แค้นพิศวาสซาตานชีค (ตีพิมพ์สนพ.อินเลิฟ มีวางขายแล้วค่ะ)

ลำดับตอนที่ #3 : ปะทะคารม

ตอนที่ 3

            ณ ตึกขาววังของชีคจามินเอล แคว้นซาเนีย

                กรียาก้าวยาวๆ เดินตามร่างสูงองอาจ เข้ามาภายในตึกสีขาวหลังใหญ่ บริเวณกว้างขวาง ถูกแบ่งออกเป็นส่วนต่างๆ ตกแต่งไว้อย่างงามวิจิตร ซึ่งที่นี่ก็คงจะเป็นวังของเขา และก่อนที่ร่างบางจะได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น ร่างบางก็แทบหน้าคะมำ เพราะต้องเบรกอย่างกะทันหัน เมื่อชีคจามินเอลหยุดเดินและหันหลับมาทางเธอ

            “อุ๊ย!...” กรียาอุทานอย่างตกใจ เมื่อหน้าผากชนเข้ากับแผ่นอกแกร่ง

                ชีคจามินเอล แค่ปรายตามองกรียาแวบหนึ่ง ด้วยสายตาว่างเปล่า แล้วหันไปทางเรค์ซา ลูกน้องคนสนิท

                “เรค์ซา พานางทาสของฉันไปที่ห้องพักชั้นล่าง” ชีคจามินเอลสั่ง ก่อนจะเดินจากไป

                “เชิญครับ...คุณกรียา” เรค์ซาพายมือให้กรียา แล้วเดินนำหน้าเธอไป

                “ห้องนี้คือ ที่พักของคุณ” เรค์ซา หยุดยืนหน้าห้อง ก่อนจะหันมาบอกกรียา

                “ค่ะ...” กรียารับคำเบาๆ

                “พักผ่อนซะ ถ้าต้องการอะไรก็บอกผม”

                “ขอบคุณค่ะ ฉันไม่รบกวนคุณหรอก แค่นี้ก็ขอบพระคุณอย่างมาก ที่มีน้ำใจให้แก่ฉัน” เสียงหวานบอกเศร้าๆ ยิ้มหวานอย่างขอบใจอีกฝ่าย

                “ผมทำตามหน้าที่เท่านั้น ขอตัวล่ะ” เรค์ซามองใบหน้าสวยบวมเปล่งอย่างรู้สึกสงสาร ก่อนจะเดินห่างออกไป

                กรียามองเรค์ซาเดินออกไปไกลแล้ว เธอถึงได้เปิดประตูเข้าไปในห้องพัก ภายในห้องถูกตกแต่งอย่างเรียบง่าย แต่ก็ดูสวยงาม และสะอาดตา ‘ขนาดห้องนางทาสยังกว้างขวางซะขนาดนี้ แล้วห้องคนเป็นนายล่ะ ไม่เท่ากับบ้านหลังหนึ่งเชียวรึ’

                มือบางยกขึ้นมาลูบแก้มนวลข้างที่ถูกตบเบาๆ ซี้ดปากอย่างรู้สึกระบมไปทั่วหน้า ไม่ต้องดูกระจกเธอก็พอจะรู้ว่ามันคงจะบวมแดง ไปทั้งซีกหน้าอย่างแน่นอน

                “คนอะไรป่าเถื่อนสุดๆ ความเป็นสุภาพบุรุษไม่มีสักนิด ไม่รู้ปกครองคนอื่นได้ยังไง” กรียาเปรยออกมาเบาๆ อย่างเกลียดชัง

                “เหมื่อยจังเลย ไปอาบน้ำนอนดีกว่า ” กรียาลุกขึ้นไปอาบน้ำ เมื่อร่างกายรู้สึกเหมื่อยล้าอย่างพักผ่อน

                “ก๊อก....ก๊อก....ก๊อก….”

