[-End-] {My Playboy!! ขอโทษทีคนนี้ผู้ชายของฉัน}

ลำดับตอนที่ #10 : MY PLAYBOY #9

MY PLAYBOY

-------------------------------------------------------------

.We might be best friend.

-------------------------------------------------------------

"เธอจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ" หลังจากที่เงียบมานานเขาก็ทักฉันที่กำลังเหม่อลอยอยู่ให้ได้สติอีกครั้ง

"ห่ะ?"

"จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ" เขาหันมาพูดกับฉันเเล้วหันกลับไปมองทางต่อ

"อ๋อ เอ่อขอบใจ" อะไรของฉันเนี่ยะไปขอบใจเขาทำไมเขาไม่ได้ทำอะไรให้นิ สติหน่อยซันเอ้ยยสติ!

"มันทำอะไรเธอเหรอ...ชานยอลน่ะ" เขาถามเเต่ไม่มองมาที่ฉัน เขารู้เหรอเเต่ฉันว่าไม่น่าใช่นะ หรือดูคนออก?

"อ่อ เปล่าหรอกคือเขากำลังมีอะไรกับผู้หญิงอยู่ที่คอนโด ฉันเลยออกมาเพราะรู้สึกขยะเเขยงหน่ะ"

"เสียใจเหรอ?"

"นี่55555 นายน่าจะรู้ว่าพวกเราโดนคลุมถุงชนไม่ใช่เหรอ ฉันจะไปรู้สึกอะไรได้ยังไง" ฉันตอบไป

"เเต่เธอร้องไห้" นี่ขี้เสือกจัง...เเต่ก็นะปกติคนเราก็ต้องถามอยู่เเล้วหล่ะมั้งว่าเป็นอะไรยังไงมาบ้างถึงได้มาเดินอยู่แบบนั้น ถ้าเป็นเพื่อนของฉันก็คงถามเหมือนกันแหละนะ

"ฉันทำรถหายหน่ะ...จำไม่ได้ว่าเอาไปไว้ที่ไหนเครียดมากเลยร้องไห้ รถฉันเเพงมากหน่ะ" เนียนมั้ยละการโกหกของฉันเหอะๆ

"เเล้วเอาไปไว้ที่ไหน เเจ้งตำรวจรึยัง?"

"ฉันสงสัยว่าบางที...พวกสเมิร์ฟจะมาขโมยไปหน่ะ..." เล่นมุกกลบเกลื่อนค่ะ..

"ถ้างั้นคงเเจ้งตำรวจไม่ได้เเล้วหล่ะ เเต่คงต้องพาเธอไปเช็คประสาทเเทน" เซฮุนพูดออกมาด้วยใบหน้านิ่งๆของเขา

"ใกล้จะถึงรึยังอ่ะ??" ฉันเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะมันเเป๊กไม่เป็นท่าเลยมุขนี่

"ข้างหน้านี้เเหละ" เซฮุนพูดจบก็จอดรถเเละเดินมาเปิดประตูรถให้ฉัน เเหมเป็นสุภาพบุรุษเหมือนกันนะ

"เหมือนมาเดทเลยนะ" ฉันพูด..เเค่คิดว่าจะพูดเล่นๆหน่ะเเต่เซฮุนกลับยกยิ้มเเปลกๆ

"เธอจะเอายังไงต่อไป?" ฉันที่กำลังอร่อยกับเค้กเงยหน้าขึ้นมามองเขาที่ถามคำถามฉัน อารมณ์ดีขึ้นจริงๆด้วย..เเต่ก็นะมันก็หยุดคิดไม่ได้อ่ะ

"เรื่องไร?"

"เธอกับชานยอลจะเอายังไงต่อ"

"เขาอยากหย่า ฉันก็อยากหย่า เเต่ถ้าเป็นตอนนี้ไม่เหมาะเเน่ๆเพราะเราเพิ่งเเต่งกันได้ไม่นาน"

"ก็หย่าเลยสิ จะรออะไร"

"ฉันไม่ชอบเป็นข่าวหน่ะ ฉันโคตรไม่ชอบเลย" ฉันตอบเขาเเล้วตักเค้กเข้าปาก อร่อยดีเเฮะ ไม่เคยมากินร้านนี้เลยมันดูเป็นร้านคาเฟ่ธรรมดาๆเเต่อร่อยทุกอย่างไม่เเพ้ร้านหรูๆเลยอ่ะ

