คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 8.New NeighborPart2.
New NeighborPart2.
Couple :KrisYeol
Author: KC_NeNe’s
.
.
“ อ๊ากกก!!!เชี่ยหยอย ฟังกูก๊อนนนน!!!! ” ไม่ว่าคุณเพื่อนจงแดท่านจะง้างปากพ่นอะไรออกมา ผมก็ไม่รับฟังอะไรทั้งนั้น ตอนนี้ความรู้สึกเดียวที่ผุดขึ้นมาในรอยหยักของสมองคือ วันนี้ถ้าตีนกูกระแทกซี่โครงไอ้จงแดไม่หัก ก็อย่ามาเรียกว่าปาร์ค ชานยอล!!!!
......ไอ้หน้าอูฐสมองอึ่งเอ๊ย!!!……
บอกกูทีเถอะ ตอนเด็กๆมันกินอาหารไม่ครบห้าหมู่ใช่มั้ย น้ำมันตับปลากับโอเมก้า3 มึงได้กระเดียดลงคอมั่งรึป่าววะ!!!?? ถาม!!??
ทำไมมึงถึงได้อภิมหึมามหาบรมโครตโง่ขนาดนี้ ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันนี่ จะไล่ให้ไปเบญจางค์ประดิษฐ์ คุณควายงามๆซักสามที ฮึ่ย! ไม่อยากจะด่าหรอกนะ!!!
แต่ดูเหมือนว่าผมห่วงแต่จะกระแทกซี่โครงไอ้จงแดจนลืมอะไรไปบางอย่าง...
...
...
...อะไรหว่า????....
....
...กูลืม..อะไรไป?....
.....ลำดับเหตุการณ์ใหม่....
......กูโดนอากงลากมา.....คุยเรื่องหอพัก...แล้วไอ้ฮุนก็จะมาอยู่...........
....ไอ้ฮุนจะมาอยู่???.......
.....มาอยู่!!!?????....ที่นี่!!!!!?????
ชิบหายแล้ว!!!!!!
“เฮ้ย! ไอ้เฉิน ไอ้ฮุนอ่ะ” ผมหันไปถามไอ้เฉิน ที่ตอนนี้เอามือบีบ คลึง นวด เฟ้น เอวมันยิกๆ สงสัยจะร้าว คือมือตีนผมก็ใช่ว่าจะเล็กและบอบบางเหมือนพี่อูหมินแฟนมันด้วย คนมันแมนก็เงี๊ยะ!!!(เกี่ยว?)
“ กูจะไปรู้มะ กูก็ถูกมึงไล่กระทืบซี่โครงจนจะต้องดามเหล็กอยู่แล้วเนี่ย!!!! ตีนคนหรือโครตควายวะ หนักชิบหาย!!”แหมปาก จะเอาอีกซักดอกมั้ย ไอนี่หนิ
ไม่ทันที่ผมกับไอ้จงแดจะได้นึกหาร้อยพันเหตุผลมาเดากันว่าไอ้ฮุนไปไหน!!??ดูเหมือนเจ้าตัวที่พูดถึงก็เดินยิ้มแป้นมาพร้อมกับอากงเจ้าของอพาร์ทเมนท์นี้พอดี
รอยยิ้มแบบนี้...อย่าบอกนะว่ามัน...
“ เฮ้ย!!!ไอ้หยอย! ไอ้มหา!กูเป็นเพื่อนบ้านพวกมึงแล้วนะ เป็นไงดีใจมะ” น้ำตาซึมเลยเพื่อน!!!!!!
“ เดี๋ยวกูกลับหอในไปเก็บของกะไอ้กัมจงมันก่อนนะ เย็นๆมีเลี้ยงโว้ย!!!! ” มันเดินมาตบไหล่ผมกับไอ้จงแดดังปุปุ แล้วเดินออกไป โดยที่ไม่แม้แต่จะสังเกตหรือสงสัยเลยว่า กูอ้าปาก เบิ่งตาค้างช๊อคโลกขนาดนี้เพราะอะไร!!!!!!
อาเมน!ในชะตากรรมของพวกผมจริงๆ TT_TT ขอปลีกตัวไปไว้อาลัยกับชีวิตพวกผมทั้งสี่หน่อแปบ!!
