[-End-] {My Playboy!! ขอโทษทีคนนี้ผู้ชายของฉัน}

ลำดับตอนที่ #5 : MY PLAYBOY #4

MY PLAYBOY

------------------------------------

.Do it again.

------------------------------------

"จะไม่พูดอะไรบ้างรึไง" ชายหนุ่มถามหญิงสาวที่นั่งเงียบมาตลอดทาง ชานยอลหงุดหงิดกับการที่ผู้หญิงที่คอยเเต่เอาเถียงเ-าแว๊ดๆตอนนี้กลับการเป็นนั่งเงียบขรึมมาตลอดทาง

"......................" ซันนี่ยังคงเงียบเเละไม่ได้หันมามองเ-าเลย เธอยังคงหันออกไปมองนอกหน้าต่าง

"นี่ยัยผู้หญิงน่ารำคาญ!!" ชานยอลตะหวาดเธอไปนึงที ซันนี่สะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ

"หะ ห่ะ? อะไรนะ" เธอเลิกลั่กเพราะใจหายที่โดนตะหวาดใส่โดยไม่รู้ตัว

"ฉันถามว่าเธอเป็นตัวประหลาดอะไร อยู่ๆก็ลุกมาอาละวาดแบบนั้น"

"แล้วทำไมฉันต้องตอบนาย?" เมื่อตั้งสติได้ซันนี่ก็กลับมาเป็นปกติ 

"ก็เธอทำให้คืนนี้ฉันไม่ได้ไปค้างกับซอลมีไง"

"ก็ไปหาซะสิ ใครขอให้นายไม่ไปค้างกับยัยนั่น?"

"ซอลมีคืนนี้คงไม่ไหวแล้ว โดนเธอทำน้วมไปทั้งตัว"

"คำก็อิซิลิโคลนสองคำก็อิซิลิโคลน นอนด้วยกันไม่กลัวซิลิโคลนแทงหน้าแหกเหรอ" ซันนี่หงุดหงิดเรื่องผู้หญิงของเ-า เธอไม่เคยโดนทำร้ายต่อหน้าคนอื่นขนาดนี้ เเล้วนี่ยิ่งเป็นคนที่ไม่ได้อยู่ระดับเดียวกับเธอเเต่เป็นเเค่ผู้หญิงกลางคืนที่ชอบเกาะไฮโซผู้ชายไปทั่ว คงเพราะสวยเเละง่ายเท่านั้นแหละคนพวกนั้นถึงได้ชายตามอง

"ฟังดูเหมือนเธอหึงนะ" ชานยอลยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ซันนี่

"อย่าพูดอะไรน่าสะอิดสะเอียนเเบบนี้ได้ป่ะ คนอย่างฉันเหรอจะหึงผู้ชายเเบบนาย?"

"ผู้ชายแบบฉันมันยังไง?!" ชานยอลเริ่มหงุดหงิดที่ซันนี่พูดจากับเขาเเย่ๆมาตลอด ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนพูดจาเเบบนี้กับเ-า หรือเพราะเ-าใจดีกับเธอมากเกินไปนะ

"ก็ผู้ชายที่นอนกับผู้หญิงไปทั่ว ดูๆแล้วคงไม่มีความสัมพันธ์กับใครนานนักหรอก น่าสมเพสจะตายไม่ใช่เหรอ ฉันไม่หึงพวกคนแบบนี้ให้เสียเวลาหรอก อีกอยากนะชานยอลเราเเต่งงานก็เพราะความสบายใจของพ่อแม่เท่านั้นเเละฉันไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับนายเลยเเม้เเต่น้อย!" ซันนี่ทำท่าจะเปิดประตูเเล้วลงไปแต่ชานยอลกลับคว้าเเขนเธอเอาไว้ให้กลับมานั่งที่เดิม

"เธอไม่เคยเห็นนรกใช่มั้ยถึงได้พูดจาเเบบนี้ ผู้หญิงเเบบเธอก็น่าขยะเเขยงเหมือนกัน คั่วผู้ชายไปทั่วผ่านมาตั้งเท่าไหร่เเล้วห่ะ!!! คิดว่าตัวเองดูเหมือนสาวน้อยบริสุทธิ์มากนักเหรอ รู้มั้ยฉันมองเธอแว็บเเรกก็รู้เลยว่าเธอมั้นร่าน!!!"

เพี้ยะ!

