[-End-] {My Playboy!! ขอโทษทีคนนี้ผู้ชายของฉัน}

ลำดับตอนที่ #3 : MY PLAYBOY #2

MY PLAYBOY

-----------------------------------------------------

.When we first met.

-----------------------------------------------------

"อะไรนะ!!!! แต่งงาน!!!!" เพื่อนของฉันต่างอุทานพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย....

"ใช่ค่ะ เอาง่ายๆถูกคลุมถุงชน" ฉันพูดก่อนจะเล่าทุกอย่างให้เพื่อนฟังว่ามันเป็นมายังไง ทำไมต้องเเต่ง เเล้วฉันจะทำยังไงต่อไป บลาๆๆๆ

"อ๋อ เเล้วหมอนั่นเป็นใคร??" ยูริถามอย่างสนใจ

"หึๆ พวกแกได้ยินชื่อเเล้วจะต้องสะพรึง...คนๆนั้นคือ..." ฉันพูดก่อจะเงียบเเละเพื่อนๆก็เงียบรอฟังอย่างตั้งใจ

"ปาร์ค ชาน ยอล" ฉันเอ่ยเน้นชัดทุกตัวอักษรในชื่อของเค้า หึๆนี่ฉันไม่ได้ภูมิใจนะ ฉันประชดความซวยของตัวเองที่ต้องเเต่งกับไอ่บ้านี้ อ้ากกกกก

"......................." เพื่อนๆพากันนิ่งเงียบเมื่อฉันเอ่ยชื่อคนนั้นออกไป ยัยพวกนี้ทุกคนอยู่ในสภาวะอึ้งกิมกี่ กะไว้เเล้วยะว่าจะต้องสะพรึงกันทุกนาง

"พี่ซันนี่...ฉันบอกแล้วใช้มั้ยว่าว่าพี่ควรเข้าโบสถ์บอ่ยๆ" ซอฮยอนเริ่มพูด

"เราไปทำบุญบริจาคเงินกันมั้ยเพื่อสิ่งดีๆจะเกิดขึ้นกับเเกบ้างซันนี่" เอาเข้าไป ซูยองเอาเข้าไป

"แกต้องเคยทำบาปร้ายเเรงมาเเต่ชาติปางก่อนเเน่ๆ ขนลุกเลยคะท่านผู้ชม" เจนญาณทิพย์ก็มานะยัยยูริ

"บรรดาผู้ชายที่เเกคั่ว ไม่มีใครตัวพ่อเท่าหมอนี่" เจสสิก้าพูดด้วยใบหน้านิ่งๆ

"เเทยอนแกเป็นอะไร" ฟานี่ร้องทักยัยแทเมื่อเห็นว่ายัยนั่นกำลังประสานมือตัวเองไว้ที่อก

"ฉันกำลังสวดให้ยัยซันผู้ที่กำลังเจอกับความซวยที่สุด ของที่สุด ของที่สุด...อาเมน" 

"เวอร์ไปแล้วววว พวกแกทุกคนเลย"

"แกมันโลกสวยไงซันนี่ที่คิดว่ามันจะไม่เป็นไร....ฉันเตือนเเกเลยนะว่าแกจะได้ผู้ชายที่ไม่น่าเอาไว้ทำพันธุ์ ถึงชาติตระกูลจะดี เเถมโคตรหล่อวัวตายกูล้มเนี่ยะ เเต่ว่าสันดารหมอนี่มันนักล่าตัวจริง...แกเตรียมเจอปัญหาเมียน้อยตามราวี หรือบางทีอาจมีคนมาลอบฆ่าแกก็ได้นะเพราะไอ่หมอนี้มันสามีของชาติ" ยัยยุนอาสาถยายยาวเหยียด มันเวอร์ไปแล้ว

"โถ่พวกแกลองคิดกลับกันนะยะ หมอนั่นก็คงไม่อยากเเต่งกับฉันเหมือนกันนั่นแหละ ก็คงคิดหาวิธีของตัวเองอยู่ ฉันก็มีวิธีของฉันเหมือนกัน คิดไว้ว่าถ้าตกลงกันดีไว่าเราไม่มีวันไปด้วยกันรอดเเล้วค่อยหย่ากันทีหลังมันจะจบแบบสันติแบบไม่ต้องตีกันอ่ะ"

"มันจะง่ายอย่างงั้นเหรอ" ฮโยยอนพูด

"ฉันกลัวว่าแกจะรับมือไม่ไหวนะ เพราะแกไม่ค่อยประสีประสาเรื่องผู้ชายเท่าไหร่ ถึงจะมีคุยเยอะเเยะเเต่แกเคยมีเเฟนเป็นตัวเป็นตนเเค่คนเดียวเอง เเกจะทันหมอนั่นเหรอ" แทยอนพูดด้วยความเป็นห่วง

