แหะๆ พอดีเห็นต้องการคนวิจารณ์ ผมเลยจัดให้เลยนะครับ พอดีตอนนี้ว่างๆ


ผมอาจวิจารณ์ได้ไม่ดีนะ แต่จะพยายามช่วยชี้แนะเท่าที่จะทำได้นะครับ





อืม อย่างแรกก็ต้อง บทนำซินะ


อ้า พอถึงตรงนี้ผมต้องบอกว่าหลงเสน่ห์ในตอนที่อ่านบทเริ่มต้นเลยล่ะ อาจจะเป็นเพราะผมเป็นคนจี้เส้นล่ะมั้ง พออ่านตอนแรกแล้วก็เลยพานให้อ่านต่อไป


พออ่านต่อไป ผมก็พบว่าเรื่องนี้ก็มีเสน่ห์ในตัวของมัน เหมือนกับที่นักอ่านหลายๆท่านเจอในนิยายที่อวย (จะบอกว่าผมชอบก็ได้มั้ง)


บทบรรยายต่างๆ ทำได้ดีนะครับ ในหลายๆบท แต่บางครั้งก็มีชวนงงพอสมควร ซึ่งต้องมีการอ่านวนอีกหนึ่งรอบกว่าจะเก็ทว่า ไรเตอร์กำลังสื่อ หรือเนื้อเรื่องบรรยายถึงใครเป็นใคร





เอาล่ะ จบช่วงบรรยายทีนี้มาดูเนื้อหาของนิยายบ้างเนอะ


นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแฟนตาซีออนไลน์ ที่เป็นสมชื่อมันจริงๆ นอกเกมชีวิตพระเอกก็ไม่ธรรมดา พอมาในเกม ก็เจอกับอะไรที่ไม่ธรรมดา (เนื้อหาเกมนั่นแหละ)


เกมที่มีไม่มีกฎตายตัว มันเป็นเกมที่ดีและมีเสน่ห์นะ ผมชอบเลยล่ะ แต่บางครั้ง เสน่ห์ต้องมาพร้อมกับหลักเหตุผลด้วย


หลักเหตุผลไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นเรื่องจริงนะ ขอแค่มีอะไรมารองรับให้นักอ่านเชื่อได้ก็พอ ซึ่งจุดนี้ไรเตอร์ก็ทำออกมาได้ดีทีเดียว





เอาล่ะ มาต่อกันที่คำพิมพ์บ้างนะ


อืม ปัญหาการพิมพ์ผิด มันเกิดขึ้นได้กับทุกๆคน ไม่ว่าใครก็ใคร มืออาชีพขนาดไหนมันก็ยังผิดเลย แต่ทีนี้ พวกเขาต่างมีวิธีในการแก้คำผิดที่คล้ายๆกัน ใช่ครับ นั่นคือการตรวจทาน


ก่อนที่เราๆจะเอานิยายมาลงสักครั้ง มันเป็นเรื่องปกติมากที่จะต้องทานบทอย่างน้อยหนึ่งครั้ง และปรับแก้จนกว่าจะคิดว่ามันดีที่สุดแล้ว จากนั้นถึงจะเอามาลง ถ้าในกรณีที่ผู้อ่านพบเจอคำผิด ก็จะช่วยชี้แนะได้ว่า จุดนี้หรือจุดนี้นะ คำบางคำที่ผู้แต่งต้องการจะสื่ออกมา บางครั้งสำเนียงภาษาอาจพาล่มได้ ถ้าผิดไป ก็ไม่เป็นไร แต่พยายามทานเท่าที่ทำได้ครับ ปัญหาในข้อนี้จะหมดไป แต่โดยรวมแล้ว นักอ่านเขาไม่แคร์แล้วล่ะ (ผมด้วย) จะแต่งผิดยังไงก็แล้วแต่ ขอแค่มาลงต่อเป็นพอ





มาถึงเรื่องส่งท้ายนะครับ เสน่ห์ที่สำคัญมากๆ นั่นก็คือ ฮาเร็ม


นิยายฮาเร็มเป็นนิยายที่เขียนยากมากครับ ในข้อนี้หลายๆท่านที่เคยอ่านหรือพบเจอจะรู้ดี ว่านิยายแนวๆนี้จะแต่งได้ยากมาก เนื่องจากบทฮาเร็มออกทีจะออกหลายตัวในตอนเดียว ซึ่งในกรณีนี้จะทำให้เรื่องช้าลงได้


