bad couple มีแฟนอย่างนายขอตายดีกว่า

ลำดับตอนที่ #4 : bad couple 4 : ผู้ชายอันตราย

4
ผู้ชายอันตราย
 

      เมื่อโป๊กเกรอ์จอดรถลงที่หน้าประตูบ้านฉันแม่ฉันที่เห็นรถเขาก็วิ่งเข้ามาทันทีเรียกว่ากระโจนเลยก็ว่าได้ ช่างน่ากลัวนัก -*-
            "โป๊กเกอร์!!"เอิ่มม ลูกยืนหัวโด่อยู่นี้ เห็นหัวกันไหมแม่ T^T
            "คุณน้าสวัสดีครับ (-/\-)"
            "เข้ามาข้างในก่อนสิลูกคุณอาเขาพึ่งกลับมาจากทั่วยุโรปเขาซื้อของฝากมาฝากเกอร์ด้วยเข้าไปเอาของก่อนนะ"
            "ครับคุณน้า"
            "อ้าวว เอารถคุณโป๊กเกอร์ไปเก็บสิ"
            "ไม่ต้องหรอกครับคุณน้านี้ก็ดึกมากแล้วผมไม่อยากรบกวนนานเอาของแล้วผมก็จะกลับเลย"
            "อ้าว เอางั้นเหรอ? โอเคจ๊ะ ^^" นี้สรุปว่าฉันเป็นลูกใครเนี่ยทำไมแม่คุยกับโป๊กเกอร์คนเดียวราวกับพึ่งเจอกับลูกรักที่ถูกพรากจากอกแม่ น้อยใจอ่าาา T^T
            "แม่ไม่ห่วงหนูเลยหรอ? T-T"
            "จะห่วงทำไมล่ะแกก็กลับมาแล้วนี้ไง อย่างี่เง่านะด้า เข้าบ้าน"โหยยย แตกต่างราวฟ้ากับเหว อีไพ่ มารชีวิตจริงๆ -*-
            "เชอะ"ฉันเชิดหน้าใส่โป๊กเกอร์แล้วเดินขึ้นบันไดนำหน้าเขาไปแต่โป๊กเกอร์กลับยึดชายเสื้อฉันเอาไว้แล้วเดินนำไป หนอยยย ไอ้ไพ่!!
            "พี่ชาแนลสวัสดีครับ"โป๊กเกอร์ทักพี่สาวฉันที่นั่งถักผ้าพันคอขึ้นแล้วเดินไปนั่งลงข้างเธอ
            "จ๊ะ สวัสดีจ๊ะ ^^"
            "พี่ชาแนลนี้เก่งจังเลยนะครับถักนิตติ้งเป็นด้วยแม่ศรีเรือนสุดๆไม่เหมือนคนแถวนี้"อ๊ายยยย อยู่ในบ้านคนอื่นยังจะมากัดเจ้าของบ้านอีก><มากไปแล้วนะยะ
            "ไอ้ไพ่ยูกิ หุบปากไปเลยนะ"
             เพี้ยะ!
      เมื่อฉันพูดจบฝ่ามืองามๆของแม่บังเกิดเกล้าก็แปะลงที่ต้นแขนฉันเสียงดังเพราะพริ้งขึ้นมาทันที โหดร้ายย T__T
            "แม่ตีด้าไมอ่ะ T3T"
            "นิสัยไม่ดี อย่าว่าลูกรักฉันนะ"แงงงงงง แม่ยอมรับแล้วว่าเป็นแม่ไอ้ไำพ่อ่าาาา ชีวิตถึงกาลอวสารแล้วปารดา T^T
            "ไม่เป็นไรหรอกครับคุณน้า"
            "โป๊กเกอร์เนี่ยนิสัยดีจริงๆ อ่ะนี้จ๊ะของฝาก"แม่พูดแล้วยื่นกล่องสีทองขนาดกลางๆให้เขาแถมมีแบรนด์ดังตัวเบ้อเริ่มประทับอยู่ตรงหน้ากล่องบอกยี่ห้อสุดขีด
            "ขอบคุณครับ"
            "โป๊กเกอร์ดื่มชาสักถ้วยก่อนไหมลูกค่อยกลับ"
            "ไม่ดีกว่าครับ ไม่อยากรบกวนนี้ก็ดึกมากแล้วผมกลัวว่าด้าเขาจะง่วงนอนน่ะครับ"
            "แหมมมม ไม่ต้องทำตัวเป็นคนดีเป็นห่วงฉันหรอกย่ะ"
            เพี้ยะ!