Kris’ Part
“ โหย ไรวะเนี้ย! เสือกทะลึ่งปรับปรุงอะไรของมันตอนนี้วะ แล้วจะให้พวกกูไปซุกหัวอยู่ที่ไหนกัน” เสียงบ่นปนโวยวายของไอ้เทา ลูกพี่ลูกน้องของผม ที่มัน??? ไม่สิ!!!! คนทั้งหอในต้องปวดกบาลอยู่ในตอนนี้ จะเรื่องอะไรซะอีกล่ะครับ ก็คุณอธิการเหม่งสะท้อนแสงดันเกิดอุตริ ยอมแบ่งเงินที่ควรจะเอาไปใช้ปลูกผม กลับเอามาทุ่มทุนปรับปรุงหอพักในมหาลัยใหม่ ผลที่ตามมาคือ เด็กที่อยู่ในหอต้องจรลีออกจากหอไปพักที่อื่นน่ะสิครับ!!! ใช่เรื่องมั้ย!!!!???? ถาม!!!!???
“ นี่อาเทา!!!! หยุดโวยวายก่อนได้มะ!!!???สมองน่ะมีมั้ย! คิดสิคิดว่าจะย้ายไปอยู่ที่ไหนดี ไม่ใช่เอาแต่โวยวาย เป็นบ้าเป็นหลังให้มันได้อะไรขึ้นมา!!!”ไอ้ลู่หาน ลูกพี่ลูกน้องที่วันๆเอาแต่นั่งก้มหน้างุดอยู่กับโทรศัพท์ เงยหน้าขึ้นมาแวดๆใส่ ไอ้เทา ก่อนจะก้มไปสนใจมือถือในมือต่อ
“ แล้วอย่างเฮียลู่วันๆ เคยคิดอะไรได้บ้างมั้ย นอกจากเล่นโทรศัพท์กับหาครีมหายามาโปะหลุมหน้าน่ะ” ไอ้เทาก็ไม่วายเถียงกลับ
“ ไอ้เทา!!!! ใครสั่งใครสอนให้แกเรียกฉันแบบนี้!!! แล้วไอ้หลุมหน้านี่มันหมายความว่าไงฮ้า!!” หมดความอดทน!! ลู่หานโยนโทรศัพท์เครื่องแพงทิ้ง ก่อนจะยืนเท้าเอว ตะคอกใส่ พลางถกแขนเสื้อเตรียมประกาศคำท้าศึกประมาณว่า‘ ตบกะกูมั้ย!!!!??? ’
สภาพบวกกับสังขารมึงนี่ไม่เจียมเลยนะไอ้ลู่ = =;
“ พอเลยๆ พวกมึงทั้งสองคนอ่ะทำท่าจะแดกหัวกันทุกวันไม่เบื่อรึไงวะ ” ผมซึ่งเป็นพี่ที่ดูจะมีวุฒิภาวะทางสมองเต็มที่สุด เอ่ยห้ามทัพไว้พลางใช้สายตาที่หลายคนบอกว่าดุ มองหน้าพวกมันนิ่งๆ
.....และเป็นไปตามที่คิด ลู่หานที่ทำท่าเหมือนจะขัด กลับต้องชะงักเพราะเสียงใครบางคนตะโกนผ่านหน้าห้องของพวกผมไป….
“ เฮ้ย! เชี่ยไค กูได้ห้องแล้วเว้ย! ห้องข้างๆไอ้ยอลกับไอ้เฉินเลย เนี่ย!ๆ กูเพิ่งไปเซ็นสัญญามาเมื่อเช้า ยังเหลือห้องอยู่เพียบ กูกะจะมาเก็บของก่อนแล้วย้ายไปเย็นนี้เลยเนี่ย ”
“ เชดดด!!! กูมีที่ซุกหัวนอนแล้วโว้ยยย!! ฉลอง!! อย่างนี้มันต้องฉลอง!!!!! ” เสียงเย้วๆของสองหนุ่มเรียกความสนใจห้องละแวกได้เป็นอย่างดี
ผัวะ!!!!
“ เฮ้ย! น้อง! หอพักที่ว่าอยู่ที่ไหนเหรอ ” ผมไม่รอช้า ทันทีที่ฟังจบก็แทบจะทะลุประตูออกมาถามพวก เด็กหนุ่มสองคนที่ยืนคุยกันอยู่หน้าห้องพัก
“ อะ..เอ่อ..ซอยถัดทางเข้าม.อ่ะพี่ พอถึงบ้านหลังใหญ่ๆหลังที่สองก็เลี้ยวขวา มีอยู่หอเดียวเลย ว่าแต่จะเช่าใช่มั้ย ผมมีเบอร์ๆ นี่ๆเอาไปเลยพี่ยังมีห้องอยู่ ” เด็กหนุ่มผิวขาวว่าพลางล้วงหยิบกระดาษยับๆ ออกมาจากกระเป๋ากางเกง เอ่อ...มันยังไม่ได้เอาไปใช้ทำอะไรมาใช่มั้ย ยับซะ- -*
“ รีบเลยนะพี่ เจอกันๆ ” เด็กหนุ่มผิวเข้มอีกคนยกมือมาแปะไหล่ก่อนจะยักคิ้วให้ผม
.....มันจะเฟรนลี่เกินไปแระเฮ้ย! กูรุ่นพี่มึงนะ!!!!!....
