รักจัง...โรงเรียนของฉัน

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่อง - เหตุการณ์ไม่คาดฝัน (ที่ไม่เป็นไปตามฝัน)

            “จะทำไงดีเนี่ย” เสียงเด็กผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น

          “จะไปรู้หรอ ก็อาจารย์เค้าไม่ยอมฟังเลยอ่ะ” ผมพูดขึ้น

          “แถมไอ้ตัวดีก็โยนเรื่องมาใส่...ทั้งๆที่เราไม่ได้ร่วมเลย”

          “ถ้าพวกเราไม่ไปช่วยมัน...มันก็....” เด็กผู้ชายอีกคนพูดต่อ แต่ก็รีบเงียบ

          “เป็นไงบ้างครับ...อาจารย์” ผมรีบพูดขึ้น เมื่อผู้หญิงสูงอายุเดินออกมาจากห้องที่อยู่ตรงหน้าผม ซึ่งเขาคือ ครูที่ปรึกษาผมเอง

          เงียบ.... อาจารย์.... อย่าเงียบสิครับ.... หรือว่า..... อย่าบอกน่ะว่า.....

          “พยานหลักฐานและพยานบุคคลแน่นหนามาก แล้วเรี่องเวลาที่อยู่ของพวกเธอ...ดันอ้างไม่ได้ เพราะไม่มีพยานอื่น นอกจากพวกเธอ 3 คนเอง ทางฝ่ายปกครองเลย....” อาจารย์พูดขึ้น แล้วเดินมาตบไหล่ผมเบาๆ แล้วกระซิบ แต่ได้ยินกันหมดว่า...

          “ครูขอโทษน่ะ งานนี้ครูช่วยเธอไม่ได้จริงๆ”

          ครูเดินผ่านพวกเราไปแล้ว แต่พวกเราก็ยังยืนนิ่งๆ ในอาการที่เรียกว่า “ช็อก” ครับ

          วันสอบวันสุดท้าย (2วันก่อน)

          “เอ้ย...โข่ง อยู่นี้ๆ” ผมตะโกนเรียกเพื่อนที่กำลังข้อสอบ เนื่องจากมียากจัด

เด็กผู้ชายน้ำตาลไว้ผมยาว รวบแล้วมัดไว้กลางหลัง  นัยต์ตาสีดำ ใส่เสื้อเครื่องแบบโรงเรียนของผม วิ่งมาตามเสียงที่ผมเรียก

          “แฮ่ก...แฮ่ก ตกลงแกสอบห้องไหนว่ะเนี่ย ในชีทมันบอกว่า ห้อง 534 แต่แกมาอยู่ตึก 2 งงว่ะ” ไอ้โข่งมันสบถมาเป็นภาษาไทย (ก็ถูกนิ)

          “ฉันก็มาหาแกไง แกสอบตึกนี้ไม่ใช่หรอ” ผมตอบกลับ แถมยิ้มแบบกวนเบื้องล่าง