"แยกกันอยู่สิ"

"ฉันโคตรอยากแยกกันอยู่อ่ะ เเต่พ่อกับเเม่ไม่อยากให้เเยกกันอ่ะดิ"

"ก็อย่าบอกพ่อกับเเม่ดิ"

"นี่นายถามเเบบนี้เพื่ออะไรเนี่ยะ นายกำลังช่วยเพื่อนนายอยู่ใช่ป่ะ" ฉันสงสัยกับการที่เขาสนับสนุนให้ฉันกับชานยอลรีบๆจบกันหรือเพราะเขากำลังช่วยเพื่อนของเขาอยู่กันนะ ช่วยพูดให้ฉันรีบๆหย่ากับเพื่อนรักเขางั้นเหรอ

"เปล่า" เขายกกาแฟขึ้นมาจิบเเละมองไปนอกหน้าต่าง

"ฉันหย่าเเน่ไม่ต้องห่วงหรอก เเค่รอเรื่องมันนิ่งหน่ะนายไม่ต้องมาพยายามช่วยเพื่อนของนายหรอก"

"จะให้ช่วยอะไรก็บอกนะ" เซฮุนเป็นคนยังไงกันเเน่นะมันดูขัดกับลุคของเขายังไงก็ไม่รู้ที่เขามาทำแบบนี้กับฉัน

"นี่ถามจริง...ชอบฉันเหรอ?" ฉันถามเขาตรงๆเเละมองเขานิ่งๆ มันก็เป็นเรื่องธรรมดานะเพราะฉันสวย 555555

"ฉันไม่เเย่งผู้หญิงของเพื่อนหรอก.." เขาจ้องฉันตาไม่กระพริบเช่นกัน

"ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของเพื่อนนายนะ" ...ฉันไม่ใช่ของชานยอล.....

"ก็ถึงอยากให้หย่านี่ไง" จู่ๆเค้าก็พูดออกมา ฮั่นเเหน่ชอบฉันจริงๆด้วย....... จริงเหรอวะเนี่ยล้อกันเล่นป่ะ จริงๆเลยพวกผู้ชายนี้

"ฉันเบื่อกับการโดนสารภาพอะไรแบบนี้แล้วอ่ะ" ฉันบอกเขาไปยักไหล่ไป

"หลงตัวเองเหมือนกันนะเธอเนี่ยะ"

"ก็ฉันสวยอ่ะ 555555"

"มันก็จริง" เซฮุนให้ความรู้สึกไม่เหมือนกับพวกผู้ชายคนอื่นๆเลย จะจู่โจมก็ไม่ใช่ จะยกยอปอปั้นฉันก็ไม่ใช่ เเถมกวนเเล้วยังรับมุขอีก เออเอาเข้าไปมันอะไรกันเนี่ยะ

"อันนี้อร่อยดี" ฉันเปลี่ยนเรื่องอีกแล้ว อ่าคุยกับหมอนี่ฉันเปลี่ยนเรื่องมาหลายรอบละนะ

"กินมั้ง" เขาคว้าช้อนจากมือฉันไปเเละตักเค้กที่ฉันกำลังกินอยู่เข้าปากหน้าตาเฉย เห้ยนี่เราเพิ่งรู้จักกันนะ เเละฉันก็รู้ว่าเขาเจ้าชู้ เเต่จะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้!!!! มันคือการจูบทางอ้อมมมม!!!

"นี่นาย!! อันนี้มันของฉันนะ" ฉันทำตาโตใส่เขา ก็คนมันตกใจอ่ะอยู่ๆมาทำแบบนี้

"อร่อยจริงๆด้วย...อ่ะ" พอกินเสร็จเขาก็ยื่นช้อนคืนมาใหฉัน เเละฉันก็รับช้อนมาแบบงงๆ...เพื่อนของชานยอลมีคนเพี้ยนๆแบบนี้ด้วยเหรอ อ่าฉันนึกถึงชานยอลอีกแล้ว ภาพของเขากับยัยนั่นเเล่นเข้ามาในหัวรู้ตัวเลยว่าฉันเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด

"มัวเเต่คิดถึงเรื่องเเย่ๆมันก็พาลเเย่ไปหมดนะ สั่งเค้กอีกสิบชิ้นดีมั้ย?" เซฮุนพูดด้วยใบหน้านิ่งๆ หมอนี่มีอารมณ์มั้ยนะฉันอยากรู้ หน้านิ่งมาตลอดเลยจนถึงตอนนี้

