คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Next Day My Hear (P.2) #รักใหม่กับใจดวงเดิม : Part3 100%
ห้องนอนชอนจี
“เห้อ!! สรุปเมื่อคืนก็แทบไม่ได้นอน” ทำไมช่วงนี้ผมชอบพูดกับตัวเองบ่อยๆ นะ - -* เหมือนคนบ้าเลย อ้ากกกก
มือเรียวขยับผ้าห่มผืนหนาออกร่างกาย
“กี่โมงแล้วนะ” คนพูดควานหานาฬิกาที่หัวนอน แต่กลับไม่ลืมตามอง....
ตาคู่สวยกระพริบเบาๆ เป็นการไล่อาการง่วงนอนออก
“6.30 อ้ากกกก นี่ฉันยังไม่ได้นอนเลยนะ หรือนอนไปแล้ว เห้อ!!!” ถ้าเมื่อคืนไม่มัวแต่คิดถึงหน้าแอลโจ ที่มันลอยไปลอยมา คงนอนได้เต็มอิ่มกว่านี้
ร่างบางโงนเงน ลุกขึ้นจากที่นอน ค่อยๆ เดินไปหยิบผ้าขนหนูพาดบ่า บางทีการอยู่คนเดียวแบบนี้มันก็ดีไปอีกแบบละนะ
ตื้ดดดดด ตื้ดดดด ตื้ดดดด ตื่ดดดดด
“ครับ แม่”
(ตื่นแล้วเหรอลูก) ปลายสายกรอกเสียงมา แม่ของชอนจีนั่นเอง
“ครับ กำลังจะอาบน้ำ”
(อย่าลืมกินข้าวละ อาทิตย์หน้าก็กลับบ้านด้วยนะ)
“ครับผม.... แม่ครับ คิดถึงนร้า”
(อะไรกัน ร้อยวันพันปี ไม่พูด คิคิ)
“ก็คิดถึงนี่ แม่! ผมอาบน้ำก่อนนะ จะไปโรงเรียนละ”
(จ้า ตั้งใจเรียนนะลูก)
อันที่จริงบ้านก็อยู่เมืองถัดไปนี่ละ พ่อย้ายที่ทำงานใหม่ก็เลยย้ายไปมีผมนี่ละไม่ย้าย..... ขี้เกียจหาที่เรียนใหม่ ก็แค่อยู่คอนโดเอง
[ชอนจี พักผ่อนเยอะนะ เป็นห่วงนายนะ]
“เฮ้ย!!” คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน พร้อมกับสีชมพูระเรื่อที่เข้ามาแทนที่ผิวขาว เพราะไอข้อความบ้าๆ นี่แท้ๆ แอลโจ............ นายนี่มัน นี่กำลังอกหักอยู่นะ
หน้าโรงเรียน
เปิดเรียนวันแรกหลังจากติดวันหยุด.... นักเรียนหลายคนกำลังทยอยเดินเข้าโรงเรียน เสียงคุยกันดังระงมไปทั่ว เหมือนมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น
“เฮ้!! ชอนจี ชอนจี”
“มีอะไรกัน นาอึน” ผมรีบเดินไปหานาอึนเพื่อนในห้องที่ยืนอยู่
“นาย รู้เรื่องนี้ยังอะ ชางฮยอนอยู่กลุ่มเดียวกับนายนี่”
“อะไร?” ผมค่อยๆ อ่านที่หน้าบอร์ด
- 10%
ข่าว
ยูชางฮยอน หนุ่มน้อยวัยใส จากโรงเรียนYUP อดีตสมาชิกวง Winzer
[รูปถ่าย]
นิตยสาร KLOVE
“นาอึน ใครเอามาแปะที่บอร์ด”
“พวกที่ชมรมหนังสือพิมพ์มั้ง ว่าแต่ชางฮยอน ได้ลงนิตยสาร KLOVE ด้วย สุดยอดเลยอะ”
“มันสุดยอดตรงไหน ฮะ!!” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอีกครั้ง
“นายนี่มันเป็นผู้ชายที่ไม่รับรู้อะไรเลยจริงๆ นะ ชานฮี”
“จะบอกมั้ย ไม่บอกจะเข้าห้องเรียน”
“เออๆ KLOVE เป็นนิตยสารที่จะไปถ่ายรูปหนุ่มๆ ก็พวกไอดอลในอนาคตนั่นละ คือ ถ้าได้ลงเล่มนี้ มีความเป็นไปได้ว่า จะได้เป็นไอดอลไง” คนพูดพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น สลับกับแววตาเป็นประกาย
“แค่นี้อะนะ แล้วจะตื่นเต้นอะไรกัน”
“ชานฮี นายนี่มัน.... เฮ้อ!! นายเข้าใจปะ ชางฮยอน เป็นนักเรียนที่เพิ่งย้านเข้ามา และเพิ่งมาจากต่างประเทศ เค้าก็ตื่นเต้นกันทั้งนั้นละ อ่อ! ป่านนี้ หน้าห้องเรียนคงเต็มไปด้วยสาวๆ แล้วก็.... หนุ่มๆ ที่อยากเห็นชางฮยอน” ดูมันทำท่าคิด ยัยนาอึนเอ้ยยยย!!!
