นายหล่อสุดร้ายเอี่ยวหัวใจ ยัยสุดเซ่อ

ลำดับตอนที่ #1 : แม่บ้านจำเป็น !!

อ๊อดดดด~
ฉันยืนอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งเป็นบ้านของคุณ ประภัสสร เพื่อนสาวคนสนิทของเเม่ฉันเอง เนื่องจากคุณแม่และก๊วนเพื่อนของท่าน มีภารกิจที่สำคัญมากกก คือการไปเที่ยวญี่ปุ่น= = ทำให้ฉัน 'เจ้าข้า' สาวน้อยผู้น่ารักและสดใสผู้นี้ จำต้องหอบข้าวของที่เเสนจะรุงรังมาเป็นเเม่บ้านบ้านเเละคนดูเเลบ้านให้กับคุณอา!! TT คิดแล้วน่าน้อยใจสิ้นดี ทำไมคุณแม่รังแกหนูเเบบนี้ TT
อ๊อดดดด~� ฉันกดออดหน้าประตูบ้านอีกครั้ง แต่ก็เงียบ
อ๊อดดดด~� เงียบ ไร้ึซึ้งร่องรอยของสิ่งมีชีวิตใดๆทั้งสิน
อ๊อดดดด~
'...' ทำไมไม่มีคนมาเปปิดประตูบ้านเนี่ยย TT' ข้านของรุงรังนี่ก็หนังแสนหนัก อ๊ากกก !! ทรมานเหลือเกิ๊นนTOT ฉันยืนรอนานแล้วนะเนี่ย นี่มันก็มืดค่ำเเล้วด้วย ยืนรอมาตั้งเเต่ สองทุ่ม ตอนนี้มันจะสามทุ่มเเล้วนะTT เอาวะ ในเมื่อไม่มีคนเปิดประตู นั่งเเทกซี่กลับบ้านก็ได้ = = อยากอาบน้ำใจจะขาดอยู่เเล้ว! ในขณะที่ฉันถือกระเป๋าใบโตเดรียมแบกกลับบ้านก็มีรถคันงามราคาหลายสิบล้านเหนาะๆแบบเปิดประทุน กำลังจอดบริเวณตรงหน้าฉันเปะๆเลย
''เธอ...'' เจ้าของเสียงลากเสียงช้าๆ พร้อมกันถอดเเว่นกันเเดดสีดำสุดหรูออก O.Oหล่อมากกก >< อยากเป็นลมล้มพับลงไปตรงนี้จริงๆ >.,<
"เธอเป็นคนที่คุณแม่ส่งมาใช้มั้ย?"เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงเอื่อย
"เอ่อ...ชะ..ใช่ค่ะ" ฉันตอบอย่างตะกุกตะกัก เขามองหน้าฉันอยู่ซักพัก ก่อจะพูดขึ้นว่า

"ถ้างั้นก็ขึ้นรถมาสิ ทางเข้าบ้านก็ไม่ได้ใกล้ซักเท่าไหร่หรอกนะ" ฉันหันเข้าไปมองในบ้านหลังโตกำลังดี ทางเข้าไปในบ้านยาวประมาณร้อยเมตร เเละข้างทางเป็นสระว่ายน้ำที่ไม่ใหญ่มากนัก เต่ก็พอดีเล่น เเละมีสวนที่ประดับไปด้วยดอกไม้ ไม้ประดับต่างๆเอาไว้อย่างน่ารัก ติดๆขอบถนนเข้าบ้านก็เป็นต้านไม้ใหญ่ อยู่ตรงสวนมีโต๊ะเเละเก้าอี้อยู่ คงวางเอาไว้สำหรับนั่งจิบกาแฟในตอนเช้าๆ ฝั่งตรงข้ามมีชิงช้าเก่าๆอยู่สองตัว น่ารักจัง>< "เธอจะเดินเข้าไปรึไง? รีบๆขึ้นมาสิ" เขาพูดขึ้นเเละทำให้ฉันตื่นจากภวังค์�
