รีสอดสะยองลึก "จิงๆไม่เชื่อคลิกอ่านดู"

              ถ้าจะมาเที่ยวทะเลแล้วละก็ควรมาช่วงเดือนตุลาคม เพราะเป็นช่วงต่อระหว่างฤดูฝนกับฤดูหนาวหรือที่เรียกกันว่า "ปลายฝนต้นหนาว" เพราะอากาศเย็นท้องฟ้าโปร่งปราศจากเมฆฝนดำ น้ำทะเลจึงมีสีครามสดใส ยามคลื่นกระทบฝั่ง ปลายคลื่นน้ำทะเลซัดเรี่ยชายหาดเป็นระลอกอย่างนิ่มนวล เม็ดทรายสะท้อนแสงดุจเปลวทอง ที่บรรยายมานี้ไม่ได้เกินความจริง เป็นเวลา 2 ปีกว่าที่ผมคลุกคลีกับที่นี่ ได้รู้ ได้เห็น ใกล้ชิดแทบทุกวัน และวันนี้ผมก็ได้กลับมาสัมผัสที่ที่ผมเคยจากไปอย่างอาวรณ์ ณ บริเวณที่ผมยืนอยู่ติดสระว่ายน้ำ มีกำแพงคอนกรีตหรือรีเทนนิ่งวอลล์กั้นส่วนที่เป็นหน้าผาสูงและชายหาดส่วนตัว หาดตะวันรอน
  
    "เฮ้ รีบลงมาเล่นน้ำก่อนพรรคพวก"

     "ขอดูพระอาทิตย์ตกดินหน่อยนะ เดี๋ยวโดดลงไป"

ไพชยนต์หรือชื่อเล่นเต้ยเพื่อนผมคงไม่ทราบถึงความประทับใจเก่า ๆ ที่ผมมีต่อที่นี่เพียงใด ดวงอาทิตย์กลายเป็นทรงกลมสีชมพูขณะคล้อยจมเวิ้งน้ำมหาสมุทร ซึ่งกว้างไกลสุดสายตา ผมค่อย ๆ เดินจากขอบสระมาถึงสปริงบอร์ดเทคตัวกระโดดพุ่งลงสระว่ายน้ำ ลึกลง ลึกลงอีก มือเกือบแตะขอบสระ แต่คงเป็นภาพหลอกตาจากแว่นกันน้ำเพราะเอื้อมมือลงไปยังห่างพื้น กระเบื้องสีขาวของสระว่ายน้ำอยู่ดี แล้วผมก็ปล่อยให้ตัวลอยโผล่ขึ้นมาเหนือผิวน้ำสูดอากาศหายใจเข้าเปลี่ยนเป็นท่าฟรีสไตล์ว่ายขึ้นไปลอยคอบริเวณน้ำตื้นแค่เอว ส่วนบนของสระต่อเนื่องเป็นรูปทรงกลมเรียกว่าสระเด็กดูค่อนข้างตื้นทำบ่าที่นั่งในน้ำให้ด้วย ไฟใต้น้ำหรือดาวน์ไลท์ส่องสว่างขึ้นมา ผมถึงรู้ว่าความมืดได้ย่างกรายมาเยือน เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ เต้ยเกาะราวบันไดสเตนเลสขอบสระขึ้นไปนอนแผ่บนเก้าอี้พลาสติกสีขาว มองออกไปท่ามกลางความมืดมิดของเวิ้งน้ำ แสงไฟจากโป๊ะของชาวประมงปรากฏเป็นจุด ๆ รวมทั้งแสงไฟจากเรือประมงแต่ละลำลอยล่องไปตามแรงส่งของลมทะเล

"ทำไมรีบขึ้นมาเร็วจัง น่าจะว่ายเป็นเพื่อนกันสักครู่"ผมกระเซ้าเต้ย

"ไม่ไหว กลัวเป็นตะคริว เพราะน้ำในสระเริ่มเย็นลงน่ะ"

