ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ก่อนรับการทดสอบ
ณ ห้องในคอนโดหนึ่งย่านเมืองหลวง
ทันทีที่ปาล์มมาถึง ก็เข้าไปในห้องโดยการสแกนลายนิ้วมือเข้าไป ก็เห็นน้าสาวแสนสวยทำกับข้าวอยู่ จึงเดินไปทักน้าสาวว่า
"สวัสดีครับ กลับมาแล้วครับ วันนี้น้าโอลิเมอร์ทำอะไรกินหรอครับเนี่่ย?" ปาล์มถามอย่างใคร่รู้และรักใคร ก็จะไม่ให้รักได้อย่างไรล่ะ เธอเป็นญาติของผม ซ้ำยังเป็นคนทีอุปการะคุณของผมอีก ซ้ำตอนอยู่กับพ่อแม่ก็ไปมากันบ่อยๆ
"สวัสดีจ้ะ หลานรัก มามา ไปนั่งก่อน เดี๋ยวน้ายกอาหารไปให้" โอลิเมอร์พูดอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นหลานชายกลับบ้าน แต่ในใจกลับสับสนกับสิ่งที่ควรจะพูด ต่อไปนี้ หรืออ ไม่
"ครับ" เด็กหนุ่มตอบสั้นๆอย่างว่าง่ายเดินไปรอที่โต๊ะทานอาหาร
ผ่านไป 20 นาที เขาก็ได้ยินเสียงน้าสาวเดินเข้ามา พร้อมอาหารหลากหลายชนิด เช่น ข้าวผัด ไข่ดาว ขนมปัง (หลากหลายดีเนาะ - -) เขาก็จัดการกับข้าวที่อยู่ตรงหน้าทันที ทานได้สักพัก โอลิเมอร์ก็ตัดสินใจที่จะให้หลานชายไปสู่เส้นทางที่ถูกชะตากำหนด
"ปาล์ม เดี๋ยวมะรืนนี้ฮายไปเรียนต่อที่โรงเรียนอื่นนะจ้ะ น้าเตรียมโรงเรียนไว้ให้แล้ว ส่วนการเรียนเป็นยังไง ไปถึงที่นู่นก็รู้เองนะจ้ะ" โอลิเมอร์พยายามหลีกเลี่ยงที่จะพูดตรงๆ เด็กชายก็สงสัย แต่คิดว่าน้าเขาคงมีเหตุผลจึงตอบสั้นๆง่ายๆไปว่า
"ครับ" ง่ายจิงๆ
"อ้อ ! แต่ก่อนอื่นหลานต้องเข้ารับการทดสอบด้วยนะจ้ะ ทดสอบพรุ่งนี้นะ วันนี้ก็ไปเตรียมตัวเข้านอนได้แล้ว" โอลิเมอร์กล่าวขึ้น ทำให้เด็กชายอดสงสัยไม่ได้ว่าทดสอบอะไร แต่ก็เก็บไว้ในใจ และคิดว่า / ทดสอบก็ต้องทดสอบก่อนเรียนอยู่แล้วสิ ยังไงก็ต้องผ่านให้น้าโอลิเมอร์ภูมิใจให้ได้ / คิดดังนั้นเด็กหนุ่มก็คิดต้องใช่แน่ๆ จึงขึ้นไปนอนพักผ่อนเตรียมสมองให้พร้อม แต่มีหรือโอลิเมอร์จะไม่เข้าใจความคิดของหลานชาย
/ หลานชายเอ๋ย จงพักให้พร้อมกับร่างกายไม่ใช่สมอง -O- พรุ่งนี้จะเป็นบททดสอบแล้วที่เจ้าจะได้เดินตามรอยพ่อและพลังหรือไม่ / โอลิเมอร์คิดในใจอย่างขบขันกับความคิดขอวหลานชายสุดที่รักคนนี้
วันรุ่งขึ้น เวลา 7.30น.
โอลิเมอร์จัดแจงให้หลานชายเตรียมพร้อมให้ดี อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ล่วงเวลาไป8โมงแล้ว ก็ออกจากบ้านไปทันที ระหว่างทางโอลิเมอร์บอกให้หลานชายนอนเอาแรงก่อน ถึงแล้วจะปลุก หลานชายมีหรือจะรอ รีบนอนกรนครอกฟี้ๆจนน้าสาวอดยิ้มไม่ได้ ที่บอกแบบนี้เพราะสิ่งที่เธอจะทำต่อจากนี้คือออ .....
ทะลุมิติ ยังไงล่ะ
ทันใดนั้นน้าสาวก็ร่ายเวทสู่มิติแห่งการทดสอบ
วาบ บ บ บ บบ!!
แสงสีขาวห่อหุ้มรถแล้วพุ่งหายไปกลับอากาศทันที
วิ๊ง งง ง ง ง!!
