คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : bad couple 2 : โมโห?
2
โมโห?
เมื่อกลับมาถึงบ้านแม่บ้านก็มาเอาเสื้อสูทของไอ้ไพ่ยูกิไปซักทันทีถ้าไม่ เกรงใจฉันเผาทิ้งไปแล้ว ฮึ่ม! หงุดหงิด -__- ฉันเดินขึ้นมาบนห้องแต่ฉันยังไม่ทันได้ปิดประตูห้องก็มีมือเรียวของใครบางคน มาดันประตูไว้ก่อน
"พี่ชาแนล?"
"อ่าาา พี่เองเข้าไปได้หรือเปล่า?"
"เข้ามาสิ พี่มีอะไรกับด้าเหรอ?"
"พี่จะมาถามว่าที่งานน่ะทะเลาะอะไรกับโป๊กเกอร์"
"อ๋อออ เรื่องไร้สาระอ่ะพี่ หมอนั้นน่ะมาหาเรื่องด้าก่อนก็เลยทะเลาะกันนิดหน่อย"
"อืมม พี่ว่าเรากับเขาน่ะควรจะคุยกันดีๆได้แล้วนะจบมหาลัยก็ต้องแต่งงานกันแล้วถ้ายังทะเลาะกันอยู่แบบนี้ตอนแต่งงานไปจะเป็นปัญหาเปล่าๆน่ะรู้ไหม"
"พี่ชาแนลก็ไปบอกหมอนั้นสิว่าเลิกกวนประสาทด้าได้แล้ว เขาเองน่ะแหละที่ไม่ยอมคุยกับด้าดีๆน่ะ"
"เราน่ะก็ทิฐิสูงเกินไป ลองมองเขาใหม่ดูนะพี่ว่าโป๊กเกอร์เขาเป็นคนดีกว่าที่คิด"เมื่อพูดจบพี่ชาแนล ก็ลุกขึ้นจากเตียงฉันแล้วเดินไปที่ประตู
"เฮอะ ให้เอาแอลกอฮอลล์มาล้างตายังไม่เห็นความดีของหมอนั้นเลย"ฉันแค่นเสียงออกมา เบาๆพี่ชาแนลยิ้มหน่อยๆแล้วเดินออกจากห้องไป วันที่จะเห็นว่าหมอนั้นเป็นคนดีคงหายากพอๆกับหาขุมทรัพย์โซโลม่อนเลย
เช้าวันใหม่ที่สดใสกับการตื่นไปโรงเรียนในวันที่อากาศดีแบบนี้เป็นเรื่องที่ ยากเกินไปจริงๆฉันลุกขึ้นมาจากที่นอนโดยการงัดสุดกำลังของพี่สาวคนสวย ให้ตายเถอะ!เมื่อคืนก็นอนดึกยังต้องตื่นแต่เช้ามาโรงเรียนอีก ง่วงตายไปเลย ~0~ ฉันยัดอาหารเช้าสไตล์อเมริกันเข้าปากลวกๆแล้ววิ่งไปขึ้นรถที่คนขับรถขับมาจอดอยู่หน้าบ้านด้วยความรีบร้อนก็วันนี้ฉันสายแล้วน่ะสิ ย๊ากกกกก
"คุณหนูระวังติดคอนะคะ"เสียงป้าแม่บ้านตะโกนมาอย่างเป็นห่วงฉันพยายามกลืน ไข่ดาวคำโตในปากให้หมดแล้วหันไปยิ้มให้ป้าแม่บ้าน
