คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : 16.New Neighbor Part 8
New Neighbor Part 8.
Couple : KrisYeol
Author: KC_NeNe’s
“ ไอ้บ้าโรคจิต! ”
“ ไอ้หมาเตี้ย! ”
พลั่ก!!!!
ไม่ต้องมากความ ตีนไว ไปเร็ว สโลแกนของแบคฮยอนล่ะ
“ เฮ้ย!ๆ ใจเย้นนน” เป็นบุญหัวของเทาจริงๆ ที่เกือบจะโดนลูกถีบจากตีนเล็กๆของแบคฮยอนอีกรอบ แต่ก็ได้เซฮุนถลาเข้ามาหิ้วปีกทั้งสองข้างของแบคฮยอนจนตัวลอยจากพื้น คนตัวเล็กจึงได้แค่ตวัดขาลอยไปมากลางอากาศเท่านั้น
“ มีไรกันแบคกี้!!?? ” ลู่หานเดินออกมาเกาะไหล่ของรุ่นน้องตัวเล็กที่มีเซฮุนยึดตัวไว้ ก่อนที่คนอื่นๆจะเดินตามออกมาดู
“ จะอะไรล่ะพี่ ก็ไอ้บ้าเนี่ยไงที่ผมเล่าให้ฟังเมื่อเช้าว่าจะแต๊ะอั๋งผมอ่ะ”
“ ใครแต๊ะอั๋งนาย! อย่ามั่วนะไอเตี้ย ใครจะไปรู้วะว่านายจะหยิบขวดนั้นเหมือนกันอ่ะ” เทาสวนกลับทันควัน เมื่อหางตาเห็นว่าพี่ชายสุดสวย(?)ของตัวเองหันควับมาจ้องหน้าเค้าทันทีที่คู่กรณีพูดจบ
“ ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนะ แกแอบตามฉันมาใช่มั้ย แกแอบชอบฉัน หลงใหลในตัวฉัน พอเห็นจังหวะเหมาะ แกเลยเข้าถึงตัวฉันใช่มั้ยห๊า!” แต่ก็อย่างว่าล่ะนะ งานมโนแบคฮยอนครองอันดับหนึ่งตลอด เล่าออกมาเป็นฉากละครหลังข่าวเลยทีเดียว
“ จะบ้าเหรอ! ต่อให้เมาหัวราน้ำ ตีลังกาสิบตลบ ฉันก็ไม่มีวันเอานายมาทำเมียหรอก เสียชาติเกิดเปล่าๆ ” ต่อให้คนหมดโลก เหลือไอ้นกหวีดนี่คนเดียว จื่อเทายอมไปคว้าหมีแพนด้ามาทำเมียแทนยังดีกว่าเลย!
“ นั่นปากแกหรอน่ะ เลี้ยงหมาไว้กี่ฝูงเนี่ย อย่าอยู่เลยมึงงงง” แบคฮยอนเตรียมพุ่งเข้าไปบีบคอร่างสูงที่อยู่ข้างหน้าให้ตายคามือเรียว
ถ้าไม่ติดที่ว่าพี่รหัสสุดที่รักรั้งแขนเอาไว้ ไอ้หน้าแพนด้านี่ไม่รอดแน่!!!
“ ใจเย็นแบคกี้!! นั่นน้องพี่เอง น้องชายพี่ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวพี่จัดการเอง ” ลู่หานเหนี่ยวแขนแบคฮยอนคนละข้างกับคยองซูที่เห็นท่าไม่ดีเลยเข้ามายึดช่วยไว้ ส่วนเซ
ฮุนก็รั้งเอวช่วยอีกคน
ตัวเล็กแต่พริกขี้หนูชะมัด!!! เอาแรงมาจากไหนวะเนี่ย!!???