            โดนอีกแล้วกู T_T
            "นิสัยเสียจริงๆ ไปส่งโป๊กเกอร์ไป"
            "ไม่เอาอ่ะ เขามีขาก็ให้เขาออกไปเองสิ โอ็ยยยยยยย แม่หยิกหนูทำไมT^T"
            "ไปส่งโป๊กเกอร์!"
            "ไม่ โอ๊ยๆๆ แม่! ไปแล้วๆ" ต้องอดทน -__-++ แล้วในที่สุดฉันก็ต้องจำใจเดินออกมาส่งโป๊กเกอร์หน้าบ้าน ฮึ่มๆ หงุดหงิด -*-
            "กลับไปเลยไปแล้วไม่ต้องมาอีกนะ -3-"
            "ไม่มีทาง เห็นเธอโดนแม่ตีแล้วมันสะใจฉันจะมาบ่อยๆ"
            "เอ๊ะ!? ไอ้ไพ่ยูกิ โรคจิตหรือไง ห่ะ!! กลับไปเลยนะ"ฉันโวยวายใส่โป๊กเกอร์แล้วพยายามดันตัวหนาของเขาให้ขึ้นรถไปแต่โป๊กเกอร์กลับแกล้งขืนตัวไม่ขยับเลย ไอ้ไพ่ยูกิเอ๊ยยย!!
            "ที่รักจ๋าาา มาจูบลาหน่อยมะๆ"จู่โป๊กเกอร์ก็หันมาทำท่าจะจูบฉันแถมยังเอามือโอบรอบเอวฉันไว้ด้วย
            "อี๋~ ไอ้เกอร์ เอาหน้าออกปายยยย อ๊ายยยย ><"ฉันพยายามดันหน้าโป๊กเกอร์เต็มที่แต่เพราะโป๊กเกอร์ตัวใหญ่กว่าฉันมากทำให้ฉันพลาดโดนหอมแก้มไปสองที ฮึ่ม! หยะแหยงทีี่สุด -*-
            "ชื่นใจล่ะ ไปนะจ๊ะที่รัก"
            "ไปไหนก็ไปเลยนะ ไอ้ไพ่ไม่ต้องมาอีกนะ -__-++"
            "จุ๊บ >3<"โป๊กเกอร์หันมาส่งจูบให้ฉันอีกครั้งก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป ไอ้บ้าเอ๊ยย !! นายขึ้นแท่นเป็นผู้ชายอันตรายอันดับหนึ่งในสมุดจัดอันดับของฉันแล้ววว -*-

            "ไอ้ด้าน้ำหอมแกกลิ่นใหม่ป่ะ?"ครีมเค้กถามขึ้นแล้วเอาจมูกมาฟุดฟิดอยู่แถวๆซอกคอฉัน หมาตำรวจเปล่าว่ะเพื่อนกู แยกแยะกลิ่นได้ด้วย
            "ใช่ คุณพ่อซื้อมาฝากน่ะ แกจำกลิ่นได้ด้วยหรอ หมาป่ะเนี่ย?"