"สบายมากค่ะ ^^/"แล้วรถตู้สีดำก็เคลื่อนตัวออกจากบ้านแบบไทยสมัยเก่าที่มีสวนสวยอยู่รอบบ้านพ่อแม่ฉันน่ะตั้งชื่อให้ฉันกับพี่ซะดูดีมีระดับแต่ความจริงบ้านเราก็ เป็นบ้านของพวกผู้ดีเก่านั่นแหละ บ้านที่ฉันอยู่ก็สืบทอดมาหลายชั่วอายุคนแล้วและถึงแม้จะขึ้นชื่อว่าผู้ดีเก่าแต่ความเป็นแม่ศรีเรือนในตัวฉันนั้นหาได้ยากยิ่งฉันน่ะถือเป็นสาวสมัยใหม่เต็มตัวไม่ชอบความหัวโบราณหรือการร้อยมาลัยที่พวกสาวใช้ในวังทำกันเลย แม้แต่นิดเดียวและอีกอย่างไอ้งานแบบนั้นฉันน่ะทำได้ห่วยมากเลย -3- ถ้าเทียบกับพี่สาวที่เรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้ของฉันแล้วล่ะก็พูดได้คำเดียว บว่าฟ้ากับเหวเลยล่ะ
"เชิญครับคุณหนู"
"ขอบใจนะ ^^"ฉันลงมาจากรถตู้ที่จอดอยู่หน้ารั้วสูงสีแดงที่ด้านข้างคือกำแพงอิฐแดง ที่พยายามเลียนแบบโรงเรียนเมืองนอกแต่มองกี่ทีฉันก็รู้สึกว่ามันน่ากลัวมากกว่าจะหรูหราซะอีกฉันรีบวิ่งเข้าไปในโรงเรียนทันทีถึงเมื่อเช้าฉันจะสายแต่การขับรถของคนขับรถบ้านฉันก็ถือว่ายอดเยี่ยมเพราะมาถึงโรงเรียนประกฎว่าฉันสายไปแค่10นาทีเท่านั้นเอง
ตึกๆๆๆ
วิ่งสุดชีวิตไปเลยจ้าาา เหวอออ ไหลๆๆ
"ปารดา!"
"มาค่ะ!"มาทันอย่างเฉียดฉิว ฮี่ฮ้า~^0^ ฉันส่งยิ้มให้อาจารย์ประจำชั้นแล้วเดินเข้าห้องโดยมีสายตาหลายคู่ที่มองมา แต่..ใครสนล่ะ ฉันสวย ^0^ ฉันเดินจนถึงโต๊ะของตัวเองก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงเป็นเวลาเดียวกับที่สายตาพวก นั้นหันกลับไปมองหน้าห้อง
"มาสายนะยะ"ฟองดูเพื่อนสาวจอมจิกกัดทักขึ้นทันทีที่ก้นฉันสัมผัสพื้นเก้าอี้ รีบเหรอยะ -*-
"ทำไมจ๊ะ เมื่อคืนไปอยู่กับหนุ่มที่ไหนมาถึงมาสายขนาดนี้เนี่ย?"ครีมเค้กสาวเหนือทักขึ้นบ้างแต่ยัยนี้ก็แอบกัดเล็กๆเหมือนกันนะ -*-
"ไม่ได้อยู่กับหนุ่มที่ไหน เมื่อคืนฉันไปงานเลี้ยงมากลับบ้านดึกเลยตื่นสายน่ะสิ"
"งานเลี้ยงอีกแล้วเหรอ? เดี๋ยวนี้แกออกงานบ่อยนะตั้งใจจะไปอ่อยใครป่ะเนี่ย? -_-"ปากร้ายนะยะไอ้ฟองดู! -_-++
"ปากหมาแต่เช้าเลยนะอีนี้! -__-++"
"น่าๆ ไม่ได้กวนตีนแกแล้วฉันนอนไม่หลับ ^^แล้วเป็นไงเจอโป๊กเกอร์ไหม?"