            กรียาปรือตาขึ้นอย่างงัวเงีย เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูหน้าห้อง ก่อนจะรีบเดินไปเปิดเมื่อเสียงเคาะเริ่มรัวเร็วขึ้น

                “มีอะไรค่ะ” เสียงหวานเอ่ยถาม หญิงวัยกลางคนอย่างสงสัย เมื่อเห็นว่าเธอเป็นคนเคาะประตูของเธอ

                “ท่านชีค เรียกพบ” ฮาราบอกเสียงเรียบ มองกรียาตั้งแต่หัวจรดเท้า

                “เร็วซิ ท่านชีครออยู่” ก่อนจะเร่งเมื่อเห็น หญิงสาวยังยืนนิ่ง

                “ค่ะ” กรียาเอ่ยก่อนจะรีบเดินตามฮาราไป

“มาแล้วหรอ” เสียงเข้มเอ่ย เมื่อเห็นฮาราเดินนำกรียาเข้ามาในห้องทำงานของเขา

ชีคจามินเอลยอมรับว่ากรียา เป็นผู้หญิงที่สวยมาก แต่น่าเสียดาย ความสวยของเธอ ต้องถูกเขาเชยชมแล้วทิ้ง เขาจะทำให้เธอเจ็บยิ่งกว่าที่น้องสาวเขาเคยเจ็บ ไอ้พี่ชายชั่วของเธอ มันทำน้องเขาท้องแล้วไม่รับผิดชอบ จนต้องตรอมใจตาย เขาก็จะทำให้น้องมันท้อง แล้วเขี่ยทิ้งเช่นกัน หนำซ้ำเขาจะทำให้น้องสาวของมัน ต้องทนทุกข์ทรมานมากกว่าน้องสาวของเขาอีกหลายเท่านัก

“เจ้าค่ะ” ฮาราโค้งคำนับผู้เป็นนาย แต่กรียาไม่คิดจะทำเช่นนั้น

                “สงสัย ฉันจะต้องให้เธอช่วยสอนมารยาท นางทาสของฉันบ้างแล้วล่ะ ฮารา” จามินเอลเอ่ย เมื่อเห็นลำคอระหงเชิดขึ้น อย่างเหย่อหยิ่ง

                ฮาราปรายตามองกรียา “โค้งคำนับท่านชีคซิ” ก่อนจะสั่งเสียงเรียบ ซึ่งกรียาจำต้องยอมทำตาม เมื่อเห็นสายตาดุๆ ของฮารา

                ชีคจามิเอลยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ เมื่อเห็นร่างบางยอมโค้งคำนับเขา ถึงแม้จะรู้ว่าเธอไม่เต็มใจก็ตาม

                “ออกไปได้แล้วฮารา” เมื่อสิ้นเสียงสั่ง ฮาราก็โค้งคำนับ แล้วเลี่ยงออกไปตามคำสั่ง

                “ท่านมีธุระอะไร”

                “ฉันจำเป็นต้องมีธุระด้วยรึ เวลาที่เรียกทาสมาหา” ชีคจามินเอลเอ่ย สายตาคมมองใบหน้าสวยซึ้ง ปากบางจิ้มลิ้มแสนหวานที่ทำเอาเขาติดใจไม่หาย ถึงแม้จะไม่ได้เกิดจากความเต็มใจ แต่ก็สร้างความพอใจให้เขาไม่น้อยก่อนจะไล้ลงมาตามหน้าอกอวบ เอวเล็กคอด และสะโพกผาย  ‘น่าเสียดาย เสียดายจริงๆ ที่เธอเกิดมาเป็นน้อง ไอ้คนชั่ว! ไม่อย่างนั้น เธอคงจะได้รับความปราณีจากฉันบ้าง’

                กรียารู้สึกร้อนๆ หนาวๆ กับสายตาจาบจ้วง หยาบคายของชีคจามินเอล ‘คนอะไรไร้มารยาทสิ้นดี! จ้องคนอื่นอย่างกะจะเปลื้องผ้าเขา ด้วยสายตาหื่นๆ ของตัวเองอย่างงั้นแหละ’

                “มานี่สิ” มือใหญ่ตบลงเบาๆ ที่โซฟาตัวที่เขานั่งอยู่

                “ไม่...ท่านมีอะไร ก็พูดมาเลย” กรียาบอกอย่างหนักแน่น รู้สึกคอแข็งขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ

