[-End-] {My Playboy!! ขอโทษทีคนนี้ผู้ชายของฉัน}

ลำดับตอนที่ #14 : MY PLAYBOY #13

MY PLAYBOY

--------------------------------------------

.Take care.

--------------------------------------------

"นี่เธอ" เสียงของชานยอลเรียกฉันให้ตื่น นี่ฉันเผลอหลับไปตั้งเเต่เหมือนไหร่ เเถมซบไหล่เขาด้วย เเล้วคือนอนไปทั้งๆที่ตัวเปียกเนี่ยะนะ

"อืม" ฉันงัวเงียละจากไหล่ของชานยอล หมอนี้คงสมเพสฉันน่าดูเลยยอมให้หนุนไหล่อ่ะนะ ที่เขาเรียกฉันก็เพราะว่าคนขับรถมาถึงเเล้ว

"ตามมาสิ" ชานยอลลุกไปเเต่เห็นว่าฉันยังไม่ทุกตามเลยเร่ง

"อืม" ฉันขึ้นมานั่งบนรถรู้สึกเวียนหัวเเปลกๆ แล้วก็หนาวมากๆ ทำไมต้องเปิดเเอร์ซะเย็นเลย ฉันนั่งเงียบๆมาจนถึงคอนโด รู้สึกเหมือนทรงตัวไม่ค่อยได้เลยเเฮะ

"เป็นอะไรอีกอย่ามาสำออยนะฉันไม่พยุงหรืออุ้มเธอขึ้นห้องเเน่ๆ" ชานยอลคงเห็นท่าทีเเปลกๆของฉันเเล้วรำคาญตาละมั้ง เเต่ฉันไม่ได้สำออยนะ เหมือนจะไม่สบายเลย

"อืม" ฉันตอบเขาเเละรีบเดินเข้าคอนโด ขึ้นลิฟท์จนมาถึงชั้นของเรา ชานยอลเปิดประตูห้องฉันเดินตามเขาเข้าไป พอมาถึงห้องเท่านั้นแหละ เหมือนร่างกายรับสภาพไม่ไหวเเล้วฉันก็วูบไป เเต่จังหวะที่กำลังจะล้มก็ได้ยินเสียงอุทานของชานยอล

"เฮ้ยยยย!!"

--------------------------------------------------------------

เช้าวันต่อมา

ชานยอลยืนมองซันนี่ที่นอนอยู่บนเตียง เมื่อคืนเธอสลบไปต่อหน้าต่อตาเขา ดีที่เขารับไว้ทันไม่งั้นหัวเธอคงฟาดพื้น เขาสังเกตเห็นเเล้วว่าเธอไม่สบายตั้งเเต่ที่อยู่ๆก็มาซบนอนบนไหล่เขาเพราะเอ็นดูถึงได้ปล่อยให้เธอซบอยู่เเบบนั้น เเต่เขาเป็นพวกเเสดงออกว่าห่วงใยใครไม่เป็น เลยได้เเต่คอยมองเงียบๆดูอาการของเธอ เมื่อคืนเขาเเทบไม่ได้นอนเพราะต้องคอยเช็ดตัวให้คนตัวเล็กนี้ ในใจเขาก็สับสนว่าทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้....ทำไมต้องมาห่วงใยมาคอยดูเเล เขาบอกว่าเกลียดเธอเเต่ก็บ่อยครั้งที่แอบมองว่าเธอไม่เหมือนคนอื่น แอบยิ้มกับการกระทำของเธอ เเละโมโหเวลาเธอไปกับคนอื่น.....ทั้งๆที่ปากบอกว่าเกลียดเเละน่าจะปล่อยให้ซันนี่ตายๆไปซะ เเต่ใจกลับขัดกับสมองอย่างบอกไม่ถูก

"ขนาดหลับเเล้วยังสร้างปัญหาให้คนอื่นได้นะ" 

ชานยอลต่อว่าซันนี่ที่หลับอยู่เเล้วลงไปเอากะละมังน้ำอุ่นที่เขาเตรียมไว้พร้อมผ้าที่เอาไว้เช็ดตัวขึ้นมาที่ห้องซันนี่ เเล้วเดินไปที่ข้างๆเตียงเเละจัดการเช็ดตัวให้เธอ เเต่จริงๆแล้วอย่าเรียกว่าเช็ดตัวเลยเขาทำไม่เป็นหรอก เรียกว่าเอาผ้าปาดไปตามร่างกายจะดีกว่า

"รีบๆตื่นขึ้นมาซะที ฉันจะได้ออกไปข้างนอก" เขายังบ่นใส่เธอ จริงๆเขาจะออกไปก็ได้เเต่....ทำไมต้องมาเเคร์ว่ายัยนี้จะเป็นอะไร นี่เรียกว่าเป็นห่วงรึเปล่า

"..............." 