"อ๊ายยยย อย่าพูดชื่ออีตาไพ่ยูกิออกมา ไม่อยากฟัง /(><)\"
"แสดงว่าเจอใช่ไหมเนี่ย?"ครีมเค้กหันมาถามฉันแล้วดึงมือที่ฉันปิดหูอยู่ออก ฮึกกๆ เกลียดมัน T^T
"ก็เจอน่ะสิ เจอหน้าก็กัดฉันเลยชาติก่อนมันเป็นหมาแน่ๆ"
"งั้นแกก็หมาเหมือนกันแหละเห็นกัดภาษาเดียวกันเลย"
"อีฟอง!อีฝรั่งปากหมา หุบปากไปเลยนะมึง"ฉันหันไปแว้ดใส่ฟองดูแต่ยัยนั้นก็แค่ยักคิ้วกลับมาให้อย่างกวนประสาทเหมือนใครฟะเพื่อนกูT-T
"เบาๆสิพวกแกเดี๋ยวก็โดนครูหรอก"ครีมเค้กหันมาปรามเบาๆฉันกับฟองดูที่ตั้งท่าจะกัดกันเลยต้องเงียบปากลงคนที่เป็นผู้เป็นคนที่สุดคงเป็นไอ้เค้กเนี่ยแหละ ฟองดูหันไปสนใจหน้ากระดานต่อฉันมองมันสักพักก็เห็นถึงความผิดปกติก็คือมันเริ่มเอนเอนไปเอนมาแล้วมันก็ฟุบหลับไปเลย เฮอะๆ -__-"
"ไอ้ฟองหลับอีกแล้ว"ครีมเค้กพูดขึ้นเบาๆ เหมือนเรื่องปกตินั่นแหละ ฉัน ฟองดูและครีมเค้กจะสลับกันนอนวันไหนไม่มีใครนอนนั่นแหละ แปลก หลังจากที่คาบ4ล่วงเลยไปฉันกับเพื่อนก็เดินลงมาหาอะไรกินกันทันที
"เอ๋? ทำไมฉันไปอยู่เว็บเพจอีกแล้วล่ะ?!"จู่ๆฟองดูที่นั่งกินขนมอยู่ก็พูดขึ้นฉันและครีมเค้กเลยรีบยื่นหน้าไปดูไอโฟนที่ตั้งอยู่หน้ามันด้วยความสาระแนเต็มพิกัด
"พี่ฟองดู โรงเรียนบอสตัน น่ารักมากกก เรอะ? น่ารักตรงไหนว่ะ -_-"ฉันพูดขึ้นทำให้ฟองดูหันขวับมามองแทบจะทันที
"อิจฉาฉันหรือไง?"
"ไม่มีทางย่ะ -^-"
"หือออ มีภาพแกสองคนด้วยว่ะเค้กด้า"
"ไหนๆ"
"อะไรเนี่ย? เพจพวกนี้เอารูปไปลงไม่ถามสักคำ นิสัยแย่จริงๆ -*-"ครีมเค้กบ่นกระปอดกระแปดแล้วยัดขนมปังเข้าปากเล่นซะแก้มบวมไปข้างหนึ่งเลย มันโมโหหิวหรือเปล่า -*-
"เขาไม่ได้เขียนอะไรเสียหาย ช่างมันเถอะเค้ก"
"อืมม"ครีมเค้กตอบเบาๆ หลังจากที่เรากินกันเสร็จครีมเค้กก็ถูกเดรคหนุ่มรูปงามที่มาติดยัยนี้อยู่ดึงตัวไปส่วนคนโสดอย่างฉันกับฟองดูก็หงอยไปตามระเบียบ -3-
"เห็นเมื่อวานไอ้เค้กมันไปเที่ยวกับเดรคมาได้เสื้อผ้ามาเพียบเลย"ฟองดูพูดขึ้น
"พ่อบุญทุ่มน่าดูเลยอีตานั่น"
"ว่าแต่แกเถอะ เมื่อคืนตกถึงท้องสักคนไหม?"
"อยากได้อยู่หรอกถ้าอีตาไพ่นั่นไม่ไปน่ะฉันได้ไปแล้ว"
"เหรอ? ฉันว่าโป๊กเกอร์ก็นิสียดีออกไม่ลองมองเขาใหม่ว่ะ?"
"แกไปเอาความคิดว่าหมอนั่นดีมาจากไหนเนี่ย? ใครเป่าหูมาห่ะฟาลิเซีย"
"-__- เว่อร์ไปน่ะ ฉันแค่คิดว่าถ้าโป๊กเกอร์เป็นเพื่อนกับคนดีๆอย่างเดรคได้เขาก็ไม่น่าจะเลวร้ายอะไร"
"น้อยไปน่ะสิ เดรคน่ะแค่กินเหล้า สูบบุหรี่แต่อีตาไพ่ยูกิน่ะเติมมั่วผู้หญิงกับกวนประสาทลงไปด้วยนะ เลวกว่าเห็นๆ"
"นี้ถามจริง ทำไมแกถึงได้อคติกับโป๊กเกอร์นักหนาน่ะ ฉันเคยเห็นเวลาที่พวกแกอยู่ด้วยกันนะสายตาที่โป๊กเกอร์มองแกน่ะมันไม่ใช่การมองแบบศัตรูเลยนะ ฉันว่าเขาต้องคิดอะไรกับแกบ้างแหละ"
"นี้แกเพี้ยนหรือเปล่าฟอง?"
