[-End-] {My Playboy!! ขอโทษทีคนนี้ผู้ชายของฉัน}

ลำดับตอนที่ #4 : MY PLAYBOY #3

MY PLAYBOY

----------------------------------------------

.You Think?.

---------------------------------------------

"วันนี้ไปที่ไหนดี" เพื่อนสาวสายปาร์ตี้อย่างทิฟฟานี่ถามทันทีเมื่อเราเปลี่ยนชุดกันเรียบร้อยเเล้ว

"ไปคลับไหนก็ได้สักที่เถอะ อ้อ!ยกเว้นคลับ C นะ" ซูยองบอก

"งั้นไปคลับของซิโค่ดีมั้ย ตอนอยู่ที่งานเขาบอกว่าถ้าเราจะปาร์ตี้ต่อก็เชิญที่คลับเขา เขาอยากเเสดงความยินดีกับฉันน่ะ" ฉันเสนอไป

"คลับกิ๊กเก่าแกอ่ะเหรอ ไปดิวันนี้ฉันอยากฟังเเนวฮิปฮอปเหมือนกัน" เเทยอนเห็นด้วย

"ไม่ใช่กิ๊กฉันย่ะ เพื่อนกันทั้งนั้น"

"ผู้ชายกี่คนของเเกก็เพื่อนหมดแหละ" ยุนอาเเดกดันฉันผู้ซึ่งนับผู้ชายที่คุยด้วยว่าเพื่อน

"งั้นไปกันเถอะ ฉันอยากดริ๊งละอ่ะ" ยูริพูด คนอื่นๆก็พยักหน้าเห็นด้วย เเล้วพวกเราก็พากันไปที่คลับของซิโค่

ณ คลับ C ....

"โถ่วเว้ยย!!" ชานยอลสบถเเละกระเเทกลงนั่งที่โซฟาตัวโปรดของเค้าในห้องวีไอพีของคลับ C

"แค่นี้หัวเสียเลยเหรอวะ" ซิ่วหมินถามเมื่อเห็นท่าทีของเพื่อน

"จะไม่ให้มันหัวเสียได้ไง มันเพิ่งโดนผู้หญิงขัดคำสั่งนะเว้ย ก็รู้ๆกันว่าไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนขัดมันได้ ดีเเต่ตามมันต้อยๆ ยอมทำทุกอย่างเพื่อมัน" ไคที่รู้นิสัยเพื่อนดีเอ่ย

"ยิ่งมาเจอซันนี่ที่ไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆมันเลยหงุดหงิดเป็นธรรมดา" เซฮุนเสริม

"มึงคิดง่ายไปไงไอ่ปั๊ก มึงอ่ะได้ผู้หญิงมาเยอะเลยคิดว่าผู้หญิงจะง่ายเหมือนกันทุกคน เเต่ฉันว่าไม่ใช่กับสาวๆแก็งนี้ว่ะ ดูก็รู้ทันทีเเกเจอคู่เเข่งสงครามประสาทเข้าเเล้ว" เฉินพูด

"หึ! กูไม่ยอมเเค่นี้หรอก" ชานยอดกระดกวอดก้าในมือจนหมดรวดเดียว ในใจเริ่มกลัวว่าซันนี่จะจัดการยากกว่าที่เขาคิด 

"มึง ซิโค่ชวนไปที่คลับมันว่ะ บอกอยากยินดีกับมึงวันนี้มันไปร่วมงานได้เเค่เเป็บเดียวไม่ได้อยู่ลามึงด้วยเลยชวนไปฉลองต่อที่คลับมัน" ซูโฮที่ออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกเดินกลับมาบอกทุกคน

"เออไป หญิงที่คลับไอ่ซิโค่ส่วนมากเอ๊าะๆว่ะ วันนี้อยากได้เด็กเเจ่มๆสักคนสองคน"  เเบคฮยอนออกความเห็น

"คิดเหมือนกูเลยครับ" ดีโอเห็นด้วย

"งั้นไปกันกูจะได้ฝากเด็กให้ดูคลับไว้" เฉินพูดก่อนจะเดินนำพวกเค้าออกไป

ณ คลับ ซิโค่...

