คุณหนูบ๊อง กับ คุณหญิงเบ๊อะ

ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 3 : สิ่งเลวร้ายที่เรียกว่า " ความรัก "

' ช่างมันเหอะวะ ไม่ดงไม่แดกแมร่งแล้ว ' ปังคิด

" ปึ้ง " ปังกระแทกเสียงประตูห้องแนน

' ก็รู้แล้วไงว่าแค่คนรู้จัก คนรู้จัก คนรู้จัก ไม่ต้องย้ำก็ได้โว้ย

 เราก็ไม่ได้คิดไรกับเธอหรอกหน่าก็แค่เพื่อน หลงตัวเอง พูดมาได้ไงคนรู้จัก

คงจะรักแฟนเธอมากสินะ ใช่สิ ไม่ต้องแคร์.. แล้วเราจะแคร์เค้าทำไม?? '

" ก็ใจมันยังรัก แค่เทอ เอะอะก็พรำเพ้อไม่รู้จักจบ " เสียงมือถือปังดังขึ้น

' แป้ง ??~~! ' แฟนเก่าปังนั่นเอง

" ฮัลโหล ปังพูด " จำใจรับโทรศัพท์นะเนี่ย

" เป็นไงบ้าง ปัง " แป้งพูดด้วยเสียงเป็นห่วง

" อ๋อก็ไม่เป็นไงหรอก ก็ดี "

" จำได้ไม๊ ว่า ศุกร์นี้วันอะไร "

" วันเกิดแป้ง "

" ปังต้องไปให้ได้นะ บี เค้าอุส่าห์ชวน " บี เพื่อนสนิทปังที่แย่งแป้งไป

" อืม ไปได้อยู่แล้วแหละ มั้ง " ' ความเป็นจริงไม่ต้องโทรมาชวนก็ได้มั้ง 'ปังคิด

" กรึบ !" เสียงประตู ห้องแนนดังขึ้น

" ยังคิดถึงเราไม๊ปัง " แป้งอ่อย

ปังหันไปหาแป้งอย่างตกใจ

" คิดถึงสิ "

" ดีใจจังเลยนะที่ปังยังคิดถึงเราอยู่ แล้วยังรักเราอยู่ไม๊ "

ปังหันไปมองหน้าแป้งอีกครั้ง

" รักสิ รักมากด้วย "

" เอ่อแค่นี้ก่อนนะ เพื่อนเราจะชวนเราไปกินข้าวอ่ะ บายจ่ะ "

" แฟนโทรมาหน่ะ มาม่าเสร็จแล้วใช่ไม๊ " ปังหันมายิ้มให้แป้ง

" ก็คิดว่ากลับไปแล้วสักอีก "

' เราไม่ได้ประชด เราแค่ไม่อยากจะทำอะไรให้เลวร้ายไปกว่านี้

เรารู้จักกันแค่ วันเดียว แต่เรา กลับ รักทุกๆอย่างที่เป็นในตัวเธอ ขอโทษนะแป้ง

ฉันคงไม่โง่ยอมรักเธอตลอดไป..'

' และฉันก็รู้ว่าแนน ก็ไม่มีวันรักฉันได้ เหมือนกัน.. '




ปังคิดในขณะที่เดินเข้ามาในห้อง

" เราทำมาม่าอร่อยนะจะบอกให้ " แนนยิ้ม

" อืม อร่อยดี "

" เมื่อกี้แฟนเธอโทรมาเหรอ " ปังถามด้วยความเป็นห่วง

" ยุ่งเหมือนกันนะเราเนี่ย " แนนกำลังจะด่าว่า " เสือก " - -

" รู้ได้ไง ว่าแฟนเรา " แนนถาม

" ก็ เห็นเธอร้องไห้ ถ้าไม่ใช่แฟนเธอ เราก็ไม่รู้ว่าจะเอาใครมาเดา " ปังทำเสียงนิ่ง

" แฟนใหม่ของแฟนเก่าของเรา โทรมาชวนเรา งงไม๊ "

" ไม่ค่อยเท่าไร แล้วไงต่ออะ "

" ปัง นิ ถามมากอ่ะ "

" เออช่างมันเหอะไม่ได้อยากรุ้ละ " ปังทำหน้าเซง

" เราจะกลับบ้านละ " ปังลุกขึ้นหลังจากที่กินมาม่าเสร็จ

" เอ๋าไหนบอกว่าจะนอนที่นี้ไง " แนนถาม

" ไม่อ่ะ เจ้าของบ้านเค้าไม่ชอบขี้หน้าก็ไม่อยากจะนอน "

" ใครบอกว่าไม่ชอบขี้หน้า คิดไปเองทั้งนั้นอ่ะ "

" เราอยากกลับบ้านโอเคป่ะ นอนบ้านคนรู้จักคืนเดียวก็เกินพอละ "

เมื่อสิ้นเสียงปัง ปังก็เดินออกจากห้องแนน ไปทันที

แนน งงในสิ่งที่เกิดขึ้น ปังมันเป็นอะไร??

