คุณหนูบ๊อง กับ คุณหญิงเบ๊อะ

ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 1 : พรมลิขิต รึเปล่า?

" เอ่อใช่ แบงค์ วันนี้ ขอออกไปเที่ยวหน่อยนะ ไว้เจอกัน "

เสียงที่หลุดออกจากปากไปนั้น เป็นเสียงของ ปัง นักเรียนโรงเรียนนานาชาติชื่อดังในย่านกลางเมือง

ที่หนีออกจากบ้านมาไม่นานนี้เอง เขาอยากจะออกไปเที่ยวกลางคืน อีกสักครั้ง

เพราะตั้งแต่ที่อยู่ที่บ้านมา เขาแทบไปเคย ไปไหนเลย และครั้งนี้ก็คงเป็นครั้งที่ 2 ที่เค้าจะไป

" ดูแลตัวเองดีดี นะมึง มีไรก็โทรมา " แบงค์ หนุ่มน้อยหน้าตี๋ เป็นแฟนของเพื่อนสนิทชื่อ กุ๊กไก่
 
ก่อนหน้านี้ ปังกับแบงค์ ก็ไม่ค่อยคุยกันส่ะเท่าไรร๊อก แต่ ก่อนที่ ปังจะหนีออกจากบ้าน ได้ขอร้องให้กุ๊กไก่คุยกับแบงค์

เพราะพ่อแม่ของแบงค์ ซื้อคอนโด ให้อยู่แถวหน้าโรงเรียนของปัง

เด็กนักเรียน ทั้ง ม.ต้นและม.ปลาย ต่างมาเที่ยวกลางคืนในวันเสาร์ กันทั้งนั้น

ทั้งๆที่เป็นช่วงเวลาเปิดเทอมด้วยซ้ำ อ่อ ลืมไป ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาปิดเทอมของปัง

' เห้อ.. ไม่รู้จักใครเล๊ย ' ปังคิดในใจ ในขณะที่ก้าวเข้าไปใน บาร์ ชื่อดังในตรอกข้าวสาร

" ไอปัง มาได้ไงวะ " เสียงนึงตะโกนออกมา เซาวด์เป็นรุ่นพี่ผู้ชาย(สุดม่อ)ที่ปังไว้ใจมากที่สุดช่วงนึง แต่ก็ขาดกันติดต่อเพราะปังไปเรียนอเมริกา

" เอ๊า สวัสดีพี่ เซาวด์ เป็นไงบ้าง " ปังพูดในขณะที่เดินมาถึงโต๊ะ

" ก็เรื่อยๆว่ะ นี่ ออกมาได้ไง พ่อดุไม่ใช่เหรอมึง " เซาวด์พูดพร้อมจับไหล่ ที่เคยเรียกว่าน้องรัก

" หนีออกจากบ้านมาอ่ะพี่ " ปังทำหน้าเศร้า

" หนีออกมาเรื่องไรวะ " เซาวด์รีบโต้กลับ

" เรื่องเดิม.. ไม่ให้แต่งตัวเป็นผู้ชาย รับไม่ได้ ที่ลูกจะเป็นทอม " ปังทำหน้าเศร้ายิ่งเข้าไปอีก

" เอาหน่าๆ วันนี้ ดื่มไรดื่มเลย เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง และก็ มีปัญหาไร ก็ติดต่อพี่ละกัน "

" น้องครับขอ.. ชุด ใหญ่ 2 ชุดครับ " พูดอย่างกับสั่งอาหาร เอาเป็นว่า บ๋อยกับเฮียเซาวด์เค้ารู้กัน

" ไปเต้นกันหน่อยไม๊ หาสาวๆ " เซาวด์ สกิด

" ไม่อ่ะพี่ เต้นไม่เป็น " ปังส่ายหน้า

" เฮ้ยจะบ้าเหรอ ที่กุสอน หายไปไหนหมด "

" เอาเป็นว่ายังไม่อยากเต้นอ่ะพี่ เซงๆ "