"แล้วฉันทำอะไรได้บ้างหล่ะ ฉันไม่อยากเเต่งเลย ไม่เลยสักนิดเเต่เพื่อพ่อกับเเม่"

"โอเคพวกฉันเข้าใจหล่ะ" ยัยพวกนี้รู้ดีว่าฉันมันยอดกตัญญูเเค่ไหน เรื่องของตัวเองไว้ทีหลังได้ถ้าเป็นเรื่องของพ่อแม่ต้องมาก่อนเสมอ

"พวกฉันจะคอยสนับสนุนเเละช่วยเหลือเเกเต็มที่นะ มีอะไรต้องบอกพวกฉันถ้าเเต่งกันไปแล้วอ่ะ"

"เเน่นอนสิ ก็ฉันมีเเค่พวกแกนี่หน่า"

"เอาหล่ะทุกคน มาถึงสำคัญกว่าเรื่องของยัยซันแล้ว" ซูยองพูด

"เรื่องอะไรอีก มีเรื่องที่สำคัญกว่าเพื่อนจะเเต่งงานด้วยเหรอ" ยูริพูด

"มีสิ...เลือกแบรนด์ที่จะสั่งตัดชุดไปงานไง ฉันไม่ยอมหรอกถ้าไม่เด่นกว่าเจ้าสาวบอกเลย" ซูยองพูดพร้อมเชิ่ดหน้าขึ้น

"เออจริงด้วย!!" ว่าเเล้วพวกนั้นก้ตกลงกันเรื่องชุดเเละเเบรนด์ที่จะสั่งให้ตัดชุดให้ ฉันก้มลงมองกูนาฬิกาหรูฝังเพชรของตัวเองก็พบว่าใกล้จะถึงเวลานัดดูตัวเเล้ว

"นี่ๆๆ สาวๆ ฉันไปก่อนนะมีนัดดูตัวกับทางนู้น ต้องไปก่อนเวลาไม่งั้นพ่อกับเเม่ขายหน้าเเย่"

"ที่พวกฉันนัดละช้าเป็นชั่วโมงเลยนะยัยลูกยอดกตัญญู" เเทยอนพูด

"เอาหน่าาาา แหมอย่าประชดกันเลย ฉันไปละ" ฉันโบกมือลาพวกเพื่อนเพื่อนเเละตรงมาที่รถเพื่อจะไปตามนัดในทันที

ณ โรงเเรมตระกูลปาร์ค

"คุณลี ซันนี่ใช่มั้ยคะ"

"ใช่ค่ะ"

"เชิญทางนี้คะ" ฉันเดินตามบริกรสาวที่จะนำฉันไปที่โต๊ะของคุณพ่อคุณเเม่ที่มารออยู่ก่อนเเล้วพร้อมกับคุณพ่อคุณแม่ของฝั่งนั้น ว่าเเต่นายนั่นยังไม่มาเหรอ ไร้ความเป็นสุภาพบุรุษชะมัดเเทนที่จะมารอก่อน

"ขอโทษนะคะ พอดีว่ารถติดมากจริงๆคะ ซันเลยมาสายต้องขอโทษด้วยจริงๆคะ" ฉันโค้งให้พ่อแม่ของทางฝั่งนั้นเมื่อมาถึงที่โต๊ะ

"ไม่สายเลยจ๊ะ พวกเราเองก็พึ่งจะมาถึงเมื่อกี้นี้เอง" คุุณนายปาร์คบอก

"นั่งสิซันนี่" คุณพ่อบอกให้ฉันนั่งลงข้างๆท่าน

"แหมหนูซันนี้สวยจริงๆเลยนะจ๊ะ ในทีวีว่าสวยเเล้วเจอตัวจริงสวยจนฉันอึ้งเลยค่ะคุณ"

"แหมคุณนายปาร์คก็ชมกันเกินไปเเล้วค่ะ ซันสวยไม่เท่าคุณแม่กับคุณนายปาร์คหรอก"

"ตายเเล้วปากหวานจริงๆพูดจาน่ารักน่าเอ็นดู ฉันอยากได้เป็นลูกสะใภ้ไวๆแล้วหล่ะคะคุณ" คุณนายปาร์คหันไปพูดกับสามี

"จริงอย่างคุณว่า น่ารักมีมารยาท เจ้าชานต้องชอบเเน่" คุณปาร์คเอ่ยชมฉัน เหอะๆได้ข่าวว่าหมอนั่นก็ชอบหมดเเหละน่าถ้าเป็นผู้หญิง

"ชมกันเกินไปแล้วล่ะคะ ลูกสาวดิฉันแกออกจะห้าวหน่อยๆนะคะ"

"ดูไม่ห้าวเลยนะคะ ดูเรียบร้อยหวานซะขนาดนี้"

