คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ร่าบาเบียิอยู่ับอุระอุ่นแ็แร่ เอียหัวบุนในอ้อมออบอุ่น ไม่มีเสียใระทบประสาทารรับรู้อหล่อนอีแล้ว นอเสียาเสียหายพระทัยแผ่วๆ อวรอ์หนาในลอพระอ์อย่าที่สวมบรรทม ฟ้า้านอมืสนิท เสียอึทึอะไร็ามเียบลไปแล้ว แสสีส้มเรือรอลอผ่านใ้ประูเ้ามา แล้ว็เิเป็นเสียฝีเท้าระทบพื้นไม้ึััึ้นมาอี ไม่้อมีำร้อบออะไร็ูเหมือนะทรเ้าพระทัยนในอ้อมพระรี เมื่อทรระับอนั่นแน่นึ้น สรุเสียทุ้มหวานัวานอยู่้าหู
“อย่าลัววิฬาร์”
“หม่อมันไม่ไ้ลัวเพะ” เสียอบลับอหล่อนเบาหวิวเ่นเียวัน ่อนะเยหน้าสบเนรมล้า บนเียนุ่มในอผ้าห่ม ไอรัระอุร้อนไปทั่วทั้ร่า ทั้หัวใ สอแนเล็ลมลึโอบวัอนบสนิทแนบ “ถ้าเป็นฝ่าบาท หม่อมันไม่ลัว ะลัวเพียอย่าเียวืออย่าเร็วนั”
“ไม่เร็วหรอวิฬาร์ ันยัมีเวลาให้เธอลอลมหายใอัน” แย้มพระสรวลสวย ทราม พระโมามริ ามอย่ายิ่เสมือนวันแรที่พบัน เนรมเือบุยามนี้อ่อนโยน โอษ์บารูประับโน้มลสัมผัสผิวแ้มร้อนผ่าว “เรายัมีเวลา ลอลมหายใอัน ะมีเรา...มีันและเธอ วิฬาร์...แม่ลูแมวน้อยอัน”
“หม่อมันรัฝ่าบาทเหลือเิน หม่อมันเยทูลหรือยัว่ารัเหลือเิน”
เสียทุบประูัสนั่น หม่อมเ้านภาสวัสิ์ไม่ไ้สนพระทัยอาารุามาภายนอ ทรสนแ่นในอ้อมอเท่านั้น “ันไ้ยินแล้ว เธอล่ะำไ้ไหมว่าันรัเธอแ่ไหนวิฬาร์ ไม่มีใระพราเราาันันสัา ไม่มีใระพราันาเธอไม่ว่าะเป็นหรือาย ยัำลอนที่ันแ่ให้เธอไ้ไหม”
“ำไ้เพะ ฝ่าบาทร้อให้หม่อมันฟัอีสัรั้ไ้ไหม”
หัถ์หนาอุ่นึร่านั้นเ้ามาแนบรอุระร้อน ให้หล่อนไ้ยินเสียวหทัยเ้น สอใะประสานสนิทแนบ สอใะอิแอบแนบิ สอใะฝ่าวามมืมิออนธาร สอใ้าว้ามทุเรื่อราว สรุเสียทุ้มหวานร้อเพลลอนสั้นๆ หาับอยู่ในในฟัมิรู้ลาย
“รัเรามิสิ้นฟ้ามหาสมุทร
รัเรามิสิ้นสุเอบฝัน
รัเรามิสิ้นสุวามผูพัน
รัเรามิสิ้นรััน...นิรันร”
“ทรร้อเพราะ” นฟัม หลับาอิ่มเอมับวามสุนั้น นานว่านี้อีสันิ็ี นานว่านี้อีสัหน่อยเบาใ นานว่านี้อีเพียน้อยวใะไ้เลื่อนล้อยลไปพร้อมัน ยามนั้นเสียถีบประูัโรมให่ สอร่าบนบรรถร์ไม่ไ้สะทสะเทือน
“หลับานะวิฬาร์ะไ้ไม่ลัว”
“ไม่ลัวเพะ” นฟัหลับา ระับอ้อมอแน่น เสียฝีเท้าัเ้ามาใล้ เสียเื้อไม้สูรีร้อผ่านอาาศ เสียปืน้อัมปนาท ะลัวอะไรถ้าไ้ายและไ้รั ะลัวอะไรถ้าวามายมิไ้พรารั ในอ้อมอนี้หล่อนะลัวอะไร พระทัยอท่านายภาที่สรี่าฝันหา วิฬาร์ผู้นี้ไ้รอบรอ อ้อมอที่ใร่าใฝ่ฝันวิฬาร์็ไ้มาแล้ว วิฬาร์เป็นที่รัอท่านาย ท่านายเป็นที่รัอวิฬาร์ เท่านี้วิฬาร์ะไม่ลัว ายเถอะ...ายไปถ้าหาว่าายแล้วไ้เียรอ ายเถอะเพราะวามายมิไ้พราฝัน หานำมาึ่วามฝันนิรันร
“หลับเสียเถิยอรั พัเสียเถิวมาลย์ พี่ะพาเ้า้าว้ามาล ผ่านวันวานอย่าภิรมย์”
วิฬาร์ไม่เยเสียใเลยที่ไ้รั วิฬาร์ไม่เยเสียใเลยที่ไ้พบพัร์ ถ้าเวลาะยัย้อนลับไป ในเ้าวันนั้นที่เราพบันรั้แร วิฬาร์็ะเลือทำแบบนั้น ยัอยาะพบ ยัอยาิใล้ นนึระับอ้อมแนัวเอรอบวรอ์หนาแน่นึ้น บเอาไออุ่น ่อนประูห้อบรรทมะถูแรถีบมหาศาลเปิออ...
มาแล้วับบทนำแบบสั้นๆ (สั้นริอะไรริ ฮ่าๆ) “บัลลั์น้ำ้า” เป็นเรื่อราววามรัอ “วิฬาร์” ลูแมวน้อยแสนน ับ “หม่อมเ้านภาสวัสิ์” ุหมอท่านายที่เร่รึม มีมา เรื่อนี้ะเป็นแนวโรแมนิพาฝัน อิประวัิศาสร์นิๆ น่ารัน่าหยิน้อยๆ ทแทนวามราม่าาหลายเรื่อที่ผ่านมา
ยัไ็อฝาเรื่อนี้ไว้ในอ้อมออ้อมใอนัอ่านทุท่าน้วยนะะ
ปล. เรื่อนี้ไม่เร่ราาศัพท์นันะะ ไม่เร่ประวัิศาสร์้วย ะเียนให้อ่านสบายา สบายใ อบุทุนที่เ้ามาอ่านนะะ ^^
ความคิดเห็น