            "บ้า! ฉันแค่เห็นว่ากลิ่นมันเปลี่ยนไปแค่นั้นเอง"
            "อ๋ออ หราาา แล้วนี้ยัยฟองไปไหนอ่ะ ฉันยังไม่เห็นเลย"
            "อ๋ออ วันนี้ฟองไปรับคุณย่าที่สนามบินน่ะเห็นฟองบอกว่าวันนี้ย่ามาพ่อกับแม่ฟองไม่ว่างไปรับฟองเลยต้องหยุดเรียนไปรับแทน"
            "หรอ อืมม"ฉันตอบรับเบาๆแล้วหันไปสนใจอาหารตรงหน้า เมื่อไรอาหารมันจะอร่อย T^T
            "ด้าเย็นนี้แกไปกับฉันหน่อยสิ"
            "ไปไหน?"
            "เดี๋ยวเย็นนี้ก็รู้น่าาา"ครีมเค้กพูดแค่นั้นก่อนที่เธอจะยัดข้าวเข้าปากคำโตและมันก็สำลักออกมา โง่มากเพื่อนกู -*-

     เมื่อถึงตอนเย็นครีมเค้กก็ลากฉันออกจากห้องอย่างรวดเร็วโดยไม่ถามความสมัครใจฉันสักคำแล้วเค้กก็พาฉันเดินออกไปหน้าโรงเรียนยังป้ายรถเมลล์ ไปไหนว่ะเนี่ยยย @_@
             "เค้กแกจะพาฉันไปไหนเนี่ย?"
             "ขึ้นรถก่อนเดี๋ยวบอก"
             "ทำไมไม่ให้เดรคพาไปล่ะ"
             "ไม่ได้! ไม่ได้เด็ดขาดเลยเรื่องนี้จะให้เดรครู้ไม่ได้"
             "อะไร แกมีกิ๊กเหรอ?"
             "บ้าเหรอด้า?! ปากหมานะยะ"อุ๊ย ไอ้ครีมเค้กมันด่าเป็นด้วยค่าาา ข้อมูลใหม่!
             "ก็แล้วทำไมแกต้องมีลับลมคมในด้วยเล่า"
             ปรี๊นนนนน
     จู่ๆก็มีเสียงบีบแตรดังขึ้นสนั่นบริเวณที่ฉันยืนอยู่ทำให้คนแถวนั้นหันไปมองเฟอรารี่สีัแดงเพลิงต้นกำเนิดเสียงทันที แต่ว่ารถคุ้นๆนะ หรือว่า...
             "ยัยเก๊!!จะไปไหนอ่ะ?"
             "ไอ้ไพ่!!"โป๊กเกอร์ อ๊ากกกก หมอนั้นมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง
             "ว่าไง ไปไหน? เดี๋ยวพาไป"
             "อย่ามายุ่ง จะไปไหนก็ไปไป๊"ฉันโบกมือไล่เขาแล้วเดินหนีออกมาแต่ข้อมือฉันก็ถูกดึงไปโดยมือหนาโป๊กเกอร์จอดรถไว้กลางถนนแล้วเดินมาดึงมือฉันโดยมีเสียงรถคันอื่นบีบแตรใส่เป็นแบล็กกราวน์หน้าหนาไปมั้งเนี่ย T^T
             "นี้! ทำอะไรเนี่ยนายจอดรถอยู่กลางถนนนะ"
             "จะไปไหน เดี๋ยวไปส่ง"
             "ฉันไม่รู้ไอ้เค้กมันพาไป"ฉันตอบเขาแล้วพยายามบิดข้อมือออกแล้วโป๊กเกอร์ก็หันไปหาครีมเค้กแทน
             "ไงเค้กไปไหน?"
