เจ้าชายน้อยในป่าร้อยเอเคอร์

INTRO

"พอร์ช กูชอบมึงว่ะ" 

ในงานเลี้ยงจบปีการศึกษาของเด็กเกรดสิบ ผมดึงแขนเพื่อนสนิทมายังสนามหญ้าของโรงเรียน ซึ่งไร้ผู้คนที่กำลังมีความสุขไปกับคอนเสิร์ต เป็นครั้งแรกในชีวิตของผมที่กล้าสารภาพรักกับใครคนหนึ่ง ซึ่งผมคิดกับตัวเองไว้แล้วว่า ถ้าเพื่อนสนิทคนนี้ปฏิเสธผม 

ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนจากเดิมที่เคยเป็นอยู่ อาจจะไม่เหมือนเดิม

เพราะพอร์ชเป็นเพื่อนสนิทของผม ที่ผมแอบชอบมันมาตั้งแต่ที่ผมได้รู้จักมัน ทุกอย่างมันคงจะดีกว่านี้ถ้าเราสองคนไม่ได้เป็นผู้ชายเหมือนกัน

"ไอปฤณมึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย กูไม่ได้เป็นเกย์นะเว่ย" 

เป็นอย่างที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด เพราะผมเตรียมใจไว้แล้วว่าตัวเองจะถูกปฏิเสธ แต่ถ้าผมไม่บอกมันในวันนี้ ผมก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้บอกมันอีกเมื่อไหร่

เพราะเทอมหน้าผมต้องไปเรียนที่อื่นแล้ว และมันก็เป็นที่ ที่แสนไกลเหลือเกิน ผมกลัวว่าผมกับมันจะไม่ได้เจอกันอีก

"กูแค่ชอบมึง ชอบที่มึงเป็นมึง ไม่เกี่ยวกันเลยว่ามึงจะเป็นหรือไม่เป็น" 

ผมยังคงหาเหตุผลที่จะทำให้พอร์ชพอจะเข้าใจผมได้บ้าง แต่มันเคยพูดกับผมหลายครั้งแล้วว่ามันเป็นผู้ชาย ไม่ได้ชอบเกย์ แต่ผมหวังว่ามันจะรู้สึกดีกับผมบ้าง แบบที่ไม่ต้องเอาเรื่องเพศมาปิดกั้น เพราะใช้แค่ความรู้สึก

"แต่กูไม่ได้ชอบมึง" พอร์ชสะบัดมือของผมออก ก่อนที่มันกำลังจะเดินหนีไปจากผมอย่างหัวเสีย แต่ผมดันดื้อดึง จับแขนของมันไว้แน่น อย่างน้อยก็นั่งพูดคุยด้วยกันก่อนเป็นวันสุดท้าย ก่อนที่ผมจะไม่ได้เรียนที่นี่ต่อ เพราะได้ทุนไปเรียนแลกเปลี่ยนอีกโรงเรียน

"มึงอยู่คุยกับกูก่อนได้ปะวะ" ผมยังคงงี่เง่า ทั้งที่ผมเตรียมใจมาอยู่แล้วว่าแค่อยากจะมาบอกความรู้สึกกับมัน แต่พอเห็นสีหน้าที่ดูรังเกียจจากมันผมก็เผลอทำอะไรที่เหี้ยลงไป

เหี้ยจนที่ผมก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าผมจะกล้าทำได้ถึงขนาดนี้

ริมฝีปากบางของผมโน้มตัวจูบริมฝีปากหนาของอีกฝ่ายที่กำลังยืนอยู่โดยไม่ทันตั้งตัว ไม่นานเท่าไหร่นัก หมัดจากแขนของไอพอร์ชก็ถูกต่อยเข้าที่ใบหน้าของผมเต็มแรงจนล้มลง

"ไอสัสปฤณ มึง!" ไอพอร์ชโมโหจนผมรู้สึกเสียใจที่ทำแบบนั้นกับมัน ผมเสียสติไปแล้ว อาจจะดื่มโซจูมากไปด้วยเลยทำให้กล้าทำอะไรแบบนั้นไป 

แต่ก็อยากจะขอบคุณมันเหมือนกันที่ไม่ต่อยหมัดที่สองใส่ผม มีเพียงแค่สายตาที่ดูรังเกียจกับท่าทางโมโหเดินออกไปจากตัวผมที่นอนอยู่บนพื้นไม่เป็นท่า

แล้ววันนั้นเป็นวันที่ผมไม่ได้คุยกับไอพอร์ชอีก

จนวันที่ผมต้องเดินทางไปอีกฟากหนึ่งของประเทศ วันนั้นก็ไม่มีมันมาส่งผม

mawin is happy