" ทำไมไม่ทนอีกหน่อยว่ะ เดี๋ยวก็ได้ไปอเมริกาแล้วไม่ใช่เหรอ จะหนีออกมาทำไม " เซาวด์ทำหน้าเสียดายเพราะความฝันของเขาคืออยากไปอเมริกา

" พ่อไม่ให้เรียนที่นั่นแล้วอ่ะพี่ ตอนนี้กลับมาเรียนไทยได้สักพักแล้ว "

" ขอไปสูดอากาศข้างนอกหน่อยนะพี่ อยู่ข้างในแล้วอึดอัด " ปังพูดหลังจากที่ ดื่ม เบียร์รวดเดียวหมดแก้ว(งกเหมือนกันนะเนี่ย)

ปังเดินออกมาห่างจากร้าน ไกลพอสมควร ปังนั่งลงกับฟุตบาต แล้วนั่ง สูดอากาศที่เย็น ในยามค่ำคืน

ปังคิดอะไรเพลินๆ ไม่นาน ก็เดินกลับมาที่ บาร์ นั่นอีกครับ

" พรึก...!! "

" ขอโทษนะคุณ เป็นอะไรหรือเปล่า " ปังตกใจ พร้อมกับนั่งลงไปแล้วจับหญิงคนนั้นเอาไว้

" ฮื่อ.. ฮื่อออออ TT " ไม่มีเสียงไรตอบกลับนอกจากร้องไห้

' เอาไงดีว่ะเนี่ยกุ - - ชนแค่นี้ร้องไห้เลยเหรอวะ ทำไงดีๆๆๆ ' ปังคิด

" คุณ คือว่า เราขอโทษอ่ะ คือเราไม่ได้ตั้งใจ เจ็บตรงไหนไม๊ " ปังรัวคำถามอย่างร้อนรนใจ

" ฮื่อ.. ฮื่ออออออ TT " ไม่มีเสียงตอบรับอีกครั้ง มีแต่ ส่ายหน้าตอบ

" ไม่เจ็บเหรอ ?? " ปังทำหน้างง

" ฮื่อออ " เธอคนนั้น พยักหน้าตอบ

' นี้แมร่งเป็นใบ้เหรอไงวะ ' ปังคิด

" แล้วคุณเป็นอะไร " ปังพูดพร้อมกับปล่อยมือที่จับตัวผู้หญิงคนนั้นออก

" เค้า.. เค้า.. " เธอคนนั้น พูดแล้วร้องไห้หนักมากขึ้น

" ไหน เค้าไหน ใคร o_O O_o ? " ปังทำหน้ามองหา คนที่อยู่บริเวณนั้น

" เค้าทิ้งชั้นไป เธอ เค้าทิ้งเราไป " เธอคนนั้นพูดพร้อมกับจับคอเสื้อแล้ว กระชากอย่างรุนแรง

" โอเคๆ ใครทิ้งๆ ช่วยปล่อย คอเสื้อเราออกก่อนได้ไม๊เนี่ย - - " ปังจับมือเธอคนนั้นแล้วปล่อยออก

" นี่เธอคงจะเมา แล้วนะเนี่ย จะไปไหนเหรอ " ปังพูดหลังจากที่ได้กลิ่นแอลกอลฮอล์ที่อยู่ใกล้เมื่อกี้

" กลับบ้าน " ยัยนี่นิถามคำตอบ ครึ่งคำจริงๆ - -

" แล้วกลับยังไง นั่งแท๊กซี่กลับหรือเปล่า เราไปส่งก็ได้นะ ดูเธอแต่งตัวสิ - - " ปังอนาถจิตกับเธอคนนี้เกินทน

เมื่อพูดเสร็จผู้หญิงคนนี้ ก็ลุก ขึ้นไม่บอกไม่กล่าว เดิน เซ ไป เซ มา เห้อ... กุละเหนื่อยใจแทน - -