พูดจบพวกมันทั้งสองคนก็เดินกลับเข้าห้องอย่างอารมณ์ดี ผมยืนมองกระดาษในมือ ก่อนจะรู้สึกถึงแรงทับหนักๆบนไหล่
“ ว่าไงเฮีย ได้เรื่องมะ” ไอ้เทาเอาแขนมาพาดบ่าผมพลางยักคิ้วถาม
“ อืม มีที่พักแล้ว บอกไอ้ลู่ซะว่าเตรียมเก็บของ เดี๋ยวกูโทรหาเจ้าของที่พักก่อนแล้วจะตามไป ย้ายไปเย็นนี้เลย ”
“ จริงเหรอเฮีย!!!???? เออๆ บอกๆ ลู่หานๆ เดี๋ยวๆ บอกลู่ๆ เก็บของๆ...” พอได้ยินว่ามีที่พักใหม่ สติเริ่มหลุดอีกรอบ ไอ้เทาแหกปากดีใจก่อนจะวิ่งกลับเข้าห้องเหมือนคนสติแตก
นี่พวกมึงได้ห้องหรือได้ทองกันแน่วะ !!!!????
ถ้าเจ๊กกับซิ่มไม่ฝากฝังไอ้สองคนนี้ไว้ บอกได้คำเดียว กูโยนมันสองคนเข้าโรงบาลบ้าแน่!!!!
.
.
Chanyeol’ Part
“ เอาไงดีวะ บอกมันตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วด้วย กูว่ามันต้องเจอสัญญาแบบเดียวกะพวกเราแหงๆ ” ไอ้เฉินออกความคิดเห็น ขณะที่นอนคว่ำให้พี่มินซอก หรืออูหมินของมันทายาตรงที่เป็นรอยฟกช้ำจากแรงกระแทกของผม
“ พี่ว่าเราน่าจะย้ายไปอยู่ที่หอพี่ก่อนนะ ห้องนี้เราก็เช่าทิ้งไว้ จ่ายเงินให้เค้าแต่เราไม่ต้องอยู่ก็ได้หนิ” พี่มินซอกออกความเห็น
“ ผมทิ้งไอ้สองคนนั้นไม่ได้หรอกพี่ พวกผมจะหนีเอาตัวรอดแค่สองคนได้ยังไง ” แหมมมม!!!!!!!พระเอกสัดๆเลยนะ ไอ้คุณจงแด!!!!!
“ ถุย!!! แล้วเมื่อคืนหมาที่ไหนมันโอดครวญว่า กูจะไม่ทนๆ วะ” ผมเบ้ปากใส่ ไอ้จงแด ที่ชอบทำตัวเป็นพ่อมหา ต่อหน้าแฟนมัน อย่าให้กูแฉเรื่องเลวๆของมึงบ้างนะ หึ!!!
เสียงเอะอะโวยวายหน้าห้องทำให้บทสนทนาของพวกผมหยุดชะงัก มีคนมาอยู่ใหม่!!?? ใครวะ!!??
“ แบคฮยอนอ่า ทำไมกระเป๋านายมันหลายใบอย่างนี่เนี่ย ย้ายสำมโนครัวมานี่เลยมั้ย ” เสียงหวานเอ่ยอย่างหงุดหงิด
“ อย่าบ่นมากน่า เข้าห้องก่อน อยากอาบน้ำแย่แล้วเนี่ย เฮ้ย!ๆ คยองซู!! กระเป๋านั่นมันมีเครื่องสำอางอยู่ระวังหน่อยสิ เดี๋ยวถือเอง เอามานี่เลย ” เสียงเล็กตอบกลับ ก่อนจะโวยวายเมื่อเห็นเพื่อนอีกคนออกแรงกระแทกกระเป๋าใบสำคัญของตน
“ ช่วยแล้วยังจะมีหน้ามาบ่นอีกนะ” ตาโตถลึงใส่ก่อนจะหิ้วกระเป๋าสลับใบกับอีกคน
ผมแง้มประตูดูเหตุการณ์อยู่ซักพัก เลือดความเป็นสุภาพบุรุษที่ไหลเวียนในตัวก็พลุ่งพล่านขึ้นมาทันที
“ เอ่อ..ให้ผมช่วยอะไรมั้ยครับ ” พระเจ้า!!! นายเป็นผู้ชายแน่นะ!!!!???? ด้วยความน่ารักสดใสของหนุ่มน้อยน่ารักตรงหน้าทำให้ผมลืมทุกสิ่งทุกอย่าง
.