“ ถ้าไม่ติดเจ่เจ้ลู่นะ แกตายแน่ ไอ้บ้าแพนด้าโรคจิต ” แบคฮยอนยอมลดกำลังลงก่อนจะหยุดยืนนิ่งแล้วชี้หน้าคาดโทษอีกคนไว้
“ กลัวตายแหละ ตัวสูงเท่าเอวทำมาเป็นคุย เฮอะ! อยากจะหัวเราะให้น้ำลายกระเด็นไปเจ็ดเมตร” ร่างสูงที่ได้รับฉายาใหม่มองปลายนิ้วเรียวที่ชี้มายังตน ก่อนจะใช้มือดันมาออกไป แล้วทำหน้ากวนประสาทใส่แทน
“ ไอ้บ้าเอ๊ย!!!” ถ้าน้ำลายมึงจะกระเด็น เลือดมึงกระเซ็นก่อนดีมั้ย
แบคฮยอนเตรียมพุ่งอีกครั้ง แต่คราวนี้ทั้งไคกับจงแดต้องมาช่วยยกร่างเล็กของแบคฮยอนให้ลอยเข้าไปในห้องก่อนที่จะเกิดการฆาตกรรมกันขึ้นจริงๆ
“ น้อยๆหน่อยไอ้เทา นั่นน้องรหัสฉันนะ ถ้าแกขืนทำอะไรน้องฉันล่ะก็ แกตายแน่ ” ลู่หานยกนิ้วชี้ขึ้นมาก่อนจะทำท่ากรีดลงที่คอระหงเพื่อข่มขู่ แล้วหมุนตัวตามเข้าไปในห้อง
“ แล้วผมไม่ใช่น้องพี่แกหรือวะ เฮียคริส ” เทาชี้นิ้วเข้าหาตัวเองแล้วหันไปหาพี่ชายอีกคนที่ยืนดูอยู่เงียบๆ ก่อนที่จะได้รับคำตอบเป็นเพียงแค่การไหวไหล่เบาๆแล้วเดินตามเข้าไปในห้อง
“ อย่าน้อยใจไปเลยนะเทา มาพี่ช่วยถือ ” ซิ่วหมินที่เห็นหน้าตางงๆของรุ่นน้อง ก็อาสาช่วยถือถุงใส่ของจากอีกคนมาแล้วเดินเข้าห้องไปด้วยกัน
ภายในห้องหลังจากที่สงบศึกย่อมๆไปแล้ว เริ่มมีสีสันขึ้นอีกครั้ง ชานยอลที่เดินออกมาจากห้องหลังอาบน้ำเสร็จ ก็ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ว่าเค้ามีเรื่องอะไรกัน เดินทำหน้าแป้นแล้นออกมาจากห้อง เสื้อยืดหลวมๆสีอ่อนกับกางเกงขาสั้นธรรมดาแต่เพราะอยู่บนร่างโปร่ง ก็ทำให้คริสละสายตาจากคนนี้ไม่ได้ คงเป็นเพราะรอยยิ้มที่สดใสของเจ้าตัวล่ะมั้ง เลยทำให้อะไรๆหลายๆอย่างในตัวของชานยอลดูมีเสน่ห์กว่าคนอื่น
“ ได้ฤกษ์ออกมาได้ซะทีนะมึงอ่ะ มานี่เลยมานั่งนี่ ” เซฮุนตบเบาะที่นั่งดังปุๆ เรียกเพื่อนตัวโย่งมานั่งข้างๆ ก่อนจะส่งสายตาให้อีกคนดำเนินตามแผนต่อไป
“ เอาละ ไหนๆก็มาครบซักที เล่นเกมซักหน่อยมั้ย นี่เลยๆ เกมพระราชา ” จงแดรับช่วงต่อจากเซฮุนที่เริ่มแผนแรกเสร็จ ยังไงน่ะเหรอ ก็อย่างแรกให้คริสมานั่งข้างจงแด ส่วนชานยอลนั่งข้างเซฮุน ต่อไปก็..........
“ เอาล่ะนะ....จับได้!” สิ้นเสียง มือใครต่อใครก็พุ่งเข้ามาล้วงหยิบสลากในกล่องทันที ต่างคนต่างคลี่ม้วนกระดาษออกแล้วมองหน้าแต่ละคนอย่างลุ้นๆว่าใครจะได้เป็นพระราชากัน
แผนต่อไปของทั้งสองคนก็คือ.....