"เอ่อ..นี่นายช่วยพาฉันไปส่งบ้านเพื่อนได้ป่ะ ถ้าไม่ได้เดี๋ยวฉันนั่งเเท็กซี่ไปเอง"

"งั้นไปช่วยฉันเลือกของขวัญให้แม่ก่อนได้มั้ย" โอ๊ยฉันอยากกลับเเล้วววว หรือที่เขาทำแบบนี้เพราะเเค่อยากหาคนไปส่งเลือกของขวัญให้เเม่ พวกผู้ชายเลือกของขวัญให้แม่ไม่ค่อยเก่งนี่หน่า

"เข้าใจละ นายทำดีกับฉันเพราะมีข้อเเลกเปลี่ยนนี่เอง งั้นโอเคได้" ฉันตอบตกลงเขาไป....วันนี้ฉันจะไม่กลับไปที่คอนโดเเล้วหล่ะ 

"เเล้วเเต่จะคิด" เซฮุนมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง พอพวกเรากินอะไรเสร็จก็ตรงไปที่ห้างสรรพสินค้า เเต่ฉันค่อนข้างเขินนะเพราะชุดของฉันมันชิวไปหน่อย...

"ฉันรู้ละซื้ออะไร กระเป๋าเป็นไง" ฉันเสนอความคิดเห็น

"ก็ดีนะ เเต่ฉันอยากซื้อเพชรให้ท่านมากกว่า" จ้าพ่อคนรวย..

"งั้นก็เครื่องเพชรไง ชั้นบนสุดมีเเบรนนึงสวยมากก" แบรนของเเม่เเจฮยอนอ่ะ ฉันไม่ได้อยากเจอเเจฮยอนหรอกนะเเค่เเนะนำเขาเพราะยังไงแจฮยอนก็คงไม่ได้อยู่ที่นี้อยู่ละ

"ก็ได้" พวกเราเดินไปเลือกซื้อเพชรกัน ฉันช่วยเขาเลือกอยู่นานมากเพราะดูเหมือนเขาจะเป็นผู้ชายช่างเลือกเเละละเอียดอ่อนมากๆอ่ะ กว่าจะได้ก็ใกล้มืดเเล้วเนี่ยะ

"เธออยากได้อันนี้มั้ย" เซฮุนชี้ไปที่สร้อยที่มีจี้เพชรเล็กๆอยู่

"ไม่อ่ะ ถามทำไม"

"เหมาะกับเธอดีะนะ"

"ฉันไม่เอาหรอก"

"จะซื้อให้" อะไรของเขาอีกเนี่ยะ

"ไม่เอา ฉันไม่ชอบไม่อยากได้ เค้กนายก็เลี้ยงเเล้ววันหลังฉันจะเลี้ยงคืนแล้วกันเเค่นี้ก็เกรงใจจะเเย่"

"ถ้าจะเลี้ยงคืนเตรียมเงินไว้เยอะๆแล้วกัน"

"นี่นายคิดว่าฉันเป็นใครห่ะ นี่เเค่ไม่ได้เอากระเป๋าตังมาหรอกนะเชอะ" ฉันเท้าเอวบอกเขา เขายิ้มนิดหน่อยเเล้วพวกเราก็ออกจากร้าน 

ฉันให้เค้าพาไปส่งที่บ้านของเเทยอนเพราะฉันโทรบอกเธอก่อนหน้านี้เเล้วหล่ะว่าวันนี้จะมานอนด้วย เเต่ก็ยังคิดอยู่ว่าจะเล่าให้ยัยเเทฟังดีมั้ยกลัวว่ายัยเเทจะเป็นห่วงเอา

"ขอบใจมากนะ...วันนี้ฉันสนุกมากเลย" ฉันบอกเซฮุน มันก็สนุกดีนะ เขาทำให้ฉันมีอะไรทำอ่ะเลยพอจะไม่คิดถึงเรื่องของชานยอลบ้าง...เเต่ฉันยังสงสัยตัวเองว่าทำไมถึงต้องเสียใจกับสิ่งที่เขาทำด้วยนะ เขาไม่เห็นจะเเคร์ฉันเลย เเต่มันก็ไม่แปลก...เพราะเราไม่ได้รู้สึกอะไรต่อกันมาตั้งเเต่เเรก และเเต่งงานกันด้วยความไม่เต็มใจ

