ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ชีวิตติดปีก...เรื่องเล่าจากเด็กการบิน

    ลำดับตอนที่ #12 : [ตอนพิเศษ] University VS High School

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.27K
      4
      24 ม.ค. 57

    ต้องขอโทษด้วยนะครับที่หายไปนานเลย ถึงช่วงสอบทีไรก็หาย T^T เปิดเทอมสามมาได้ 2 อาทิตย์ ก็สั่งปิดเพราะลุงกำนันสั่งปิดถนน ปิดหน้าปิดหลังเลย เทอมนี้เรียนตั้ว 6 วิชา โหดมหาหินทั้งนั้น แค่คิดก็เสียวหลังวาบๆ แล้วล่ะ 55...วันนี้ก็เอาตอนพิเศษมาฝากไว้ก่อนละกันนะครับ ตอนใหญ่จะทยอยเขียนให้เร็วที่สุดครับ

    ----------------------------------------
     
    มหาลัยไม่เหมือนม.ปลายตรงที่
     
    - ไม่ต้องตื่นเช้าเหมือนแต่ก่อน
    - เวลาเรียนน้อยลง ทำให้มีเวลาให้กับตัวเองมากขึ้น
    - อิสระเรื่องการแต่งตัว แต่ก็มีกฏไม่มากเท่าม.ปลาย
    - อาจจะไม่ค่อยได้เจอเพื่อนบ่อยแทบทุกวัน
    - เราได้รับผิดชอบชีวิตตัวเองมากขึ้น ไม่มีใครมาคอยบอกเราให้ทำนู้นทำนี้แล้ว ทำอะไรก็ต้องรับผิดชอบการกระทำของเรา
    - ได้จัดตารางเรียนตัวเอง
    - มีกิจกรรมเยอะขึ้น
    - พบกับสังคมที่กว้างขึ้น เจอเพื่อน เจอรุ่นพี่ เจออาจารย์มากมายหลากหลาย 
    ฯลฯ

    ---------------------------------------------------
     
    ชีวิตมหาลัยมันก็ดีนะ อิสระดี ไม่มีใครมาบังคับเรา แต่ว่าเรียนๆ ไปโบ๊ตเริ่มอยากกลับไปเรียนมัธยมแล้วอะ ถึงแม้ตอนม.5 ม.6 เคยบ่นว่าอยากติด แล้วเข้ามหาลัยเร็วๆ ก็เถอะ เพราะ ม.ปลายถึงแม้จะไม่อิสระก็จริง แต่อย่างน้อยเราก็รู้ว่ายังมีคนห่วงใยเรา เรายังเจอเพื่อนทุกๆ วันบ่อยกว่าเจอหน้าพ่อแม่อีก มันทำให้เราได้รู้จักกันมากๆ ได้ทำอะไรสนุกๆ ด้วยกัน ได้มีความรู้สึกดีๆ ร่วมกัน ได้ยิ้ม ได้หัวเราะ และได้ร้องไห้ด้วยกัน บางทีในมหาลัยอาจจะหาช่วงเวลาเหล่านี้ไม่ค่อยได้

     
    แล้วก็เรื่องเรียนบางวิชาก็เช็คชื่อ บางวิชาก็ไม่ ไม่เหมือนม.ปลายที่รร.พี่โดนเช็คทุกคาบ 55 ถ้าไม่เช็คจะเข้าไม่เข้าก็เรื่องของคุณ แล้วยิ่งมีสอบย่อยหรือ quiz พอดีก็ให้รับผิดชอบการกระทำของตัวเอง ถึงเวลาสอบ midterm สอบ final จริงๆ ทำไม่ได้ก็เรื่องของคุณ ไม่มีมาแก้ ไม่มีส่งงานแล้วจะผ่าน นอกจากลงเรียนใหม่เท่านั้น เสียทั้งเงิน เสียทั้งเวลา ซ้ำร้ายบางวิชาของบางคณะของบางมหาลัยเก็บคะแนนสอบไป 90% คะแนนเก็บ 10%...โหดมาก แต่ของโบ๊ตยังไม่เจอ 5555

     
    โบ๊ตเจอมาแทบทุกคนที่อยากเข้าที่นี้บอกเสียงเดียวกันว่า "ไม่เก่งอังกฤษเลย" จะเข้าได้ไหม...บอกตรงๆ เลยว่าได้แน่นอน ขอแค่เราเก็บความตั้งใจนั้นไว้ แล้วมาอ่านหนังสือ หรือฝึกทำข้อสอบ มันจะชินเอง อย่าคิดว่ามันยาก ในเมื่อคนอื่นทำได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้ เอาให้รอดจากข้อสอบคัดเข้า และสัมภาษณ์ก็พอสื่อสารไปมาได้ก็พอครับ แล้วเข้ามาเรียนให้ตั้งใจอีกรอบ แต่คราวนี้จะไม่ค่อยเหมือนเดิม เพราะ เรามีเพื่อนที่เรียนอยู่ข้างๆ ด้วย ใกล้สอบก็จับกลุ่มช่วยกันติว หาคนเก่งๆ ช่วยติวจะดีมากๆ แต่เท่าที่พี่เห็นกลุ่มติวมาจะติวๆ คุยๆ ไม่ก็ติวแปปนึงละคุยยาวเลย แบบนี้ก็ไม่ใช่นะ = =^...โบ๊ตถึงไม่ค่อยชอบติว ชอบมาอ่านเอง(ก่อนสอบ 1 วัน...ห้ามเอาเป็นตัวอย่าง 555) ทำความเข้าใจเอง ผ่านก็ภูมิใจ ตกก็เอาใหม่เราทำดีที่สุดแล้ว ^^ ก็ชอบทางไหนก็ลองเลือกดูนะ 555

     
    แค่นี้ก่อนละกันนะคร้าบบ ไว้เจอกันตอนหน้าครับผม : ]


    --------------------------------------------------------------------
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×