“อือๆ แค่นี้ใช่ปะ นึกว่ามีอะไร”
“แค่นั้นละ เออ ว่าแต่วง Winzer เนี่ยคุ้นๆ นะ” สีหน้าสงสัยแปลกๆ ของยัยนาอึนโผล่ขึ้นมาให้เห็นอีกแล้ว .... ริคกี้ ฉันว่านายแย่แน่ๆ
ก็ ยัยนาอึน เนี่ยยยย จอมขุดคุ้ยประจำโรงเรียนเลยละ เฮ้อออ!!!
“เฮ้!!! ชางฮยอน ชางโจ๊ววววววว”
“ไง นาอึน ชอนจี” ชางโจ หันกลับมาตามเสียงเรียกขณะที่เดินเข้าตึกเรียน
“หวัดดีครับนาอึน หวัดดีชอนจี” ริคกี้ ผู้สดใสร่าเริง ยิ้มทักทั้งสองคน
“หวัดดี อ่อออ ชางฮยอน ถามอะไรหน่อยดิ”
“ถามมาสิ”
“เอ่อ วง Winzer อะไรเนี่ย ใช่วงที่แดนซ์แบทเทิล ที่เมกา ป๊ะ ถ้าจำไม่ผิดหลายประเทศเลย”
คนถูกถามสะดุ้งเล็กน้อย พร้อมกับสีหน้าที่เปลี่ยนไปด้วยความตกใจ
“อืม”
“แล้วนายก็เคยอยู่วงนั้นใช่ปะ”
“อือ”
“แล้วทำไมถึงแยกวงอะ แล้วทำไมนายไม่เต้นต่ออะ”
“เอ่อออ!!” ริคกี้ ขยับเข้าไปจับแขนเสื้อชางโจเล็กน้อย พร้อมกับที่ชางโจ และชอนจีเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของเพื่อนเค้า
“เห้ย!! นาอึน เธอนี่นะ ไปๆ เข้าห้องเรียน อ่อ อีกอย่างไปเคลียร์ทางหน้าห้องด้วย” ผมพูดตัดบทขึ้นมา เพื่อช่วยริคกี้ที่ยืนหน้าเสียอยู่ข้างชางโจ
“ยังไม่ได้คำตอบเลยยย ชิส์ แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวไปดูให้ ไปนะชางโจ ริคกี้ เจอกันที่ห้องเรียน” นาอึนหันมาบอกแล้วส่งยิ้มให้
“ริคกี้ โอเคมั้ย”
“ขอบคุณนะชอนจี” ริคกี้ พยักหน้าเบาๆ
“เอ่อ แล้วแอลโจละริคกี้”
“วันนี้ออกมาก่อนนานแล้วอะ อยู่ห้องชมรมมั้ง”
แล้วจะถามหาแอลโจทำไม.... เนี่ย เพราะไอข้อความบ้าๆ นั่นแท้ๆ เห้อออ!!!
