ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Vampire's Boy รักหมดใจนายแวมไพร์สุดหล่อ

    ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 ความบังเอิญ

    • อัปเดตล่าสุด 25 มิ.ย. 54


           ท้องฟ้าสดใสลมพัดเบาบางดูร่มเย็นไม่มีแสงยูวีที่จะทำให้ผิวเสียฉันนั้งอย่างสบายๆและฮัมเพลงของบรูโนมาร์อย่างเพลิดเพลินกายเพลิดเพลินใจและพลางอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้าม.ปลายของโรงเรียนชั้นนำแห่งประเทศเวสแลนด์โรงเรียนลูเธอร์เมวิสส์ที่ฉันกำลังจะสอบเข้านั้นเองคะ ฉันชื่อ มาริเอลรูวิสแมคคินลีย์ ลูกสาวของนักธุรกิจไฟแรงที่กำลังเป็นที่จับตามองในขณะนี้ ฉันพยายามออกห่างจากคุณป๋าให้มากที่สุดเพราะตอนนี้มีคนจ้องทำร้ายตระกูลฉันอยู่ถ้าสอบเข้าไปฉันต้องใช้ชื่อตระกูลของคุณแม่คือมาริเอลวีเวสเบนซ่าฉันมีดวงตาสีฟ้าอ่อนผมยาวสยายดัดเป็นลอนเล็กๆผมสีชมพูรับกับใบหน้าหวานๆของฉันฉันได้ความสวยจากแม่และความดื้อรั้นบ้าบิ่นจากพ่อ-*-        
              ณ โรงเรียนลูเธอร์เมวิสส์ เวลา 8.30 น.
             "ทำไมมันร้อนอย่างนี้!-O-^^^"ฉันบ่นกระปอดกระแปดหลังจากที่เดินทางมาสอบอย่างรันทดเมื่อรถโดยสารดันไม่มีแอร์ซะนี้แถมยังต้องมานั้งทนกลิ่นเหม็นจากผู้ชายอีกอี๋!!!!ถ้าตระกูลฉันไม่โดนปองร้ายนะป่านนี้คงได้นั้งรถของคุณป๋ามาแล้ว-_-ฮึ้ย!
             "สายแล้ว สายแล้ว!!!"ฉันรีบวิ่งขึ้นตึกโรงเรียนไปที่ห้องที่1-1ทันทีแต่ก่อนจะไปถึงฉันวิ่งชนใครคนหนึ่งจนล้มลงทั้งฉันและก็คนคนนั้น
             "T^Tขอโทษค่ะเจ็บมากรึเปล่า"ฉันรีบขอโทษขอโพยอย่างลุกลี้ลุกลนฉันเงยหน้ามองเขาคนนั้นชัดๆหลังจากที่ลุกขึ้นยืนขึ้นมาแล้ว
             "O_o"ฉันทำท่าตกใจด้วยความที่รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาจมูกคมเข้มรับกับใบหน้าผมสีทองซอยระต้นคอและตาสีฟ้าอ่อนทอแววประกายเย็นชาได้ทุกครั้งที่มองและร่างกายที่แข็งแรง
             "-_-"เขามองมาอย่างเย็นชาจนฉันรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัวเมื่อได้สบตากับเขาตรงๆ
             "OoO"ฉันยืนอึ้งค้างอยู่อย่างนั้นจนเขาคนนั้นเริ่มรำคาญแล้ว
             "-_-^^^เธอออกไปได้รึยัง!"เขาพูดตะคอกแต่ก็ยังรักษาสีหน้าเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง-*-
             "ขอโทษคะTOT"ฉันรีบหลบทางให้ทันที ฉันรู้สึกเหมือนรู้จักกับเขาคนนี้มานานแสนนานยังก็ไม่รู้แหะ....-_-???
             "ก็น่าจะรู้ตั้งแต่แรก!"เขาพูดส่งท้ายด้วยคำตะคอกและสีหน้าเช่นเดิมจนฉันรู้สึกโมโหจนต้องหยิบหินข้างๆริมระเบียงทางเดินปาใส่หลังเขาคนนั้นด้วความโมโห
             "ปั๊ก!"เสียงหินกระทบแผ่นหลังแข็งแรงอย่างแรงจนฉันรู้กสึกเจ็บแทนเขาเลย
             "หึ!"เขาเดินอย่างไม่สนใจในสิ่งที่ฉันทำ>O<ไอบ้าถ้าเจออีกเมื่อไรฉันจะฆ่าแก!!!!
              

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×