แต่ทว่า ไรเตอร์ท่านนี้กลับตัดปัญหานั้นได้ดีครับ ลดบทให้โฟกัสจุดหลักๆมาที่ 2 สาว ผู้ที่ผมอวยหนึ่งในนั้น พอมีการลดบท การดำเนินเนื้อเรื่องก็เป็นไปได้อย่างยอดเยี่ยมครับ ไม่เยิดเย้อจนเกิดดี และไม่ตายด้านจนเกินไป สรุปก็คือ ผมชอบนั่นแหละ





ทั้งนี้ทั้งนั้น คำวิจารณ์นี้ถือเป็นคำวิจารณ์แบบง่ายๆนะ ไม่ได้เจาะลึกข้อมูลเชิงอรรธทั้งหลาย นี่เป็นแบบพอสังเขปที่ทุกคนเห็นกัน ฉะนั้น อย่าเชื่อผมให้มาก ดูด้วยตา อ่านด้วยใจดีกว่านะครับ นักอ่านทุกคน ^ ^

ผมไม่อาจจะไปริติงคนอื่นๆได้ แต่ก็ขอแนะนำตามความคิดนะครับ

เรื่องแรก ก็เท่าๆที่ผมเคยเม้นไปแล้ว การลงเว้นวรรค (ที่ไม่ใช่การเมือง) ควรเว้นให้ถูกจังหวะเป็นพอ แล้วคนอ่านจะสบายตาขึ้นเยอะครับ

ส่วนเรื่องคำผิด ก็ตามอายุครับ ผมเข้าใจ ว่าคนไทยไม่อยากพบเจอคำผิดในนิยาย แต่! เด็กแค่ 14 พยายามได้ขนาดนี้ก็แจ๋วแล้ว แม้จะไม่ใช่สำนวนที่ไพเราะเสนาะหู แบบการเอ่ยบทร้อยกรอง แต่ก็คือว่าพยายามได้ดี ฉะนั้นผมเป็นกำลังใจให้ในการแต่งครับ

ส่วนเรื่องอื่นๆที่ตามมา ผมไม่สนสักเท่าไหร่ เราแต่งเอง อวยเอง แล้วเป็นอย่างไร ? คำตอบก็คือ คนอื่นๆจะรู้สึกไม่ชอบใจสักเท่าไหร่

ดังนั้น ถ้าเป็นจริง หรือไม่จริง ก็ให้เพื่อนเม้นไว้ให้ฟังกับหูก็พอครับ อย่าเอามาลงเลยจะดีกว่า คนรับได้แบบผมมีน้อย คนรับไม่ได้ คือคนหมู่มากครับ ดังนั้น จงง้อคนหมู่มาก ส่วนผมก็ทิ้งใว้ตรงนี้ล่ะ(อ้าว)

ส่วนเรื่องการลง ผมรู้สึกว่า แค่ 7 ตอน ช่างใช้เวลานานเหลือเกิน (นานนะ ถ้าตอนๆ หนึ่งยาวไม่ถึง 3000 คำตัวอักษร)

ดังนั้น ถ้าหนึ่งอาทิตย์ลง ควรจะเพิ่มให้ได้มากกว่านี้ครับ ทีละ 25% หรือ 50 % ก็ยังดี ต่อตอนอ่ะนะ แล้วเรื่องของท่านจะมีผู้อ่านมามากกว่านี้

เห็นจะมีภาคออนไลน์ ก็ขอให้ปิดเรื่องนี้ไว้ๆนะครับ อย่าแชร์นาน เดี๋ยวพอออกตอนต่อไป ผู้บริโภคอย่างพวกนักอ่าน ผมๆ จะแขยงไม่กล้าเลือกสินค้าชินนี้ ในเมื่อภาคเก่ายังใช้เวลาเป็นปี ไปไม่ถึง 10 ตอน ถ้าไปเจอภาคใหม่ คงไม่รอให้อ่านแต่งงานหรือ ถึงจะจบ (ใช่มั้ย ผมโดนมาแล้ว หลังจากลงภาคใหม่ ก็ถูกโทรมาถามทันที ว่าจะจบแบบไหน แล้วชาตินี้ ตูจะอ่านจบมั้ย เรื่องของท่านน่ะ)

ทั้งหมดก็มีแค่นี้ล่ะครับ ส่วนเรื่องคำเม้นแรงๆ ก็พยายาม อย่าเก็บมาใส่ใจ หรือแอบร้องไห้ล่ะ ไม่งั้นมันจะลดทอนกำลังใจของเรา