" ก็ใจมันยังรัก.. แค่เธอ เอะอะก็พรำ.. ติ๊ด " เสียงมือถือของปังดังขึ้น

" ฮัลโหล "

" ปัง มึงตายแล้วเหรอไงเนี่ย หายไปตั้งนาน เบียร์ จะเป็นน้ำเปล่าละนะ " เซาวด์โวย

" พี่ขอโทษนะพี่ คือตอนนี้อยู่ข้างหน้าร้าน จะกลับบ้านแล้วด้วย ถ้าเคืองเรื่องค่าเบียร์ ไว้คราวหน้าจะเลี้ยงกลับนะ บายพี่ "

เมื่อวางโทรศัพท์เสร็จ ปังรีบวิ่งไปหาผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง

" นี่คุณ เรายังไม่ถามเลยอ่ะ ว่าคุณชื่อไร " ปังพูดในขณะที่วิ่งมาถึง

" แล้วจะรู้ไปทำไม " เธอคนนั้นหันกลับมา

" เอิ่ม ไม่ต้องบอกก็ได้นะ แล้วนั่งแท๊กซี่ใช่ป่ะ จะรังเกียจไม๊ ถ้าเราจะไปส่ง "

" กุ๊กกิ๊ก.. กุ๊งกิ๊ก.. " เธอคนนั้นหยิบกุญแจออกมาเปิดประตูรถ

" เอ่อ อย่างน้อยถ้าไม่รังเกียจ เราขับรถไปส่งเธอก็ได้นะ คือเธอดื่มเยอะมากๆเลย "

ยังไม่ทันสิ้นเสียงของปังเธอคนนั้นก็โยนกุญแจมาให้ ปัง อย่างรวดเร็ว เกือบจะรับไม่ทันแหนะ

' อะไรของมัน คนไรวะ โคตรแปลกเลย ทำกุงง มากๆเลยนะเนี่ย '

เมื่อปังยังไม่ทันจะสตาร์ทเครื่อง ก็เหลือบ ไปเห็น เธอคนนั้นที่กำลังหลับปุ๋ย

ปังสตาร์ทรถทันทีหลังจากที่เห็นเธอหลับ

ปังเอื่อมมือ ไปปรับเบาะ ให้เอนลงนอน ทันใดนั้น เบาะนั้นก็พรึบ

" O.O " นี่คือสายตาของปัง

"_._ " นี่คือสายตาของเธอคนนั้น มันสายตาปะนั้น - - เธอกำลังหลับอยู่ต่างหาก

ปัง ตกใจที่เห็นหน้าเธอใกล้ขนาดนี้ อารมณ์ ของ ปังแทบจะระงับไม่อยู่

ปังเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ ใกล้.... ใกล้ ขึ้นเรื่อยๆ และ ปาก ของ เขา และเธอ กำลัง...

" แอว๊กกกก.. " เธอคนนั้นอ๊วกออกมา พุ่งใส่เสื้อปัง ดีนะที่หลบทันไม่งั้นมีหวังเข้าปาก - -

' เวณๆๆ เหม็นชิพหายเลย ยัยนี่นิมัน.. เห้อด่าไม่ได้ๆ เราเป็นคนอาสามาเองนี่หว่า '

เธอคนนั้นตื่นขึ้นมา เธอได้สตินิดๆ แต่เธอก็ทำท่าเหมือนจะอ้วกอีกครั้ง

" เอ่อ เธออ้วกใส่มือเราก่อนก็ได้นะ คือเดี๋ยวรถเธอมันจะเลอะ " ปังรีบเอามือรองปากของเธอคนนั้นไว้