“ เยส! คืนนี้พี่เป็นราชา~ ราชานะจ๊ะ ดูเลยๆ” เซฮุนทำหน้าระรื่นพลางคลี่แผ่นกระดาษที่มีตัวอักษรเขียนไว้ว่า ‘พระราชา’ ในมือให้ทุกคนดู ก่อนจะลุกขึ้นควงสะโพกไปมาราวกับว่าดีใจได้ลอตเตอรรี่
ทุกคนทำหน้าหมั่นไส้ บ้างก็เสียดายที่ไม่ใช่ตนเองจนลืมสังเกตเห็นมือของพระราชาที่ล้วงเก็บกระดาษแผ่นเล็กเข้ากระเป๋าเสื้อคลุม ก่อนจะหันไปยิ้มร้ายกับเพื่อนร่วมแผน เซฮุนพยายามชะเง้อมองตัวเลขที่อยู่ในมือของชานยอล ก่อนที่เจ้าตัวจะรู้ทัน แต่ก็สายไปเสียแล้ว
....เบอร์ ‘1’.....
“ ไอ้ฮุนขี้โกง อย่ามองดิวะ” ชานยอลเบี่ยงตัวหลบสายตาของเพื่อนไปทาง ค ยองซูที่นั่งข้างๆกันแทน
แต่ก็อย่างที่บอกล่ะนะ ไม่ทันสายตาอันว่องไวของพี่ฮุนไปได้หรอก
“ พระราชาจะเลือกแล้วนะ.... ขอเลือกเบอร์1 กับ...”
“นั่นไง! ไอ้ฮุนมึงขี้โกง มึงแอบมองของกูอ่ะ” คนโดนแกล้งยู่ปาก เมื่อรู้ว่าเพื่อนสารเลวข้างๆคิดจะแกล้งเค้า
“ เงียบไปเลยไอ้ยอล กูก็รู้แค่มึงเท่านั้นแหละ” ซะที่ไหน!
เซฮุนที่หันหน้าไปหาจงแดที่ดูจะรู้งานอยู่แล้ว ก่อนจะขยับปากบอกว่าคนข้างๆตนนั้นเลขเบอร์‘3’ จากนั้นแผนการจึงได้ดำเนินต่อ
“ อีกเบอร์ขอเลือก.... ‘3’ ละกัน” คนถูกเรียกถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย แต่เก็บอาการไว้ เพื่อรอคำสั่งจากพระราชา ผิดกับอีกคนที่ถูกเรียกคนแรก หันซ้ายหันขวามองหาคนที่ได้หมายเลข 3
“ บทลงโทษคือ...ให้หมายเลข1 กับหมายเลข3 แสดงละครฉากพระเอกขอนางเอกเป็นแฟน ” แค่เพียงได้ยินคำสั่งคนอื่นๆก็ร้องโห่ออกมา แล้วพากันล้อเลียนชานยอลที่นั่งอ้าปาก และเสียงยิ่งดังขึ้นอีก เมื่อคนที่ลุกขึ้นไปยืนคู่กับชานยอลคือร่างสูงของ
คริส ที่เดินไปเกาท้ายทอยไปแก้เขิน
“ บทลงโทษอะไรของมึงเนี่ยไอ้ฮุน ไม่เอาๆ เปลี่ยน!ๆ ” ร่างโปร่งงอแงใส่เพื่อน เพื่อกลบเกลื่อนอาการใจเต้นผิดปกติของตัวเอง
“ พระราชาตรัสแล้วไม่คืนคำ ให้เวลา5นาที เอ้า เริ่มได้!” สิ้นเสียงของเซฮุน ทุกคนหยุดเสียงแล้วหันไปสนใจพระนางจำเป็นด้านหน้าแทน
ชานยอลที่ยืนเอ๋อ ทำตัวไม่ถูก จึงโดนร่างสูงกว่ายัดเยียดบทนางเอกให้อย่างขัดอะไรไม่ได้ จึงทำได้แค่ก้มหน้ามองพื้นไปตามระเบียบ
ร่างสูงจึงด้นสดบทพูดเองอัตโนมัติ ซึ่งมันจะยากอะไร เพราะทุกคำนั้น มันถ่ายทอดมาจากใจของเค้าอยู่แล้ว
“ พี่ไม่รู้ว่ามันเร็วไปมั้ย แต่สิ่งที่พี่ทำให้ มันคงจะแสดงให้นายเห็นใช่มั้ยว่าพี่รู้สึกอย่างไร ” มือหนาเอื้อมมือไปกุมมือบางของนางเอกจำเป็นขึ้นมา ก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือ คลึงวาดวนไปมาแผ่วเบา
“ ผะ..ผมจะไปรู้ได้ไงเล่า” เสียงคนข้างหน้าติดขัดเพราะอาการเขินที่ร่างสูงเห็นก็รู้แล้วว่าของจริง ไม่มีสลิง ไม่ใช่แสตนด์!!