             "เอ่อ..ไปเซนทรัลน่ะ"
             "งั้นเดี๋ยวฉันไปส่ง"แล้วโป๊กเกอร์ก็ออกแรงลากฉันอีกครั้ง นี้ไอ้หมอนี้ชาติก่อนเป็นช้างลากซุงหรือไงนะขยันลากจัง
             "ไม่เอา ฉันจะไปเอง นายจะไปไหนก็ไปเถอะ"
             "อย่าดื้อนะด้าเธอไม่เห็นเหรอว่ารถติดเพราะเธอน่ะ"
             "เพราะฉันบ้านนายสิก็เห็นๆอยู่ว่านายจอดเองอ่ะ"
             "ก็เพราะฉันมาอยู่กับเธอนี้ไงรถเลยติดถ้าเธอยอมขึ้นรถกับฉันรถก็ไม่ติด เอาไง"
             ปรี๊นนนนนนน
             โว๊ยยยย ใจเย็นเส่ จะรีบไปไหนกันว่ะ!
             "ไง จะเอายังไง"
             "ไปก็ได้ ปล่อยสิ"ฉันพูดแล้วสะบัดมือโป๊กเกอร์ออกแล้วหันไปจับมือเค้กลากขึ้นรถแทนที่ยอมขึ้นรถไม่ใช่เพราะกลัวหมอนี้นะแต่ฉันรำคาญพวกเด็กที่ป้ายรถเมลล์ที่นินทาฉันกับโป๊กเกอร์มากกว่า พูดมากน่ารำคาญกันจริงๆ หลังจากที่ฉันขึ้นรถมาไม่นานยังไม่ทันได้ปิดประตูรถมือฉันก็ถูกดึงออกไปก่อนจะได้ปิดประตู
             "มานั่งหน้า ฉันไม่ใช้สารถีของเธอ"โป๊กเกอร์ดึงฉันออกจากรถ อะไรของหมอนี้นะ -*-
             "อะไรของนาย ก็นายบอกเองว่าจะพาไปก็แสดงว่านายเป็นคนขับรถฉันนั่งหลังมันผิดตรงไหน"
             "ฉันเป็นคนขับรถให้เค้กคนเดียวเธอน่ะมานั่งหน้ากับฉัน"โป๊กเกอร์พูดแล้วจับฉันยัดเข้าไปที่นั่งข้างคนขับแถมรัดเข็มขัดนิรภัยให้ด้วย บริการเยี่ยมจริงๆ -_-++
             "ไอ้โรคจิต -*-"ฉันพูดตอบกลับไปเบาๆแล้วรถของโป๊กเกอร์ก็เคลื่อนตัวออกจากหน้าป้ายรถเมลล์มุ่งสู่เซนทรัลแล้วไม่นานฉันก็เห็นห้างสรรพสินค้าสูงท่วมหัวอยู่ตรงหน้า
             "นี้เค้กแกหลอกฉันมาถึงเซนทรัลแล้วเนี่ยแกจะบอกฉันได้ยังว่าแกพาฉันมาทำอะไรหรือแกจะหลอกฉันไปขาย?"
             "อย่างเธอขายก็ไม่ได้ราคาหรอก ขาดทุนเปล่าๆ"แล้วโป๊กเกอร์ก็พูดแทรกขึ้นมาได้หมาสุดๆ
             "หุบปากไปเลยไอ้ไพ่ยูกิ!! ว่าไงเค้ก?"
             "ก็จะชวนแกมาช่วยเลือกของขวัญให้เดรคน่ะใกล้ถึงวันเกิดเดรคแล้วฉันเห็นว่าแกน่ะมีแฟนเยอะอาจจะช่วยได้บ้างน่ะ ช่วยเลือกหน่อยสิ นะ *0*"
             "แกเป็นแฟนเขานะทำไมมาให้ฉันช่วยเลือกล่ะเนี่ย"
             "ช่วยหน่อยเถอะนะปาด้าแล้วฉันเลี้ยงข้าวแกมื้อหนึ่ง นะๆๆ *0*"
             "มันก็ได้อยู่หรอกแต่ฉันไม่รู้ว่าเดรคชอบอะไรนี้ทำไมแกไม่ลองถามไอ้ไพ่ดูล่ะเขาเป็นเพื่อนกับเดรคอาจจะช่วยแกได้"เจ้าของชื่อที่ถูกพูดถึงเมื่อได้ยินเขาก็เดินเข้ามายืนหลังฉันแล้วถามขึ้นทันที
             "มีอะไรงั้นเหรอ?"