"เอ่อ... ค่ะ ><" ฉันพูดเเล้วงเดินไปขึ้นรถทันทีพร้อมกับกระเป๋าใบโตสีชมพูอ่อนของฉัน กรี๊ดดด ได้ขึ้นรถกับคนหล่อตื่นเต้นจัง ><''
"แม่บอกว่่าเธออยู่ swif hight school งั้นเหรอ?" เขาหันมาถามฉันในขณะที่กำลังจอดรถไว้ตรงโรงรถข้างบ้าน
"ฮะ?...เอ่อ...ใช่คะ ^^;" ฉันยิ้มแหยๆให้กับเขา
"เธอนี่ตลกดีนะ จะเกร็งไปทำไม? เราจะได้อยู่ด้วยกันอีกนานเลยแหละ"เขาพูดเเล้วมองหน้าฉัน อ๊ายยยย~ จะละลาย>< "มาเดี๋ยวฉันยกระเป๋าเข้าไปให้"เขาพูดเเล้วถือกระเป๋าของฉันเข้าไปในบ้าน ฉันจึงได้เเ่ต่เดินตามเขาต้อยๆเข้าไปในบ้าน� พอฉันเข้าไปถึงในบ้านฉันก็ต้องตะลึงกับกองขยะที่เรียกว่้าห่อขนมกับมนุษย์เพศผู้อีกสี่คน(ไม่รวมเจ้าของบ้าน)กำลังเล่นเกมส์กันอย่างสนุกสนานโดยที่ไม่สนใจพวกฉันสองคนเลย= =
"นี่พวกแกจะมาอยู่ที่บ้านฉันจริงๆ หลังจาสกที่ฉันบอกว่าคุณแม่ไปทัวร์ต่างประเทศโดยไม่มีกำหนดกลับแล้วทิ้งลูกไว้ให้อยู่ตัวคนเดียวโดยไม่สนใจว่าลูกจะอยู่ยังไง อย่างนั้นน่ะเหรอ? O_o"เขาถามเพื่อนๆของเขาเเบบอึ้งๆ พอฉันได้ยินที่เขาพูดเเล้วก็อยากจะร้องไห้ แม่ไม่ใช่เเค่ทิ้งฉันไว้คนเดียวนะ ยังเอาฉันมาเป็นคนรับใช้ของชาวบ้านอีก น่าสมเพชกว่าเยอะเลย TT
"เฮ้ยย !! นีแม่แกไม่อยู่้เเล้วพาสาวเข้าบ้านเลยเหรอวะ นี่มันใม่ใช่แกเลยนะไอ้เสือเงียบ O_o น่ารักซะด้วยว่ะเฮ้ยพวกเรา"
"ไหนๆๆๆ มาดูสิสาวที่ไอ้เสือพาเข้าบ้านน่ะ O_o ว้าว น่ารักซะด้วย"
"ใช่จิ้มลิ้มที่สุดเลยย ><"
"น่ารักว่ะเฮ้ย!!"เเล้วหลังจากนั้นเพื่อนๆของเขาทั้งสี่ก็รุมถาทฉันว่าฉันเป็นใคร ชื่ออะไร มาจากที่ไหน แล้วเป็นอะไรกับนายเจ้าของบ้าน(ยังไม่รู้จักชื่อ) จนฉันสับสนไปหมดเเล้ว ><
"หยุดดดดดด !!! เลิกเซ้าซี้ยัยนี่ซักที่ ยัยนี่คือคนที่คุณแม่ฉันส่งมาให้ทำความสะอาดเเล้วดูเเลความเรียบร้อยภายในบ้าน ในขณะที่เเม่ไปเที่ยวต่างประเทศ และฉัน ก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเธอ และอีกข้อนึงคือ ฉันชื่อ'รีฟท์' ไม่ใช่ไอ้เสือ!!" เขาตะโกนขึ้น ทำให้เพื่อนๆของเขาเงียบสนิท ของคุณมากจริงๆ TT ทุกคนหันมามองหน้าฉันเป็นเชิงคำถามว่า ใช่เหรอ?