จงคิดว่าเป็นยาขมเพื่อให้เราสุขภาพในการเขียนแข็งแรงก็พอแล้ว

พยายามเข้าครับ อนาคตของน้องไปได้ไกลกว่าผมแน่ ถ้าเริ่มตั้งแต่อายุแค่นี้ล่ะก็นะ

นักวิจารณ์ : เอ (รีส S.Man)

อ่ะแห่ม ต้องขอเปิดตัวว่าเป็นนักวิจารณ์หน้าตาค่อนข้างใหม่ในวงการนะ ไม่ได้เก่งอะไรถึงขนาดวิจารณ์คนอื่นได้ แต่ขอวิจารณ์โดยใช้ความเป็นกลางก็แล้วกันนะครับ ถ้าผิดพลาดประการใด ตามด่าได้ที่บ้านและหน้าบอร์ดงานนะครับ

หน้าบทความ : 20 คะแนน (รวมชื่อเรื่อง แนะนำเรื่อง และความน่าอ่าน)
เปิดตัวมาด้วยชื่อเรื่อง อ๊า !! บ่งบอกได้ทันทีว่านี่เป็นนิยายรัก (จริงๆที่ร้านก็รับนิยายรัก) แต่ชื่อและการเกริ่นเรื่องก็บอกไว้อยู่แล้วว่านิยายรัก เมื่อลองเข้าไปอ่านเนื้อในดูแล้ว ผมก็พบว่ามันสัมพันธ์กับชื่อและสปอร์ยที่ตั้งให้จริงๆด้วยซิครับ
แนะนำว่าควรสปอร์ยอีกสักนิ๊ดเพื่อให้ง่ายแก่การเดาเรื่องนะ สำหรับผมถือว่าดีเยี่ยมเลยล่ะ
ดังนั้น คะแนนในส่วนนี้จึงได้ไป (18/20)

การบรรยาย : 40 คะแนน (โครงเรื่องทั้งหมด การบรรยาย และบทสนทนา)
อ่านจากพลอตเรื่องแล้ว เป็นแนวรักใสๆ กุ๊กกิ๊กระหว่างพระนาง และรองพระนางแน่นอนซินะครับ ถือว่าบ่งบอกเรื่องได้ดีทีเดียว แม้จะเดาเรื่องได้ง่ายไปหน่อยแต่ก็เหมาะแล้วล่ะนะ
มาถึงการบรรยาย อ้า ต้องบอกว่า ยอดเยี่ยมครับ บรรยายได้ลื่นไหลและเห็นภาพมากๆ จนบางครั้งผมยังรู้สึกว่าตัวเองเข้าไปเดินเล่นเป็นพระเอกอยู่เลยด้วยซ้ำ ถึงส่วนใหญ่จะเน้นบุคคลที่หนึ่งซึ่งเป็นนางเอก แต่ผลลัพชวนให้น่าติดตามเพราะอ่านแล้วเห็นภาพดีครับ
มาถึงบทสนทนา อืม โดยรวมแล้ว สนทนาได้ลื่นไหลและเข้าบทบาทดีครับ แต่... ขอย้ำเตือนเรื่องตัวอีโมคอนนิดนึงนะครับ ในตอนแรกๆยังไม่มีเท่าไหร่ แต่พอ 2-3 ตอนหลังๆกลับมีเพียบเลย ใส่น้อยๆไม่เป็นอะไรครับ เพราะมันยังช่วยให้เข้าถึงอารมณ์ร่วมได้บ้าง แต่ถ้าใส่บ่อยๆ นักอ่านหลายๆท่านที่ต่อต้านจะมีอาการเฮิร์ทได้ครับ ดังนั้น ใส่แต่พองาม และใช้การบรรยายท่าทางเป็นการอธิบายลักษณะแทนดีกว่า เพราะนิยายถือเป็นการบรรยายคำพูดออกมาเป็นภาพในสมองนักเขียนนะครับ
ดังนั้น รวมคะแนนส่วนนี้ไป (36/40) ครับ
แก้นิดหน่อยก็ได้เต็มอย่างแน่นอน

ความสนุก : 30 คะแนน
ต้องท้าวความก่อนว่านิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติกใสๆ พระเอกน่ารัก นางเอกชวนวีน(นิดๆ) ดังนั้นบทพระนางที่ออกมาจึงดูขิกขุหวานแหววชวนติดตามดีครับ
ดังนั้นคะแนนส่วนนี้จึงได้ไปเลย (29/30) ขอเก็บไว้หนึ่งคะแนนส่งมอบภายหลังนะ อิอิ