"สวัสดีครับสาวๆ ขอบคุณที่ให้เกียรติมาที่นี้นะ" ซิโค่กล่าวทักทายเมื่อพวกเรามาถึง เขาจัดห้องไว้ให้พวกเราเรียบร้อย

"ว้าวขอบใจนะซิโค่" ยูริเดินเข้าไปนั่งเป็นคนเเรก

"ตามสบายเลยนะครับ"

"ขอบใจนะซิโค่" ฉันพูดกับเขา

"ยินดีด้วยนะซันนี่ พอดีผมต้องรีบกลับเลยไม่ได้อยู่จนจบงาน" 

"ไม่เห็นเป็นไรเลยไม่ต้องขอโทษหรอก เเค่มางานก็ดีใจเเล้วหล่ะ"

"งั้นผมขอตัวก่อนหละ เต็มที่เลยนะทุกคน" เขาบอกก่อนเดินออกไป ห้องนี้เป็นจุดที่ดีจุดนึงของคลับเลยหล่ะ ไม่มีประตูกั้นรอบข้างเป็นกระจกใสเเถมได้ยินเสียงเพลงชัด มองเห็นผู้คนที่เต้นกันอย่างเมามันส์ข้างนอกด้วย

"วันนี้ก็ฝากเก็บฉันกลับเหมือนเคยนะทุกคน" ฟานี่พูดก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ

"ฉันขอบาย แกอ้วกในรถฉันจนต้องเลิกขับไปเป็นเดือนๆ" ซูยองบอกพร้อมกับเดินมานั่งที่เก้าอี้

"ฉันอยากกินเมาให้ลืมเลยว่าวันนี้ฉันทำอะไรมาบ้าง" 

"อะไรกันเเกเพิ่งเป็นเจ้าสาวป้ายเเดงมาหมาดๆเลยนะยัยซัน"

"แกดูเจ้าบ่าวของฉันสิ...โคตรจะภูมิใจเลยที่ได้เเต่งกับหมอนั่นอ่ะ หึ" ฉันตอบยูริด้วยสีหน้าจริงใจสุดๆว่าดีใจมากกกที่ได้เเต่งงานกับชานยอล

"นี่เป็นอาภรรพ์แน่ๆ พูดถึงปุ๊ปก็มานู้นปั๊ป" ยุนอามองไปทางกลุ่มร่างสูงที่เพิ่งเดินเข้ามาในคลับ

"ฉันคงได้ต่อยกับผู้ชายวันนี้แหละ" เจสสิก้าพูดเสียงเรียบ เธอคงเกลียดขี้หน้านายไคนั่นมากจริงๆ

"ใจเย็นๆ" เเทยอนเอามือไปแตะไหล่เจสสิก้า

ฉันมองไปที่ชานยอล...น่าขายหน้าจังดูเค้าควงผู้หญิงเดินมาแบบไม่เเคร์เลยว่าตัวเองเพิ่งเเต่งงานมา อย่างน้อยๆก็ควรจะรอให้มันผ่านไปก่อน ให้สัมภาษณ์นักข่าวซะดิบดี ดูตอนนี้สิ เเต่ช่างเถอะจะว่าเค้าฝ่ายเดียวก็ไม่ได้เพราะฉันเองก็มาเที่ยวที่แบบนี้เหมือนกันนิ ถือว่าแฟร์ๆเเล้วกัน ต่างกันตรงที่ฉันไม่ได้เอาผู้ชายมาควง

"โอ๊ะโอ พรมลิขิตรึไงกันนะ ผมเจอคุณอีกแล้ว" ไคทักเจสสิก้าตอนที่กำลังจะเดินผ่านห้องของเราไปทั้งๆที่เขายังโอบเอวสาวสวยหุ่นเซ็กซี่คนนั้นไว้อยู่ รนหาที่ตายซะเเล้วยัยนี้ยิ่งไม่ชอบให้ใครมาทำตัวแบบนี้ใส่อยู่ด้วย

"บาปกรรมชัดๆ" เจสิก้าพูดก่อนจะลุกเดินหนีไป แต่กลับโดนเขาคว้าเเขนไว้

"ไหนๆก็เจอกันที่นี้เเเล้ว มาดื่มด้วยกันหน่อยสิครับเจ้าหญิง" เขาพูดพลางละมือจากสาวสวยที่เอามาด้วยเเล้วหันมาพูดกับเจสสิก้า

"เอามือสกปรกๆของนายออกไปจากตัวฉัน"

"ไม่เอาา ตัวนุ่มขนาดนี้ใครจะปล่อยกันหล่ะ"

"ฉันเตือนเเล้วนะ" 

กร็อบบ!!