"วันหลังไปด้วยกันอีกดิ" เซฮุนพูด้วยใบหน้านิ่งๆอีก นี่ฉันรู้นะว่าเขามันเสือผู้หญิงเเค่ไหนเเต่ฉันยังสงสัยว่าทำไมผู้หญิงพวกนั้นถึงได้ชอบเขา ไม่โรเเมนติ ไม่เเสดงสีหน้าอะไรเลย บางทีก็ดูตลกด้วยซ้ำไปที่พูดอะไรออกมาเเล้วทำหน้านิ่งๆขัดกับคำพูดหน่ะ

"ถ้าจะให้ช่วยอะไรทีหลังเลี้ยงเค้กด้วย เเต่ไม่เลี้ยงคืนเเล้วนะ" ฉันบอกเขาไปตามประสาคนอัธยาศัยดีที่ชอบพูดเล่นๆกับทุกคน

"ได้..ดูเเลตัวเองดีๆไปละ" พูดจบเขาก็ขับรถออกไป ฉันเลยหันตัวกลับเตรียมจะกดกริ่งที่หน้าประตูบ้านของเเทยอน คนใช้บ้านหล่อนจะได้มาเปิดให้ เเต่ก็พบว่าเเทยอนมายืนกอดอกมองดูฉันอยู่ก่อนหน้านี้เเล้ว

"อ้าวยัยแท" ฉันตกใจเล็กน้อยเเต่หล่อนกลับมองฉันนิ่ง

"เล่ามาให้หมดเลยนะ" ยัยเเทพูดพร้อมกับเดินมาเปิดประตูรั้วให้เเละลากฉันเดินเข้าบ้าน

ณ คลับ C

"หงุดหงิดสัส" ชานยอลกระเเทกตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างอารมณ์เสีย

"เป็นอะไรมาอีกวะ พักนี้มึงอารมณ์เสียบ่อยไปนะ" ซูโฮถามเพื่อนของตัวเองด้วยความสงสัย ถ้าเป็นผู้หญิงเขาคงคิดว่าประจำเดือนของชานยอลมาเลยหงุดหงิดเเบบนี้

"เมียไม่อยู่บ้านเหรอ" ไคไม่รอช้าเข้ามาพูดกวนประสาทเขาทันที

"ก็เออดิ ยัยตัวเเสบนั่นออกจากบ้านเเล้วไม่เอาอะไรไปสักอย่าง ติดต่อก็ไม่ได้"

"แกเกิดหวงขึ้นมารึไงนี่เพิ่งผ่านมาไม่เท่าไหร่เองนะเว้ยย"

"พูดเหี้ยไรของมึง กูเนี่ยะนะหวง กูไม่เคยหวงผู้หญิงคนไหนบนโลกนี้หรอก"

"ยกเว้นเเฟนเก่ามึงคนนึงวะ" 

"ไอ่เฉินพูดถูก" ซิ่วหมินเห็นด้วยกับเฉิน

"มึงหยุดพูดเรื่องยัยนั่นเถอะ เสียอารมณ์ยิ่งกว่าเดิมอีก" ชานยอลรู้สึกรำคาญที่เพื่อนเอาเเต่พูดเรื่องเเฟนเก่าของเขา ผู้หญิงที่นอกใจเขาเเบบนั้นเขาเกลียดที่สุด ทั้งหมดเป็นเหตุผลว่าทำไมเขามองผู้หญิงเป็นของเล่น เพราะผู้หญิงก็เหมือนกับเเฟนเก่าของเขา ถึงจะให้อะไรไปเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักพอ

"เออ ไอ่เเบคฮยอน ดีโอเเล้วก็เซฮุนหายหัวไปไหนวะ" เฉินถามเพราะว่าก่อนหน้านี้ดีโอกับเเบคฮยอนยังอยู่เเต่เซฮุนบอกจะตามมาแล้วก็ไม่ตามมาสักที ขาดไปอีกคนคือเลย์เเต่เพื่อนๆรู้ว่าเขากำลังติดเฟน

"เห็นรับโทรศัพท์เเล้วก็พากันออกไปเลย เซฮุนก็ยังไม่มานัดไม่เป็นนัดเลยวะ วันนนี้ว่าจะเเข่งทำเเต้มกับไอ่ฮุนสักหน่อยว่าใครจะได้สาวเยอะกว่ากัน"