             "ไอ้เค้กมีเรื่องจะถาม"
             "เอ่อ.. เกอร์พอจะรู้ไหมว่าเดรคชอบอะไรเป็นพิเศษน่ะฉันจะซื้อของขวัญให้เขา"
             "หืมมมม เท่าที่รู้มาฉันไม่เคยเห็นมันชอบอะไรเป็นพิเศษเลยนะ อ้อ! มีอยู่อย่างนึง"
             "อะไรเหรอ?! O_O"
             "เธอไงเค้ก"โป๊กเกอร์ตอบขึ้นมาหน้าตายทำเอาเพื่อนฉันอายม้วนไปเลย
             "หาาาา O/////O บ้าเหรอเกอร์"ครีมเค้กกลายเป็นเค้กสตอเบอรี่แล้วจ้า~
             "หึ เธอเวลาเขิลนี้น่ารักจังเลยนะเค้กไม่น่าไอ้มังกือมันถึงได้หลงนัก"โป๊กเกอร์พูดขึ้นเบาๆแล้วเอามือเชยคางเค้กขึ้นแล้วก้มหน้าลงไปหาเธอส่วนครีมเค้กก็เป็นพวกเด็กสาวแสนซื่อเลยทำได้แค่หลับตาปี๋ไปเฉยๆ
             เพี้ยะ!
             "โอ๊ย! ยัยเก๊เธอตีมือฉันทำไม"
             "อย่ามาทำทะลึ่งกับเพื่อนฉัน ไปเถอะเค้กไปหาซื้อของขวัญให้นายกิ้งกือกัน"ฉันพูดแล้วก็ดึงแขนยัยเค้กให้เดินตามทันทีเราเดินเข้าทุกร้านที่เป็นแบรนเนมด์แต่ก็ไม่เจออะไรที่คิดว่าเดรคจะชอบเลยสักอย่างฉันพึ่งรู้ก็วันนี้ว่าการเลือกของให้ผู้ชายสักคนที่เราคิดจริงจังและรักเขาจริงๆมันยากกว่าการเลือกของให้ผู้ชายที่เป็นแค่ความสนุกชั่วข้ามคืนแบบนั้นซะอีกแต่ถึงฉันจะมีแฟนเยอะเป็นคาสโนวี่เที่ยวกลางคืนแต่ฉันยังเวอร์จิ้นนะจะบอกให้ -^-
             "เลือกได้ยังเค้ก?"
             "ไม่ได้อ่ะแก เอาไรดีว่ะ? หมดมุกแล้วเนี่ย T^T"
             "ทำเค้กให้ดีไหม"ฉันที่หันไปเห็นร้านคัพเค้กรีบเสนอขึ้นทันที
             "ฉันทำไม่เป็นหรอก"
             "เดี๋ยวฉันให้พี่ชาแนลสอนให้ ทำง่ายไม่ต้องซื้อแทนใจดีด้วยและแกก็ทำการ์ดแฮนด์เมคสักอันแค่นี้ก็เยี่ยมแล้วล่ะ"
             "ฉันเห็นด้วยกับยัยเก๊นะนานๆทียัยนี้จะคิดอะไรดีๆเป็นกับเขาบ้าง"
             "หุบปากไปเลยไอ้ไพ่ยูกิ! -*-"ฉันหันไปแว้ดใส่โป๊กเกอรที่ยืนทำหน้ากวนประสาทอยู่ข้างๆครีมเค้กคิดไปสักพักก่อนจะพยักหน้าออกมา
             "โอเค งั้นวันพรุ่งนี้ฉันไปบ้านแกนะ"
             "เอ้อออ ไม่ได้หรอกว่ะวันนี้กับพรุ่งนี้ฉันอยู่คอนโดวันเสาร์ได้ไหมว่ะ?"