คำผิด : 10 คะแนน
หลังจากอ่านจนจบ ต้องขออภัยที่ไม่ได้จดออกมาให้ว่ามีคำไหนบ้าง แต่โดยรวมแล้วตอนๆหนึ่งมีไม่ถึง 5 คำ ซึ่งคำส่วนใหญ่ก็จะเป็นการพิมพ์ตก พิมพ์ขาด และเกินเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาเท่าไหร่ครับ ถ้าจะให้ดีก่อนลงตรวจดูนิดหน่อยนะครับ เพราะมันมีน้อยจนน่าจะนับคำได้เลยล่ะ
คะแนนได้ไป (9/10)

คำแนะนำ : ไม่มีอะไรเป็นพิเศษครับ เพราะเท่าที่อ่านดูไรเตอร์ก็เป็นมืออาชีพมากพอแล้ว ดังนั้นการจะได้รับคำแนะนำไปอาจเป็นการไม่สมควรนะ แต่ก็ขอแนะนำนิดนึง นั่นก็คือ การตรวจทานคำและการใส่อีโม ซึ่ง 2 อย่างนี้ผมบอกแล้วนะครับ ดังนั้นไม่ต้องห่วงเลย อืม นิยายเรื่องนี่น่าจะตีพิมพ์ได้เลยล่ะ เรียบเรียงเนื้อเรื่องและบทบรรยายได้ดีมากๆเลย

รวม : (92/100) คะแนน (แปะๆ) สุดยอดมากครับ ถือว่าเยอะเลยแหละสำหรับผม 555

จึงถือว่านิยายเรื่องนี้อยู่ในเกรด A+++ นะครับ
ปล.คำของผมก็เป็นแค่คำนิยามเล็กๆ อย่าไปจำใส่ใจมาก เก็บแค่ข้อคิดและแนะนำไปฟังดูนะครับ เพราะมันน่าจะช่วยพัฒนาได้ไปอีกนิดนึง จนอาจถึงขั้นเพอร์เฟ็กต์เลย

ขอบคุณที่ใช้บริการ อย่าลืมไปเซ็นรับงานนะครับ

นักวิจารณ์ : เอ (เฟต)
ต้องขอโทษนะ ที่ไม่ใช่น้องพัท พอดีน้องเขายุ่ง ผมเลยมารับงานให้แทน โดยรวมแล้วผมเป็นคนที่วิจารณ์ตรงและแรงนะ ก่อนอื่นต้องขอเกริ่นนำก่อนว่า ผมไม่ใช่นักวิจารณ์ติมืออาชีพ หรือไม่ใช่กูรูบวกกับงานนี้เป็นงานแรกที่ทำออกมา ถ้าผิดพลาดอะไรก็ไปด่าที่บอร์ดได้นะ (555)

หน้าบทความ : 20 คะแนน (รวมชื่อเรื่อง แนะนำเรื่อง และความน่าอ่าน)
ถ้าพูดถึงชื่อเรื่อง ก็บ่งบอกถึงความแรงแล้วว่า จะรุนแรงขนาดไหน (ก็นะ) พอมาฉากแนะนำเรื่อง ก็อืม น้อยไปครับ แนะนำสั้นไปมาก ควรจะเพิ่มอีกสักหน่อยในเรื่องต่อๆไปนะครับ เพราะเวลาคนเราอ่านนิยาย จะอ่านบทนำก่อนเสียส่วนใหญ่ ส่วนบทนำถือเป็นสิ่งสำคัญในการสื่อกับคนอ่านเลยทีเดียว แนะนำให้เพิ่มเนื้อหาที่แนวให้เข้าง่ายกว่านี้ครับ
เมื่อเข้าลองอ่านดูแล้ว ก็พบว่าแมทต์กับชื่อเรื่องจริงๆ มันช่างเข้ากันได้อย่างสุดๆ ไม่รู้จะว่ายังไงเลย เพราะนางเอกแรงเว่อร์สมชื่อเรื่องยัยตัวร้าย แต่อยากรักอ่ะนะ
ดังนั้น จึงได้คะแนนไป (15/20) นะครับ เพราะถือว่าส่วนใหญ่แต่งชื่อได้เข้ากับเรื่อง แต่สปอร์ยบทน้อยไปนิดจนเดาทางไม่ค่อยออก