"ที่ดูห้าวเพราะหนูเรียนการต่อสู้มาบ้างน่ะคะ เเต่ไม่เคยใช้ในชีวิตจริงนะคะ" ฉันพูดยิ้มๆ นี่รู้เลยว่าคงจะชวนคุยฆ่าเวลาเพื่อรออิตาบ้าชานยอลนั่นเเน่ๆ

"เจ้าลูกคนนี้นี่จริงๆเลย น่าขายหน้าจริงๆ" จู่คุณปาร์คก็พูดพร้อมกับมองเลยพวกฉันไปข้างหลังจึงทำให้ต้องหันไปมองตาม

.....อห. อมก. โอโห้โอ้มายก็อด คือเป็นอิตาชานยอลคะ เเต่ที่ตามมาด้วยสี่ห้าคนควงกันมานี้ผู้หญิงทั้งนั้น ให้เกียรติกันจนฉันขนลุกเลยคะ!!!

"หวัดดีครับพ่อแม่ สวัดดีครับคุณลีคุณนายลี เเละ...."

"ลี ซันนี่คะ" ฉันตอบเค้าไปพร้อมกับจ้องหน้า ผู้ชายบ้าอะไรวะเนี่ย มาดูตัวเเต่งงานเเต่เอาผู้หญิงมาด้วย

"พวกเธอพากันไปที่อื่นก่อนนะ หรือจะไปรอบนห้องก็ได้เดี๋ยวเสร็จธุระเเล้วฉันเรียก" เขาหันไปบอกผู้หญิงที่ตามเขามา ตอนนี้พ่อกับเเม่ฉันทำหน้าไม่ถูกเลย รวมถึงพ่อกับเเม่ของเขาด้วย น่าสมเพศชะมัด หักหน้าพ่อแม่ตัวเองไม่พอยังจะหักหน้าพ่อแม่ฉันอีก

"เอาหล่ะครับ ผมปาร์ค ชานยอลลูกชายที่ผู้ป็นความภาคภูมิใจของคุณพ่อคุณแม่" เขาโค้งให้ทางพ่อเเม่ฉันก่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามฉัน

"เอาละเราตกลงกันไว้เเล้วว่าจะเเต่งงานกันเดือนหน้า วันเเรกของอาทิตย์ที่สองของเดือนหน้านะ" เดี๋ยวนะเดือนหน้าก็วันพรุ่งนี้ เเล้วอาทิตย์ที่สองของเดือนหน้าก็คืออาทิตย์หน้า โอ๊ยยยจะเร็วไปหนายยยย

"ระ เร็วไปรึเปล่าคะ' ฉันพูดเเบบขำๆเเต่จริงๆคือโคตรจริงจังว่ามันเร็วไปมากๆ

"ไม่เลยจ๊ะ ยิ่งเร็วยิ่งดี พวกแม่ๆไปดูฤกษ์กันมาตั้งเเต่ไหนเเต่ไรเเล้ว ก่อนจะบอกเรื่องที่พวกลูกต้องเเต่งงานกันซัอีก ฮุๆ" แม่ของชานยอลพูดอย่างภูมิใจ จ้าๆ เอาที่เเม่ๆเห็นว่าดีเลยยยยย

"จะเเต่วันไหนก็เหมือนกันนั่นแหละครับ เเต่งพรุ่งนี้เลยก้ได้ ผมอยากอยู่กับเจ้าสาวของผมละ" เขาพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ฉัน ยิ้มเจ้าเล่ห์เเบบนั้นไม่ชอบเลย

"แหม ชานยอลคงจะอยากเเต่งงานกับลูกสาวของน้ามากเลยใช่มั้ยจ๊ะ " แม่ฉันถาม

"ครับ อยาก มากกกกกกกกกกกกก" ดูน้ำเสียงที่เขาตอบสิ อ้อนเท้าชะมัด!

"แหมคุณก็พูดเป็นเล่นไปได้" ฉันแกล้งเเซวเขากลับขำๆเพื่อไม่ให้บรรยากาศมันเเย่ลง

"ฉันพูดจริง ก็เธอสวยออกขนาดนี้" หึ สายตา รอยยิ้ม นี่มันเพลย์บอยชัดๆ!

"ถ้าอย่างงั้นก็ช่วยดูแลลูกสาวของน้าดีๆด้วยนะจ๊ะชานยอล"

"ครับผมจะดูแล อย่าง ดี เลย" เขาเน้นคำอีกแล้ว นี่จะเล่นสงครามประสาทใช่ป่ะ ด๊ายย!