รถคันงามทะลุมิติมาถึงแล้ว โลกที่อยู่นี้เต็มไปด้วยเด็กจากชาติต่างๆ โลกต่างๆ และมิติต่างๆ เช่น โลกแห่งเปลวเพลิง โลกแห่งสายฟ้า ตามธาตุต่างๆ แต่ที่สมดุลที่สุดก็คือ โลก เพราะพลังธรรมชาติสามารถใช้ได้ทุกธาตุแต่คนที่มาจากโลกนั้นน้อยแสนน้อยเพราะว่าชาวโลกไม่ค่อยสนใจเรื่องต่อสู้ แต่เขาสนใจในความสงบสุขมากกว่า แต่กระนั้นก็ตามคนที่อยากต่อสู้แต่ไม่มีพลังหรืออภิสิทธิ์ในการเข้าเรียนก็ไม่อาจมาได้เช่นกัน ต่างจากเด็กหนุ่มนายฮาย ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย กลับมาได้อย่างไรก็ไม่รู้เรื่อง พอถึงโลกแห่งการทดสอบแล้ว น้าสาวจึงได้ปลุกหลานชาย
"ปาล์ม ถึงแล้วจ้ะ นี่คือโลกแห่งการทดสอบนะจ้ะ" โอลิเมอร์พูดขึ้นหลังจากปาล์มตื่น ฮายก็งงๆกับคำพูดของน้าสาวว่า / โลกแห่งการทดสอบไรน้า คงเป็นที่ทดสอบความรู้อะแหละ ใช่แล้ว ต้องเป็นงั้นแน่ๆ / เด็กหนุ่มบื๊อไม่เลิกไม่กล้าถามจนตีความมั่วๆซั่วๆ หารู้ไม่ความซวยจะมาหาถึงที่แล้ว !!
"ปาล์ม เดี๋ยวหลานต้องไปต่อแถวยิ่นใบสมัครนี่นะจ้ะ น้าเซ็นให้แล้ว" โอลิเมอร์พูดพร้อมกับส่งกระดาษสมัครให้ปาล์ม เขารับมาพร้อมรับคำว่า
"ผมจะพยายามให้ถึงที่สุดครับ" จากนั้นก็วิ่งลงจากรถไปต่อแถวทันที
โอลิเมอร์ยิ้มให้กับหลานชายของตัวเอง พร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของหญิงสาว / นี่เราต้องจากกันแล้วสินะ สักวันเราต้องเจอกัน ขอให้โชคดีนะหลานรัก สู้ ๆ / โอลิเมอร์คิดทั้งน้ำตา เธอรักหลานคนนี้มากก
แต่เมื่อปาล์มลงจากรถก็ตกตะลึงมาก ที่นี่ไม่ได้ดูหรูหราเหมือนทั่วไป แต่มีพื้นที่กว้างขวางสีเขียวขจี มีตึกสีขาวอยู่หนึ่งตึก มีชั้นเดียว แต่กลับสูงมาก มีคนรับใบสมัครอยู่หน้าประตู
ภายในซุ้มใต้ทางเข้า มีพนักงานคุมสอบอยู่สองคน เป็นผู้ชายทั้งสองคน ข้างหน้าโต๊ะนั้นมีเด็กที่มาสมัครไม่มากไม่มาย ปาล์มกะๆแล้วประมาณ50กว่าคน ปาล์มจึงเดินไปต่อหลังสุดทันทีเพื่อไม่ให้เสียเวลา
หลังจากที่ปาล์มเดินเข้าไปต่อแถวแล้วยื่นใบสมัครให้กับคนรับสมัคร เขาก็ต้องตกใจอย่างมาก พร้อมกับเผลอตะโกนเสียงดังว่า "ปาล์มเมอร์ เดอ โมนิเต้ !!" ทันใดนั้นผู้คนรอบๆข้างต่างมามุงดูฮายกันทันที เจ้าตัวก็งงกับการที่เริ่มมีการไทยมุงในที่ทดสอบ แต่ก็อดตกใจไม่ได้ที่ชื่อคือ "ปาล์มเมอร์ เดอ โมนิเต้" ตอนที่อยู่ที่ โรงเรียนหรือที่ต่างๆ เขาจะมีนามว่า ภูมินทร์ เดชานุวัฒน์
แต่พนักงานคุมสอบก็ต้องไม่สนใจพร้อมกับยืนป้ายเบอร์ของเขามาให้นั้น เขาก็มองทันทีว่าเป็นเลขอะไร
/ หืมม . . 55 ทำไมน้อยจังนะ / ปาล์มคิดในใจ พร้อมกับที่พนักงานคุมสอบให้เดินเข้าไปภายในตึก เพื่อไปทดสอบการเข้าเรียน