เต้ยหยิบเอาผ้าขนหนูแล้วเดินไปอาบน้ำฝักบัว ผมผุดลุกขึ้นจากใช้เท้าตีน้ำเล่นที่สระเด็กตามไปอาบน้ำจืดที่ฝักบัวเช่นกัน

"รู้มั้ยว่าผมซื้อคอนโดที่นี่ได้ในราคาถูกมาก" เต้ยพูดขณะที่ยังใช้มือสระผม "ตารางเมตรละหมื่นกว่าจากเดิมราคาตารางเมตรละสามหมื่นเก้า ยิ่งชั้นสูง ๆ ขึ้นที่จริงยิ่งแพงนะจะบอกให้ แต่ผมซื้อได้ในราคาประมูลโคตรถูก แบบไร้คู่แข่ง" เต้ยกล่าวด้วยความภูมิใจ ผมได้แต่อมยิ้ม ในใจนึกถึงตอนประชุมไซ้ต์มีตติ้งที่สำนักงานขายปากทาง ผมเคยขอโบรชัวร์อาคารชุดแห่งนี้เอาหน้าปกภาพวาดเพอร์สเป็คทีฟไปทำรายงานประจำเดือนประกอบเอกสารการเบิกเงินงวด ในโบรชัวร์มีตารางบอกจำนวนแต่ละยูนิตแต่ละฟลอร์ และราคาพื้นที่ต่อตารางเมตร เมื่อก่อนนั้นผมดูแล้วราคาค่อนข้างแพงมาก เว่อร์เกินไป แต่คิดอีกทีในเมื่อราคาที่ดินโก่งขึ้นเป็นร้อยล้านพอ ๆ กับมูลค่างานโครงสร้างคอนกรีตเสริมเหล็กตึก 32 ชั้น แล้วจะไม่ให้ปรับราคาเอากำไรกับลูกค้าอีกทอดได้ยังไงไหว

เราใส่ชุดผ้าขนหนูคลุมตัวก่อนเดินกลับไปนั่งเก้าอี้ตัวเดิมริมขอบสระ พอมีเด็กๆลงจากอาคารทยอยมาเล่นน้ำกันกลุ่มให_่ ผมเลยชวนเต้ยไปเดินเล่นริมหน้าผาเลาะไปที่ศาลาก่อนเดินข้ามสะพานไปประภาคาร ซึ่งจะมีลิฟท์ลงไปที่ชายหาด ผมเห็นตัวลิฟท์ปิด ป้ายเขียนไว้ว่า งดใช้บริการชั่วคราว ก็เลยพาเต้ยเดินลงบันไดเวียนแทนให้เท้าเปล่าสัมผัสผืนทรายมีคลื่นน้ำทะเลซัดเข้ามาเบา ๆ สูงเพียงข้อเท้า ไม่อยากเดินลงไปลึกนัก มองขึ้นมาเห็นหน้าผาทำเป็นเนินขั้นบันไดลดหลั่นลงมาเป็นชั้น ๆ กันดินพังทะลายจากน้ำฝนเซาะ ผมเคยสั่งให้ใช้รถแบ็คโฮกดเข็มไม้เป็นแนวยาวช่วยป้องกันอีกชั้นคิดว่าได้ผล เพราะถึงเวลานี้มีต้นไม้และห_้าขึ้นปกคลุม ดูสวยงาม

"เต้ยรู้มั้ยว่า คอนโดหลังนี้สร้างเสร็จมาแล้วนานแค่ไหน"

"อืมม์ คง 5-6 ปีมั้ง ได้ยินเซลส์ บอกอย่างนั้น"

ขืนฝ่ายขายบอกว่าสร้างมาได้ 10 ปีมีหวังหาลูกค้ายาก ผมคิดในใจ

"ตอนประมูลนี่ยกล็อตให_่ 50 ยูนิตสุดท้าย ราคาเริ่มต้นตั้งไว้แบบหาที่ไหนไม่ได้ เหมือนได้เปล่าผมเลยรีบซื้อ เฟอร์นิเจอร์บิลท์อินใช้ได้คุณภาพวัสดุชั้นดี เอ..ผมว่าพอ ๆ กับโรงแรมมีระดับในเมืองพัทยา แต่จะให้ได้ของดีราคาถูกมันไม่มีที่ไหนหรอก" เต้ยแค่นหัวเราะตอนท้ายประโยค