"เเข่งกับกูมา" ชานยอลพูด เพราะเขาอยากหาอะไรทำ อยากระบายอารมณ์ที่หงุดหงิดนี้ไปให้หมด

"ระวังน้ำหมดตัวก่อนนะพวกมึง" ซูโฮพูดไปจิบวอดก้าไป

"ระดับกูยันเช้ายังต่อถึงเย็นได้เลย หึๆ" ไคพูดพร้อมกับกระตุกยิ้ม

"มึงได้ทุกคนแหละไค ยกเว้นเจสสิก้าหน่ะ" ซิ่วหมินว่าเขาด้วยความหมั่นไส้ล้วนๆ

"จี้ใจดำกูจังครับ" ไคเอามือกุมอกเเล้วทำท่าเจ็บปวด

"พวกมึงกูว่ากลุ่มนั้นน่าสนใจวะ" ชานยอลชี้ไปที่กลุ่มผู้หญิงที่กำลังเต้นกันมันส์หยด ทั้งเลื้อยทั้งลูบร่างกายตัวเองยั่วพวกเขาสุดๆ

"กูไปก่อนละครับ" ไคพุ่งตัวไปทางผู้หญิงกลุ่มนั้ทันทีเเละชานยอลก็ตามไปด้วย เเต่ในใจเขายังหงุดหงิดอยู่ที่ซันนี่หายหัวไปแบบติดต่อไม่ได้เลย 

"มึงโกงนี่หว่า กูเห็นก่อน" พูดจบชานยอลก็เดินตามไคไป

----------------------------------------------

"หมอนั่นหักหน้าแกขนาดนี้เลยเหรอ" ฉันเล่าเรื่องที่ชานยอลพาคนอื่นมานอนในบ้านให้เเทยอยนฟังเเต่ไม่ได้เล่าเรื่องที่เขา....รังแกฉันนะ

"อืม ฉันเดินออกมาก็เจอเซฮุนพอดีเขาอาสาพามาส่งที่บ้านแก" 

"วันนี้นอนที่นี้แหละ เเล้วเเกอยากจะไปไหนมั้ยหรืออยากกินอะไรรึเปล่า" เเทยอนถามฉัน

"อืม ไม่รู้สิฉันเพิ่งไปกินเค้กกับเซฮุนมาน่ะ ตอนนี้เลยยังไม่หิว"

"นี่แกไปเดทกันมาเหรอ" เเทยอนทำหน้าแปลกใจเเละบอกว่าฉันไปเดทกับเซฮุนมา...เดทที่ไหนกัน

"ไม่ได้เดทกันยะ เเค่ไปกินเค้กหน่ะกินเค้กเฉยๆ"

"มันก็เหมือนเดทนั้นแหละ หลายใจจังนะเธอไหนจะเเจฮยอนอีก"

"แกก็พูดไปนั่น ฉันอยากอาบน้ำเเล้วอ่ะ"

"ไปอาบสิ ฉันให้คนเตรียมของไว้ให้เรียบร้อยเเล้ว"

"อื้อ" ฉันเดินไปที่ห้องอาบน้ำ ทำความสะอาดร่างกายเสร็จก็เเช่ตัวสักพัก เเล้วลงมาที่ห้องนั่งเล่น ฉันเเอบเห็นเเทยอนกับลงคอลวิดีโอคุยกับใครสักคนอยู่ หมอนั่นหน้าตาดูคุ้นๆเเต่ฉันนึกไม่ออก เลยค่อยๆย่องเข้าไปหายัยเเทเพราะยัยนี่หันหลังอยู่ 

"นั่นแบคฮยอนไม่ใช่เหรอ?" ฉันแปลกใจมากที่หล่อนคุยกับเเบคฮยอนอยู่...ไปสุงสิงกันตอนไหน อ๋อถ้าให้เดาคงจะเป็นเมื่อวานที่ไปงานเปิดตัวเครื่องเพชรสินะ ไวไฟเหมือนกันนะยัยเเท

"เฮ้ย!! มะ ไม่ใช่สักหน่อย นี่ตกใจหมดเลยทำไมเข้ามาไม่ส่งเสียงหน่อยละยะ" ยัยเเทสะดุ้งเเละรีบเอาไอโฟนหลบไม่ให้ฉันเห็น