                สายตาคมวาวโรจน์ ลุกขึ้นย่ามสามขุมเข้าหาร่างบาง ที่ถอยหนีทันที โดยสัญชาตญาณ ถอยไปเรื่อยๆ จนชนเข้ากับโต๊ะทำงานตัวใหญ่ของเขา กรียาหันซ้าย หันขวา หาทางหนี แต่ไม่มีทางไปแล้ว

                “หึ!...เธอคิดว่าจะหนีฉันพ้นเหรอ” ชีคจามินเอลเอ่ย ก่อนจะรวบร่างบางเข้าสู่อ้อมกอด

                “ออกไปนะ! ฉันไปทำอะไรให้ท่านนักหนา ท่านถึงได้จงเกลียดจงชังฉันนัก” เสียงหวานตะคอกถามอีกฝ่าย อย่างไม่เข้าใจว่าเธอทำอะไรให้เขาเจ็บช้ำน้ำใจ เขาถึงได้โหดร้าย ป่าเถื่อนกับเธอนัก ส่วนมือบางก็พยายามผลักหน้าอกแกร่งออกให้ห่างจากตัว

                “เธอไม่ได้ทำอะไรฉันก็จริง แต่พี่ชายสารเลวของเธอมันทำ” น้ำเสียงที่เอ่ยถึงพี่ชายของเธอ มีแต่แววเครียดแค้นชิงชัง

                “พี่ชายฉันไปทำอะไรให้ท่าน…”

                “เธอไม่ต้องรู้หรอก รู้แค่ว่าเธอต้องได้รับโทษแทนพี่ชายของเธอ เธอต้องทรมานเจ็บปวด เหมือนเช่นน้องสาวฉันเคยเป็น” เอ่ยจบ ปากหยักได้รูปสวย ก็ประกบเข้ากับกลีบปากบางทันที แรงบดขยี้จากเรียวปากอุ่นไม่มีความปราณีให้หญิงสาวเลยสักนิด

                ร่างบางดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดของคนใจร้าย มือบางรัวกำปั่นใส่ไม่ยั้ง ทั้งหยิกทั้งข่วน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกอะไรเลย พยายามเบือนหน้าหนีสัมผัสที่รุนแรง แต่ก็ไม่สำเร็จ เมื่อถูกมือใหญ่ตรึงท้ายทอยเอาไว้แน่น ร่างบางสั่นเทาด้วยความกลัว เพราะไม่เคยต้องมือชาย แม้แต่จูบก็ยังไม่เคย แต่ต้องโดนคนป่าเถื่อนย่ำยีอย่างโหดร้าย  น้ำตาไสๆ เริ่มไหลรินออกจากดวงตากลมโต ก่อนจะค่อยๆ ไหลลงมาตามแก้มนวล เมื่อมิอาจต้านทานการกระทำของร่างสูงได้

                ชีคจามินเอล ไม่คิดจะสนใจเสียงร้องห้ามและอาการขัดขืนของอีกฝ่าย เพราะศัตรูไม่ควรได้รับความปราณียิ่งคนตัวเล็กในอ้อมกอดสั่นเทา เขาก็ยิ่งอยากแกล้งเธอมากขึ้น มือใหญ่กระชากกระดุมเสื้อตัวสวยของกรียาออกอย่างแรง จนกระดุมกระเด้งหลุดออกจากกันเป็นพรวน เผยให้เห็นหน้าอกอวบในบราเซียตัวจิ๋ว เขายังจำได้ดีวันที่ได้พบเธอครั้งแรก ผิวขาวๆ ของเธอ มันชวนให้สัมผัสมากขนาดไหน คิดได้ดั่งนั้นมือใหญ่ก็ลูบคลึงตามเรือนร่างอย่างที่ใจต้องการ

                “ไม่นะ....ปล่อยฉัน....ฉันเกลียดท่าน....” เสียงหวานพยายามร้องประท้วง เมื่อปากเป็นอิสระ เพราะจมูกโด่งและปากอุ่นชื้น หันไปคลอเคลียตามซอกคอ และเนินอกของเธอแทน ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อยอดทรวงถูกครอบครอง