หน้าชานยอลหันไปตามเเรงตบจากมือเล็กๆของซันนี่ เธอโกรธที่เขาพูดจาเเย่ๆกับเธอแบบนี้ ไม่มีใครเคยพูดแบบนี้กับเธอเลยเเม้เเต่คนเดียว

"หึ! จี้ใจดำเหรอก็เธอมันร่าน!" ชานยอลคว้าท้ายทอยซันนี่มาใกล้เเล้วบดขยี้ริมฝีปากสีกลีบกุหลาบของซันนี้อย่างรุนเเรง ซันนี่ได้เเต่ขืนเขาเเต่ดูเหมือนเเรงที่มีจะหายไปเหมือนโดนชานยอลดูดไปหมด ริมฝีปากร้อนของเขาเคล้าคลึงริมฝีปากของซันนี่อย่างไม่ปราณี ความร้อนของทั้งคู่ทำให้บรรยากาศรอบข้างยิ่งร้อนมาคุขึ้นไปอีก ชานยอลเลื่อนมือหนาลงมาตรงหน้าอกของซันนี่ เค้าเริ่มทำมันเเบบอัตโนมัตเหมือนที่ทำกับผู้หญิงคนอื่น

"อื้ออออ" ซันนี่ร้องครางประท้วงในลำคอ เเต่ก็ไม่ได้ทำให้ชานยอลหยุดการกระทำนี้

"เธอทำให้ฉันไม่ได้ปลดปล่อยนะวันนี้ งั้นขอลงที่เธอแทนละกัน" ชานยอลกระชากเกาะอกอกของซันนี่ให้ลดลงเผยเนินผิวเนียนขาว

"ปล่อยนะไอ่โรคจิต ฉันไม่มีวันให้คนอย่างนายได้เอาหรอก!!!" จังหวะนั้นซันนี่ใช้มือเปิดประตูรถเเละรีบพุ่งตัวออกไป เธอล้มลงเพราะไม่ทันได้ทรงตัวให้ดี 

"จะหนีไปไหน" ชานยอลที่ตามมาทันเเละดึงตัวเธอให้ลุกขึ้น

"นี่! ปล่อยนะ!! ถ้านายทำอะไรฉันเเม้เเต่น้อยล่ะก็ฉันจะตะโกนเดี๋ยวนี้แหละ!!" ชานยอลคว้าเธอเข้ามาใกล้ก่อนจะทำท่าเหมือนจะจูบเธออีก

"ช่วยด้วยยย!!!" ซันนี่ก็ตะโกนออกมาอย่างไม่สนใจใคร

"นี่! หุบปากอยากให้คนอื่นเขามาเห็นรึไง!"

"เออ เอาเลยให้มันพังไปเลยที่สร้างภาพไว้ เพราะฉันไม่ง่ายเหมือนยัยพวกนั้นนะ!!!"

"เธอนี่มัน" ชานยอลยอมปล่อยซันนี่ไป ส่วนเขาก็กลับขึ้นรถพร้อมกับเหยียบคันเร่งออกไปอย่างเร็วเพราะหัวเสียกับผู้หญิงอย่างซันนี่แล้วต้องไปหาที่ระบายอารมณ์กับกลุ่มเพื่อนของเขาต่อ 

พอมาถึงในคอนโดซันนี่ก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องทันทีที่ลิฟท์เลื่อนขึ้นมาบนชั้นที่เธออยู่เธอก็ใช้คีย์การ์ดเปิดเเทนการกดรหัสเพราะชานยอลไม่ได้บอกรหัสเธอมีแต่คีย์การ์ดให้

"ไอ่หน้าตัวเ_ียเอ้ย!!" ซันนี่สบถออกมาเเละรีบขึ้นไปที่ห้องนอน ห้องของชานยอลอยู่ชั้นบนสุดของคอนโดซึ่งพ่อเค้าเป็นเจ้าของ ห้องของเขากว้างครอบคลุมเกือบทั้งครึ่งของชั้นบนสุดนี้มีสามห้องนอนพร้อมห้องน้ำในตัวเเละมีห้องน้ำด้านนอกอีกสองห้องทั้งชั้นบนเเละล่าง ซันนี่รีบพุ่งตัวเข้าไปในห้องที่อยู่ถัดมาจากห้องตรงกลางที่พวกเขาตกลงกันไวว่าจะเเยกกันนอนเละล็อคห้องอย่างไวก่อนจะไปอาบน้ำและเข้านอนโดยไม่ลืมที่จะลงกลอนห้องของตัวเองไว้

เช้าวันต่อมา

'ตืดดดดด ตืดดดดดด'

"โอ๊ยยยย รู้เเล้วๆๆๆๆๆๆๆ" ซันนี่ที่นอนอยู่หัวเสียขึ้นมาทันทีที่สายเข้า มันไม่ใช่เวลาตื่นของเธอนะ นี่มันหกโมงเช้าจะบ้ารึไง

"ฮัลโหลขอโทษนะคะนี่ไม่ใช่เวลาตื่นของดิฉันค่อยโทมาอีกทีตอนแปดโมงเช้าคะ" ซันนี่งัวเงียรับสายพูดยาวเป็นตับเธอไม่สนหรอกว่าจะเป็นใครด้วย

"ขอโทษนะคะนี่คุณลีซันนี่ใชรึเปล่าคะ"

"ใช่ค่ะเเต่ถ้าจะคุยตอนนี้ไม่สะดวก" 

"อ่าดิฉันเป็นตัวเเทนของนิตยาสาร XXX korea" เธอทำท่าจะกดตัดสายเเต่ต้องชะงักเมื่อปลายสายพูดมามาจากไหน

"คะ?"