"(_ _) (> <)" ฉันพยักหน้าเป็นการบอกว่า'ฉันไม่้ใช่ผู้หญิงของเขา'
"ว้าวว แม่แกนี่เข้าใจเลือกคนเน๊อะ ><"เพื่อนของเขาที่หน้าตาออกไปทางตะวันตกหน่อยๆพูดขึ้น
"ว่าเเต่ เธอชื่ออะไรเหรอ?"เพื่อนอีกคนของเขาถามขึ้น
"จะ...เจ้าข้าค่ะ ><"ฉันพูดเเบบตะกุกตะกัก อ๊ากกกกก ทำไมมนุษย์หน้าตาหล่อเหลาทั้งห้าต้องมารุมล้อมฉันด้วยเนี่ยยย !! เจ้าข้าคนนี้ชักจะทำไม่ไหวเเล้วนะ ><
"ชื่อน่ารักซะด้วยอ้ะ ><"นายตี๋หล่ออีกคนพูดขึ้นบ้าง
"ขอบคุณค่ัะ>///<" ฉันพูดเเบบเขินๆ
"เอาล่ะๆๆ สรุปเลยนะว่าัยัยเด็กนี่ชื่อเจ้าข้า อายุ 18ปี เรียนอยู่ที่ swif hight school เกรด 12 โอเคมั้ย? ฉันจะได้พายัยนี่ไปดูห้องนอนที่คุณแม่จัดไว้ให้ซะที่"พอเขาพูดจบก็ลากฉันขึ้นบันได้บ้านทันที โดยมีีเสียงเพื่อนๆของเขาเเซวอยู่ตลอดทาง
"นี่คือห้องของเธอนะ "พอมาหน้าห้องเขาก็ไขกุญเเจแล้วส่งให้กับฉัน"ห้องนี้เป็นห้องรับรองแขกน่ะ แต่ว่ายังไม่มีใครมานอนหรอก เพราะปกติเพื่อนๆของฉันก็จะมานอนที่ห้องฉัน ส่วนเเขกของคุณแม่ก็นอนโรงเเรมเป็นส่วนใหญ่"เขาพูดไปพลางเอากระเป๋าของฉันเข้าไปเก็บให้"ห้องน้ำหรืออะไรต่างๆ ฉันคิดว่าเธอน่าจะรู้เเล้วนะ "�
"คะ? ไม่ต้องรบกวนหรอกค่ะ "ฉันพูดพลางสำรวจไปรอบห้อง แปลกจับง ทำไมห้องนี้เป็นสีม่วงอ่อนๆ กับสีชมพูอ่อนๆ ทั้งๆที่ห้องรับรองเเขกน่าจะเป็นสีขาวล่ะ?
"ห้องนี้น่ะ แม่ฉันสร้างเอาไว้ ตั้งใจจะทำให้ลูกสาวของท่าน แต่เผอิญ พอท่านมีฉัน ท่านก็ไม่สามารถมีลูกได้อีกน่ะ ก็เลฃยทำเป็นห้องรับรองเเขกแทน"อ๋อออ อย่างนี้นี่เอง
"ถ้างั้น ของคุณมากนะคะ " ฉันหันไปขอบคุณเขาที่ยกกระเป๋าให้ฉัน
"ไม่เป็นไรหรอก แล้วเวลาอยู่กับฉันไม่ต้อง ขะขามากหรอกนะ พูดเหหมือนพูดกับคนในครอบครัวนั่นเเหละ"
"ค่ะ ><"
"ฮ่ะๆ งั้นฝันดีนะ" เขาพูดเเล้วก็เดินลงบันไดไปทันที เืขินนน ! >///< พรุ่งนี้ฉันจะเป็นยังไงนะ ว่าไปแล้ว อาบน้ำดีกว่าเรา ^^