                ชีคจามินเอลคำรามในลำคอ อย่างพึงพอใจ เมื่อรับรู้อาการสะดุ้งของร่างบาง เนื้อตัวอันสั่นเทา ยามเมื่อเขาสัมผัส มันช่างทำให้เขารู้สึกอยากจะสัมผัส เธอให้มากขึ้น และมากขึ้นยิ่งนัก

                “ปล่อยนะ...ไอ้คนเลว....ไอ้คนชั่ว...ฉันเกลียด.......ฮื้อ...” ปากหยักอุ่นชื้นละจากหน้าอกอวบ ขึ้นมาปิดปากบางอีกครั้ง เพราะไม่อยากฟังเสียงแว๊ดๆ ของหญิงสาว เรียวลิ้นหนาลอดเข้าไปในโพรงปางบาง หยอกเอิ้นกับเรียวลิ้นเล็ก ที่พยายามหลบหลีกต่อต้านเขา แต่ก็พ่ายแพ้เพราะอ่อนประสบการณ์ ไฟในกายลุกโชนอย่างห้ามไม่อยู่ มือใหญ่ผลักร่างบางให้นอนลงไปบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ก่อนจะตามลงไปติดๆ

                “ไม่นะ!....ปล่อยฉันเถอะ...ได้โปรด” มือบางผลักไส้ร่างหนา แต่ก็ไร้ผล กระโปรงตัวสวยถูกกระชากออกจากตัวอย่างไม่ใยดี อวดเรียวขาสวยๆ จนอีกฝ่ายกัดกรามกรอด เพราะระงับอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูง

                มือใหญ่จัดการรวบมือเล็กที่พยายามผลักไสเขา ขึ้นไปไว้เหนือศีรษะ ก่อนจะก้มลงมาหาหน้าอกอวบ ที่แอ่นขึ้นโดยอัตโนมัติ มือใหญ่อีกข้างก็ลูบไล้ขาเรียวขึ้นมาเรื่อยๆ ก่อนจะดึงสิ่งกรีดขวาง น่ารำคาญสิ้นสุดท้าย ออกจากร่างบาง แล้วค่อยๆ ลากลิ้นก้มต่ำลงไปเรื่อยๆ

                “ไม่นะ!...อย่า....” กรียาสะดุ้งเฮือกอีกครั้ง น้ำตาไหลพราก ร้องห้ามเสียงหลง เมื่อรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร              

                “ก๊อก....ก๊อก....ก๊อก......”

            ชีคจามินเอล ไม่คิดจะสนใจเสียงเคาะประตู เพราะตอนนี้เขากำลังเตลิดไปไกลอย่างห้ามไม่อยู่

                “ก๊อก....ก๊อก....ก๊อก......”

                “ใครว่ะ....บังอาจจริง....ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญนะ ตายแน่!” เสียงเข้มตะโกนก้องอย่างขัดใจ เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูหน้าห้องซ้ำๆ กันหลายรอบ ก่อนจะผละออกจากร่างบางอย่างเสียดาย

                กรียาตัวสั่นเทา รีบลุกขึ้นทันที ที่เขายอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ น้ำตายังคงไหลพราก อย่างกลั้นไม่อยู่ ถ้าไม่มีใครมา ไม่รู้ป่านนี้เธอจะเป็นอย่างไรบ้าง

                “อ้าว!...สวมซะ” ร่างสูงใหญ่ โยนเสื้อตัวโคร่งมาให้ ซึ่งกรียาก็รีบหยิบมาสวมทันที เพราะเสื้อผ้าของเธอ ขาดรุ่งหริ่ง จนไม่สามารถใส่ได้แล้ว

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ช่วยเป็นกำลังใจด้วยนะค่ะ เม้มๆ โหวตๆกันเยอะๆ นะคะ คนเขียนจะได้มีกำลังใจค้า....รักคนอ่านทุกคน