เขาชะงักมือเมื่อตัวเองคิดถึงเรื่องความเป็นห่วง...ไม่มีวันที่เขาจะรู้สึกเป็นห่วงเธอได้หรอก ชานยอลคิดไปเเละจ้องหน้าที่หลับอย่างไร้เดียวสาของซันนี่ไป เธอหลับตาพริ้มเเต่หน้ายังซีดอยู่ ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเเอบคิดไม่ดีเพราะว่าเธอดึงดูดเขาเสมอเลย เเต่เพราะเวลาเขาจะทำ เธอก็ร้องไห้...เขาไม่ค่อยชอบที่เธอเป็นนั้นเลยเลือกจะหักห้ามใจตัวเองจนมาถึงทุกวันนี้

"อื้มม" 

เธอขยับตัวเล็กน้อย ชานยอลกำลังจะอ้าปากด่าเเต่เพราะเธอกลับนิ่งไปอีกเลยเลือกที่จะเงียบ ชานยอลมองหน้าซันนี่นิ่ง จริงๆถ้าซันนี่ทำตัวดีไม่ปากร้ายเขาอาจจะใจดีกับเธอ... ชานยอลสะบัดความคิดบ้าๆนี่ออกไปจากหัว เขาเริ่มรู้สึกแปลกๆกับซันนี่เริ่มไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้มาสักพักเเล้ว เวลาคิดถึงเรื่องของซันนี่มันจะคันยุกยิกที่ใจตลอดเวลา 

ชานยอลหยุดเช็ดตัวเธอเเล้วลงไปเอาน้ำเหยือกใหม่มา เพราะเมื่อคืนเธอขอกินน้ำตลอดทั้งคืน

"นี่กูกำลังทำอะไรอยู่วะเนี่ยะ" เขาบ่นกับตัวเองเพราะไม่เข้าใจว่าจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ทำไม แทนที่จะได้ออกไปเที่ยวไปแอ้มสาวๆเเต่กลับต้องมาดูแลคนที่เขาไม่ชอบขี้หน้า เเละเมื่อเขาเดินขึ้นมาบนห้องอีกครั้งก็พบว่าซันนี่ตื่นเเล้ว

"ตื่นเเล้วเหรอยัยสำออย" 

เขามักจะทักเธอด้วยคำเเย่ๆตลอด เพราะปากมันไปไวกว่าความคิดตลอดเลย ชานยอลมีความคิดที่อยากจะดีกับเธอนะเเต่พอดีด้วยก็ชอบพาลนึกถึงว่าเธอชอบไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นมันก็ทำให้โกรธขึ้นมาซะดื้อๆ ถึงจะโกรธที่เธอไปกับเเจฮยอนเมื่อวานเเต่พอเห็นไม่สบายเลยไม่อยากอาละวาด ทั้งๆที่ใจจริงอยากจับเเก้ผ้าลงโทษซะให้เข็ด

"นาย....เฝ้าฉันทั้งคืนเลยเหรอ?" 

"ที่ทำเพราะอยากได้บุญ เเค่ช่วยชีวิตคนไม่ให้ตาย" ทำไมคนอย่างเขาต้องมาพล่ามอะไรยาวเยียด มันเหมือนกำลังเเก้ตัวอยู่ชัดๆเลย

"ขอบใจนะ"  ซันนี่ที่เพิ่งตื่นนอกเเถมยังกล่าวขอบคุณเขาเเล้วยิ้มบางๆแบบนั้นทำให้เขารู้สึกร้อนผ่าวตรงแก้มขึ้นมาเสียดื้อๆ

"ตื่นเเล้วก็พึ่งตัวเองไปแล้วกันฉันจะไปข้างนอก" 

พูดจบชานยอลก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ซันนี่ที่เพิ่งตื่นมางงๆกับเหตุการทั้งหมด เเต่เธอก็พอจะประมวลผลได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เธอหันไปเห็นน้ำที่เขาเตรียมไว้ให้ก็เกิดรอยยิ้มผุดขึ้นมาบนมุมปากอย่างไม่รู้ตัว...