ทันทีที่ปาล์มมาถึง ก็เข้าไปในห้องโดยการสแกนลายนิ้วมือเข้าไป ก็เห็นน้าสาวแสนสวยทำกับข้าวอยู่ จึงเดินไปทักน้าสาวว่า
"สวัสดีครับ กลับมาแล้วครับ วันนี้น้าโอลิเมอร์ทำอะไรกินหรอครับเนี่่ย?" ปาล์มถามอย่างใคร่รู้และรักใคร ก็จะไม่ให้รักได้อย่างไรล่ะ เธอเป็นญาติของผม ซ้ำยังเป็นคนทีอุปการะคุณของผมอีก ซ้ำตอนอยู่กับพ่อแม่ก็ไปมากันบ่อยๆ
"สวัสดีจ้ะ หลานรัก มามา ไปนั่งก่อน เดี๋ยวน้ายกอาหารไปให้" โอลิเมอร์พูดอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นหลานชายกลับบ้าน แต่ในใจกลับสับสนกับสิ่งที่ควรจะพูด ต่อไปนี้ หรืออ ไม่
"ครับ" เด็กหนุ่มตอบสั้นๆอย่างว่าง่ายเดินไปรอที่โต๊ะทานอาหาร
ผ่านไป 20 นาที เขาก็ได้ยินเสียงน้าสาวเดินเข้ามา พร้อมอาหารหลากหลายชนิด เช่น ข้าวผัด ไข่ดาว ขนมปัง (หลากหลายดีเนาะ - -) เขาก็จัดการกับข้าวที่อยู่ตรงหน้าทันที ทานได้สักพัก โอลิเมอร์ก็ตัดสินใจที่จะให้หลานชายไปสู่เส้นทางที่ถูกชะตากำหนด
"ปาล์ม เดี๋ยวมะรืนนี้ฮายไปเรียนต่อที่โรงเรียนอื่นนะจ้ะ น้าเตรียมโรงเรียนไว้ให้แล้ว ส่วนการเรียนเป็นยังไง ไปถึงที่นู่นก็รู้เองนะจ้ะ" โอลิเมอร์พยายามหลีกเลี่ยงที่จะพูดตรงๆ เด็กชายก็สงสัย แต่คิดว่าน้าเขาคงมีเหตุผลจึงตอบสั้นๆง่ายๆไปว่า
"ครับ" ง่ายจิงๆ
"อ้อ ! แต่ก่อนอื่นหลานต้องเข้ารับการทดสอบด้วยนะจ้ะ ทดสอบพรุ่งนี้นะ วันนี้ก็ไปเตรียมตัวเข้านอนได้แล้ว" โอลิเมอร์กล่าวขึ้น ทำให้เด็กชายอดสงสัยไม่ได้ว่าทดสอบอะไร แต่ก็เก็บไว้ในใจ และคิดว่า / ทดสอบก็ต้องทดสอบก่อนเรียนอยู่แล้วสิ ยังไงก็ต้องผ่านให้น้าโอลิเมอร์ภูมิใจให้ได้ / คิดดังนั้นเด็กหนุ่มก็คิดต้องใช่แน่ๆ จึงขึ้นไปนอนพักผ่อนเตรียมสมองให้พร้อม แต่มีหรือโอลิเมอร์จะไม่เข้าใจความคิดของหลานชาย
/ หลานชายเอ๋ย จงพักให้พร้อมกับร่างกายไม่ใช่สมอง -O- พรุ่งนี้จะเป็นบททดสอบแล้วที่เจ้าจะได้เดินตามรอยพ่อและพลังหรือไม่ / โอลิเมอร์คิดในใจอย่างขบขันกับความคิดขอวหลานชายสุดที่รักคนนี้
วันรุ่งขึ้น เวลา 7.30น.
โอลิเมอร์จัดแจงให้หลานชายเตรียมพร้อมให้ดี อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ล่วงเวลาไป8โมงแล้ว ก็ออกจากบ้านไปทันที ระหว่างทางโอลิเมอร์บอกให้หลานชายนอนเอาแรงก่อน ถึงแล้วจะปลุก หลานชายมีหรือจะรอ รีบนอนกรนครอกฟี้ๆจนน้าสาวอดยิ้มไม่ได้ ที่บอกแบบนี้เพราะสิ่งที่เธอจะทำต่อจากนี้คือออ .....
ทะลุมิติ ยังไงล่ะ
ทันใดนั้นน้าสาวก็ร่ายเวทสู่มิติแห่งการทดสอบ
วาบ บ บ บ บบ!!
แสงสีขาวห่อหุ้มรถแล้วพุ่งหายไปกลับอากาศทันที
วิ๊ง งง ง ง ง!!
