ทำไมเมคต้องทำธีมออกมาละเอียดสวยขนาดนี้คะ? ฮอลลลลล์ เข้ามาเลือกธีมทีคือสิ่งที่เราต้องใช้เวลานานกว่ากินข้าว 5555555555 อย่างนึงที่ชอบมากๆคือการตกแต่งบทความและการออกมาพูดคุยกับแนะนำวิธีใช้ค่ะ อีกอย่างนึงคือเปิดเข้าบทความมาเราได้ยินเพลงพระราชนิพนธ์และเพลงต่างๆที่สื่อถึงพ่อหลวง ตื้นตันลึกๆเลยค่ะ ,_,

เราเชื่อว่าบทความนี้ดีต่อใจนักเขียนหลายๆคนมากๆแน่นอน ช่วยทำธีมออกมาให้นักเขียนทำใจยากกับการเลือกธีม(?)แบบนี้ไปนานๆเลยนะคะ ฮอลลลล์ >///

ไม่ต้องไปไหนแล้วค่ะ เราไปไหนไม่รอดแล้ว เราตายรังที่ร้านนี้แหละ T[]T ไม่ว่าจะมาสั่งกี่ครั้งๆก็น่าประทับใจเสมอๆเลยค่ะ เมกเกอร์เจ้านี้จะเลือกทำในสิ่งที่มันดีกว่าให้เสมอและผลลัพธ์ที่ได้มาคือน่าแทะน่าเล็มมากกก(?) ได้งานเร็วมากๆด้วย นี่ขนาดสั่งเองยังยุ่งจนลืมมารับก็ยังไม่ลบเลยฮืออออ ขอบคุณนะคะที่รอเรามารับงานก่อน5555555 ที่สำคัญสั่งแนวไหนก็ได้แนวนั้นกลับมาจริงๆ ไม่เคยหลงแนวใส่งานของเราเลย รักแล้วค่ะ เอาใจไปเลย เอาไปเลยยยย //ปามินิฮาร์ตใส่เมกเกอร์

โฮกกกก จะมีอีกซักกี่ร้านที่ทำธีมเรียบๆหลากหลายเฉดสีให้เราได้ใช้กันในหลายๆครั้ง เพราะธีมทุกธีมของร้านนี้นั้นจริงๆแล้วไม่มีธีมที่เจาะจงสำหรับบทความนั้นๆ ไม่มีการจำกัดชนิดตอนที่เราจะใช้ จริงๆร้านธีมในเด็กดีมีเยอะมากนะ ยิ่งร้านที่ทำสดใสๆลายน่ารักยิ่งเยอะ แต่สิ่งที่ทำให้เราหลายๆคนตายรังที่ร้านธีมร้านนี้ก็คงเป็นเพราะความไม่มากเรื่องของมัน ความโล่งสบายตา ความง่ายในการเลือก ไม่เวอร์วังอลังการจัด ใช้ได้กับทุกตอนทุกบทความ และที่สำคัญร้านนี้มีความunique มีความเป็นตัวของมันเองอ่ะ ชอบจริงๆ อย่าเลิกทำธีมเลยน๊า >^

เรื่อมเรื่องเลยคือเราไม่มีกำลังใจในการแต่งฟิคเลย เลยอยากหาฟิคไคซูอ่าน ซึ่งส่วนตัวเป็นเมนที่โด้อยู่แล้ว แต่พอหาไปซักพักก็ไม่มีเรื่องไหนที่พล็อตถูกใจเลย แล้วเราดันไปเจอฟิคนี้ติดท็อป!! เข้ามาอ่านซะเลย -..-

ตอนแรกอ่านไม่เข้าหมองเท่าไหร่ ยังไม่ค่อยเข้าใจพล็อต ;w; แต่ก็มารู้ตัวว่าติดเอาเป็นเอาตายมากๆก็ตอนเน็ตหมดแล้วกระวนกระวายใจแทบตายที่เข้าไปอ่านตอนต่อไปไม่ได้ ฮรือออว์

ส่วนมากเราเองเป็นนักอ่านเงาค่ะ คือถ้าถามว่าไม่อยากเขียนอะไรให้นักเขียนเลยหรอ อยากนะ แต่พอเลื่อนลงมาจะเขียนคอมเม้นต์จริงๆก็ขี้เกียจแล้วฮ่ะ .w.

แต่ฟิคนี้รู้สึกว่าไม่ได้ละ เราเข้ามาอ่านเฉยๆม่ายล่ายยยย!! ต้องเขียนแล้วฮะ!
ชอบฟิคเรื่องนี้มากเพราะมันถึงอ่ะ ฟิคนี้เป็นหนึ่งในฟิคไม่กี่เรื่องที่ทำให้หยาหัวเราะแทบคลั่งจนคนอื่นหันมามอง(กับการทะเลาะกันของมหาเฉินกับอาเทา) แล้วสิบนาทีต่อมาหยาก็นั่งร้องไห้บ่อน้ำตาแตก(ตอนน้องซูเดินร้องไห้ไปหาจงอินแล้วบอกว่าคิดมุขมาอ้อนมากมาย) Q^Q หยาที่เป็นคนเรื่องมากในการอ่านฟิคยังต้องบอกว่าไม่กล้าละสายตาจากหน้าจอเลยค่ะ อินจนลืมยกชาเขียวปั่นที่ซื้อมากินจนมันจืดไปเลย -_-^ หัวใจเหมือนโดนบีบเลยตอนไรท์ตัดจบ ทำซีซั่นสองเถ๊อะ! ;^;

ไม่รู้ล่ะ ตอนนี้ติ่งไรท์มากๆเลยฮรือออว์ ขอบคุณนะคะที่แต่งฟิคดีๆมาให้อ่าน รักส์ ❤

[ Sangkayah @ สังขยาสีเขียว ] (*｀＾´)=3

ย๊าาาาาา น่ารักมากจริงๆเลย ทำไมน่ารักอย่างเน้?! เลิศมากพูดเลย ถึงกับต้องแปะเป็นบุ๊คมาร์คเอาไว้มายืมใช้บ่อยๆ >< คำเขียนใต้ภาพแต่ละคำก็ตรงใจเหลือเกิน 5555555 ปลื้มใจมากหลังจากที่ตามหาลาเบลที่ถูกใจมานานนนน เราจะสิงสถิตอยู่กับบทความนี้แล้วนะ จะใช้ไปจนแก่เลยย -..- แล้วทำไมลาเบลแต่ละตัวมันน่ากินอย่างเน้?!!!!!!!!!! ย๊าาาาาา //แทะๆเล็มๆ(?)