ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic Krisyeol ft. all member of exo

    ลำดับตอนที่ #14 : 12.New Neighbor Part4.

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 401
      6
      12 ส.ค. 57

    New  Neighbor Part4.

    Couple : KrisYeol

    Author:  KC_NeNe’s

     

     




    พลั่ก
    !!!



     

    “ ไอ้บ้า! ไอ้โรคจิต!!! ฮึ่ย!!!!” ไม่รอให้อีกคนได้เอ่ยปากอะไร  ร่างโปร่งก็ลุกพรวดพร้อมทั้งดึงสายน้ำเกลือออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้ร่างสูงของอีกคนนอนหงายกองอยู่กับพื้นหลังจากโดนแรงผลักเมื่อกี้


    สัมผัสนุ่มหยุ่นบวกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้เขาอึ้งไปสักพัก  รู้สึกถึงจังหวะการเต้นของหัวใจที่ดังก้องผ่านกล้ามเนื้อหนาก่อนจะพูดกับตัวเองเบาๆ


    “ หึ สงสัยจะจิตจริงๆว่ะกู..” มือหนายกลูบริมฝีปากหยักของตนก่อนจะคลายยิ้มออกมา พาลให้นึกถึงคนหน้าหวานที่แดงซ่านเมื่อสักครู่


    .

    .

    .

     

    ถึงห้องซักที  รอดพ้นจากบ่วงกรรมแล้วกู  พอนึกถึงไอ้กามนั่นก็...อึ๋ย!  ไอ้บ้านั่นโรคจิตแหงๆ ตอนแรกมากูต่อยซะหมอบ  ทีตอนนี้กลับ.....ไอ้บ้า!!!! ไอ้วิตถาร!!!!  ไอ้ไม่รู้เพศ!!!  โอ๊ย!!! กูไม่อยากจะด่า!

     

     

    เอาล่ะ กลับเข้าห้องอันเป็นที่รักแล้วก็เล่าเหตุการณ์ระทึกขวัญแด่บรรดาเพื่อนทุกท่าน  ป่านนี้คงนั่งก้มหน้าเครียดเพราะหากูไม่เจอเป็นแน่

     

     

     

     

    แอ๊ด….

     

     

     



     

    กองขวดเหล้ากับขนมกับแกล้มสุมไว้เต็มพื้นห้อง  พี่หมินนอนกอดผ้าห่มหลับสบายอยู่บนเตียง ไอ้ฮุนหลับท่านั่งหลังพิงโซฟา แขนขวาพาดไหล่ใครก็ไม่รู้ ไม่คุ้นหน้าเลยซักนิด ไอ้ดำกัมจงนอนหัวพาดตักไอ้เฉินโดยที่ขาของมันพาดทับขาของชายแปลกหน้าคนนั้นอีกทอดนึง 

     

     

     

     

    ถ้าพวกมึงจะเป็นห่วงเพื่อนกันขนาดนี้นะ.....

     

     
     

    กูจะมโนเอาเองก็ได้ว่าพวกมึงเป็นห่วงกูมากจนแดกเหล้าย้อมใจเมาเละกันเยี่ยงนี้!!!!

     

     

     

    เคร้ง!!!!

     


     

    ก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันนะว่าทำไมกูไม่เปิดไฟให้สว่าง =  =*

     


     

    “ หือ..อ่าว...ชานยอลเองเหรอ อื้ม..”  พี่หมินที่ดูจะสติดีสุด กระดกหัวขึ้นมามองตามเสียงของขวดเหล้าที่ตีนเจ้ากรรมผมไปเตะเข้าให้   แต่พอพี่แกเห็นว่าเป็นใครมาก็ล้มตัวลงนอนต่อ

     

     

     

    เพื่อไร??!!!!   

     

     

     

    นี่!!!  กูผ้าก๊อตแปะหัวหราขนาดนี้สนใจกันหน่อยได้ม้ายยยย~

     

     

    “ เฮ้ย!!! ไอ้ไค ไอ้ฮุน ไอ้เฉิน  ตื่นๆ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้!!!”  ยืนเท้าเอวแว้ดๆใส่มันซะเลยนี่ 


    “ หือ!?   เพ่~ไอ้หูกางที่ยืนจังก้าพล่ามอยู่นั่นมันใครกันหว่าเอิ๊กๆ หน้าเหมือนตัวโยดาเลยฮ่าๆ”  ขอบคุณที่สนใจว่ากูเข้ามาหายใจร่วมกับพวกมึงในห้องนี้แล้ว

     
     

     

    โหยย!!!   ไอ้สัด!!!  ไอ้หน้าหมีแพนด้า!!! ด่ากูเหมือนโยดา  เบ้าตามึงช้ำจนมองพลาดรึยังไง   หูกางกูยังพอทำใจได้  แต่บอกว่ากูหน้าเหมือนตัวประหลาดนั่นแล้ว มันเจ็บปรี๊ดถึงไส้ติ่ง!!    พูดมานี่ไม่ส่องกระจกมองเบ้าหน้ามึงเลยนะ 

     


     

    แหม!!!!!  ไอ้หล่อลากตับ!!ลากต่อมลูกหมาก!!!!!

     

     

    “ เฮ้ย! มึงคือครายวะ  มึงนี่ช่ายคนหรือป่าว ”  ไอ้จงอินตะแคงหน้าหันมามองตามที่ไอ้แพนด้ามันสะกิด

     

     

    แต่แบบ.... ที่ถามว่ากูใช่คนหรือป่าวนี่คือเหี้ยไร?? 