"ไม่ทันเเล้วฉันเห็นละอย่ามาเนียน"

"อะ อะไร ปะ เปล่าเนียน" ยัยเเทพูดจาตะกุกตะกักทันที

"อย่ามาโกหกน่า เห็นหมดเเล้ว" ฉันยิ้มๆแล้วเดินไปที่โซฟา เเละกดรีโมทเลื่อนหาอะไรดู ส่วนยัยแทก็กลับไปคอลวิดีโอต่อ

'เรามาเข้าถึงเรื่องความรักของคุณแจฮยอนบ้างดีกว่านะคะ สเปคผู้หญิงเป็นแบบไหนเหรอคะ เพราะเชื่อว่าสาวๆทุกคนต้องอยากรู้เเน่ๆว่าหนุ่มฮอตเเถมเป็นทายาทเศรษฐีแบบคุณจะชอบผู้หญิงเเบบไหน'

ฉันเลื่อนไปเลื่อมาก็มาสะดุดกับช่องบันเทิงช่องนึงเเล้วเเจฮยอนก็กำลังให้สัมภาษณ์อยู่...เขาเนื้อหอมจริงๆเลยนะ ฉันเลยหยุดอยู่ที่ช่องนั้น

'สเปคผู้หญิงของผมเหรอครับ...อืมแบบไหนดีหล่ะ แบบที่เห็นเเล้วใจเต้นประมาณนี้รึเปล่าครับ?'

'ใช่ค่ะ เเบบที่คุณแจฮยอนเห็นเเล้วปิ๊งหน่ะคะ'

'อ่า...ก็ต้องเป็นผู้หญิงที่ตัวเล็กๆ ดูบอบบาง นัยตาเป็นประกายเเล้วก็ยิ้มสวยครับ'  แจฮยอนพูดไปพลางยิ้มไปเมื่อบอกถึงสเปคของตัวเอง

'เเล้วคุณเคยเจอรึเปล่าคะ ผู้หญิงในอุดมคติของคุณ'

'เจอเเล้วครับ' เเจฮยอนยังคงยิ้ม 

'แปลว่าพวกคุณคบหากันอยู่เหรอค่ะ เเหมน่าอิจฉาผู้หญิงคนนั้นจริงเลยๆนะคะ'

'ไม่ครับ..ตอนนี้ผมยังไม่ได้คบหากับใครเเต่ผู้หญิงคนนั้นเธอเเต่งงานไปแล้ว' เเจฮยอนสีหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด

ฉันไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะเเต่เหมือนเค้ากำลังพูดถึงฉันอยู่เลย...

"ซันนี่เดี๋ยวฉันมานะ...เอ่อไปแค่หน้าบ้านหน่ะ" เเทยอนบอกฉันแต่ทำหน้าตาเหมือนกลับเกลื่อนอะไรอยู่

"ไปด้วย" ฉันพูดพร้อมกับลุกพรวดทันที เพราะยัยเเทมีท่าทีแปลกๆ

"มะ ไม่ต้องๆๆๆ ฉันไปเองได้หน่า" ปฏิเสธทันควันเลยนะ ไม่บอกก็รู้ว่านัดใครมาหาที่หน้าบ้าน ทำอย่างกับเป็นเด็กม.ปลายไปได้นะ อย่างงี้ต้องเเกล้ง

"เพื่อนป่ะ" ฉันบอกยัยเเทไปแบบนั้นยัยนี่ถึงกับหน้าเจื่อน

"ก็ได้ๆๆๆๆ สัญญาก่อนว่าจะไม่เเซว"

"โอเค" ฉันเดินตามยัยเเทไปถึงหน้าบ้านก็เห็นรถหรูจอดอยู่พร้อมกับผู้ชายคนนึงที่ยืนพิงรถอยู่

"เเค่นัดหมอนี้มาหาทำไมต้องโกหกด้วย คบกันอยู่ก็บอกฮิ้วว" ฉันเเซวยัยเเท

"ยะ ยังไม่ได้คบนะ ไหนสัญญาว่าจะไม่เเซว" ยัยเเทยู่ปากใส่ฉัน

"โอเคยะ5555" เเทยอนเดินไปหาแบคฮยอนทั้งคู่คุยกันกระหนุงกระหนิง...ดีจังนะฉันก็อยากเจอรักดีๆบ้าง รักแบบที่ไม่ต้องเห็นว่าฉันดังหรือฮอตเลยมาคบเพื่อเกาะกระเเส หรือไม่ใช่แบบความสัมพันธ์ข้ามคืน เเต่ดูฉันตอนนี้สิ...สกปรกไปหมดเเล้วเเถมยังไม่ทันได้มีรักดีๆก็ดันโดนจับคลุมถุงชนซะได้