------------------------------

'ตืดด ตืดดดดด'

"ฮัลโหล" 

ฉันกดรับเบอร์แปลกที่โทรเข้ามา ก่อนหน้านี้เป็นเเจฮยอนที่โทรมาเพราะฉันไม่รับสายไม่ตอบไลน์เลยบอกเขาไปว่าฉันไม่ค่อยสบายเเถมเขายังจะมาพาฉันไปหาหมออีก ต้องบอกว่าไม่เป็นอะไรจริงๆถึงจะยอมเข้าใจ คิดๆดูถ้าไม่มีตาบ้านั่นคอยดูเเลทั้งคืนป่านนี้คงไข้ขึ้นนอนซมไปแล้ว -/////- โอ๊ยคิดอะไรของฉันอีกเนี่ยะ!

"ฮัลโหล" เสียงทุ้มปลายสายตอบกลับมาเเต่ก็ไม่พูดอะไร

"ฮัลโหลใครคะ" ฉันพูดอีกครั้งเพราะเขาไม่ยอมพูดอะไรเลย

"วันนี้ไปกินเค้กเป็นเพื่อนหน่อยดิ"

"ใครเนี่ย โรคจิตเหรอ?!" ไอ่บ้าที่ไหนโทรมาชวนฉันไปกินเค้กเเถมยังไม่บอกว่าตัวเองเป็นใครอีก

"เซฮุนไงนี่เธอไม่ได้เมมเบอร์ฉันเหรอ เมมไว้เลยนะ" อ๋อเป็นเซฮุนนี่เอง

"อ้าวเซฮุนเองเหรอ นี่ฉันเพิ่งตื่นนะเมื่อคืนเป็นไข้" ฉันต้องพูดประโยคนี้อีกซักกี่ครั้งนะ

"อ้าว...ไปหาหมอยัง"

"ไม่อ่ะ ฉันโอเคขึ้นเเล้ว"

"ไปหาหมอกัน ฉันอยู่หน้าห้องเเล้ว" เห้ยย หมอนี่มันอะไรกันเนี่ยะ ดีนะที่ฉันอาบน้ำเเล้วเลยลงไปเปิดประตูให้เขา จะให้ทำไงหละก็เขากดกริ่งเรียกจนรำคาญเเล้ว

"โอเค ตาบ้า!" ฉันลงไปเปิดประตูให้เซฮุน

"หวัดดี" เขาทักทายทันทีเมื่อฉันเปิดประตู

"นี่! จะมาทำไมไม่บอกก่อนชานยอลออกไปข้างนอกแล้วหล่ะ"

"ไม่ได้มาหามัน มาชวนเธอไปกินเค้ก"

"ฉันไม่สบายอยู่หน่ะไม่อยากออกไปไหน"

"เเค่นั่งบนรถ ถึงที่ร้านก็นั่งกินเค้กเดี๋ยวมาส่ง" ดูเหมือนจะมาพาฉันไปให้ได้สินะ

"เอ่อ.."

"เเต่จะพาเธอไปหาหมอก่อน"

"ไม่เป็นไรๆ ฉันโอเคเเล้ว ไปกินเค้กกับนายก็ได้ๆ" ฉันตอบอย่างช่วยไม่ได้แหลนะ บอกเเล้วปฏิเสธคนไม่เป็นหรอก พอฉันจัดการตัวเองเรียบร้อย(แบบเร็วที่สุด) ก็รีบลงมาเพราะกลัวว่าเขาจะรอนาน

"ไม่ไปหาหมอเเน่นะ"

"อื้อออ ไม่ชอบโรงบาลหน่ะ"

"คลินิกก็ได้นิ" โอ๊ยหมอนี่ยังไงกันนะ

"ฉันเกลียดหมอเอามากๆเลยเผื่อนนายไม่รู้" เขาพยักหน้าด้วยใบหน้าเรียบนิ่งเเล้วพวกเราก็พากันมาขึ้นรถ เเละตรงไปที่ร้านเค้กที่เคยไปกันมาก่อนหน้านี้

"เอาเหมือนเดิมใช่มั้ย"

"จำได้เหรอ?" นี่เขาชอบฉันจริงๆใช่ป่ะเนี่ยะ เเต่ฉันไม่คิดอะไรมากเเละเขาเองก็คงจะรู้ว่ายังไงมันก็เป็นไปไม่ได้อ่ะ เพราะฉันเเต่งงานกับเพื่อนเค้าเเล้วนะ