' พอกันที ชาตินี้จะไม่รักใครอีก สันดาน คนเรามันเป็นอะไรกันวะ

กุไปทำไรให้ใครวะ เจอกันครั้งแรก ก็มาพูดกันแบบนี้ พอจะเกลียดก็มาอ่อย ลำคาน
โว้ย '

" อดีตที่ผ่านไปช่าวมัน ลืมกันเสียที ไม่มีคุณค่าพอให้จดจำ "

ปังนั่งฟังเพลงจิบเหล้าอย่างโดนเพลงนิดๆ บรรยากาศล้อมรอบด้วยความเหงา

ทุกๆคึน ปังจะมาร้านนี้ ร้าน เดิม.. ทุกครั้ง แต่.. สิ่งที่เค้าต้องการค้นหา กลับไม่เคย
เจอ

" เฮ้ย แบงค์ พอมีเงินให้ยืมสัก ห้าพัน ป่ะ " ปังขอร้องแบงค์เพื่อนที่ปังขออาศัยอยู่ด้วย

" พ่อเมิงไม่โทรมาตามบ้างเหรอไงวะ ลูกหนีออกจากบ้านทั้งคน " แบงค์บ่นพรางที่

จะหยิบเงินในกระเป๋า

" บ้านก็รวยอยู่ดีดีไม่ว่าดีต้องหาเรื่องออกมาลำบาก มีแค่เนี่ย หมดเดือนนี้แล้วด้วย " แบงค์หยิบเงินให้ ปังสามพันห้า

" เออๆ บ่นกันเข้าไป ความเป็นจริง พ่อกุก็โทรมาตามนะ แต่กรูไม่กลับ ฮ่าๆ " ปังยื่น

มือไปจับไหล่แบงค์ก่อนที่จะพูดว่า

" กูรู้หน่า ว่ามึงจะกลัวว่ากุจะไม่มีเงินคืน เอาเถอะๆ พ่อกูเค้าส่ง เงินมาให้ทุกงวด กุ
แค่ขี้เกียจเบิก ATM " ปังยิ้ม

" ยืม ไปทำไรทีเดียวตั้ง ห้าพัน " แบงค์ ถามด้วยความสงสัยแล้วหยิบรีโมทมาเปิดโทรทัศน์


" สิ้นเดือนนี้ก่ะจะ ออกไป สูดบรรยากาศ ทะเลสักหน่อย " ปังเอาเงินใส่กระเป๋า

" เอ่อใช่ๆ ลืมบอกไป วันนี้ กุออก ข้างนอกนะ มีงานวันเกิดเพื่อน "

" ปกติก็ออกทุกวันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องบอกกุก็ได้ กุไม่ใช่พ่อเมิง - - " แบงค์บ่น

" โอ๊ยย แบงค์ เดี๋ยวนี้ ขี้บ่นจริงๆเลยว่ะ ไปก่อนนะเว้ย "

" เฮ้ยเดี๋ยว ไอปัง ลืมรูดซิบ น่าเกลียดมากเลยนะมึง "

" เออแต๊งกิ๊วบายเว้ย "

ปังรีบออกมาจากคอนโดของ แบงค์อย่างรวดเร็ว

เพราะกลัวว่ารถมันจะติดสักก่อน ตอนนี้ก็ ราวๆ สองทุ่มกว่าๆแล้วละ

' ไม่รู้ ว่าจะรีบจัดทำไมแต่เช้า จัดทีเดียว ห้าทุ่มเที่ยงคืนเลยไม่ได้เหรอไง โคตรเสีย
เวลาเลย ' ปังบ่นในใจ

" พี่ว่านะ น้อง เดินไปเองดีกว่าไม๊ พี่ไปไม่ไหวแล้วอ่ะน้อง พี่ต้องรีบไปส่งรถ "

" เอางั้นเหรอพี่ งั้นพี่จอดตรงนี้เลยละกัน " ปังลงจากรถแล้วมอง ตามแท๊กซี่คันนั้น

' ไม่ได้อยากจะมา แถมยังต้องมาเดินอีก ชีวิตหนอชีวิต '

" มีแต่วันเหงาๆ.. เธอไปอยู่ที่ใดไม่เคยสนใจ เธอไม่เคยรู้เลยว่ายัง ปิ๊ป "

" ว่าไงแป้ง " ปังรีบถาม

" ปัง มารึเปล่าอ่ะ "

" อ๋อมาสิ อยู่ในซอยแล้วละ "

" จริงเหรอปัง ของใจจริงๆนะที่มาหน่ะ "

" ปี๊นนน... ปี๊นนนน.. " เสียงแตรรถข้างหลังปัง

" อะไรวะ บีบแตรหา.. ไรวะ " ปังหันไปหาเจ้าของรถ

" แค่นี้ก่อนนะ แป้งจะถึงละ "

" เดินอะไรของคุณอ่ะ ดูทางบ้างสิ มันทางรถนะ ช่วยเดินชิดๆริมหน่อยได้ไม๊ เดินส่ะ
กลางซอยเลย แล้วรถมันจะเข้ายังไง "

" โอ๊ย.. บ่นอยู่ได้ เจ้าของซอยเหรอไงห๊ะถึงมีสิทธิ์มาสั่งอ่ะ " ปังเริ่มเดินเข้าไปไกล
คนขับรถมากขึ้น

" อย่ามาพูดมากนะ เธอนั่นแหละเจ้าของซอยเหรอไง ถ้าเป็นหมานะจะไม่ด่าเลย "

" ผู้หญิงอะไรอ่ะ ขี้บ่น เวรตะไรเลย ลำคาน ผู้หญิงอย่างนี้เนี่ยนะ ต้องไม่มีคน "

" O.O " สายตาของปัง







" แนน.. "





----------------------------------------------------------------------------------

ขอโทษนะ ไม่ได้อัพตั้งนานเลย

ขอโทษจริงๆ กลับมาอ่านกันใหม่ให้หมดน้า... จะอัพบ่อยๆเลย