"ที่เคยทาบทามคุณซันนี่ให้มาถ่ายเเบบประจำสัปดาห์เมื่อหลายอาทิตย์ก่อนน่ะคะ พอดีว่าโทรมาถามอีกทีว่าคุณซันนี่สะดวกมาเป็นนางแบบให้กับทางนิตยาสารรึยังคะ พอดีทางนิตยาสารของเราอยากให้คุณซันนี่มาถ่ายเเบบให้จริงๆนะคะ"

"ค่ะๆ อ๋อจำได้เเล้วคะ ขอโทษนะคะพอดีช่วงก่อนยุ่งๆมากไปหน่อยเลยลืมไปเลยคะ ต้องขอโทษจริงๆนะคะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ ทางเรายินดีรอคุณซันนี่เสมอว่าเเต่คุณซันนี่พอจะมีเวลารึยังคะ?"

"อ่ามีค่ะๆ วันนี้เลยก็ได้นะคะ"

"ตั้งเเต่คุณซันนี่เเต่งงานกระเเสก็มาเเรงมากเลยคะ เเต่ว่าถ่ายเเบบสัปดาห์นี้ต้องถ่ายคู่นะคะไม่ทราบว่าคุณชานยอลจะอนุญาตรึเปล่า"

"ฮ่าๆ ฉันอนุญาตตัวฉันเองได้ค่ะ เขาไม่มีสิทธิ์" ซันนี่เผลอพูดเเบบลืมตัว

"คะ?"

"อ๋อคือแบบว่าชานยอลเขาใจกว้างเเละสนับสนุนฉันเสมอคะไม่ว่าฉันจะทำอะไร เขาไม่ว่าหรอกค่ะ ฮ่าๆ"

"อ๋องั้นบ่ายวันนี้ที่สตูดิโอ xxx ไม่ทราบว่าคุณซันนี่สะดวกมารึเปล่าคะ ทางเรามีรถไปรับนะคะพร้อมบริการคุณซันนี่อย่างดีค่ะ"

"อ่าฉันไปเองดีกว่าค่ะ เเล้วเจอกันนะคะสวัสดีค่ะ" ซันนี่กดวางสายเเล้วนอนต่ออีกสักพัก พอนาฬิกาปลุกก็ดีดตัวขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว เธอเพิ่งนึกขึ้นได้มานานมาเเล้วที่ถูกทาบทามให้ไปเป็นนางเเบบลงนิตสารชื่อดัง เเต่เธอไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้เลยลืมๆไปแล้ว มีนิตยาสารมากมายอยากได้เธอลงปก เเต่เธอไม่เคยจะเก็บมาใส่หัวจนเค้าต้องโทรตามแบบนี้อยู่บ่อยๆ 

"ยังไม่กลับมาซินะ ดีหละ" ซันนี่พูดกับตัวเองเบาๆเพราะเจ้าของห้องนี้ยังไม่กลับสังเกตจากแป้งที่เธอโรยไว้ตรงหน้าประตูห้องของเค้า ถ้ามีคนเข้าออกต้องมีรอยเท้าเเต่เเป้งยังคงอยู่ในสภาพเดิม เธอจึงค่อยๆเดินลงมาชั้นล่างเเต่ก็ไม่เห็นสิ่งผิดปกติอะไร เธอมองนาฬิกาหรูของตัวเองก็พบว่าตอนนี้ปาเข้าไปสิบเอ็ดโมงเเล้ว เธอจะสายไม่ได้เด็ดขาดเพราะไม่อยากขายหน้า เธอเลยรีบออกไปจากห้องเพื่อตรงไปที่สตูดิโอที่นัดถ่ายเเบบทันที

สตูดิโอ xxx

"ตายเเล้ววคุณน้องซันนี่มาเเล้วคะทุกท่านนนน"

"สวัดสดีค่าทุกคน" ฉันทักทายทีมงานในสตูดิโอพวกเค้าคงตกใจก็ฉันมาถึงนี้ก่อนเวลาตั้งชั่วโมงนึง หึๆ

"มาก่อนเวลาเลยนะคะ ฉันโบราที่โทรไปรบกวนคุณเมื่อเช้าเองคะ" คนที่เข้าทักทายฉันอีกคนบอก อ่าขายหน้านะเพราะฉันดันพูดเอาเเต่ใจตัวเองแบบนั้น555