"อืม"

"นี่นายถามจริง ชอบฉันจริงๆเหรอ" ฉันอยากแหย่เขาเล่นอ่ะ ดูเป็นผู้หญิงนิสัยไม่ดีเลยว่ามั้ย 

"ไม่บอก"

"ไม่บอกก็พอจะรู้ป่ะ"

"เธอชอบผู้ชายเเบบไหน?" เขาถามทั้งๆที่ไม่มองหน้าฉัน

"อืมมม....แบบไหนเหรอ ก็คงจะเป็นคนที่โรเเมนติกอ่ะ ไม่เจ้าชู้เเล้วก็ให้เกียรติฉันด้วย อีกอย่างๆต้องเเคร์ฉันมากๆ"

"ไม่ตรงกับไอ่ชานสักข้อ"

"ก็ใช่ไง นิสัยหมอนั้นมันเป็นอะไรที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตฉันเลยหล่ะ.." ยกเว้นวันนี้ที่เขาดูแลฉันอ่ะนะ

"เเต่ตรงกับฉันเกือบทุกข้อ"

"ที่พูดนี้ขายตัวเองเหรอ เเต่นายก็เจ้าชู้อ่ะฉันไม่ชอบอยู่ดี"

"ฉัน..ปฏิเสธคนไม่เป็นหรอก ผู้หญิงเสนอฉันก็เเค่สนอง"

"แบบนั้นไม่ได้นะ นายไม่คิดบ้างที่เขาเสนอเพราะอาจชอบนายก็ได้"

"ฉันเเคร์เเค่คนที่ฉันสนใจ ฉันก็ไม่ชอบนิสัยตัวเองหรอก"

'เเช๊ะ ๆ ๆ'

ฉันกำลังฟังเขาพูดเเต่เสียงกดชัตเตอร์ก็ต้องทำให้ฉันรีบหันไปมอง ซวยเเล้วปาปารัซซี่เเน่ๆ เหมือนเซฮุนก็รู้ตัวนะพวกเรารีบหันหน้าหนี

"นี่ไปจากที่นี้กันเถอะ!" ฉันบอกเซฮุน เขาก็พยักหน้ารับเเละเราก็ออกจากร้านเเล้วเขาก็มาส่งฉันที่คอนโดโดยไม่พูด

"ขอโทษนะ ฉันต้องทำให้นายเป็นข่าวเเน่ๆ"

"ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษ เธอเเต่งงานเเล้ว ฉันจะจัดการเรื่องนี้เองไม่ต้องห่วง" เขาบอกก่อนจะขับรถออกไป เเต่ฉันว่าถึงจะจัดการได้เเต่ภาพพวกนั้นคงเเพร่ออกไปแล้ว เขามีอิทธิพลในวงการสื่อก็จริงถึงจะสั่งให้เลิกเเพร่ข่าวหรือภาพพวกนั้นได้ เเต่นั่นมันก็คงไม่ทันเเล้วหล่ะ...

"เห้ยซันนี่เเม่งเอาจริงหว่ะ" เเบคฮยอนที่กำลังดูภาพหลุดที่เเพร่บนอินเตอร์เน็ตเพราะพาดหัวข่าวมันเป็นชื่อเพื่อนของเขากับภรรยาของเพื่อนเขาอีกคน

"อะไรวะ" ไคถามเขาเพราะวันนั้นไคไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ตอนที่ซันนี่พูดว่าสนใจเซฮุนเมื่อวันที่พวกเขาไปบุกคอนโดของชานยอลเเละสังสรรค์กัน

"เรื่องมันยาวมึงเสือกไม่มาเอง" เเบคฮยอนบอก

"ไหนขอดู" ซิ่วหมินชะโงกหน้าไปดูจอไอโฟนของเเบคฮยอน

"กูคิดว่าประชดไอ่ชานเฉยๆ" เลย์เองก็นึกไม่ถึงเหมือนกันเมื่อเห็นข่าว ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่คลับของเฉินเเละเพื่อนคนอื่นๆยังไม่มา

"อะไรอ่ะกูก็อยู่ด้วยไม่เห็นรู้เรื่องเลย" ดีโอนั่งทำหน้างงๆเพราะเขาไม่เห็นจะเข้าใจที่เพื่อนพูดวันนั้นเขาเมาก่อนเป็นคนเเรก