"คนที่เพี้ยนน่ะมันแกปารดา"ฟองดูพูดแล้วเดินนำเข้าห้องไป คิดอะไรงั้นเหรอ..ฉันกับเขามันเหมือนเส้นขนานที่ไม่มีทางมาบรรจบกันต่างหากล่ะความคิดอย่างอื่นน่ะ ไม่มีหรอกของแบบนั้น
"บายเค้ก (^^)/"ฉันโบกมือบ๊ายบายครีมเค้กที่วิ่งขึ้นรถพี่ชายไปและเมื่อหันไปมองฟองดูยัยนั้นก็ขึ้นรถของที่บ้านหันมาโบกมือบ๊ายบายฉันแล้วหายไปจากสายตาเช่นกัน รีบกลับกันจัง -3- ฉันเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ไม้หน้าโรงเรียนฉันยังไม่ได้โทรให้ที่บ้านมารับ เพราะรู้สึกไม่อยากกลับบ้านจนหันไปเห็นรถพอร์ชสีขาวขับมาเทียบฟุตบาทแล้วลดกระจกลง
"ฟูลมูน!"ฉันโพล่งขึ้นเสียงดังนัยต์ตาคมสวยตรงตามองมาที่ฉันแล้วส่งยิ้มให้
"ไงคะคุณหนูปารดาไปด้วยกันไหม?"
"ไปสิ ฉันกำลังเบื่อๆไม่อยากกลับบ้านอยู่พอดี"
"งั้นก็ขึ้นมาเลย"ฟูลมูนคือเพื่อนที่รู้จักกันทางชาร์มชาร์มกับฟูลมูนเป็นลูกพี่ลูกน้องกันทำให้ฉันได้เจอเธอบ่อยๆและกลายเป็นสนิทกันไปเพราะคุยกันถูกคอและฟูลมูนก็เป็นแฟนเก่าของหนึ่งในแฝดคลอสที่ฉันปลื้มมากๆซะด้วยแต่ก็อย่างว่าฟูลมูนน่ะสวยสะบัดขนาดนี้จะมีแฟนหล่อก็คงไม่แปลก
"ไปไหนเนี่ย?"
"ไปสนามน่ะสิ วันนี้มีเลี้ยงวันเกิดเฟรด"
"เอ๋? วันนี้วันเกิดเฟรดหรอ?"
"อืมม รู้จักใช่ไหม?"
"เคยคุยสองสามครั้ง"
"แล้วนี้ทำไมไม่อยากกลับบ้านล่ะเนี่ย ทะเลาะกับแม่หรือไง?"
"เปล่าหรอกแค่เบื่อเลยไม่อยากกลับ แล้วนี้ชาร์มไปด้วยหรือเปล่า?"