ลืมไปว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นที่อพาร์ทเมนท์นี้!!
.
.
ลืมไปว่า...
ผมควรจะห้ามไม่ให้พวกเขามาพักที่นี่!!!!
“ ไม่จำเป็น ขอบใจนะไอ้โย่ง ป่ะคยอง เปิดประตูได้แล้ว เข้ามาๆ” ร่างเล็กตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเร่งเพื่อนอีกคนให้เข้าไปในห้องโดยไม่สนใจใยดีผมที่ยืนทำตัวโย่งอยู่หน้าห้อง
กูตัดสินใจและ....
ถึงจะน่ารัก น่าฟัดขนาดไหน แต่พูดหมาไม่รับประแดกกับพี่แบบนี้ คำเดียวเลย....
ช่างหัวคุณมึงเถอะ!!!!!!!!!
~ โหยน้อง!!! น้องคิดว่าน้องเป็นใคร หน้าตาอย่างเนี่ยพี่หาแถวๆข้างทางก็ได้ ยังไงตัวพี่ก็หล่อ แล้วอย่ามาง้อแล้วกัน!!!!!!!
“ เสียงใครเหรอชานยอล ” เป็นพี่มินซอกที่ถามขึ้นหลังจากที่ผมเดินทำหน้าหมาตูบเข้ามาในห้อง
“ มีคนย้ายมาใหม่น่ะพี่ ห้องถัดจากห้องตรงข้ามผมเนี่ย ” ผมตอบกลับอย่างเซ็งๆ นึกถึงใบหน้าหวานๆ แต่คำพูดกลับไม่หวานตามใบหน้าซะงั้น!??
หล่อ! สูง! ดูดี!เสปคหญิงชายเกาหลีแบบพี่อย่างนี้….
น้องคิดผิดแล้วววววว!!!!!!!
…คิดผิดที่กล้าสะบั้นบั่นทอนเยื่อใยที่พี่กำลังจะทอดไปให้!!!
“ เฮ้ย! แล้วทำไมมึงไม่บอกเขาว่าที่นี่มีเรื่องอยู่วะ เกิดเขาช๊อคหัวใจวายตายไปอีกคนจะทำยังไง ” ไอ้จงแดพูดพลางใส่เสื้อหลังจากทายาเสร็จเรียบร้อย
“ ห่วงเขาน่ะ บอกตัวมึงก่อนดีมั้ย คืนนี้จะเอาไง เดี๋ยวเย็นนี้ไอ้ฮุนกะไอ้ไคจะมาแล้ว จะบอกกับพวกมันยังไงเรื่อง..เอ่อ..” ผมพูดพลางเงยหน้าขึ้นมองเพดานอย่างหวาดๆ
“ พวกมันคงเชื่อตายแหละ ไม่เจอกับตัวไม่เคยรู้สึก ต้องให้เห็นโลงศพก่อนถึงจะหลั่งน้ำตากัน” ไอ้จงแดพูดถูก ไอ้สองตัวนั่นมันเคยเชื่อเรื่องพวกนี้ซะที่ไหน ยิ่งถ้าไม่เห็นกับตายิ่งแล้วไปกันใหญ่
คนหล่อล่ะเครียด!!!
TBC
Talk: มึนๆ อึนๆ มากอ่ะตอนนี้ รู้สึกว่าเฮียก็ยังออกมาแค่นิดเดียวป่ะ?? คือ เรื่องนี้คริสยอลแน่นะ ถาม!!???5555+ คือแบบ เหมือนเฮียเป็นแค่ตัวประกอบอ่ะสัมผัสได้ = = และดูเหมือนเรื่องนี้จะมียาวอีกหลายแชป แต่ไม่เกินสิบฟันเฟิร์ม!! สัญญาว่าพาร์ทหน้าเฮียมาอย่างสมบูรณ์แบบแน่นอน>< อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนเน้อ~~
#เม้นท์กันคนละนิด จิต(ไรต์แตอร์)แจ่มใส# ม๊วฟฟฟฟฟ!!!!!
ความคิดเห็น