แล้วเราก็เดินขึ้นมากลับเข้าไปในคอนโดตรงชั้นล็อบบี้ สังเกตเห็นเด็ก ๆ รีบขึ้นจากเล่นน้ำตามต้อย ๆ มาเป็นพรวน ผมหยุดดูภาพเขียนสีน้ำมัน ผลงานของอาจารย์ประเทือง เอมเจริ_ รูปดอกบัวสี่เหล่า สะท้อนถึงระดับปั__าของคน 4 จำพวก อย่างผมน่าจะเป็นพวกบัวเหนือน้ำ เมื่อก่อนผมนึกอย่างนั้น ผมเดินนำเต้ยไปขึ้นลิฟท์แบบไฮสปีด คือ ไม่จอดในช่วงระหว่างชั้น 1-16 ข้ามไปที่ชั้น 17-32 และดาดฟ้าคือชั้นสุดท้ายที่เราจะขึ้นไป ผมกดปุ่มสัมผัสบอกสั_ลักษณ์รู้ฟฟลอร์ ไม่กี่วินาทีหูก็เริ่มอื้อ เพราะปรับตัวไม่ทัน ดาดฟ้ามีลานจอดเฮลิคอปเตอร์ยกพื้นขึ้นสูงอีกระดับหนึ่งเท่าระดับแท็งค์น้ำ ผมเดินขึ้นบันไดเหล็กไปบริเวณที่มีรูปตัวเอชในวงกลมมหึมาสีขาว มันคือจุดสูงสุดแห่งความใฝ่ฝัน และมีความหมายในฐานะผู้มีส่วนร่วมในการก่อสร้างอาคารสูงแห่งนี้ ลมกระโชกแรงรู้สึกคล้ายตัวอาคารโงนเงนไปมา ผมอยากจะยืนอยู่ ณ จุดนี้ตราบนานเท่านาน แต่เห็นท่าทีเต้ยเริ่มอึดอัด คงอยากลงไปเปลี่ยนชุดใส่เสื้อผ้าที่ห้องมากกว่า ค่ำนี้คงได้ตะลอนเที่ยวตัวเมืองพัทยากันตามที่นัดหมายไว้

เรากลับลงมาเปลี่ยนชุดเสื้อผ้าที่ห้องพักชั้นที่ 25 ลงลิฟท์ระบบธรรมดา ตัวเลขดิจิตอลเรืองแสงบอกเลขชั้นสีแสดจาก 25..24..23..รวดเร็วราวกะพริบตา201514 แล้วอยู่ ๆ ลิฟท์ก็สะดุดกึกไฟเพดานบนตะแกรงในตู้ลิฟท์ดับมืดลง พร้อมกับพัดลมดูดอากาศหยุดทำงาน และต่อมาลิฟท์ก็หยุดนิ่งสนิทตัวเลขบอกชั้น 12B ไม่กี่วินาทีแสงไฟเหนือเพดานสว่างขึ้นอีกครั้ง ลิฟท์ค่อย ๆ รูดลงด้วยระบบฉุกเฉิน ถึงแม้เต้ยจะตื่นตระหนกไปบ้างแต่เมื่อมองเห็นผมนิ่งเฉยรู้สึกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจึงไม่ปริปากพูดอะไร ถึงชั้นกราวนด์ประตูลิฟท์เปิดออกปกติ เต้ยถอนหายใจเฮือกให_่

"เฮ้อนึกว่าลิฟท์ค้างซะแล้ว"

               あくびぢるしは「まぬけでかわいい」をポリシーに(?)発展途上なふぉんと屋です。
                            まともなふぉんとも一応有りますですよ。多分。