"ชาร์มไปก่อนแล้วล่ะแถมได้ข่าวว่าไปพร้อมซูริคด้วย"
"อ๊ายยย จริงดิ >< ไหนว่าไม่ถูกกันไง"
"ก็ไม่ถูกนั่นแหละแต่วันนี้ชาร์มมีเดินแบบกับซูริคแล้วเฟรดดันโทรไปบอกซูริคให้พาชาร์มไปด้วยยัยนั้นก็เลยต้องมาด้วยน่ะสิแต่มีที่เด็ดกว่านั้นตอนเดินแบบน่ะยัยชาร์มเกิดสะดุดทำให้ซูริคต้องเข้ามารับแล้วเหมือนในหนังอ่ะแกชาร์มจะล้มก็เลยกลายเป็นจุ๊บกันกลางเวที >///<"
"อ๊ายยยยย โรแมนติคมากๆๆ >/////<"
"ใช่ไหมล่ะ? >3<"
ขณะที่ฉันและฟูลมูนเวิ่นเว้อกันเรื่องของชาร์มอยู่ฟูลมูนก็ขับมาถึงสนามที่เราพูดถึงไปตอนแรกมันคือสนามแข่งรถที่พึ่งสร้างนั่นเองสนามที่นี้ถ้าไม่ใช่สมาชิกก็มาไม่ได้นะแต่ฉันก็ไม่ใช่สมาชิกหรอกแต่ใช้ความเป็นวีไอพีของตัวเองก็เลยมาได้ฉันเดินมายังตึกที่พึ่งสร้างใหม่ซึ่งมีอยู่สองชั้นซึ่งเป็นตึกที่เข้าได้เฉพาะเพื่อนของเจ้าของสนามเท่านั้นและฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย เลิศป่ะล่ะ โฮะๆ^0^
"ไง"เมื่อเปิดประตูเข้าไปฟูลมูนก็เป็นคนส่งเสียงทักขึ้นเป็นคนแรกภายในห้องกว้างพอๆกับห้องประชุมห้องหนึ่งเลยล่ะและตอนนี้มันก็ถูกเปิดไฟสลัวๆแล้วมีลูกบอลดิสโก้ติดอยู่บนเพดานและที่เลิศไปกว่านั้นคือมันมีบาร์เครื่องดื่มด้วยล่ะแต่การที่ให้ผู้หญิงนุ่งสั้นๆมาเต้นยั่วแล้วนั่งกินเป็นเพื่อนแบบนี้มันแลดูเหมือนปาร์ตี้ยาอีไปไหม เนี่ย?! -*-
"อ้าว?! ฟูนมาแล้วเหรอแล้วนั้น เห้ยยย ปาด้า!!"
"เห้ยยๆ อย่าเข้ามานะเฟรด!"แต่เหมือนจะไม่ทันเพราะร่างสูงของเฟรดโถมเข้ามากอดฉันซะเต็มเหนี่ยวให้ตายเถอะคิดว่าตัวเองเป็นเด็กทารกเร้อออ -*-
"โอ๊ยยย ไอ้บ้าเฟรด นายตัวหนักนะ -3-"
"ขอโทษ ก็ฉันคิดถึงเธอนี้ไม่ได้เจอตั้งนานแหนะ รสจูบเธอยังหวานเหมือนเดิมไหม จ๊วฟฟฟ >3<"
"เฟรดเดอริคหยุดเลยนะ!"ฉันดันหน้าอีตาสูงนี้เต็มเหนี่ยวที่เขาพยายามจะเข้ามาจูบฉันให้ได้ เฟรดเดอริคน่ะเคยเป็นแฟนเก่าฉันแต่ตอนนี้เราเป็นแค่เพื่อนกันแล้วและดูเหมือนว่าจะสนิทเกินไปด้วย
"ให้ตายเถอะเฟรด! ผู้หญิงพวกนี้มันอะไรเนี่ยแค่พวกนายสูบบุหรี่ กินเหล้าไม่พอหรือไงยะเอาผู้หญิงมาทำไมจะทำปาร์ตี้ยาอีเหรอ ห่ะ?!!"ฟูลมูนแว้ดขึ้นมาเสียงดังแล้วหันมามองเฟรดตอนนี้ในห้องมีคนที่ฉันไม่รู้จักอยู่ประมาณ 6-7 คนซึ่งก็คือบรรดาสาวอะโกโก้ทั้งหลายเนี่ยแหละนอกนั้นก็เป็นคนที่เคยเห็นหน้า ตอนนี้ในห้องมีแค่ฉัน ฟูลมูน เฟรดเดอริค โฮนิกซ์ ลักเซอร์แล้วก็แฝดคลอสเท่านั้นคิดว่าคนอื่นคงยังมาไม่ถึง
"โธ่~ฟูนวันเกิดฉันทั้งทีขอหน่อยไม่ได้เหรอ? T^T"