สีหน้าหงุดหงิด ของชอนจีทำให้ริคกี้และชางโจสงสัยในตัวชอนจีว่าเป็นอะไร ทั้งสองคนคิดแค่เพียงว่า ถ้าชอนจีชอบแอลโจ ก็ดีสินะ
“ทำอะไรกันอยู่อะ” เจ้าของเสียงคนที่ชอนจีถามหา ลอยขึ้นมา
“ไง แอลโจ ชอนจีถามหานายอยู่อะ”
“ถามหาฉัน มีอะไรเหรอชอนจี” นายจะมาทำหน้าสงสัย แต่ปากนายนี่มันยิ้มขนาดนี้ อ้ากกกกก
“บยองงี่ มาทำอะไรแต่เช้าอะ”
“มาห้องชมรม น่ะ วันนี้ชางโจไปรับที่บ้านนี่ คึคึ”
“ก็ เอ่อออ ใช่” แก้มขาว เริ่มแดงระเรื่อขึ้นมา
“ไปๆ ริคกี้ เข้าห้องเรียน ส่วนนาย ชอนจีตามหาอยู่ คุยกันซะ”
ดวงตาสวย ได้แค่เพียงมองหลังคนที่เค้ารักจับมือคนรักของเค้าเดินห่างออกไป แต่ทำไมเค้าไม่รู้สึกเจ็บเหมือนทุกทีแล้วนะ แต่กลับใจสั่นๆ เวลาเห็นหน้าคนอีกคน
“ชอนจี ชอนจี”
“ฮะ”
“เหม่ออะไร แล้วมีอะไรตามหาฉัน คิดถึงหรือไง”
“เอ่ออ เปล่าไม่ได้คิดอะไร เอ้ยคิดดิ เอ้ยยยไม่ใช่ ไม่มีอะไร ไปห้องเรียนเหอะ” ว้ากกก ทำไมผมพูดตะกุกตะกักแบบนี้ ย๊ากกกก เป็นอะไรเนี่ย
แอลโจ เห็นปฎิกิริยาคนที่เค้ารัก ทั้งหน้าที่เริ่มแดงขึ้นมา คำพูดที่ตะกุกตะกัก มุมปากบางยกขึ้นมาเล็กน้อย ในใจได้แต่คิดว่า
ชอนจี.... นายเริ่มรู้สึกดีๆ กับฉันแล้วใช่มั้ย
หน้าห้องเรียน
นักเรียนหลายคนแทบจะทุกชั้นปียืนออกันอยู่หน้าประตูห้องเรียน
กรี้สสสสสสสสสสสสสสสส เห้ยๆๆ นั่นๆๆ มาแล้ว
“ชางโจ ใครมาอะ”
“นั่นดิ” ผมหันไปมองด้านหลัง ซึ่งไม่มีใคร มีแค่ผมกับริคกี้เท่านั้น
นักเรียนหลายคนที่ยืนออกันอยู่หน้าประตูห้องเรียน วิ่งตรงมาที่พวกเค้าทั้งคู่
“ยูชางฮยอน นี่รูปนายใช่มั้ย” หนึ่งในนักเรียนผู้หญิง ยื่นนิตยสารที่อยู่ในมือให้ริคกี้ดู
เจ้าของชื่อ พยักหน้าเล็กน้อย
กรี้สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส เฮ้ยๆ ใช่จริงๆ ด้วยยยยยยย
ริคกี้ ชะงักเล็กน้อยพร้อมกับดึงแขนผมอีกครั้ง
เฮ้ย!! อะไรกันเนี่ยพวกนี้ แล้วทำริคกี้สีหน้าเปลี่ยนไปแบบนี้ มันมีอะไรในนิตยสารนั่น อะไรมันจะวุ่นวายแต่เช้าแบบนี้
“อะไร ขอดูหน่อย” ผมถือวิสาสะดึงนิตยสารออกมาจากมือผู้หญิง
ยูชางฮยอน หนุ่มน้อยวัยใส จากโรงเรียนYUP อดีตสมาชิกวง Winzer
[รูปถ่าย]
นิตยสาร KLOVE
“ชางโจ”
“อืม” ผมพยักหน้าให้ริคกี้ หลังจากอ่านเสร็จ Winzer ความหลังที่ทำร้ายริคกี้มานาน ริคกี้ที่ได้แต่โทษตัวเองอยู่หลายครั้ง
“ขอทางหน่อย จะเข้าห้องเรียน” ชางโจ พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ยังแฝงด้วยความไม่พอใจที่คนเหล่านั้นมาห้อมล้อมคนรักของเค้า
“เดี๋ยวสิ ขอถ่ายรูปด้วยหน่อยสิ”
“ย๊าห์ ถอยไปเลย เพื่อนฉันจะเข้าห้อง” เสียงนั้นไม่ใช่เสียงใคร เสียงนาอึน นั่นเอง.... ใครๆ ก็รู้กันว่า นาอึน เป็นจอมขุดคุ้ยข่าว และเป็นลูกสาวคนที่สามของ ชเวยูอิน เจ้าของโรงเรียนYUP
แค่เพียงนาอึน เอ่ยปากเท่านั้น ทุกคนก็สลายตัวเปิดทางให้ริคกี้และชางโจเดินเข้าห้องเรียน
“ขอบใจนะ นาอึน”
“ไม่เป็นไร ชางโจ เข้าห้องเรียนเหอะ”
หลังจากที่ผมและริคกี้เข้าประจำที่นั่งของพวกเราไม่นานนัก ชอนจีและแอลโจ ก็เดินตามเข้ามาติดๆ