"อ้ากกก!!" ไคร้องเสียงหลงเพราะเขาโดนเจสสิก้าหมุนข้อมือเเล้วหักมันไปไหวข้างหลังจนตัวเขาหันตามไปด้วย

"ยัยเจสสสสสส" พวกฉันรีบเข้าไปห้ามยัยนี้เอาจริงไม่ได้เล่นๆหรอกนะ

"ไอ่ไคเป็นไรวะ!!" เพื่อนของไคที่อยู่ห้องข้างๆได้ยินก็รีบวิ่งออกมาดู รวมถึงคนที่อยู่ในรัศมีเสียงร้องของไคด้วย

"ปล่อยนะยัยปีศาจ โอ๊ยยย"

"ขอโทษเป็นมั้ยห่ะ! คนแบบนายต้องโดนแบบนี้!" เจสสิก้าเลือดขึ้นหน้าเเล้วค่ะ

"ยัยเจสพอแล้วปล่อยเขาไปเถอะ" ฉันพูดในเจสสิก้าใจเย็นๆ

"นี่เธอปล่อยเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้นะ!" เพื่อนของไคเองก็บอกให้เธอปล่อย

"พวกนายอยากโดนด้วยรึไงห่ะ! บอกให้เพื่อนนายขอโทษที่เอามือสกปรกๆมาจับตัวฉันสิ!" เธอจ้องดีโออย่างเอาเรื่องเมื่อเขาเข้ามายุ่ง

"โอ๊ยย ขอโทษๆ ขอโทษครับคุณเจสสิก้า ปล่อยผมไปเถ๊ออ!!" ไคยอมขอโทษเธอแต่โดยดีไม่งั้นมีเเขนหักบ้างกันละ เจสสิก้าปล่อยไคให้เป็นอิสระทันทีที่เขาขอโทษก่อน เธอจะปัดเนื้อปัดตัวเหมือนไปคลุกฝุ่นมา

"เอะอะไรกันวะ" โผล่มาจนได้นะ ดูหน้าก็รู้ว่าทำอะไรอยู่เพื่อนโดนขนาดนี้ยังเพิ่งโผล่หัวออกมา ตาเคลิ้มบวกกับยัยผู้หญิงที่ชุดรัดๆที่เหมือนจะหลุดออกมานั่นอีก 

"เพื่อนเมียแกมันปีศาจชัดๆ" ไคพูดกับชานยอลก่อนจะหนีกลับห้องตัวเองไปตามด้วยเพื่อนอีกสามสี่คน

"อะไรกันเธอมาหาเหยื่อที่นี้เองเหรอ" ชานยอลพูดทันทีเมื่อเห็นฉัน อ่อคิดว่าฉันจะปฏิเสธเหรอ สนุกสิเเบบนี้

"รู้ได้ไงกัน ฉันเพิ่งให้เบอร์ผู้ชายไปสี่ห้าคนเเล้วนะเนี่ยะ" ชานยอลสีหน้าเปลี่ยนทันทีที่ฉันไม่ปฏิเสธคำพุดของเขาเเถมยังยอมรับหน้าตาเฉย

"คิดแล้วไม่มีผิดผู้หญิงอย่างเธอ หึ"

"แล้วผู้ชายอย่างนายดีกว่าผู้หญิงอย่างฉันตรงไหนกัน?"

"ยัยซันอย่ามีเรื่องกันที่นี้เลยเรามาสนุกกันนะ" แทยอนเดินมาดึงฉันกลับไปที่ห้อง

"อ้อเช็คโทรศัพท์บ้างก็ดีนะ ไม่งั้นเเม่เธอคงไม่ต้องโทรมาหาฉัน หึ" เค้าพูดเเล้วเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง ใครจะฟังเค้ากัน คิดว่าตัวเองเป็นใคร ฉันเดินไปนั่งที่เเล้วหยิบมือถือขึ้นมาก็เห็นมิสคอลสี่ห้าสายพร้อมกับข้อความจากแม่ว่าให้กลับไปนอนคอนโดของชานยอล 

'ลูกรักเเต่งงานเเล้วควรอยู่ติดกับบ้านสิลูก'

'ลูกเเต่งงานเเล้วนะซันนี่ต้องไปอยู่บ้านสามีอย่าไปเที่ยวเล่นกลางคืน'

'อย่าทำให้เเม่หนักใจสิลูกรัก'

'ได้ข้อความเเล้วตอบกลับเเม่มาด้วยนะ อย่าไปเที่ยวเถลไถลที่ไหน'

อ่าถ้าไม่มีคนไปบอกเเม่คงไม่หนักใจเรื่องฉันเเบบนี้เเต่เพราะมีคนไปฟ้องสินะ หมอนี่น่ารำคาญกว่าที่คิดไว้ซะอีก! ฉันไม่ได้หนีเเม่มาเที่ยวทำไมต้องไปพูดให้เเม่ฉันคิดมาก! ได้เห็นดีกันเเน่!