"เกรงใจคุณจัง เเต่ถ้าเเต่งกันเเล้วนายคงไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเเล้วนะ เพราะฉัน ขี้ หวง" เเต่จริงๆคือ เพราะฉัน จะ ทำ ให้ นาย ทน ไม่ ได้ต่างหาก

"น่ารักจริงๆเลยนะครับลูกสาวคุณน้า หึๆ"

"ลูกชายคุณน้าก็หล่อมากเลยคะ ซันใจ สั่น เลย ทันทีที่เห็นเขา ฮ่าๆ" จริงๆคือเท้าสั่นต่างหาก

"แหมผมชักรอไม่ไหวเเล้วสิ" เขาเท้าค้างมองฉัน

"ฉันก็รอไม่ไหวเเล้วเหมือนกันคะ" ฉันก็จ้องเขาเหมือนกัน เเละเหมือนมีเสียงดังเปรี๊ยะๆออกมาในตอนที่พวกเราจ้องกันด้วย หึๆ

"แหม บรรยากาศดีกว่าที่คิดนะคะคุณ ไม่คิดเลยว่าชานยอลของเราจะชอบหนูซันขึ้นมาเเล้ว"

"ทางผมเองก็แปลกใจที่ลูกสาวผมก็ปลื้มชานยอลเหมือนกัน" ผู้ใหญ่คุยกันสนุกสนานเเต่ฉันนี่สิ ชักจะเกลียดขี้หน้าหมอนี้เข้าเเล้วหล่ะ อดทนไว้ซันนี่ อดทนไว้

"แล้วเจอกันนะว่าที่เจ้าสาว หึ" ชานยอลที่เดินมาส่งฉันที่รถบอกเเละหัวเราะในลำคอ

"ไม่ได้อยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่เเล้วเลิกทำแบบนี้เหอะ"

"อ้าวรู้ด้วยเหรอ"

"เออ คิดว่าโง่รึไง"

"แหมเธอก็แอ๊บเก่งเหมือนกันนะเนี่ยะ ไม่เเปลกใจทำไม่ผู้ชายถึงติดตรึม"

"นายเองก็ไม่ต่างกันเลยนะ มิน่าผู้หญิงโง่ๆพวกนั้นถึงได้ตามต้อยๆ"

"ปากดีจังเลยนะเธอหน่ะ" เขาสาวเท้ามาใกล้ฉันซึ่งฉันก็ไม่ได้ถอยห่างเลยเเม้เเต่ก้าวเดียว

"ฉันไม่ได้แค่ปากดีหรอกนะเผื่อนายยังไม่รู้"

"อันนี้เชื่อ เพราะที่เห็นๆอยู่อย่างอื่นก็ดีด้วย" เขาพูดพร้อมกับลดตาลงมองหน้าอกฉันเเล้วยิ้มเจ้าเล่ห์

"แหม ไอ่ลามก" ฉันพูดเสียงเรียบ

"นี่เธอด่าฉันเหรอ?" ชานยอลเริ่มขึ้นเสียง

"ละคิดว่าตัวเองเป็นใครฉันถึงด่าไม่ได้?"

"เเค่มองสิ่งที่คนอื่นก็เคยมองมานักต่อนัก หรือบางคนอาจเคยเห็นลึกกว่านี้ก็ได้นิ ทำมาเป็นหวงตัว จะใครก็ได้ไม่ใช่เหรอสำหรับเธอหน่ะ"

"นาย!!" ฉันง้างมือเตรียมจะตบเขา เเต่เเสงที่กระทบกับเลนส์เข้าตาฉันทำให้ชะงัก ปาปารัซซี่สินะ เกือบเเล้ว ฉันเลยเปลี่ยนจากมือที่จะง้างตบเป็นเอามือไปลูบแก้มเขาเเล้วยิ้มหวานให้

"ปาปารัซซี่" ฉันบอกเขาเบาๆ

"เหรอ" เเต่เขากลับกระตุกยิ้ม เเละรั้งเอวฉันเข้าไปหาจนหน้าฉันเเทบจะชนกับแผงอกของเขา

"นายจะทำอะไร" ฉันพยายามขืนเเละพูดเสียงเบาๆเพราะกลัวว่าถ้าโวยวายจะโดนเอาไปลงข่าวไม่ดี

"ปล่อยให้มันถ่ายไป ยังไงก็ต้องบอกสื่อเรื่องเเต่งงาน ดีซะอีกสร้างกระเเสให้คนอื่นเห็นว่ารักกันปานจะกลืนกิน" เขาพูดพร้อมกับก้มลงมาฉกหอมแก้มฉันโดยไม่ทันได้ตั้งตัว กรี๊ดดด ไอ่คนฉวยโอกาส!!