" ไม่เป็นไร " แล้วเธอก็พรึบ.. หลับไป

เมื่อขับออกมาจากย่านนั้นได้ซักพัก ปังจึงแวะเข้า ปั้มน้ำมันที่ใกล้ที่สุด

" คุณ.. คุณ กินไรไม๊ " เธอเบลอๆตื่นขึ้นมา แล้วส่ายหน้า

' ขี้เซาจริงๆ' ปังส่ายหน้า

หลังจากที่ปัง ทำความสะอาดเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยก็ แวะซื้อ หมากฝรั่งกับ แฮงค์ เพื่อเธอจะโดนพ่อแม่ด่าเอา

" คุณ.. ตื่นก่อนสิ บ้านคุณอยู่ไหนเหรอเราจะได้ไปส่งถูก "

เธอตอบกลับมาว่า เธออยู่คอนโดชื่อดังแถวริมแม่น้ำเจ้าพระยาพระราม 9

" ร้อน.. ร้อนอ่ะร้อน " เธอคนนั้นบ่นพรึมพรำ

" เอ่อร้อนเหรอ " ปังเอื่อมมือไปปรับแอร์ ทันใดนั้นเขาได้สังเกตรูปเธอคนนั้นกับแฟนของเธอ

" ร้อนมากๆเลย " เธอคนนั้นกำลังถอดเสื้อหนาวออก แต่ดูเหมือนเธอจะพยายามถอดแต่ก็ถอดไม่ออก

" ขอโทษนะ "

ปังเอื่อมมือสั่นๆของเขาแหวก ร่องเสื้อของเธอคนนั้นออก แล้วก้มโอบตัวเธอแล้วดึงเสื้อหนาวของเธอออกมา

" ร้อนไม่ไหวแล้วอ่ะร้อน " เธอคนนั้น ถอดเสื้อกล้ามของเธอ

" เฮ้ยๆๆๆ " ปังรีบจับมือเธอออกแล้วรีบเอื่อมมือไปปรับแอร์ให้เย็นที่สุดอย่างรวดเร็ว

ผ่านไปไม่นาน ก็ถึง คอนโดของเธอคนนั้น

" คุณ.. ถึงแล้วอ่ะ " ปังพูดหลังจากที่ดับเครื่อง

" ถึงแล้วเหรอ " เธอคนนั้นเบลอขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อเดินออกมาถึงหน้าคอนโด

" ส่งเรียบร้อยละ เรากลับบ้านก่อนนะ " ปังยิ้มให้

" เธอชื่อไร " เธอคนนั้นหันไปหาปัง

" ปัง เธอละ "

" ไม่บอก " เธอคนนั้นยิ้มให้

' น่ารักตายอ่ะ ยัยขี้เมา - - ' ปังคิด

" อ่ะนี้ เราซื้อมาให้มี หมากฝรั่งกับแฮงค์ กินก่อนขึ้นไปเพื่อพ่อแม่จะได้ไม่ว่า " ปังยื่นถุงให้

เธอคนนั้นยิ้มให้อย่างเอือมระอาในความน่ารักและการเทคแคร์ของปัง

" เราอยู่คอนโดที่นี้คนเดียว "

" งั้นก็ รับๆไปเหอะ ไหนๆ ก็ซื้อมาให้ละ " ปังยื่นถุงให้อีกครั้ง

" จะได้ไม๊ ถ้าเราอยากให้ปังค้างที่นี้สักคืน "

' เอาอยู่แล้วละน้องเอ๊ย บ้านพี่ก็ไม่มี นอนที่นี้สะวันจะเป็นไร อึ๋ยๆ '

" อยากให้อยู่ด้วยเหรอไง " ปังถามแล้วยิ้ม

" ไม่อ่ะชวนเฉยๆ "

" โอเคงั้น ไม่ไป รู้จักกันยังไม่ทันข้ามวันเธอจะชวนเราค้างบ้านเธอเลยรึ "

" แน่ใจเหรอว่าจะไม่ค้าง " เธอคนนั้นจ้องตาปัง

" อยากให้อยู่ด้วยก็จะค้าง " ปังยิ้ม





-------------------------------------------------------------------------------------

พึ่งแต่งครั้งแรก คอมเมนต์ให้ด้วยนะ ^^