รถคันงามทะลุมิติมาถึงแล้ว โลกที่อยู่นี้เต็มไปด้วยเด็กจากชาติต่างๆ โลกต่างๆ และมิติต่างๆ เช่น โลกแห่งเปลวเพลิง โลกแห่งสายฟ้า ตามธาตุต่างๆ แต่ที่สมดุลที่สุดก็คือ โลก เพราะพลังธรรมชาติสามารถใช้ได้ทุกธาตุแต่คนที่มาจากโลกนั้นน้อยแสนน้อยเพราะว่าชาวโลกไม่ค่อยสนใจเรื่องต่อสู้ แต่เขาสนใจในความสงบสุขมากกว่า แต่กระนั้นก็ตามคนที่อยากต่อสู้แต่ไม่มีพลังหรืออภิสิทธิ์ในการเข้าเรียนก็ไม่อาจมาได้เช่นกัน ต่างจากเด็กหนุ่มนายฮาย ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย กลับมาได้อย่างไรก็ไม่รู้เรื่อง พอถึงโลกแห่งการทดสอบแล้ว น้าสาวจึงได้ปลุกหลานชาย
"ปาล์ม ถึงแล้วจ้ะ นี่คือโลกแห่งการทดสอบนะจ้ะ" โอลิเมอร์พูดขึ้นหลังจากปาล์มตื่น ฮายก็งงๆกับคำพูดของน้าสาวว่า / โลกแห่งการทดสอบไรน้า คงเป็นที่ทดสอบความรู้อะแหละ ใช่แล้ว ต้องเป็นงั้นแน่ๆ / เด็กหนุ่มบื๊อไม่เลิกไม่กล้าถามจนตีความมั่วๆซั่วๆ หารู้ไม่ความซวยจะมาหาถึงที่แล้ว !!
"ปาล์ม เดี๋ยวหลานต้องไปต่อแถวยิ่นใบสมัครนี่นะจ้ะ น้าเซ็นให้แล้ว" โอลิเมอร์พูดพร้อมกับส่งกระดาษสมัครให้ปาล์ม เขารับมาพร้อมรับคำว่า
"ผมจะพยายามให้ถึงที่สุดครับ" จากนั้นก็วิ่งลงจากรถไปต่อแถวทันที
โอลิเมอร์ยิ้มให้กับหลานชายของตัวเอง พร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของหญิงสาว / นี่เราต้องจากกันแล้วสินะ สักวันเราต้องเจอกัน ขอให้โชคดีนะหลานรัก สู้ ๆ / โอลิเมอร์คิดทั้งน้ำตา เธอรักหลานคนนี้มากก
แต่เมื่อปาล์มลงจากรถก็ตกตะลึงมาก ที่นี่ไม่ได้ดูหรูหราเหมือนทั่วไป แต่มีพื้นที่กว้างขวางสีเขียวขจี มีตึกสีขาวอยู่หนึ่งตึก มีชั้นเดียว แต่กลับสูงมาก มีคนรับใบสมัครอยู่หน้าประตู
ภายในซุ้มใต้ทางเข้า มีพนักงานคุมสอบอยู่สองคน เป็นผู้ชายทั้งสองคน ข้างหน้าโต๊ะนั้นมีเด็กที่มาสมัครไม่มากไม่มาย ปาล์มกะๆแล้วประมาณ50กว่าคน ปาล์มจึงเดินไปต่อหลังสุดทันทีเพื่อไม่ให้เสียเวลา
หลังจากที่ปาล์มเดินเข้าไปต่อแถวแล้วยื่นใบสมัครให้กับคนรับสมัคร เขาก็ต้องตกใจอย่างมาก พร้อมกับเผลอตะโกนเสียงดังว่า "ปาล์มเมอร์ เดอ โมนิเต้ !!" ทันใดนั้นผู้คนรอบๆข้างต่างมามุงดูฮายกันทันที เจ้าตัวก็งงกับการที่เริ่มมีการไทยมุงในที่ทดสอบ แต่ก็อดตกใจไม่ได้ที่ชื่อคือ "ปาล์มเมอร์ เดอ โมนิเต้" ตอนที่อยู่ที่ โรงเรียนหรือที่ต่างๆ เขาจะมีนามว่า ภูมินทร์ เดชานุวัฒน์
แต่พนักงานคุมสอบก็ต้องไม่สนใจพร้อมกับยืนป้ายเบอร์ของเขามาให้นั้น เขาก็มองทันทีว่าเป็นเลขอะไร
/ หืมม . . 55 ทำไมน้อยจังนะ / ปาล์มคิดในใจ พร้อมกับที่พนักงานคุมสอบให้เดินเข้าไปภายในตึก เพื่อไปทดสอบการเข้าเรียน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น