสิก้า

“ค่ะ อะ อาจารย์”

“เธอกำลังจะกลับบ้านล่ะสิ กลับด้วยกันนะ”

O_o”   < ------  สีหน้าของประธานติ้วตรง

“แล้ว บ้า บ้านของอาจารย์ไปทางนี้เหรอคะ”

“อื้มฉันก็กลับของฉันทางนี้ทุกวัน เมื่อวานก็เห็นเธอเดินกลับทางนี้ก็เลยอยากจะชวนกลับด้วยกัน”

“ค่ะ”

ตลอดการเดินของสองสาวผู้มีรูปร่างและใบหน้าสวยเหมือนกันแต่นิสัยต่างกันโดยสิ้นเชิง  ยูริจัดได้ว่าเป็นคนไฮเปอร์คนหนึ่งของชั้นและเจสสิก้าจัดได้ว่าเป็นอาจารย์ที่ไม่ค่อยจะสนใจกับเรื่องของคนอื่นสักเท่าไหร่

ต่างคนต่างเดิน ต่างคนต่างทำกิจกรรมของตัวเอง บรรยากาศเริ่มรู้สึกอึดอัดผู้คนที่เดินไปมาเริ่มลดหายลง เหลือเพียงเธอทั้งคู่และจู่ๆ เจสสิก้าเองที่เป็นคนทำลายความเงียบระหว่างการเดิน

“เธอ”

“คะ”

หญิงสาวหันหน้ามองอีกคนอย่างสงสัย แล้วจึงเหลือบมองสิ่งที่ไม่ควรมองอีกแล้ว

‘ให้ตายสิยูริ แกนี่หื่นจริงๆ ( - - )’

“เธอคงจะทำงานหนักนะเป็นประธานนักเรียนหนิ”

“ค่ะอาจารย์เองก็เหมือนกันนะคะ ฉันเห็นอาจารย์ก็มาโรงเรียนแต่เช้าเลย”

ยูริทำท่าหัวเราะคิดคักเพื่อแก้เขิน แต่จริงๆแล้วไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อมากกว่า

“เธอมีงานอดิเรกมั้ย”

“เอ๋? ทำไมคะ”

“ฉันน่ะมีงานอดิเรกนะ ว่างๆจากการสอนฉันก็จะทำมันถ้าเธอไม่มีก็ควรจะหาอะไรทำบ้างล่ะถ้าเธอไม่รู้จะทำอะไรบอกฉันได้นะ”

ฟังแล้วยิ้ม ร่างบางกลับสะดุดเข้ากับสิ่งของบางอย่างที่เจสสิก้ากำลังหยิบมันออกมาจากกระเป๋าถือหนังสีดำขลับ

“ฉันขอถ่ายรูปเธอได้มั้ย”

ยูริเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากแค่ตกใจเล็กน้อยที่อยู่ดีๆอาจารย์ของตัวเองมาขอเธอถ่ายรูปซะงั้นเก๊กท่าเตรียมถ่ายอย่างดิบดี แต่โชคไม่เข้าข้างประธานคิ้วตรงเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะสิ่งที่มันอยู่ในมือของอาจารย์สาวกลับดิ่งลงกองอยู่บนพื้นถนน กล้องดิจิตอลราคาแพงที่เจ้าของเครื่องเก็บเงินซื้อมันนานหลายปีนอนแอ่งแม้งราวกับรอ ปอเต๊กตึ้งมารับมาไป

“เฮ้ย ย ย กล้อง ง ง ~  กล้องของฉัน น น น ฮือ อ ๆ ๆ”

เอาแล้วไงประธานคิ้วตรงอยู่ดีๆอาจารย์สาวร้องไห้ขึ้นมาโดยไม่บอกกล่าว เอาแต่คร่ำครวญกับกล้องดิจิตอลสุดแพง ไอ้จะปลอบมันก็อยากอยู่แต่ยูริกลับ   ‘ทำไม่เป็น’  นี่เป็นสิ่งเดียวที่ยูริต้องพ่ายแพ้ให้กับมัน

“อาจารย์ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยคะ”

  ‘ฉันถามอะไรโง่ๆแบบนี้เนี้ย’

เพียงไม่กี่เสี้ยววินาทีสายตาราวกับจะกลืนกินมองลอดเส้นผมที่ปรกหน้า เส้นผมสีทองยิ่งทำให้เจสสิก้าดูน่ากลัวเข้าไปอีก แบบนี้ประธานคิ้วตรงจะโดนกินมั้ยล่ะ

“เอ่อ อ อ........อะ อาจารย์คะฉัน.........”

“เธอไม่ต้องพูอะไรทั้งนั้นถึงซอยบ้านเธอแล้ว เดินไปซะ”

ยูริทำตามอย่างว่าง่าย เดินก้มหน้าก้มตาเดินดุ่มๆจนถึงหน้าประตูบ้าน กลับฉุกคิดขึ้นมาบางอย่างที่อาจารย์สาวรู้  ทำไมถึงรู้ว่านี่คือซอยบ้านของเธอ คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวก่อนจะตั้งสติรับโทรศัพท์ที่ดังจนเกือบปลายทางจะตัดสายทิ้ง

ประธานคิ้วตรงมุ่งหน้ามายังร้านที่นัดกันไว้ ร้านที่ได้ชื่อว่าเป็นที่ประจำของประธานคิ้วตรงหรืออาจเรียกสั้นๆว่าร้าน นัดบอด ของประธานที่ซูยองกับยูริจะรู้กัน  ทำตามที่ซูยองโทรมาบอกก่อนหน้านี้  แม้ว่าทุกคนในโรงเรียนจะรู้จักประธานคิ้วตรงกันหมดแต่ด้วยทำเนียมของการนัดบอดจะต้องมีอะไรที่ใสแล้วดูเหมือนว่าเรากำลังหาคนๆนี้อยู่

“อยู่ไหนนะ”

ยูริมาด้วยเสื้อตารางหมากรุกสีดำขาวกับกางเกงขายาวสีดำ ในตอนนี้เธอกำลังหาใครบางคนที่เพื่อนแสนดี(?)อย่างซูยองบอก ผู้หญิงผมดำ ไม่สูงมากและไม่เตี้ยจนเกินไปสิ่งที่สังเกตได้ง่ายที่สุดคือเธอจะใส่เสื้อยืดสีชมพู แต่การมองเข้าไปในร้านอย่างคร่าวๆแล้วเหมือนว่าวันนี้จะเป็นวันที่คนในร้านนัดกันใส่เสื้อสีชมพูรึไงนะ นี่ทุกคนกำลังจะทำทะเลสีชมพูกันอยู่เหรอ

‘ให้ตายสิ คนไหนล่ะ คนนี้ก็ชมพูคนโน้นก็ชมพูเดี๋ยวก็เอาหมดทุกคนเลยหนิ’


-------------------------------------------------------------------------------------

แวะมาเปิดเรื่องใหม่นะคะ ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันบ้างหรือเปล่า เรื่องนี้ไม่ยาวมาและไม่สั้นมาจนเกินไปนะคะ
จะมาอักตอนใหม่ วันอาทิตย์ที่ 20  เรื่องนี้แนววายนะคะ.........ฝากด้วยค่ะ