"นาย!" ฉันพูดเน้นคำเเต่ว่าเสียงเบาเป็นเชิงดุเขา

"ทำไมเหรอ นี่ฉันจะบอกอะไรให้นะเธอทำอะไรฉันไม่ได้หรอก ฉันจะทรมาณเธอจนวิ่งไปขอร้องพ่อแม่ว่าอยากจะหย่ากับฉัน ต่อจากนี้เตรียมตัวไว้เลย หึ!" เขาละออกไปจากฉันเเละโบกมือให้ทำเหมือนว่าเรากำลังลากัน

"พอแต่งเเล้ว ฉันเองก็ตั้งใจจะหย่าอยู่ละอ่ะนายไม่ต้องกลัวหรอก" เขาชะงักกับสิ่งที่ฉันพูด

"เธอคิดว่าฉันเหมือนผู้ชายที่เธอคั่วเเล้วทิ้งพวกนั้นเหรอ?"

"แล้วนายคิดว่าฉันเหมือนผู้หญิงที่นายนอนด้วยเล่นๆพวกนั้นรึไงหล่ะ" ฉันยิ้มหวานให้ชานยอลก่อนจะเดินไปขึ้นรถเเละเหยียบคันเร่งออกตัวอย่างเร็ว หนอยยย ตอนเเรกกะจะคุยดีๆ ตกลงกันดีๆ เจอกวนทีนเเบบนี้ก็ไม่ไหว ต้องได้เห็นดีกันเเน่ ปาร์คชานยอล!!

ณ ผับหรู C

"ไอ่ปั๊กชยอล กูไปเห็นสิ่งนี้มาเลยอยากจะทราบว่ามึงคิดจะบอกพวกกูเมื่อไหร่กันครับ??" 

เสียงไคหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของชานยอลพูดเมื่อเค้าเข้ามาถึงโต๊ะที่เป็นที่ประจำในผับหรูของเฉินเพื่อนในกลุ่มของเขาอีกคน เพราะเห็นภาพหลุดที่เขากับซันนี่โดนถ่ายเมื่อกลางวัน เเบบกอดกันกลม..

"กูจะมาบอกพวกมึงนี่ไงครับ หงุดหงิดเหี้ยๆ"

"หงุดหงิดอะไรวะ อย่าบอกนะว่าเรื่องเเต่งงาน" ซูโฮถาม

"เออไงครับ หน้าอย่างกูนี่ควรจะเต่งงานตอนอายุเท่านี้มั้ย กูยังง้าบผู้หญิงไม่ครบประเทศเลยสัส"

" โถ่ไอ่หล่อ ไอ่หน้าหม้ออออ" เเบคฮยอนแดกดันเขาเพราะหมั่นไส้

"เเต่คนที่มึงจะเเต่งด้วยนี้สุดยอดเลยวะเคยได้ยินมาว่าเป็นเพลย์เกิร์ลไม่ใช่เหรอ เเถมหน้าตานี้สุดๆเลยถ้ามึงไม่เอาให้กูก็ได้นะ" ดีโอพูดพร้อมกับทำตาโตใส่เค้า

"มึงจะโดนเขาทิ้งก่อนสิ่ ได้ยินมาว่าให้ความหวังผู้ชายไปทั่วเเต่ไม่เคยคบใครจริงจังสักคน กูยังคิดไม่ถึงว่าจะมาได้กับไอ่ชยอลของเราเฉย" ไคพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังไม่อยากจะเชื่อกับเรื่องที่เกิดขึ้น

"หล่อนก็คงไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นมั้ง ไม่งั้นคงไม่ตกลงเเต่งงานกับไอ่ปาร์คหรอก" เซฮุนผู้ชายที่นิ่งๆที่สุดในกลุ่มพูด

"สรุปพวกมึงเพื่อนใครกันเเน่ว่ะเนี่ย" ชานยอลพูดออกมาอย่างหัวเสีย

"ล่ะนี้ไอ่เลย์ไปไหน กลับมาจากจีนกูยังไม่เห็นหัวมันเลย" ชานยอลถามหาเลย์เพื่อนเขาอีกคน

"มันติดหญิงเว้ย มึงนี้ไม่รู้อะไรเลย กูได้ข่าวมาว่าเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับว่าที่เมียมึงด้วยนะครับ ใช่ย่อยทีไหนเเต่ละนางในเเก็งนี้หน่ะ" ดีโอพูดถึงความสุดยอดของเเก็งเพื่อนสาวซันนี่

"กูเคยจีบอยู่คนนึง....แต่กูโดนปฏิเสธตั้งเเต่ก้าวเข้าไปหายังไม่ทันถึงตัวเลยเเม่งเดินหนีกูเฉย โคตรหยิ่ง" ไคบอกน้ำเสียงเเสดงถึงความเจ็บช้ำน้ำใจที่อัดอั้นอยู่ในอก

"ใครว่ะ"

"เจสสิก้า ทายาทบริษัท J กรุ๊บ" เขาพูดเเค่นั้นเพื่อนถึงกับหัวเราะ

"สมควร"

"ทำไมวะกูไม่หล่อตรงไหน รวยก็รวย สาวก็เพียบเเต่ทำไมยัยนี่ถึงเย็นชาขนาดนั้นก็ไม่รู้"