"เล่าให้กูฟังมั่ง" ซูโฮ เฉิน ไค ที่ไม่รู้เรื่องก็บอกให้เเบคฮยอนเล่าให้ฟัง เขาเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้นเเบบละเอียด

"อ้าวเห้ย...งี้ไอ่ฮุนก็ตีท้ายครัวเพื่อนดิ นั่นไงมาพอดี" เซฮุนที่ไปจัดการเรื่องข่าวที่เเพร่ออกไปมาพอดี ถึงเขาบอกให้หยุดเเพร่ได้ เเต่บนอิเตอร์เน็ตคงไม่ทันเเล้ว

"มึงจะเเดกเมียเพื่อนหราา" ไคล้อเลียนเซฮุน

"อะไรของพวกมึง" เขารู้แล้วว่าเพื่อนๆรู้เเต่เเค่ไม่อยากพูดถึง ไม่ได้อายหรือกลัวเเค่เเคร์คนที่เขาเป็นข่าวด้วย

"นี่ๆๆ กูเห็นเเบ้วว อย่ามาทำปากเเข็งนะเชอะ" ซิ่วหมินเองก็ล้อเลียนเขาเหมือนกัน

"มึงจะรอให้เค้าหย่ากันก่อนไม่ได้เลยเหรอครับเพื่อน" เเบคฮยอนพูดขึ้น

"ไอ่ชานมันจะเห็นยังวะ เเต่ถ้ามันเห็นเเล้วมันคงไม่รู้สึกอะไรหรอกมั้งเพราะมันบอกเองว่าเกลียดซันนี่และมันคงจะโกรธที่ไอ่ฮุนไปยุ่งกับผู้หญิงที่มันเกลียดถ้าให้กูเดานะ" ซูโฮพูดอย่างมีเหตุผล เเต่เขารู้ไม่จริง

"นั่นไงมาเเล้ว" ชานยอลเดินเข้ามาด้วยใบหน้าไม่รับเเขก

"ไอ่ฮุน..กูถามจริงมึงไปยุ่งกับผู้หญิงเเบบนั่นทำไมวะ" ชานยอลพูดออกมาเเละตรงเข้ามาหาเซฮุน

"กูชอบซันนี่" 

ทุกคนต่างอึ้งกับสิ่งที่เซฮุนพูด...รวมถึงชานยอลด้วยเขาไม่คิดว่าเพื่อนรักจะชอบภรรยาปลอมๆของเขา เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนได้ยินเเบบนี้มันคืออะไร เเต่ตอนที่เห็นข่าวเขาพาลโกรธซันนี่มาก เเละพยายามคิดว่ามันเป็นเพราะนิสัยบ้าผู้ชายของเธอ เขาจะไม่มีวันทะเลาะกับเพื่อนเพราะผู้หญิงเเบบเธอแน่ๆ เพราะเธออาจอยากให้เขากับเพื่อนเเตกคอกัน

"กูรู้ว่ามึงคิดตอนที่ยัยนั่นพูดว่าสนใจมึง เเต่ยั่ยนั่นเป็นยังไงมึงก็น่าจะรู้" เขาข่มอารมณ์โกรธเเละพยายามจะไม่เเสดงออกว่าไม่พอใจที่เซฮุนไปยุ่งกับซันนี่

"มึงหึงเหรอ" เซฮุนพูดด้วยใบหน้านิ่งๆ

"อย่างกูเนี่ยนะหึงยัยนั่น"

"ถ้ามึงเเคร์เรื่องข่าว กูจัดการเเล้วเว้นเเต่ที่มึงมาโวยวายเป็นเพราะมึงเเคร์เรื่องอื่น" เซฮุนพูดอย่างรู้ทัน

"ยัยนั่นมันไม่ได้ดีอย่างที่มึงคิด ถ้ามึงจริงจังสุดท้ายมึงจะเสียใจ!" ชานยอลเริ่มโมโหมากขึ้น เขาเหมือนอยากจะพูดให้เซฮุนตัดใจจากซันนี่เพราะเขาเเค่...หึง?