"เดี๋ยวฉันมานะ" ฉันบอกเพื่อนๆเเละเดินออกมาจากห้องที่พวกฉันอยู่ พร้อมกับตรงไปที่ห้องข้างๆทันที!

"นายจะเอายังไงห่ะ!"  เมื่อฉันมาถึงกลางห้องที่พวกเขากำลังสนุกสนานกับสาวๆอยู่ฉันก็แว๊ดใส่ชานยอลทันที เขาผละออกมาจากหน้าอกของสาวที่เค้าพามาคั่วด้วยเเล้วมองมาที่ฉัน

"เอาอะไร เธอจะให้ฉันเอาเเล้วเหรอ" ชานยอลพูดหน้าตาย

"นายนี่หน้าตัวเ_ียกว่าที่คิดอีกนะ ไปฟ้องเเม่ฉันเหรอ? ฉันถอดกระโปรงให้ใส่ตอนนี้เลยดีมั้ย!" ฉันเริ่มรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองอีกเเล้ว เวลาโมโหหน่ะ

"อะไรกันเธอเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก!" ชานยอลคงโกรธที่ฉันพูดจาไม่ดีใส่เขา เเต่วินาทีนี้ฉันไม่สนหน้าไหนเเล้วค่า

"อยากให้ฉันไปอยู่ด้วยมากใช่มั้ย? งั้นกลับเลย กลับเดี๋ยวนี้เลย!!" ฉันทำท่าจะเดินไปกระชากตัวเขาเเต่ยัยผู้หญิงที่เขาคั่วด้วยก็เดินเดินมาขวาง

"อะไรกันค่ะคุณ จะพาชานยอลไปไหน?" หนอยยัยเปรต เดินมาบังฉันทีนี้นมเเทบทิ่มหน้า!

"อะไรกันค่ะคุณ มาเจ๋อทำไม?" ฉันล้อเลียนเสียงเเอ๊บๆของยัยเปรตหุ่นนางแบบนี้ มีดีก็เเค่สูงแหละทำมาทั้งหน้าเลยนิ

"ชานยอลตกลงจะไปค้างกับฉันเเล้วนะคะ ใช่มั้ยคะชานยอลคุณตกลงกับซอลมีเเล้วนี่คะ" หล่อนหันไปออดอ้อนกับชานยอลทันที ฉันหันไปทำท่าจะอ้วกถึงได้รู้ว่าพวกเพื่อนของเขามองมาทางฉันอย่างอึ้งๆ เเต่ใครสนกันหล่ะ?

"โอ๊ยน่ารำคาญโว๊ย! นายจะกลับมั้ยห่ะไอ่ขี้ฟ้องอยากกลับมากนักไม่ใช่เหรอ เเล้วจะไปนอนกับยัยเปรตนี้เหรอ ใครอนุญาตกัน!"

"แล้วทำไมฉันต้องขออนุญาตเธอไม่ทราบ?!"

"อ้าวทีนายยังเล่นสกปรกโทรไปบอกพ่อแม่คนอื่นเขาได้เลยนี่"

"อย่ามาปากดีกับฉันนะซันนี่"

"ทำไมขายหน้ารึไงห่ะ คิดว่าฉันจะหัวอ่อนเหมือนผู้หญิงที่นายเอาไว้เล่นๆเหรอ ฉันไม่ใช่เเค่ปากดีเผื่อนายยังไม่รู้ ฉันเคยบอกไปแล้ว!!!" 

'ผลั่ก!!'

ฉันตะเบงเสียงด่าเขาเเละด้วยความที่ไม่ทันได้ตั้งตัวเลยไม่ทันได้ระวังยัยนอซิลิโคลนสูงเหมือนเปรตที่เข้ามาผลักฉันเต็มเเรงจนล้มลงกับพื้น

"เฮ้ยยย!" เสียงอุทานของเพื่อนๆเค้าที่เห็นฉันล้มลงไปดังขึ้น

"สมน้ำหน้า" เเต่กับชานยอลเขากลับพูดจาเเย่ๆใส่ฉัน

"............"