"เอ้า!!!พวกมึง กูพาสาวๆมาเสิร์ฟละครับ" เฉินเดินเข้ามาพร้อมกับกลุ่มสาวสวยเซ็กซี่กลุ่มนึง พอมาถึงต่างกันก็เข้าหาคู่จนครบ

"ขอให้สนุกนะครับพวกมึงทุกตัว" เฉินพูดพร้อมกับยกแก้วแชมเปญขึ้น

"ฉลองให้กับการสละโสดของไอ่ปั๊กชยอลครับทุกท่าน" ไคชูแก้วขึ้นมาอีกคน

"ไอ่สัสมึงเงียบไปเลย" ชานยอลที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับหงุดหงิด

"เอ้าชนน" 

เสียงเพลงสนุกสนานบวกกับน้ำเมาเเละนารีคือสีสันชีวิตของกลุ่มเพลย์บอยเหล่านี้ ชานยอลมองไปรอบๆดูเพื่อนๆของเขาที่มีทุกอย่างที่ต้องการเเต่ดูเหมือนจะขาดหญิงไม่ได้ เพราะมีเท่าไหร่พวกเขาก็ไม่เคยพอ ก็เหมือนกับตัวเขานั้นแหละ เเต่ตอนนี้มาคิดเรื่องจัดการกับยัยปากร้ายนั่นซะก่อน เพราะต่อจากนี้เค้าจะเริ่มทำให้ซันนี่ทรมาณที่สุด "คอยดูเถอะซันนี่ ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าใครจะเเน่กว่ากัน!!"

------------------------------------------

1 อาทิตย์ต่อมา

"พ่อขอประกาศว่าทั้งสองคนเป็นสามีเเละภรรยากันอย่างถูกต้อง มีใครจะคัดค้านหรือไม่"

ถ้าจะมีใครคัดค้านก็คงเป็นผู้หญิงในสต็อกของหมอนี้แหละคะ เหอะๆ ฉันพลางคิดในใจเมื่อบาทหลวงทำพิธีสาบานตน เชื่อมั้ยนี่เพิ่งเจอกันครั้งเเรกหลังจากอาทิตย์ที่เเล้วที่ดูตัว ชีวิตฉันมันเศร้าค่ะ จะมีสามีเจอกันเเค่ไม่กี่นาทีอาทิตย์ต่อก็มาเเต่งงาน ประหนึ่งว่าชีวิตนี้เลือกอะไรไม่ได้เลย

"เจ้าบ่าจูบเจ้าสาวได้"

"ไม่ดีกว่าครับ ข้ามขั้นนั้นไปเลย" เขาพูดเบาๆกับบาทหลวง ฉันสตั๊นกับคำพูดของหมอนี่ นี่นายจะไม่จูบฉันเหรอยะ??? ทั้งๆที่จูบผู้หญิงมาก็มากมาย คิดว่าเขาจะไม่อะไรกับเรื่องเเบนี้ซะอีก 

"เอ้า ยืนบื๊ออยู่ทำไม ไปโยนดอกไม้สิ เสียใจที่ฉันไม่จูบเธอเหรอ" เขาทำหน้ายียวนกวนทีนฉันอีกแล้ว

"ดีใจที่ไม่โดนปากเน่าๆของนายจูบต่างหาก หึ!" เบะปากหนึ่งทีเเล้วเดินสะบัดบ็อบใส่เลยคะ ฉันเดินออกมาอยู่กลางเเท่นพิธีเพื่อจะโยนดอกไม้ เเน่นอนบรรดาเพื่อนๆของฉันไม่ค่อยสนใจหรอกคะ ฉันเลยโยนๆมั่วๆไปแต่คนที่ได้รับคือเเทยอน ยัยนั่นทำหน้าเหมือนฉันโยนขี้ไปให้เลยหล่ะ ตลกชะมัด

ฉันต้องเดินไปทักทายเเขกในงานเเละยืนให้สื่อมวลชนถ่ายรูป บอกเลยว่าวันนี้มันเหนื่อยกว่าช็อปปิ้งซะอีก

"บ่าวสาวมาทางนี้หน่อยครับ ขอสัมภาษณ์ถึงความรู้สึกที่มีต่อกันหน่อยครับ" นักข่าวกลุ่มนึงเดินมาทางฉันเเละชานยอลเพื่อนขอถามถึงความรู้สึกที่มีต่อกัน แหมอยากจะตอบออกไปทันทีเลยคะว่าเกลียดหึหึ ตอนที่ข่าวแพร่ออกไปก็มีคนสนใจมากมาย ประเด็นการเเต่งงานของฉันกับชานยอลหน่ะถือว่าน่าจับตามองเพราะเราไม่เคยมีข่าวว่าคบกันเเละจู่ๆมาเเต่งงาน มีคนคิดว่าฉันป่องก่อนเเต่งด้วยคะพระเจ้าช่วย เสียหายเเค่ไหนถามใจตัวเองดู

