คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชีวิตของพลอยพราว
ร่าบาเอื้อมแนที่สั่นระริไป้าหน้า้าๆ นิ้วเรียวยาวยึ้นสัมผัสรูปภาพหน้าหลุมฝัศพแผ่วเบา ภาพายหนุ่มที่ำลัยิ้มให้เธออย่ามีวามสุ ฟันสวยที่เรียเป็นระเบียบบริมฝีปาล่าอย่าสะลั้นวามเ็บปว มือสอ้าล้าัวอย่าอ่อนแร หยาน้ำาใสๆ่อยไหลผ่านแ้มอิ่ม นัยน์าสีน้ำาลเ้มใ้แพนาหนาายแววโศเศร้า เพรพรายบีบไหล่พี่สาวเบาๆ เมื่อเห็นภาพพี่สาวที่เยสใส ร่าเริเ็มไป้วยร่อรอยแห่วามโศเศร้า ายหนุ่มถึับลั้นน้ำาลูผู้ายไม่อยู่
"พี่พลอยเราลับันเถอะ" น้อายเอ่ยเสียเบาหวิว
".........."
"พี่รับ....." ร่าสูทรุลนัุ่เ่าหน้าหลุมศพ้าๆพี่สาว มือหนาโอบไหล่บาอย่าปลอบโยน
"พี่ิไม่อยาเห็นนที่ัวเอรัร้อไห้...พี่้อเ้มแ็นะ" นัยน์ามสีน้ำาลถ่ายทอวามรั วามห่วใยถึนัยน์าสีน้ำาลลมโอีู่ที่เบือนหน้ามอหลุมศพอีรั้ หิสาวัริมฝีปาแน่น เพรพรายระับมือเล็ๆในมืออัวเอ
"เราะเ้มแ็" พลอยพราวเยหน้ามอน้อายทั้น้ำา ริมฝีปาบาระิบแผ่วเบา
"พี่...ะเ้มแ็"
ท่ามลาวามเียบสบในสุสาน...เสียลมที่พัเอื่อย...เสีย้นไม้ที่โบไหว ยัมีเสียสะอื้นอสอพี่น้อที่อันร้อไห้ โยเพาะร่าบาที่อยู่ในอ้อมออน้อาย
2 ปี่อมา.....
"พี่พลอย วันนี้เพรไป้าห้อเพื่อนนะ" ายหนุ่มร้อบอะที่ผูเือรอเท้าผ้าใบอย่าเร่รีบ
"เี๋ยวๆเพร! รอ่อน" ร่าบาในุอยู่บ้านวิ่ออมาระหืระหอบ สอมือเล็รีบยึายเสื้อนัศึษาสีาวไว้
"บ้านเรา็มี ะ้อไปนอน้าที่อื่นทำไม?"
"แ่ว่าานนี้มันโปรเให่นะพี่พลอย ว่าะเสร็ึ เพรนอนห้อไอ้วินเลยีว่า ใล้มหาลัย้วย" พลอยพราวีหน้ายุ่ใส่
"แ่พี่ไม่อยาให้เพรไป้าที่อื่นนี่นา...พี่เป็นห่ว" ร่าบาบอเสียอ่อย
"ร้าบบ...ผมรู้ว่าพี่พลอยเป็นห่ว สาบานเลยว่านายเพรพรายนนี้ะูแลัวเอให้ีๆ ไม่ให้พี่สาวนสวย้อัวลเลยรับพ้ม!" ายหนุ่มทำท่ายืัวระเบ๊ะใส่ พลอยพราวหลุำพรืออมาับท่าทาลอน้อายที่ทำเหมือนับว่าัวเอเป็นเ็อนุบาล เพรพรายอพี่สาวัวเอแน่นๆหนึ่ที ่อนะเปิประูรั้วออไป แถมยัหันมาโบมือบ๊าย บายเธออีรอบ
"อ๊ะ! เี๋ยว่อนเพร" ายหนุ่มะั มอพี่สาวที่วิ่ามมา
"อ้ะ เ็บไว้ินนมนะ เผื่อ่ารถ้วย" มือบาวัเินสหลายร้อยให้น้อาย เพรพรายะั ่อนะผลัมือที่ถือเินนั้นออ
"พี่พลอยเ็บไว้เถอะ เือนนี้่าใ้่ายเยอะไม่ใ่เหรอ เพรมีหรอน่า" ายหนุ่มยิ้มให้อย่าน่ารั มือหนาบที่ระเป๋าาเัวเอประมาว่ามีเินเยอะแยะ พลอยพราวรีบึแนน้อายไว้ ่อนะยัเินใส่ระเป๋าเสื้อนัศึษาสีาวสะอาอย่ารวเร็ว ่อนะรีบวิ่หนีเ้าบ้าน ล็อประูรั้วเรียบร้อย เพรพรายยิ้มน้อยๆ
"อบุนะรับพี่พลอย!" ายหนุ่มะโนัๆให้นที่วิ่หนีเ้าบ้านไปแล้วไ้ยิน
"เฮ่อ!" ร่าบาที่นั่เอเนบนโฟาัวเ่าแ่ยัสภาพีถอนหายใ้วยวามเหนื่อยหน่าย ในมือถือปาาเน้นำไว้ มืออี้าพลิหาประาศรับสมัรานในหนัสือพิมพ์
"บมาั้สอปี ยัเะฝุ่นหาานทำเป็นหลัเป็นแหล่ไม่ไ้เลยเรา ปีนี้เพรเรียนปีสุท้าย้อใ้เินไม่น้อย" นัยน์าลมสีน้ำาลายแววิหนั ยิ่ิ ยิ่เรีย นิ้วี้และนิ้วหัวแม่มือยึ้นนวมับลายวามเรียในสมอ มืออี้ายัพยายามเปิหนัสือพิมพ์หาประาศรับสมัราน พลันสายา็สะุับัวหนัสือหนาที่พิมพ์ประาศลาหน้าหนัสือพิมพ์
บริษัท วรวัน์ุล รุ๊ป
ำแหน่ : เลาฯ
วุิารศึษา : ปริารี
อายุ : 21 - 30 ปี
(ไม่ำเป็น้อมีประสบาร์)
ิ่อ : 08xxxxxxxx
รอยยิ้มว้าประทับบนวหน้าสวยหวาน พลอยพราวรีบหมายเลโทรศัพท์บนประาศ้วยวามีใ ับอีแ่ำแหน่เลาฯ สำหรับนที่ผ่านานมาหลาหลายอาีพอย่าเธอ านแ่นี้มันไม่ยาเินไป หาไ้มาึ่่าอบแทนที่สามารถส่เสียน้อายนเรียนบไ้รับปริาสมใ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อนแรอลเท่านี้่อนนะะ ึแล้ว ่วมามาย^^
อยาูำลั(ใ)เป็นเม้นหน่อยนะะ
ความคิดเห็น