"ต้องขอโทษด้วยนะคะเมื่อเช้า พอดีฉันเป็นคนตื่นตามเวลา อาจเสียมารยาทไปบ้างต้องขอโทษจริงๆนะคะ" ฉันโค้งให้เธอไปหนึ่งที

"ไม่เป็นไรคะ คุณซันนี่ทั้งสวยเเละจิตใจดีมีมารยาทอย่างที่ใครๆเขาว่าจริงๆ"

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่า"

"งั้นเชิญนั่งก่อนนะคะเดี๋ยวจะให้ช่างมาเมคอัพเเละให้ดูชุดนะคะคุณซันนี่ เพราะว่าเราต้องรอนายเเบบเขาไม่ได้มาสายนะคะเเต่เพราะคุณซันนี่มาก่อนเวลารบกวนรอเขาสักครู่นะคะ"

"ไม่มีปัญหาค่ะวันนี่ฉันว่างค่า" ฉันบอกเค้าพลางหยิบกาแฟที่มีคนจัดซื้อมาให้ ซื้อมาเร็วมากจนฉันเองยังตกใจ

30 นาทีผ่านไป

"นายเเบบของเรามาเเล้วนู้นไง หล่อจริงๆเลยเพิ่งกลับมาจากอเมริกาด้วย"

"ตายเเล้วออร่ามากกกกก"

"โอ๊ยหล่อจริงๆ ฉันรู้จักก่อนที่เขาจะไปช่วยกิจการพ่อที่อเมริกาอีกนะ หล่อลากมากอ๊ายยย"

เสียงวี๊ดว้ายของทีมงานสาวทำให้ฉันต้องหันไปมอง แหมจะหล่ออะไรขนาดนั้นเชียว เเต่เพราะฉันค่อนข้างเตี้ยบวกกับการที่นั่งอยู่บนเก้าอี้จะให้ยืนลุกพรวดพราดชะเง้อดูก็น่าเกลียดต้องคีพลุค -...- นั่นไงเดินเข้ามาใกล้เเล้ว ฉันเเกล้งทำเป็นก้มดูแบบเสื้อผ้าเพื่อไม่ให้เขารู้ว่าฉันสนใจอยู่

"คุณเเจฮยอนเชิญมานั่งข้างๆคุณซันนี่เลยคะ" .....เเจฮยอน?? ชื่อของเค้าทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปดู

"หวัดดี ไม่เจอกันนานเลยนะครับ" ฮริ้งค์ดาวล้านดวง เเจฮยอน แจฮยอน แจฮยอน เป็นเเจฮยอนที่ฉันคิดจริงๆด้วย

"วะ วะ หวัดดี" ฉันเกิดติดอ่างขึ้นมาทันที

"ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกันอีกนะครับ ขอโทษที่ไม่ได้ไปร่วมงานเเต่งหน่ะ" อ่า อย่าพูดถึงเรื่องงานเเต่งให้เสียบรรยากาศได้มั้ย -*-

"ไม่เป็นไรหรอกคะ 5555" ฉันไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยจริงๆเลยหัวเราะกลบเกลื่อน นี่มันไม่ใช่ตัวฉันเลยนะอะไรกันเนี่ย!!

"อ่าดูคุณมีความสุขจังนะครับ ดีเเล้วหล่ะ" เขาพูดพร้อมกับยิ้มให้...รอยยิ้มนี่มัน ไหนจะผิวขาวๆนี่อีก อ้ากกก!!

"ฉันซันนี่นะ ซันนี่เคยไม่มีความสุขด้วยเหรอ5555" ฉันยังคงหัวเราะกลบเกลื่อนต่อไป

"กี่ปีเเล้วนะตั้งเเต่ตอนนั้นหน่ะ" จู่ๆเค้าก็พูดอะไรบางอย่างที่ทำให้นึกถึงอดีต..

"ก็คงห้าหกปีได้เเล้วมั้งคะ" ฉันตอบไปแต่ทำท่าทางดูเสื้อผ้าที่จะต้องใส่ถ่ายเเบบในวันนี้ไปด้วยเพราะกลัวเค้าจะสังเกตว่าฉันรู้สึกยังไง

"ยังโกรธอยู่มั้ย?" จู่ๆเขาก็ถามแบบนั้น...โกรธเหรอ อ่าฉันเเทบจะลืมความรู้สึกตอนนั้นที่เรา....

"คุณซันนี่ คุณแจฮยองมาเซตฉากสักครู่ค่า" เสียงทีมงานเรียกทำให้เราทั้งคู่หลุดจากภวังค์เเละเดินไปเข้าฉาก

-----------------------------------