"ซันนี่ก็ดูไม่มีพิษภัยอะไรนะ" เซฮุนยังคงยืนยันที่จะยุ่งกับซันนี่

"เเต่ยัยนั่นเเต่งงานกับกูเเล้วมึงอยากโดนตราหน้าว่าเป็นชู้เมียเพื่อนเหรอว่ะไอ่ฮุน!" สีหน้าชานยอลดูเกรี้ยวกราดขึ้นมาทันทีเเละเขาเริ่มจะคุมตัวเองไม่ได้เเล้ว

"เหมือนมึงหึงอ่ะ" เเบคฮยอนพูดเเทรกขึ้นมา ทุกคนดูออกว่าเขาหึง ถ้าไม่คิดอะไรก็คงจะเเค่โกรธที่เพื่อนไปยุ่งกับผู้หญิงที่ตัวเองไม่ชอบอย่างที่ซูโฮว่า เเต่ตอนนี้ยิ่งเซฮุนสุ่มไฟ เขายิ่งมอดไหม้เพราะเเรงหึงของตัวเอง

"กูไม่ได้หึงโว๊ย อีกหน่อยกูก็จะหย่ากันเเล้วทำไมต้องหึงว่ะ"

"เเต่ที่มึงพูดเหมือนหึงวะ อีกอย่างที่กูยุ่งก็เพราะรู้ว่าอีกหน่อยมึงจะหย่ากัน เพราะฉะนั้นมึงควรหยุดโวยวายนะไอ่ชาน" เซฮุนพูดอย่างมีเหตุผลทำให้ชานยอลเถียงเขาไม่ออก จะทำยังไงให้เซฮุนเลิกยุ่งกับซันนี่

"งั้นมึงก็เเดกของเหลือกูเเล้วหล่ะ เพราะกูเปิดบริสุทธิ์ยัยนั่นจนไม่เหลืออะไรเเล้วหึ!" ทุกคนอึ้งเป็นรอบที่สามตั้งเเต่รู้ข่าวเรื่องซันนี่เดทกับเซฮุน เเล้วชานยอลมีอาการหึงซันนี่ จนชานยอลบอกว่า xxx ซันนี่เเล้ว...ในห้องเงียบกริบ เซฮุนก็ดูจะไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่าเพื่อนที่เอาเเต่บอกว่าเกลียดซันนี่อย่างงั้นอย่างงี้เเต่นอนกับเธอไปแล้ว

"กูไม่สนเรื่องบริสุทธิ์หรือไม่บริสุทธิ์หรอกนะ" เซฮุนยังไม่ยอมล้มเลิกนั่นยิ่งทำให้ชานยอลโมโห

"โธ่เว้ย!!"

'ผลั่ก!'

ชานยอลสบถออกมาพร้อมกับชกหน้าเซฮุนไปหนึ่งทีเพื่อนๆของเขาต่างแตกตื่นเเละรีบเข้ามาเเยกเขาสองคนออกจากกัน

"ไอ่ชานใจเย็นมึงทำเกินไปแล้ว!" เฉินที่เข้ามาดึงตัวชานยอลออกพูด

"ไหนบอกมึงไม่รู้สึกอะไรกับซันนี่ไงวะ" ไคพูด

"ใจเย็นๆก่อนนะพวกมึง" ซูโฮพยายามพูดให้เพื่อนสงบ

"ใช่ ไอ่ชานมึงนั่งลงก่อนๆ" เเบคฮยอนเดินเข้าไปหาชานยอลเพื่อจะพาเขากลับไปนั่ง

"พวกมึงอย่าทะเลาะกันเพราะเรื่องเเค่นี้เลย ไอ่ยอลทีหลังมึงอย่าปากเเข็งกูดูก็รู้ว่ามึงรู้สึกยังไง ไอ่ฮุนนั่นมันของเพื่อนนะเว้ย มึงก็ใจเย็นรอเค้าหย่ากันก่อน" เลย์พูดสงบศึก

"มึงเพื่อนกันนะเว้ย!" ซิ่วหมินพูดขึ้นส่วนดีโอเองก็หลบอยู่ข้างหลังซิ่วหมิน เเบว่าเรื่องนี้ดีโอจะไม่ยุ่ง....

"ปล่อยกู" ชานยอลสะบัดเเขนออกจากเพื่อนๆที่มาห้ามเขาเเละจ้องหน้าเซฮุนก่อนจะเดินออกจากร้านไป ทำไมเขาต้องมาทะเลาะกับเพื่อนเพราะผู้หญิงเเบบนั้นด้วย ที่เขาทำไปเพราะไม่รู้ตัวจริงๆ เเละเขาดันเป็นพวกไม่ยอมรับความจริงซะด้วย ชานยอลที่กำลังโมโหรีบสาวเท้ามาที่ลานจอดรถ เขาขึ้นรถเเละขับออกไปจากคลับอย่าเร็ว

----------------------------------------------