การบรรยาย : 40 คะแนน (โครงเรื่องทั้งหมด การบรรยาย และบทสนทนา)
พอเข้ามาดูถึงเนื้อในแล้ว พบว่าแรงเหมือนภายนอกจริงๆ โครงเรื่องทั้งหมดตอนแรกๆก็เหมือนจะแรงเว่อร์นะ เล่นยิงแบบไม่สนใจสื่อ ทั้งๆ ที่ออกยิงแจ้งกลางสื่อแบบนั้น แต่กลับไม่มีข่าวออก ทั้งๆ ที่เมืองไทยเราข่าวแรง ต่อให้ปิดปากก็ใช่ว่าจะเงียบไปได้
แล้วเรื่องฆ่าคนไม่ใช่ขายของนะครับ ฆ่าพ่อฆ่าแม่เราตาย ยังกับคนขายของรักของหวงออกไป ช่างลืมง่ายกันเสียเหลือเกิน (ก็นะ คนไทยลืมง่ายก็งี้) ควรจะคิดถึงความเป็นจริงในข้อนี้หน่อยนะครับ เพราะชีวิตคนค่อนข้างเล่นตลกได้ยาก แล้วยิ่งเป็นชีวิตที่สำคัญๆต่อบุคคลๆนั้นด้วยแล้ว ถือเป็นหลักต้องคำนึงถึงเลยครับ
ส่วนการบรรยาย อันนี้ต้องบอกว่า ทำได้ไม่ดีไม่แย่ครับ เพราะท่านบรรยายในลักษณะบุคคลที่หนึ่ง ก็คือการใส่ความคิดของตัวละครเอกที่1 และ 2 ลงไป แม้หลายๆฉากจะข้ามไปจนทำให้คนอ่านงงได้ถ้าเผลอข้ามฉากอ่าน ดังนั้น ข้อนี้ควรจะบรรยายเพิ่มให้มากกว่านี้นะครับ เพื่อให้นักอ่านเข้าใจได้ง่ายและตามฉากได้ดีขึ้นกว่าเดิม
‘อย่างเช่น ฉันตื่นนอนมาก็พบว่าคูลจังมายืนมองอยู่ที่ปลายเตียงแล้ว เป็นปกติที่เขาจะเข้ามาดูแลเราแบบนี้โดยที่เราไม่รู้ตัวเสมอ’อะไรประมาณนี้ครับ เพราะบางครั้งคุณเล่นบรรยายซะจน ใครหลายๆคนกลายเป็นตัวประกอบหรือกลายเป็นผ้ากั้นฉากไปเสียอย่างงั้น เล่นข้ามซะจน--
ส่วนบทสนทนา ถือว่าดีครับ บทพูดหลายๆอย่างออกมาได้ดี แต่โดยรวมแล้วผมยังไม่เห็นด้วยกับการใส่ อีโม *-* (แบบนี้) สักเท่าไหร่ เพราะมันทำให้เสน่ห์ของความเป็นนิยายลดหายไปครับ นิยายคือการบรรยายให้ออกมาเป็นภาพในมโนสมองนักอ่าน การที่เรายัดเยียดภาพต่างๆเข้าไป จะให้นักอ่านบางคนหงุดหงิดได้ครับ ใส่น้อยไม่เป็นไร แต่อย่าใส่มากครับ ไม่งั้นจะเสียเอาได้นะ
ดังนั้น ได้คะแนนไปในส่วนนี้ (30/40)