             "วันเสาร์ก็ได้เพราะวันเกิดเดรคอาทิตย์หน้า"ครีมเค้กพูดแล้วเดินนำไปยังร้านอาหารร้านนึง
             "แกหิวเหรอ?"
             "ก็ฉันเลี้ยงข้าวแกไงตามที่พูดไว้ถึงจะไม่ได้ของแต่แกก็ช่วยฉันคิด ขอบใจนะเพื่อน ^^"
             "จ้าาาา ^^"
      แล้วเราสองคนก็เดินนำเข้าไในร้านโดยมีร่างสูงเปรตเดินตามหลังเป็นเงาตามตัวและเมื่อฉันนั่งลงโป๊กเกอร์กลับถือวิสาสะนั่งลงข้างฉันก่อนส่วนครีมเค้กก็ถูกเด้งไปนั่งอีกฝั่งหนึ่งอย่างจำยอม ไอ้หมอนี้มีดีแค่ขับรถจริงๆ -___-
             "เกอร์กินเลยนะเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง"
             "ขอบใจนะคนสวย เธอก็หัดทำตัวดีๆเหมือนเพื่อนเธอซะบ้างนะ"
             "ฉันจะทำตัวยังไงแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วย เงียบปากไปเลยนะ"ฉันหันไปพูดใส่โป๊กเกอร์หลังจากที่ฉันพูดจบไม่นานก็มีเสียงอื่นๆดังขึ้นมาไม่ขาดสาย
             "นั่นมันพี่โป๊กเกอร์นี้มากับใครน่ะ?"
             "รุ่นพี่ปาด้านี้หน่ามากับโป๊กเกอร์ที่อยู่เทนโก้ด้วย"
             "แสดงว่าที่เขาบอกว่าสองคนนี้เป็นคู่หมั้นกันก็จริงน่ะสิ"
             "พี่โป๊กเกอร์หล่อจังเลยอ่ะแก"
             "เห้ยยย ผู้ชายคนนั้นหล่อมากเลยอ่ะแก เขาอยู่โรงเรียนอะไรอ่ะ? *0*"
             "โป๊กเกอร์ที่อยู่เทนโก้ไง"
             "มากับใครอ่ะแก?"
             "ปาด้าลูกสาวเศรษฐีไง รู้สึกว่าจะเป็นคู่หมั้นกันอยู่ด้วย"
             "จริงดิ?"
             "ด้ามีคนพูดถึงแกกับเกอร์เต็มเลยอ่ะ"
             "เออ ได้ยินแล้วจะนินทาอะไรก็ให้มันเบาๆหน่อยดิ!"คำหลังฉันเพิ่มวอลุ่มให้ดังขึ้นมาอีกจนคนแถวนั้นสะดุ้งแล้วก้มหน้างุดไปเป็นแถบ หึ น่ารำคาญกันจริงๆ โป๊กเกอร์หัวเราะหึๆออกมานิดหน่อยที่เห็นฉันพูดแบบนั้นแล้วเขาก็หันไปกินอาหารของตนเองเมื่อเรากินกันเสร็จโป๊กเกอร์ก็เป็นคนไปส่งครีมเค้กที่บ้านแล้วอ้อมไปส่งฉันที่คอนโดอีกครั้งซึ่งคอนโดเป็นที่เดียวที่โป๊กเกอรไม่เคยเข้าไปเลยสักครั้งแต่เขาก็รู้อยู่ดีว่าฉันอยู่ห้องไหนและเขาก็มีคีย์การ์ดของห้องฉันด้วยพอฉันถามเขาก็ปรากฎว่าคนที่ให้คือแม่ฉันเอง ร้ายกาจไหมล่ะ -*-