ความหวังของเราสองคน

ลำดับตอนที่ #2 : เช้าที่ไม่สดใส

                      เช้าวันนี้เป็นวันที่นาริกะต้องไปโรงเรียนแล้วเธอก็อยากจะไปมาตลอดเพราะจะได้เห็นหน้าเพื่อนๆที่เธอรัก แต่ทำไมเป็นยังงั้นได้ เธอกลับไม่ตื้นดื้อๆยังงั้นถึงกับแม่ของเธอที่ชื่อ แม่โยชูกะต้องมาเรียก
 "นี่ นาริกะ ตื้นได้แล้วนะลูก สายแล้ว"
"จะตื้นไปไหนค่ะแม่ วันนี้วันจันทร์นะค่ะแม่"
"..."
"วันจันทร์หรอ"
เธอรีบอาบน้ำ แปรงฟัน กินข้าว แล้ววิ่งออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียนให้ทัน ถึงที่โรงเรียนแล้วก็จริง แต่มันเวลา7.55นาทีแล้ว โรงเรียนเค้าเข้ากันแล้วเธอจึงได้คิดสิ่งหนึ่งออก เธอได้คิดจะไปเข้าโรงเรียนทางหลังโรงเรียน แต่เธอปีนข้ามรั้วไปไม่ได้ เธอจึงหาก้อนหินใหญ่ๆแถวนั้นมาวางไว้ตรงกำแพงแล้วเธอก็ปีนขึ้นไป ระหว่างที่ปีนก็มีผู้ชายคนหนึ่งดึงเธอไว้แล้วกระโดดข้ามรั้วไป
"นี่ นายจะไปไหนล่ะ"
"แล้วเธอล่ะ จะไปไหน"
"ฉันถามนายก่อนนะ"
เธอพูดใส่อารมณ์อย่างมาก
"ก็จะไปเข้าเรียนไงล่ะ"
"แล้ว..ทำไมต้องเลียนแบบฉันด้วยล่ะ"
"ไม่ได้เลียนแบบ เธอจะคิดยังไงก็เชิญแล้วกัน งั้นฉันไปก่อนนะ"
แล้วเค้าก็ได้วิ่งจากไปอย่างไม่รอช้า จากนั้นนาริกะ เธอไม่สนใจอะไรแล้วนอกจากจะไปเข้าเรียน ก่อนที่เธอจะกระโดดข้ามรั้วไปก็มีผู้ชายคนหนึ่งมาดึงเธอเหมือนที่เค้าอีกคนหนึ่งทำ
"นี่ นาย ฉันไม่ว่างคุยหรอกนะ"
"จะไปไหนหรอ"
"ก็ไปเข้าเรียนไง"
"แต่เธอคงต้องอยู่คุยกับฉันก่อนแล้วนะ"
"โอ๊ย ยุ่งจริงๆเลย"
แล้วเธอก็หันไปดูหน้าว่าใครพูดกับเธอ แล้วทันใดนั้นเองเธอก็หันหน้ากลับไป
"ฉันตายแน่ๆ"