"เงียบทำไมร้องไห้อยู่รึไง ฉันไม่เข้าไปพยุงตัวเธอให้ลุกขึ้นมาหรอกนะ หึๆ" ชานยอลดูจะสะใจกับการที่ฉันโดนผลักให้ล้มลงเหลือเกินนะ....

ฉันค่อยๆดันตัวเองลุกขึ้น ตอนนี้สมองเบลอไปหมด ทุกอย่างดูอื้ออึงเเต่รู้ตัวว่าใครทำให้ฉันต้องล้มลงไปกองกับพื้น...ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นสายตาอาฆาตพุ่งตรงไปทีอิซิลิโคลนคนนั้นทันที

"ฉันจะเอาควักเอาซิลิโคลนถูกๆของแกออกมากองกับพื้นให้หมดเลย...."

------------------------------------------------------

"ฉันว่ายัยซันไปนานเเล้วนะ ยังไม่ทันได้ถามว่าไปไหนก็พุ่งตัวออกไปละ" เเทยอนพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักของตัวเองหายไปนานผิดปกติ

"นั่นสิ ออกไปตามหากันดีมั้ย" ทิฟฟานี่ออกความเห็น

"ไม่ใช่ว่าไปก่อเรื่องนะ ยัยซันยิ่งควบคุมอารมณ์ตัวเองยากซะด้วย" ยูริพูดอย่างเป็นห่วง

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!

เสียงกรี๊ดลากยาวที่ดังไม่ไกลจากที่นี้ทำให้พวกเธอลุกจากเก้าอี้โดยอัตโนมัติพลางคิดว่าไม่ใช่เสียงกรี๊ดเพราะดันตรีของคลับมันมันส์หรอกเเต่ถ้าเป็นคนอื่นอาจคิดว่าเสียงกรี๊ดเพราะจังหวะเพลงทั่วไปเเต่การซันนี่หายไปนานผิดปกติ บวกกับท่าทางที่ดูโมโหก่อนจะพุ่งออกจากห้องไปทำให้พวกเธอต้องคิดไว้ก่อนว่าเพื่อนรักอาจไปมีเรื่องกับใครรึเปล่า เเละพวกเธอพุ่งตรงไปยังต้นตอของเสียงทันที

"กรี๊ดด ช่วยด้วยยย ช่วยด้วยยยย" ทันทีที่เข้ามาถึงในห้องที่เกิดเสียงร้องภาพที่เห็นคือซันนี่กำลังคร่อมร่างของผู้หญิงคนนึงเเล้วมือก็ดึงจมูกเธออยู่ เเต่ผู้ชายในห้องนั้นกลับพากันถอยห่างจนตัวติดกำเเพง

"กล้านักเหรอ!! หุบปากซะไม่งั้นฉันจะดึงซิลิโคลนที่จมูกแกออกมายัดปากแกซะ!!"

"ยัยซันนนนน! หยุดนะๆๆ ยัยซันหยุดเดี๋ยวนี้" เเทยอนพยายามเข้าไปดึงซันนี่ออกจากตัวผู้หญิงคนนั้น เพื่อนคนอื่นๆก็ด้วย เเต่ก็โดนเเรงเหวี่ยงอันมหาศาลของซันนี้ผลักออกไปคนละทาง 

'ตุบ'

"โอ๊ย ขอบใจนะ" แทยอนกระเด็นไปโดนเเบคฮยอนดีที่เขารับเธอไว้ได้ เธอเลยพูดขอบคุณ เเต่เเบคฮยอนกลับหน้าเเดงขึ้นมาซะดื้อๆ

"ฉันก็โดนเหวี่ยงออกมาแบบนั่นแหละ เอ่อทำไมผู้หญิงตัวเเค่นี้ถึงได้.."

"อย่าเพิ่งถามตอนนี้เลยช่วยชีวิตยัยนอนั่นก่อน" ไม่ทันที่เเบคฮยอนจะได้ชวนเธอคุย แทยอนก็รีบตัดบทเเละเข้าไปห้ามเพื่อนตัวเองอีกครั้ง

"ตายซะ!! " ซันนี่บีบคอผู้หญิงของชานยอลจนเธอไอเสียงหลง

"เเค่ก เเค่ก!" 