"นี่เเทยอน..เอ่อฝากบอกหมอนั่นด้วยว่าอย่าบอกชานยอลว่าฉันอยู่ที่นี้" ฉันตะโกนบอกแทโยนไปเพราะนึกขึ้นได้ที่เเบคฮยอนเห็นฉันเผื่อเขาจะเอาไปบอกชานยอล ดูเหมือนหลงตัวเองมั้ยนะ เขาอาจไม่ได้ตามหาฉันก็ได้ อาจสบายใจก็ได้ที่ฉันไม่อยู่ อะไรกันเนี่ยเเต่งงานได้ไม่เท่าไหร่เลยทำไมต้องมาคิดอะไรแบบนี้นะ เธอเกลียดหมอนั่นซันนี่อย่าลืมสิ!

1 อาทิตย์ผ่านไป

ฉันอยู่บ้านยัยเเทมาเเล้วหนึ่งอาทิตย์แต่ติดต่อกับพ่อแม่ตลอด พวกท่านก็โวยวายที่ฉันไม่อยู่คอนโดบ้างละ ฉันไม่สนใจชานยอลบ้างหล่ะ เเละฉันก็ให้เหตุผลไปตรงๆว่าทะเลาะกัน อยู่ด้วยกันไม่ได้เเละฉันก็ไม่อยากกลับไป พวกท่านก็เหมือนจะเข้าใจ เลยให้คนเอาบัตรเครดิตเเละไอโฟนมาให้ฉันใช้ไปพลางๆก่อน พวกเพื่อนๆฉันมาหาเเทบทุกวันเเต่ฉันไม่ได้เล่าความเลวทรามของชานยอลให้ฟังนะ ก็อย่างที่บอกว่าไม่อยากให้พวกนั้นเป็นห่วงเเค่บอกว่าทะเลาะกันหนักจนไม่อยากเห็นหน้าก็เท่านั้น

"วันนี้ไปทำเล็บกันป่ะ" ยูริถามในขณะที่พวกเรากำลังอยู่บนรถเพื่อไปร้านอาหารกัน

"เอาสิ มีเวลาเยอะเเยะ" ซูยองพูดไปก็มองเล็บตัวเองไป

"ยุนอา ฟานี่ ฮโยยอนเเล้วก็ซอฮยอนติดธุระนะมาไม่ได้" เเทยอนบอก

"เหลือพวกเรา 5 คนงั้นสิ" เจสสิก้าที่เอาเเต่เลื่อนไอโฟนพูดโดยไม่ละสายตาจากหน้าจอ

"ฉันอยากกินไอศครีม เเล้วก็อยากได้รองเท้าใหม่ อยากได้กระเป๋าใหม่อยากได้เสื้อผ้าใหม่ด้วย" ฉันบอกไป ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้สินะจะถามว่าดีมั้ยที่ไม่มีชานยอลเเละได้ทำตัวอิสระเเบบนี้มันก็ดีเพราะนี้เป็นชีวิตปกติสุขของฉัน เเต่มันก็โหวงเเปลกๆพอคิดว่าเขาเองก็คงรู้สึกเหมือนกัน

"แกไปหงุดหงิดอะไรมา" เจสสิก้าถามฉัน

"เปล่านิ" ฉันมองออกไปนอกกระจกรถกลบเกลื่อนความรู้สึกบ้าๆนี่ จนเรามาถึงที่ร้านอาหาในห้างดัง พอทานอะไรเรียบร้อยเราก็ไปกินไอศครีมกัน เเต่เหมือนว่าโชคชะตาจะเล่นตลกกับฉันจนเกินไปนะเพราะดันไปเจอใครบางคนที่ไม่อยากจะเจอ

"ซันนี่ นั่นมัน" แทยอนสะกิดฉันให้มอง เเต่ฉันมองไปก่อนหน้านี้เเล้วหล่ะ

"โห...นั่นไม่เด็กไปหน่อยเหรอ" ยูริพูดเพราะเห็นว่าคนที่มากับชานยอลดูเด็กมากๆ เด็กจนเหมือนกับเพิ่งเรียนม.ปลายเท่านั้น