แค่นี้ก็เข้าใกล้ความหวังเกินครึ่งละวะ!!!
สู้โว้ยอี้ฟานนน!!!
ร่างสูงส่งยิ้มอุ่นให้ร่างโปร่งด้านหน้าที่ยังก้มหน้าอยู่ มือหนาที่กุมมือบางไว้กระตุกให้อีกคนเซเข้ามาหา ก่อนจะใช้แขนอีกข้างเกี่ยวเอวบางนั้นไว้ ชานยอลที่ตกใจจึงเงยหน้าขึ้นมาสบตากับร่างสูงกว่าไม่รู้ตัว
ส่วนคนดูก็ฟินไปตามระเบียบ> <
“ งั้นฟังเสียงหัวใจพี่ก็แล้วกันว่ามันเต้นเป็นชื่อใคร” พูดจบคริสก็กุมมือของ
ชานยอลมาวางทาบที่หน้าอกด้านซ้าย ให้ตรงกับก้อนเนื้อภายในที่เต้นเสียงดังเป็นจังหวะ แก้มใสซับสีแดงระเรื่อทันทีที่ได้สัมผัสกับก้อนเนื้อของอีกคน จนทำให้รู้ว่า ทั้งใจเค้ากับใจตนเองนั้นก็เต้นดังไม่แพ้กันเลยซักนิดเดียว
ร่างสูงโน้มตัวไปข้างหน้าก่อนจะกระซิบข้างใบหูกางๆของคนตัวเล็กกว่า
“ ได้ยินมั้ยครับว่ามัน ดังว่า...ชานยอล ชานยอล” เป็นเพราะทั้งห้องต่างเงียบเพื่อรอดูละครสด จึงทำให้เงียบจนได้ยินเสียงกระซิบนั้นชัดแจ๋ว
ผู้ชมอย่างลู่หานถึงกับมองพี่ชายอย่างอึ้งๆ ไม่คิดว่าเจ้าชายน้ำแข็งอย่างพี่ตัวเองจะพูดจาหวานเลี่ยนได้ขนาดนี้
มันจำมาจากเรื่องไหนเปล่าวะ!!??
“ บะ...บ้า ไม่เห็นได้ยินเลยซักนิด อย่ามาโม้เลยครับ ผมไม่เชื่อหรอก” ไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิ่งชานยอลหรือเปล่า จึงทำให้คนที่เคยป่าวประกาศว่าเกลียดคนตรงหน้า แต่พอเค้าหยอดอะไรมาก็รับมุกทันเหมือนโดนสารภาพรักจริงๆ( ก็เฮียมันสารภาพจริงอยู่ไม่ใช่เรอะ??)
คริสระบายยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยคนตรงหน้าเป็นอิสระ มือหนาถอดสร้อยทองคำขาวที่ใส่ติดตัวตลอด ออกมาแล้วเดินอ้อมหลังไปใส่ให้อีกคนที่ยืนตัวตรงให้ใส่อย่างว่าง่าย มือเรียวจับที่จี้ที่มีตัวอักษรภาษาจีนหนึ่งตัว แต่ไม่รู้ทำไม เค้ากลับรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ทุกการกระทำของร่างสูง มีผลโดยตรงกับจิตใจของเขามากจริงๆ จนเริ่มหวั่นไหวไปกับการแสดงครั้งนี้เสียแล้ว
ร่างสูงที่เกี่ยวตะขอสร้อยเสร็จก็จับตัวให้อีกคนหมุนหันกลับมาหาตน ก่อนจะประทับริมฝีปากอุ่นไว้บนหน้าผากมน
“ พี่พูดจริงครับ พี่ไม่รู้ว่ามันเริ่มตอนไหนที่อยู่ๆในหัวก็คิดถึงแต่นาย หูก็ได้ยินแต่เสียงของนาย สายตาพี่ก็มองแต่นาย แม้กระทั้ง...หัวใจของพี่ที่มันเรียกชื่อของชานยอลเพียงคนเดียว แบบนี้เค้าเรียกว่า..รักหรือเปล่าครับ” ตาคมมองจ้องลึกเข้าไปในลูกแก้วใสของอีกดคนที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำคลอหน่วยรื้นขึ้นจะเกือบไหลออกมา
อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก....