"ทำอะไรสักอย่างสิ" ซูโฮพูด

"นายจะให้ทำอะไรหล่ะ ยัยซันเสียสติไปแล้วใครก็ห้ามไม่ได้หรอก" ยุนอาตะโกนตอบ ดีที่ห้องนี้ค่อนข้างเก็บเสียงเเล้วเสียงเพลงที่ดังจากข้างนอกก็พอจะทำให้คนอื่นๆไม่สนใจฟังเสียงของพวกเขา

"โธ่เว้ย!" ชานยอลสบถเสียงดังก่อนจะดึงร่างซันนี่ที่ไม่รู้ว่าไปเอาเรี่ยวเเรงมาจากไหนมากมายทั้งๆที่ตัวเเค่นี้ กว่าเขาจะดึงเธอออกมาได้ก็หนักเอาการ ชานยอลเหวียงร่างซันนี่ไปที่โซฟาทันทีเมื่อเธอหลุดออกจากซอลมี

"อย่ามายุ่ง!!" เธอพูดกับเขาพร้อมกับดันตัวขึ้นจะพุ่งไปหาซอลมีอีกครั้ง เเต่ชานยอลกันไว้เเละผลักเธอลงไปติดกับโซฟา

"ปล่อยสิวะ!" ซันนี่สบถคำหยาบออกมาทำให้เขาตกใจ เธอดิ้นหวังจะหลุดออกจากชานยอลเเล้วไปจัดการยัยซอลมีต่อ เเต่เขายิ่งกดเธอเเรงเข้าไปอีก

"เสียสติไปแล้วรึไง!!" พูดจบชานยอลก็ก้มลงไปปิดปากซันนี่โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว...เเละมันก็ได้ผลซันนี่หยุดดิ้นโดยอัตโนมัต ตากลมโตเเสนสวยของเธอเบิกโพลงด้วยความตกใจ....เมื่อเห็นว่าเธอหยุดอาละวาดเขาก็ผละออกจากเธอเเละหันไปพูดกับเพื่อน

"พายัยคนนี้ไปโรงบาลที ส่วนฉันจะพาซันนี่กลับ" พูดจบเขาก็ไปคว้าเเขนซันนี่ที่ตอนนี้ก็ยังคงนิ่งไม่ไหวติงให้ลุกขึ้น

"ยัยนี่น่ากลัวกว่าเธอตอนโมโหซะอีก" ไคใช้โอกาสนี้ทำเนียนหันไปกระซิบกับเจสสิก้าที่ไม่รู้ว่าเขามาโผล่ตรงนี้ตั้งเเต่เมื่อไหร่

"นายจะพาซันนี่ไปไหน" เเทยอนเดินมาขวางชานยอล

"พากลับไง" เขาตอบ

"ไม่ได้ ยัยนี่เพิ่งจะอาละวาดไปนายไม่กลัวบ้านพังเหรอ" ยุนอาพูด

"งั้นก็บอกมาสิว่าต้องทำยังไง"

"นายก็เเค่ทำเวลาอยากให้คนหายโมโหอ่ะ"

"เเล้วมันทำยังไงละ" ชานยอนเริ่มหงุดหงิดเพราะเพื่อนๆของซันนี่เอาเเต่พูดอ้อมค้อม

"ปกติพวกฉันเต้นควีโยมีให้ดูยัยนั่นก็นิ่งไปแบบนี้ทุกทีเลยแหละ" ยุนอาพูดถึงแอกโย่ที่แสนสะพรึงของตัวเอง เพราะมันทำให้ซันนี่ช็อคมาเเล้วหลายครั้ง

"ฉันไม่มีวันทำแน่"

"งั้นพวกฉันก็ไม่รู้ด้วยเเล้ว เเต่ซันนี่นิ่งไปแล้วคงโอเคขึ้นเเล้วหล่ะ" ยูริบอก

"งั้นฉันขอตัวหล่ะ" พูดจบชานยอลก็ลากซันนี่ให้เดินออกไปจากคลับเเละยัดเธอลงรถที่นั่งข้างคนขับก่อนจะพาตัวเองมาประจำที่คนขับเพื่อนออกรถกลับคนโด

"เธอเป็นคนยังไงกันเเน่นะ" ชานยอลคิดในใจเพราะตอนนี้ซันนี่หันออกไปมองนอกหน้าต่างเธอทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่เมื่อกี้เธอเพิ่งอาละวาดมา...

------------------------------------------