"พวกผู้ชายก็เเบบนี้แหละ" ฉันพูดออกไปเเล้วตักไอศครีมเข้าปากทำเหมือนไม่สนใจอะไร

"แกโอเคเหรอ นั่นสามีแกนะยะ" ซูยองถามฉัน

"ฉันจะไปแคร์ทำไมเเค่สามีในนาม" ฉันตักไอศครมเข้าปากตัวเองครั้งเเล้วครั้งเล่าพยายามไม่มอง เเต่สุดท้ายเเล้วเหมือนชานยอลจะเห็นฉัน เขาเดินมาที่โต๊ะของฉันกับเพื่อนๆอย่างเร็ว

"หายหัวไปไหนมาเป็นอาทิตย์" จู่ๆชานยอลก็พูดออกมากลางโต๊ะ ทั้งๆที่เพื่อนๆของฉันก็ยังนั่งอยู่

"อย่ามาเสียมารยาทเเถวนี้นะ" ฉันพูดเสียงเรียบ

"เธอคงตกเหยื่อได้เป็นร้อยๆแล้วล่ะสิถึงไม่กลับมาที่คอนโด!!"

"นี่นายอย่ามาพูดจากับเพื่อนฉันเเบบนี้นะ!" เจสสิก้าพูดใส่ชานยอล

"เพราะเป็นแบบนี้ไงยัยซันถึงไม่อยากอยู่ด้วย" ซูยองเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน

"พวกเธอสนับสนุนให้เพื่อนนอกใจสามีเหรอ?"

"นายนี่หยาบคายจริงๆ ออกไปจากที่นี้กันเถอะพวกเรา" แทยอนชวนทุกคนให้ออกไปจากที่นี้เพราะชานยอลเหมือนจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น

"พวกเธอจะไปก็ไป เเต่ยัยนี่ต้องกลับ!" ชานยอลกระชากเเขนฉันให้ลุกขึ้นตามเขาไป เเต่เพื่อนๆของฉันก็มาช่วยกันรั้งไว้

"นี่นาย! จะหยาบคายเกินไปแล้วนะเป็นนายเองไม่ใช่เหรอที่นอกใจยัยซันยังจะกล้ามาทำแบบนี้อีก ทุเรศ!" เหมือนยูริจะทนไม่ไหวถึงได้พูดแบบนั่นกับเค้า

"ปล่อยฉันนะชานยอล!!" ฉันทนไม่ไหวเลยสะบัดเเขนเขาออกอย่างเเรง

"กลับ บ้าน"ชานยอลกดเสียงต่ำลงจนน่ากลัว ฉันไม่อยากลากเพื่อนๆให้มาเดือดร้อนด้วย จะทำยังไงดีนะถ้าเป็นเบบนี้ต่อไปคงไม่มีใครยอมใครเเน่

"โอเค ฉันกลับก็ได้เเต่นายต้องขอโทษพวกเพื่อนๆฉันที่หยาบคาย" ฉันจะยอมทำตามที่เขาบอกเเต่เพื่อนๆฉันต้องไม่พอใจเเน่ๆฉันเเคร์ความรู้สึกเพื่อนของฉันนะเลยบอกให้เขาขอโทษพวกเธอ

"ทำไมฉันต้องทำตามที่เธอบอก" เขาจ้องเขม็งมาที่ฉันอย่างเอาเรื่อง

"ไม่งั้นฉันไม่กลับ เชิญโวยวายต่อไปให้เป็นข่าวเลย เเค่นี้คนก็มองกันจะเเย่!"

"............................." เขาเงียบเเต่ก็ยังจ้องหน้าฉัน

"............................." ฉันเองก็เงียบเเล้วจ้องหน้าเขาตอบเหมือนกัน

"ขอโทษ" ชานยอลหันไปขอโทษเพื่อนๆของฉัน เเต่น้ำเสียงเหมือนไม่ค่อยจริงใจเท่าไหร่ ก่อนจะกระชากเเขนฉันให้เดินตามไปอีกครั้ง

"ขอโทษนะพวกแก ไว้เจอกัน" ฉันไม่ลืมที่จะหันไปบอกเพื่อนๆเเละเดินไปตามเเรงลากของเขา

------------------------------------------