"ไม่ อย่าทำตัวให้แย่ไปกว่านี้เลยน่าแค่นี้สังคมก็มองว่าพวกลูกไฮโซเป็นเด็กเหลือเดนพอแล้วนะถ้าจะฉลองแค่เพื่อนเรามันก็มากพอแล้วเฟรด"
"ฟูนนน~"
"ปาด้าก็สวยเอายัยนั้นแก้ขัดไปก่อนก็ได้"
"อ้าวว?! ฟูนไหงพูดงี้อ่ะ -3-"ฉันหันไปแห้วใส่ฟูลมูนที่อยู่ๆก็โยนขี้มาใส่หัวแต่แววตาของเฟรดเดอริคกลับเปล่งประกายขึ้นมาทันที
"โอเคเลย เอ้า สาวๆกลับไปทำงานขอบใจที่มา"ผู้หญิงพวกนั้นชักสีหน้าไม่พอใจนิดหน่อยก็แน่ล่ะ ผู้ชายที่อยู่ในนี้หล่อระดับซุปตาร์ทั้งนั้นเมื่อผู้หญิงไปหมดเฟรดเดอริคก็ดึงแขนฉันลงไปนั่งตักพอดีเป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูง2คนที่เดินเข้ามาพ่วงด้วยร่างบางตัวเล็กๆอีกคน
"พี่เฟรดแฟนใหม่พี่เหรอ? *0*"เด็กผู้หญิงที่เดินเข้ามากระโจนขึ้นมานั่งบนโซฟาข้างฉันอย่างว่องไวแถมด้วยการมองหน้าฉันตาแป๋ว น่ารักไปมั้ง เด็กๆนี้มันน่าอิจฉาจริงๆ T-T
"ใช่ เฟย์สวยไหม?^^"เฟรดเดอริคตอบหน้าตายทำให้เด็กคนนั้นตาโตขึ้นอีกเป็นกอง
"สวยค่ะ พี่ชื่ออะไรเหรอ?"
"ปาด้าจ๊ะ"
"เอ๋?! ปาด้าที่เป็นคู่หมั้นพี่โป๊กเกอร์นี้"ว่าจะไม่พูดแต่ก็ต้องพูด ใช่คนที่เดินเข้ามาก็คือโป๊กเกอร์กับผู้ชายดูหล่อร้ายๆคนหนึ่งแต่ฉันไม่อยาก สนใจเขาแต่ก็แอบสงสัยนะเพราะเมื่อตอนเดินเข้ามาโป๊กเกอร์ที่ยิ้มๆเมื่อเห็นฉันนั่งอยู่บนตักเฟรดหน้าของเขาก็บูดขึ้นมาทันที ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะตัว -3-
"พี่เฟรดแย่งแฟนพี่โป๊กเกอร์หรอ?"
"เห้ยยย เปล่าถามไอ้เกอร์ก่อนว่ามันยอมรับด้าเป็นแฟนเปล่า?"
"หืมมม พี่เกอร์พี่ปาด้าเป็นแฟนพี่หรือเปล่า?"เด็กคนนั้นหันไปถามโป๊กเกอร์ที่ถือขวดเบียร์อยู่ในมือกินทั้งขวดเลยค่ะ แก้วไม่ต้องมันช้ากระดกเนี่ยแหละเร็วดีและเลวดี เถื่อนอ่ะ -__-
ปึก!
โป็กเกอร์วางขวดเบียร์กระแทกลงที่บาร์เครื่องดื่มแล้วจุดบุหรี่ขึ้นก่อนจะหันมาตอบ ไปโมโหอะไรมาเนี่ยแต่ต้องยอมรับล่ะว่าเขาในลุคหล่อเลวเนี่ย เท่เวอร์อ่าาาา >3< ไม่ๆๆ เขาต้องไม่เท่สิ เชอะ -^-
"ไม่ใช่"
"เห็นไหมญ่าพี่บอกแล้วมันไม่รับปาด้าเป็นแฟนหรอกเพราะงั้นพี่ไม่ได้แย่งแฟนใคร"
"อ่ะค่ะ พี่ปาด้าคะ หนูชื่อเฟย์ญ่านะเป็นน้องของพี่ฟีฟ่า"เฟย์ญ่าพูดแล้วหันไปชี้ร่างสูงที่เดิน เข้ามาพร้อมโป๊กเกอร์เขายิ้มให้ฉันนิดหน่อยแล้วหันไปคุยกับโป็กเกอร์ต่อฉัน คุยกับเฟย์ญ่าได้ไม่นานประตูก็เปิดออกอีกครั้งที่นี้มีคนเดินเข้ามาเต็มเลย รวมทั้งยัยชาร์มด้วย
"เห้ยยย ด้ามาได้ไงเนี่ย? o_o"
"เจอฟูนกลางทางเลยขอมาด้วย"
"ดีเลยฉันจะได้มีเพื่อนเม้าว่าแต่ทำไมกลิ่นบุหรี่ฉุนขนาดนี้เนี่ย? เฟรดด!"