     


     

    “เอ๊ะ! มึงนี่หน้าคุ้นๆนะ....อ๋อ!....”  ไอ้จงแดเพื่อนรัก!!  กูนอนห้องเดียวกับมึงมาเกือบชั่วอายุกู มึงก็ต้องคุ้นหน้ากูสิ  กูชานยอลสุดหล่อเพื่อนรักมึงไง จำกูได้แล้วใช่มั้ย!!!

     

     

     

    “ ...มึงคือมนุษย์ค้างคาวแบทแมนที่ใช้หูบินนี่เองถึงว่า ทำไมหน้าถึงคุ้นๆ ฮ่าๆๆ เอ้ามาๆ ก๊งกันหน่อยมั้ยเพื่อนนน  อย่าเพิ่งบินกลับ ซักกึ๊บๆจะได้มีแรงกระพือหูฮ่าๆๆๆ”

     

     

    ขอบคุณ!!!   ไอ้เวรรร!!!  มึงต้องการอะไรจากกู!  แล้วใครสั่งใครสอนมึงว่าแบทแมนมันใช้หูบิน   โหย ไอ้บ้า!!!


    “ แบทแมนบ้านมึงสิไอ้จงแด!!!  แหกขี้ตาดูหน่อยเถอะ   แหม!!!กูหายหัวไปแค่สามสี่ชั่วโมงมาทำเป็นลืม!! เดี๋ยวกูยันหงายหลังกลับศาลาวัดไม่ทันเลยคอยดู”


    “ เฮ้ยๆ ไอ้หยอยจริงด้วย!!!  ไอ้เชี่ยมึงหายหัวไปไหนมาวะ  พวกกูนึกว่ามึงติดใจแดกป้าร้านต๊อกไปแล้วนะเนี่ย ”  ฮร่อกกก!!! เสปคกูคนแก่กว่าก็จริง  แต่แบบป้ากูก็กลัวเข้าตารางข้อหาพรากคนชราป่าวว่ะ


    “ แดกส้นกูก่อนมั้ยไอ้ฮุน  แดกเหล้าเพียวๆไม่ได้ ต้องมีกับแกล้มใช่มั้ย ”


    “ พวกกูล้อเล่นน่า..แล้ว สรุป มึงไปไหนมาวะ  นี่มันก็ปาไปตีอะไรแล้วเนี่ย  แล้ว...เฮ้ย!!!  หน้ามึงไปโดนอะไรมาเนี่ย  ไหนๆมาดูดิ ” ไอ้จงแดพูดพลางก้าวข้ามกองขยะเดินมาจับหน้าผมเข้าไปเช็คความผิดปกติ


    “ มึงไปตีกะใครเค้ามาเนี่ย ดูหน้าดิ๊  เฮ้ย!! หรือว่ามึงโดนฉุด!!”   เกือบถูกแล้วเพื่อนดำ  แต่ตะขิดตะข่วนใจนิดนึง

     

     

     

    ถูกฉุดนี่มันผู้หญิงป่าววะ  กูผู้ชายนะได้ข่าว

     

     

     

    “ ผู้ชายแมนๆอย่างกูเนี่ยนะถูกฉุด  ใช้เล็บขบข้างไหนคิดครับคุณจงอิน”

     

    “ แล้วมึงไปทำอะไรมา ” ไอ้จงแดถามอีกครั้ง

     
     

    ผมจึงเล่าตั้งแต่กระโดดลงบันไดโอลิมปิกสิบขั้น ไปจนถึงตอนที่ถูกหามเข้าโรงพยาบาล  เว้นแต่เรื่องไอ้จิตนั่น.....

     

     

    “ ยังดีนะมึง  ที่ไอ้นั่นมันยังสำนึกผิดพามึงไปหาหมอ ”


    “ ดีห่าน!!! อะไรล่ะ ไอ้นั่นน่ะนะ...........”  ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดจบ เสียงเคาะพร้อมเปิดประตูเข้ามาดังขัดขึ้นซะก่อน

     


     

     

    “ อาเทา กลับห้องได้แล้วมั้ง........”   เสียงทุ้มนุ่มเอ่ย  ก่อนจะเผยร่างสูงของชายหนุ่มเข้ามาในห้อง

     


     

     

     

    หน้าคุ้นๆนะมึงอ่ะ

     

     

     

    “.........”

     

     

    “..........”

     


     

    “ เฮ้ย! / เฮ้ย! ”  ใช่เลย! มันใช่เลย!

     

     

     
     

    “ มึง! มึงตามกูมาทำไมไอ้โรคจิต!


    .


    .


    .


    TBC...

     
     

    Talk:  และแล้วก็ได้มาลงต่อซักที!!!   ขอโทษที่เค้าหายหน้าไปนานนะรีด# คาราวะสามที # ช่วงนี้ติดงาน ไหนจะสอบ ไหนจะกีฬาสี วุ่นวายเต็มไปหมด นี่สู้อุตส่าห์นั่งปั่นงานออกมาตอนตีสองนะเนี่ย   อย่าเพิ่งทิ้งกันเน้อ!!  ช่วยคอมเม้นให้กำลังใจ ทักทายกันได้ ติชมแนะนำเต็มที่เพื่อผลิตผลงานที่ดีมาให้รีดกันนะ แล้วเราจะมาฟินด้วยกัน อุอิอุอิ > <

     

     


     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×