คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 :
โลกมหัศจรรย์ รีบอร์น มิตรภาพต่างมิติ
Ch. 1 = การหายตัวไป
ณ บ้านเช่าในประเทศไทย ช่วงฤดูร้อนของเดือนเมษา พ.ศ. 25XX
“ฮาว!”
ฉัน นภา ชื่อนี้แปลกจริงๆแต่ฉันไม่ค่อยชอบนี้มากกว่าหรอก พ่อฉันเป็นคนตั้งชื่อให้ฉันเอง พ่อกับแม่ท่านเสียจากฉันไปแล้ว เหลือแต่ฉันที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีพี่น้องคนไหนเลย มีแต่ญาติเอง พวกเขาเป็นญาติห่างๆไม่เคยสนใจฉันด้วยหรอก เพราะมันเบื่อขี้หน้าฉันต่างหาก ฉันจึงต้องกลับมาอยู่ในบ้านเช่าแห่งนี้ เจ้าของบ้านเช่าที่นี่เป็นป้าแก่ๆผมหยิกๆสีขาวชอบขี้บ่นใส่ฉันอยู่ได้ ชอบบังคับฉันต้องใส่จ่ายตังค่าเช่าบ้านให้ป้าแก่นั่น! เด็กอายุสิบห้าปีอย่างฉันทำไมต้องโดนบังคับจ่ายค่าเช่าให้ป้าแก่นั่นด้วยวะ ตูอยากจะให้เจ้าของบ้านเช่าใจดีๆหน่อยบ้างก็ไม่ได้ ป้าแก่นั่นก็ไม่ยอม เอาแต่ดุๆ บ่นๆ อยู่ได้ เซงเป็ดโว้ย! ฉันอ่ะเป็นคนขี้เกียจ เป็นพวกไม่ค่อยชอบตื่นตอนเช้า แล้วต้องทำงานเก็บเงินจ่ายค่าเช่าด้วย หลังทำงานเสร็จก็กลับมานอนที่บ้านดึกทุกวัน แถมไปโรงเรียนก็สายเป็นประจำ นี่มันบ้าบออะไรว่ะ!
“วันนี้จะมีข่าวร้ายมาบอก เป็นที่เกิดขึ้นมามากมายค่ะ”
พอฉันก็หยุดคิดเรื่องส่วนตัวนั่นไปแล้วหันมาได้ยินเสียงผู้หญิงพูดดังที่มาจากในทีวี ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องน้ำ แปรงฟันเสร็จก็ออกจากห้องน้ำเดินไปรีบนั่งลงตรงโซฟาแล้วมือข้างขวาของฉันยกขึ้นมาเกาหัวศีรษะ ที่จริงในหัวไม่มีเหาหรือไม่มีเห็บอะไรงี้หรอก มันคันหัวมากเลยวุ้ย!! ฉันดูทีวีอย่างสงสัยนั่งฟังนักข่าวผู้หญิงพูดอะไรสักอย่าง
“ช่วงในปัจจุบันนี้มีคนหายตัวไปเป็นจำนวนมากมายเกือบจะถึงสามสิบกว่าคนค่ะ ทั้งหญิงและทั้งชายหายสาบสูญไป เด็กอายุประมาณ14 หรือ 15 ปี ตำรวจและครอบครัวก็ตามหาไม่เจอ สงสัยเด็กๆอาจจะโดนลักพาตัวไปก็ได้นะค่ะ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นแบบนี้ค่ะ ยังไงก็ขอให้คุณดูแลเด็กๆ ลูกสาวและลูกชายของคุณให้ดีกว่านี้ค่ะ!”
“…”
ฉันนั่งอึ้งไปอย่างค้างและไม่น่าเชื่อ เด็กอายุสิบสี่และสิบห้าหายตัวไปงั้นเหรอทั้งหญิงและทั้งชายเนี่ยนะ สังคมสมัยนี้น่ากลัวจริงๆแฮะ ว่าแต่จะเป็นใครกันนะคนร้ายที่ลักพาตัวไป อยากรู้จริงๆ เอาเถอะ! วันนี้แปดโมงแล้วรีบๆไปโรงเรียนได้แล้ว
หลังจากฉันก็แต่งตัวชุดนักเรียนเสร็จเรียบร้อยแล้วหยิบกระเป๋าเปิดประตูออกไปข้างนอก จู่ๆมีหมาหัวขาวเกเรตัวหนึ่งก็โผล่มาออกจากประตู ที่จริงมันเป็นคนนะเว้ย! มันเป็นผู้ชายหน้าตาดีผมสีขาว สายตามันดูเย็นชาและดูดุมากๆ หมอนี่ชื่อ “ไทย์” อยู่อายุเท่าฉัน อยู่ห้องข้างๆฉัน ไอหมอนี่ชอบทำอะไรแปลกๆที่มันเสียงดังมากจนทำฉันหนวกหูจริงๆเลยนอนไม่หลับ อุ้ยตาย หมอนี่หันมาสบตาฉันจนได้
“มองหน้าหาพ่องเธอเหรอ” นั่นดูมัน =_=
“เออ หน้าตูเหมือนพ่องเอ็งไง”
ที่จริงเวลามาเจอหน้ากันทีไรก็ด่า ทะเลาะ เถียง กับแม้งทุกที! วันนี้ก็ไม่ทำอะไรเลยแค่มองหน้ามันเฉยๆ อยู่ๆก็โดนด่าซะงั้น อยากจะบ้าตาย แต่ก็สนุกนะ ฮ่าๆๆ
“อ๋อเหรอ ไอลูกเมียน้อย ^^” คราวนี้หมอนี่ก็กลับมายิ้มต่อหน้าฉันเรอะ มันขนลุกมากๆ
“เออสิ ไอลูกเมียน้อยยากจน ^^” เฮ้ย! เป็นไง ฮ่าๆๆๆ
“รวยจะตาย ไม่ยากจน มั่วเปล่า”
“รวยตายละ ^^”
“คนอย่างเธออ่ะรีบๆไปตายได้แล้วไป๊!” ดูแม้งสิ ไล่ตูไปตายเลยเนี่ยนะนิสัย
“จะให้ฉันไปตายแบบไหนเหรอ ผูกคอตาย แทงตัวเอง โดดตึก หรือว่าอะไรน้า ^^” ยัยนี่ยังจะมาทำเป็นอวดเก่ง รอยยิ้มพิฆาตของยัยนี่แม้งก็ทำตูเอาขนลุกเลยแสด =_=!
“
ความคิดเห็น