"เห้ยยย ไอ้โป็กเกอร์เลยมันสูบ"เฟรดเดอริครีบโบ้ยความผิดไปให้โป็กเกอร์ทันทีเจ้าของชื่อหันมามองนิดหน่อยก่อนจะเป่าควันออกมาอย่างกวนประสาท
"โป๊กเกอร์!"
"อย่าน่ะชาร์มดูหน้าไอ้เกอร์ก็น่าจะรู้นะว่ามันโมโหอยู่อย่าไปยุ่งเลยน่า"ซูริคที่เห็นว่าชาร์มกำลังจะเข้าไปหาโป็กเกอร์ก็ดึงเธอเอาไว้แล้วพูดขึ้นทำให้คนที่เหลือหันไปมองขนาดฉันที่ทะเลาะกับเขาบ่อยๆยังดูออกเลยว่าครั้งนี้เขาโมโห จริงๆ อยู่ๆก็โมโหประสาท -*-
"ชิ ก็ได้ ปล่อย"ชาร์มพูดแล้วสะบัดมือซูริคออกก่อนจะเดินมาหาฉัน
"สองคนนั้นที่อยู่ซิลเวอร์ บูลเล็ทใช่ไหม?"ฉันหันไปถามชาร์มชาร์มหันไปมองแล้วพยักหน้านิดหน่อย ซิลเวอร์ บูลเล็ทคือวงดนตรีร็อกที่กำลังดังมากๆในตอนนี้เลยล่ะทั้งที่หน้าตาดีทุกคน แต่เวลาขึ้นคอนเสิร์ตทำไมต้องเอาผ้ามาพันๆตัวเหมือนมัมมี่ด้วยก็ไม่รู้ เจอแต่พวกพิลึก -*-แล้วตอนนี้ซิลเวอร์บูลเล็ทก็อยู่ในห้องนี้ครบเลยล่ะและดูเหมือนว่าเดรคก็มาแล้วด้วยโดยรวมก็ถือว่าสมาชิกครบล่ะนะ เยอะมากเลยล่ะยกพวกมาถล่มหรือไงเนี่ยยย!!
"ครบแล้วๆเปิดเพลงเถอะ"เดรคพูดเฟรดจึงลุกขึ้นไปเปิดเพลงแล้วหยิบขวดเบียร์เปิดฝามาส่งให้เพื่อนของเขา
"รวมกันแบบนี้แล้วนึกถึงตอนอยู่เมกาเลยเนอะ"หนึ่งในสมาชิกซิลเวอร์บูลเล็ท พูดขึ้นซึ่งเป็นผู้หญิงคนเดียวในวงแสดงว่าเธอต้องรู้จักพวกเขามานานพอสมควรเลยนะเนี่ย
"แล้วนี้ทำไมวันนี้เจ้าหญิงชิรันออกมาจากวังได้ล่ะเพคะ"เฟรดเดอริคพูดขึ้นกวนๆ ชิรันเลยโยนขนมใส่เข้าไปและมันก็โปะลงที่หัวเขาเต็มๆ แม่นเวอร์ *0*
"กวนตีนแล้วเฟรดแดกไป!"อุ้ย แรงค่า ชอบบ ><
"ชิรันกับโดมินิกมันตัวติดกันไม่รู้เหรอ?"ซูริคพูดทำให้คนอื่นพากันหัวเราะไปตามๆกัน
"ฉันไปเข้าห้องน้ำนะเดี๋ยวมา"ฉันหันไปพูดกับชาร์มชาร์มพยักหน้าแล้วหันไปคุย กับเฟย์ญ่าต่อ ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำด้านนอกห้องแล้วเมื่อออกมาแขนของฉันก็ถูกกระชากไปด้วย มือหนาก่อนจะถูกตรึงไว้กับกำแพงแล้วฉันก็ได้เห็นเจ้าของมือหนานั้น
"โป็กเกอร์!!"
ความคิดเห็น