นั่นคือความรู้สึกเดียวในตอนนี้ที่ชานยอลประมวลผลได้ ก่อนจะค่อยๆ วาดรอยยิ้มบางให้คนตรงหน้า
“เป็นแฟนกับพี่นะครับ ช่วยเก็บรักษาหัวใจของพี่เอาไว้ จะได้มั้ยครับ ”
ไม่ไหวแล้ว ร่างโปร่งกั้นน้ำตาไม่ไหวจริงๆ หยดน้ำเล็กๆไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง ก่อนเจ้าตัวจะค่อยๆพยักหน้ารับเบาๆ แค่นี้ คริสก็ถึงกับดึงชานยอลมากอดทันที
เสียงโห่ร้องจากคนดูภายในห้องดังขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่ดูฉากหวานของละครสั้นเรื่องนี้จบ ไคที่ตีเนียนก็แอบกุมมือเล็กของใครอีกคนเบาๆ ลู่หานที่เขินจัดก็มุดหน้าซบกับลำแขนแกร่งของเซฮุน ที่ยื่นเอียงไปรอรับอยู่ก่อนหน้าแล้ว ส่วนซิ่วหมินไม่ต้องพูดถึง น้ำตาซึมอินไปกับบทละครสด ร้อนถึงจงแดที่รีบหันหลังไปเอื้อมหยิบกระดาษทิชชู่มาซับน้ำตาให้คนรัก แม้แต่แบคฮยอนก็ฟินจนลืมตัวเผลอเอามือไปเกาะแขนศัตรูเบอร์หนึ่งที่นั่งถัดจากตนมา โดยที่เจ้าเองก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน
นักแสดงที่พอจะได้สติกลับมาหลังจากได้ยินเสียงแซว ก็ผละออกจากกันทันที ชานยอลก้มหน้าชิดติดหน้าอก ส่วนคริสก็ได้แต่ลอบมองคนข้างๆยิ้มๆแล้วเอื้อมมากุมมือเบาๆ ให้คนข้างๆสะดุ้งเล่น
“ แหม เล่นซะนึกว่ามืออาชีพเลยนะพี่” เซฮุนเอ่ยแซว
“ ใครบอกว่าเล่น” เซฮุนที่ได้ยินประโยคนั้นถึงกลับหัวเราะชอบใจออกมา
ส่วนชานยอลก็ดึงมือตนที่ถูกกุมเอาไว้ ฟาดไปที่ต้นแขนของคนพูดทันที
“ เกินไปละ พอใจแล้วใช้มั้ยครับไอ้คุณพระราชา งั้นการแสดงก็จบ เอาสร้อยคืนไป ” ชานยอลยกแขนอ้อมไปข้างหลังหมายจะแกะตะขอออก จนอีกคนดึงข้อมือเรียวไว้ ชานยอลทำสีหน้างุนงงกลับมาให้
“ พี่เป็นของชานยอลแล้ว เก็บรักษาหัวใจพี่ไว้สิ ”
นี่มันเอาจริงเว้ยเฮ้ย!!!
.
.
.
TBC
Talk: ไถ่โทษที่หายไปนาน อัพทีสองตอนรวดเลย 55555 ไม่รู้ว่ามาอารมณ์ไหน อยู่ๆก็อยากเห็นคนเค้าหวานกัน ตามจีบมาตั้งนาน หลายตอนเกิน แสดงตัวเลยละกัน เฮียอยากมีเมียเต็มแก่ละ5555# ก้มหลบเงิงเฮีย# ขอบคุณสำหรับการติดตาม เรื่องอาจจะยาวไปนิด อีกซักสองตอนก็น่าจะจบเรื่องนี้แล้ว ขอบคุณคำคอมเม้นดีๆ และกำลังใจจากรีดทุกคนนะจะ#กราบเบญจางคประดิษย์สามที# ฝากติดตามตอนต่อไปด้วนน้า อย่าลืมคอมเม้นกันเยอะๆด้วยล่ะ # Luv & Support ‘Krisyeol’ forever #
ความคิดเห็น