"เธอคือคนพิเศษครับ เเบบว่าเป็นอะไรที่เห็นครั้งเเรกแล้วให้ความรู้สึกแตกต่างออกไปจากผู้หญิงคนอื่น" ชานยอลนี่ต่อหน้าสื่อเขาเป็นคนละคนเลยค่ะ มืออาชีพมากๆถ้าไม่เกรงใจนักข่าวจะเบะปากมองบนใส่เเม่มตอนนี้เลย

"ทั้งคู่เคยมีข่าวเดทกับคนอื่นมากมาย เเต่ทำไมถึงเลือกจะหยุดที่กันเเละกันเหรอครับ"

"ผมคิดว่าบางทีความรักมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าคบกันมานานหรือต้องศึกษาดูใจกันก่อน สำหรับผมถ้าใช่คือใช่ ผมถึงได้ชอบทำความรู้จักกับคนหลายๆประเภท การที่เรามีข่าวรักๆเลิกกับใครหลายๆคนไม่จำเป็นต้องมองเราว่าเป็นคนเจ้าชู้หรือเพลย์บอยนะครับเพราะเราไม่ได้เป็นแบบนั้น เเต่เป็นเพราะว่าเรายังไม่เจออีกครึ่งนึงของเรา.....เเต่ตอนนี้ผมเจอเเล้ว" พูดจบเขาก็เอามือมาโอบไหล่ฉันเข้าไปชิดตัว นักข่าวต่างพากันอิจฉาเเละยินดีที่พวกเรารักกัน

"เเล้วทางคุณซันนี่หละครับ ความรู้สึกที่มีต่อคุณชานยอล" อ่า ตาฉันเเล้วสินะ

"ไม่ค่อยต่างอะไรจากเขาหรอกค่ะ เจอครั้งเเรกเหมือนมีเเรงดึงดูดให้ฉันอยากเข้าหา เขาเป็นประเภทที่ไม่เหมือนใครเลยคะ เเสนดี อบอุ่น จริงใจ อาจเคยเห็นข่าวของฉันมาบ้างเเต่อยากบอกตรงนี้ว่าคนพวกนั้นคือเพื่อนที่ดีของฉันเฉยๆนะคะ ฉันไม่ได้เจ้าชู้อย่างที่ใครคิดนะ เเละต่อจากนี้ฉันก็คงไม่ต้องตามหาใครอีกแล้วคะ เพราะเค้าคนเดียวคือทุกอย่างของฉันตอนนี่" พูดจบฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองเขาเเล้วยิ้มหวานให้ เขาเองก็ยิ้มตอบ นี่เป็นอะไรที่ดูเป็นธรรมชาติ เเต่จริงๆน่าอึดอัดมากๆ มันเป็นเเค่การเเสดงเท่านั้น

"เเสดงเก่งตามเคยนะ" เขาก้มลงกระซิบตอนนักข่าวถ่ายรูป

"นายเองก็ไม่เลว" ฉันตอบกลับเขาไปเเบบเบาๆก่อนจะยิ้มให้กล้อง

"ว่าเเต่ไม่ได้มีน้องใช่มั้ยครับ" จู่ๆนักข่าวคนนึงก็ถามขึ้น

"เปล่าค่ะ ฉันยังไม่พร้อมตอนนี้เเน่ๆ ฮ่าๆ" ฉันตอบกลับไปอย่างขำๆ เเละพวกเขาก็ถ่ายรูปพวกฉันไปเยอะมาก กว่าจะยอมปล่อยให้พวกฉันเดินไปทักทายคนอื่นๆในงาน

"เหนื่อยโคตรรรรรรร" ฉันเดินกลับมานั่งที่โต๊ะที่เพื่อนๆอยู่กันพร้อมหน้า เพราะเเขกในงานเริ่มทยอยกันกลับเเล้ว....เเละโต๊ะข้างๆคือกลุ่มของชานยอล ดูพวกนั้นจ้องมาทางฉันกับเพื่อนๆสิ เเหมดูไม่รู้เลยว่าอยากได้ เจ้าชู้ไม่เลือกจริงๆทั้งชานยอลทั้งเพื่อนของเขา

"พวกนายจะมองอะไรนักหนาห่ะ ฉันไม่ชอบความรู้สึกเหมือนอยู่ในตู้กระจกให้พวกนายมามองนะ!" จู่ๆเจสสิก้าก็ทนไม่ไหวหันไปพูดกับเพื่อนๆของชานยอล เอาเเล้วไง!!