ความสนุก : 30 คะแนน
ก็เหมือนข้างบนเลยครับ เพราะการบรรยายยังขาดๆหายๆ จนการติดตามอ่านยังต้องเว้นลงไป ผมใช้เวลาอ่านนิยายเรื่องนี้ 1 ชั่วโมงครึ่ง ถือว่าเป็นการยัดเยียดตัวเองพอสมควรเลยแหละ (555)
บางครั้งความสนุกของนิยายก็ไม่ได้อยู่ที่ความเด่นของอะไรหลายๆ อย่างนะครับ มันควรเน้นที่หลักการความจริงทั้งหลายด้วย อาจเป็นเพราะทางผู้แต่งดันเอาเมืองไทยเป็นหลักในการบรรยาย พอเรื่องถึงขั้นรุนแรง ก็ย่อมเป็นปกติที่คนไทยอย่างผม จะมีการค้านอยู่ลึกๆ ยกตัวอย่างเช่น ยิงเจ้านายทั้งๆที่มีบอดี้การ์ดยืนอยู่นับสิบ ผมต้องบอกว่าบอดี้การ์ดพวกนั้นเลิกจ้างไปเถอะ เฮ้อ ปล่อยให้เจ้านายโดนยิงได้ไง แถมไม่ตามงานอะไรเลยเนี่ยนะ ดังนั้น คำแนะนำในส่วนนี้ควรจะสมมุติสถานที่แทนที่จะเอาสถานที่จริงนะครับ เพราะคนอ่านจะได้ไม่เอาความเป็นจริงค้านเข้าไป ในกรณีที่ทางไรเตอร์ต้องการจะสื่อความหมายโดยนัยอื่นๆ
ข้างบนนั้นถือเป็นคำบ่นนะครับ ฮ่าฮ่า เพราะนิยายเรื่องนี้เป็นแนวแก้แค้นรักแค้นซินะ มันก็ย่อมออกมาเป็นทางนี้อยู่แล้วเนอะ
ผมจึงให้คะแนนส่วนนี้ไป (20/30) คะแนนนะ ถือว่าดีแล้วล่ะแค่ปรับนิดหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว

คำผิด : 10 คะแนน
หลังอ่านจนจบ ก็พบบ้างประปราย โดยรวมแล้วเป็นภาษาวิบัติเสียมากกว่า หรือบางคำก็เป็นคำที่ไม่ค่อยได้เจอบ่อย จนทำให้นักเขียนเขียนออกมาผิดตามภาษาพูดบ้าง แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรมากครับ สำหรับคนที่เป็นมืออาชีพ พวกเราจะไม่ซีเรียสสักเท่าไหร่ ดังนั้นสำหรับผมถือว่าโอเคครับ
คะแนนส่วนนี้จึงได้ไป (8/10)

คำแนะนำ : อันนี้ในฐานะของผู้ที่อ่านจนจบนะ อย่างที่ผมบ่นไว้ข้างบนนั้นแหละ เรื่องบางเรื่องนักเขียนก็ข้ามไปจนทำให้อารมณ์ร่วมหมดลงไป แม้กระทั่งคนที่โกรธกันมาหลายชาติอย่างแอนนา หรือคนที่ถูกฆ่าพ่อพรากน้องอย่างพีเค นั่นถือว่าเป็นการข้ามมากเกินไปนะ นี่ยังไม่รวมถึงการทำร้ายจิตใจคนที่รักและซื่อสัตกันมานานอย่างคูลอีก ตามจริงแล้วเท่าที่ดูบรรยายมาควรจะได้กับคูลไม่ใช่พีเคซิ เพราะตามฉบับผู้ชายอย่างผมจะเห็นใจคูลมากกว่าพีเค
ดังนั้น ควรอย่าสร้างความสัมพันธ์กับตัวประกอบมากครับ ไม่อย่างงั้นคนที่อวยจะแอบเครียดเอาได้ ผมก็ลุ้นแทบตาย จบมาดันไปได้กับแอนนาซะงั้น ทั้งๆที่ไม่เคยคุยกันเลย แทบจะฆ่ากันเวลาเจอหน้าด้วยซ้ำเนี่ยนะ

รวม:73/100 คะแนน เกรด B จ้า (งกคะแนนไปเปล่าหว่า)
ขอบคุณที่ใช้บริการนะ ช่วยไปเซ็นรับงานด้วยนะครับ

ปล.คำวิจารณ์ของผมอาจไม่ใช่ทั้งหมด หรือดีพอทั้งหมด เพราะผมเป็นผู้ที่วิจารณ์งานแบบเป็นกลาง ไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพที่จะเอาไปทำหนังสือ ดังนั้นอย่าเก็บไปคิดมาก ขอแค่ลองมองดูตรงส่วนที่ผิดพลาดครับ ถ้าเห็นว่าพลาดจริงและจะเป็นการดีที่เราจะแก้ตามนั้น ก็ลองทำตามดูนะครับ มันจะช่วยพัฒนาฝีมือได้แน่นอน ดังนั้น อย่าท้อกับการวิจารณ์ การติ หรืองานต่างๆที่ถาโถมเข้ามา สู้ต่อไปนะครับ ไม่มีอะไรที่เกินความพยายามของนักเขียนกับผู้ตามอ่านหรอกนะครับ (^^)