"ก็อยากสวยกันทำไมนักหล่ะ ผู้หญิงสวยๆผู้ชายเขาก็มองกันนี่ครับ อาหารตาไงรู้จักมั้ยเอ่ย" ถ้าฉันจำไม่ผิดคนที่พูดน่าจะชื่อไคนะ เคยมาจีบยัยเจสเเต่โดนเดินหนีทั้งที่ยังไม่ได้อ้าปากพูดอะไรด้วยซ้ำ น่าขำจริงๆ

"อาหารตาบ้านคุณสิ อย่างพวกฉันไม่ใช่อาหารตาดื่นดาษพวกนั้นคะ" ซูยองชูคอพูดแบบไม่เกรงใจใคร

"ปากร้ายจริงๆเลยนะครับคนสวย" 

"หยุดพูดว่าสวยเถอะคะชีวิตนี้ได้ยินมาจนเบื่อละ" ยุนอาพูดบ้าง

"อู้ยยยยยย" เสียงประสานของกลุ่มนั้นดังเมื่อได้ยินคำพูดของยุนอา ก็หล่อนสวยจริงๆอ่ะ ใครจะกล้าเถียงป่ะหล่ะ

"พอเถอะพวกแก อย่าเสียเวลาเลย" ยูริพูด

"งานยัยซันทั้งทีน้า อย่ามีเรื่องเลย" ฟานี่เสริมด้วยอีกคน

"พวกแกพอเถอะอย่าไปต่อล้อต่อเถียงกับสุภาพสตรีเหล่านี้เลย เราไปหาความสุขใส่ตัวกันดีกว่าครับ" เพื่อนในกลุ่มของชานยอลพูด

"มีสักวันที่มึงคิดจะกลับไปนอนที่บ้านเเบบไม่มีเเอลกอฮอล์ไหลเวียนอยู่ในโลหิตบ้างมั้ยครับไอ่ซูโฮ" นั่นเฉินเจ้าของคลับหรูที่ดังที่สุดตอนนี้นี่หน่า แปลกนะเป็นเจ้าของคลับเเต่บอกเพื่อนไม่ให้ดื่มเหล้าตลกดีจริงๆ

"ไม่ได้ๆ ต้องพาปั๊กชยอลไปฉลองโสดครับ จัดหญิงให้สักสิบคนเอาให้ตายยย" ไคคนเดิมพูด

"นี่ได้ไงย่ะ เจ้าบ่าวต้องอยู่กับเจ้าสาวสิ พวกนายจะเอาเพื่อนนายไปแล้วทิ้งให้เพื่อนฉันกร่อยอยู่คนเดียวเหรอ!" ยูริพูด

"ไม่เอาน่ายูริ ดีซะอีกฉันไม่ต้องการกลับไปอยู่กับนายนั่นอยู่เเล้ว" ฉันพูดเเบบจงใจให้เขาได้ยิน

"งั้นเเกไปนอนกับฉันวันนี้นะซันนี่" แทยอนชวนฉันไปนอนด้วย "พวกแกด้วยนะ" และเเทยอยก็ชวนทุกคนไปด้วย

"งั้นเราไปปาร์ตี้กันก่อนเเล้วค่อยกลับดีกว่า วันนี้นอนมันที่บ้านยัยเเททั้งหมดเลยเเล้วกัน" ซูยองพูด

"เอางั้นก็ได้" ฉันตอบตกลงพอฉันเเยกกับกลุ่มชานยอลเตรียมตัวจะกลับ

"นี่! ทำไมเธอไม่กลับคอนโดของฉัน ข้าวของอยู่ที่นั่นหมดเเล้ว ทำตัวให้สมกับเป็นภรรยาหน่อยสิ"

"นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน?ห่ะ! ตัวนายยังทำตัวไม่สมกับเป็นสามีเลย หุบปากเน่าๆไปเลยนะ" ฉันตอกกลับเขาด้วยความโมโห

"เธอมันเป็นผู้หญิงประเภทไหนกัน ถึงทำตัวเเบบนี้"

"ประเภทที่นายไม่เคบเจอไงหล่ะ ถ้าจะว่าฉันไปส่องกระจกมองตัวเองซะบ้าง!"

"หนอย เธอ!" ชานยอลทำท่าจะเดินมาหาฉันเเต่พวกเพื่อนฉันกันฉันเอาไว้

"หึ! ฝากไว้ก่อนเถอะยัยตัวดี!" 

"นายไม่มีวันได้สิ่งที่ต้องการหรอกชานยอล!" ฉันพูดไล่หลังเค้าไป ก่อนจะเดินเเยกกันออกมากับกลุ่มเพื่อนของฉันเพื่อจะไปปาร์ตี้กันต่อ หึคิดว่าเเต่งกันเเล้วฉันจะยอมนายทุกอย่างเหรอ คิดผิดคิดใหม่ได้นะ เพราะฉันไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นที่ยอมนายได้ทุกอย่างหน่ะ!

------------------------------------------------------