“ไง มัวแต่สวีทที่ไหนกันมาเหรอ”
“ชางโจ นายอย่ามามั่วววววว” ชอนจี พูดออกมด้วยสีหน้าแดงๆ เห้ย ตัดใจได้แล้วใช่มั้ย
“หมูน้อย นายเป็นอะไรหรือเปล่า”
“บยองงี่.. คือ”
“เกิดอะไรขึ้น ว่าแต่ Winzer คืออะไร” ชอนจี ผู้ไม่รู้เอ่ยถามขึ้นมา
“เอ่อ... เอาเป็นว่าวันนี้พวกนายว่างมั้ย ไปคุยกันที่บ้านฉันละกัน ริคกี้โอเคมั้ย อย่างน้อยพวกเราจะได้ช่วยเหลือกันได้”
“อืม แล้วแต่ชางโจ”
“งั้นเย็นนี้ เดี๋ยวไปที่บ้านฉันละกัน พวกนายโอเคนะ”
“อืม อาจารย์มาพอดี” ทุกคนแยกย้ายกันนั่งประจำที่ของตัวเอง เพื่อรอเวลาเลิกเรียน
หลังเลิกเรียน
ชางโจ ริคกี้ แอลโจ ชอนจี เดินทางไปบ้านชางโจ โดยมีมินซู พี่ชายใจดีของนายชางโจ อาสาขับรถไปส่งที่บ้านก่อน แล้วจึงย้อนกลับไปส่งนีแอล คนรักของเค้า
“ขอบคุณครับพี่”
“อืมๆ ไม่เป็นไร ไปส่งนีแอลก่อน นายจะเอาอะไรโทรบอกพี่ละกัน”
“โอเคพี่ ไปเถอะ”
“อืมๆ”
มินซู หรือแคป แคปเป็นชื่อที่ในวงตั้งให้ เพราะนายมินซูมักจะใส่หมวกเสมอ
“อืมๆ เข้าบ้านเถอะ”
“อืม”
- 50%
"ริคกี้"
"หืม.. ว่าไงชอนจี" ผมหันมามองหน้าคนที่เรียก
"ตกลง มันยังไง ทำไมพวกนั้นต้องสนใจขนาดนั้น"
แอลโจเอื้อมมาจับแขน ชอนจีที่เร่งรัดถามเพื่อนรักของเค้า
"รอ ชางโจก่อน" คนพูดปรามชอนจีเบาๆ ทำให้ชอนจีรู้สึกแย่ไม่น้อย เค้ารู้สึกว่าตอนนี้เค้าทำอะไรก็ผิดไปหมด
"บยอง" ผมปรามแอลโจเล็กน้อย เมื่อหันไปเห็นชอนจีหน้าเสีย
ความเงียบเข้ามาแทนที่ ต่างคนต่างนั่งเงียบ มีเพียงริคกี้ที่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ริคกี้ได้แค่เพียงคิดว่าเค้าจะเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้เพื่อนและคนรักของเค้าฟังยังไงแบบไหน...
มันไม่ยากที่จะเล่า...
แต่มันยากที่จะต้องบอกเกี่ยวกับเรื่องราวทุกอย่างให้คนรัก และเพื่อนรักของเค้ารู้...
เรื่องราวต่างๆ เอ่อล้นขึ้นมา พร้อมกับน้ำใสที่เอ่อขึ้นมา... ตาใสแป๋วที่ตอนนี้เริ่มมีสีแดงเล็กน้อย
"แค่คิด.... ยังแย่ขนาดนี้" ริคกี้ได้แค่คิดในใจ...
ไม่นานนัก ชางโจกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับเครื่องดื่มและขนม
"ไง พวกนาย.. กินหนมดิ" คนพูดวางถาดลงตรงหน้าเพื่อนทั้งสอง พร้อมกับเดินไปคนรักที่นั่งเหม่ออยู่ริมหน้าต่าง
"ริคกี้ เป็นอะไรหรือเปล่า" มือหนาจับไหล่ อีกคนอย่างเบามือ
"อือ โอเค" ผมบอกชางโจ พร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อย
"อืม ปะ" ชางโจจับมือริคกี้มานั่งด้วยกันกลางห้อง
ผมคงต้องพูดจริงๆ ผมเป็นห่วงชางโจที่สุด... เค้าจะรับได้มั้ยถ้าเค้าได้รู้เรื่ิองราวทั้งหมด...
"ไง หมูน้อย ตกลงยังไง"
"อืม... คือ เรื่องเป็นแบบนี้" ริคกี้ กวาดสายตามองคนรอบตัวอีกครั้ง...
"ฉัน เคยเป็นสมาชิกในวงWinzer มาก่อนที่จะกลับมาเกาหลี อย่างที่รู้นั่นละ ย้ายไปตั้งแต่ตอนนั้น หลังจากฉันย้ายไป อยู่ที่โน่นก็รู้สึกเหมือนตัวคนเดียว... เพราะฉันเองพูดอังกฤษไม่ได้เลย.. จนเข้าโรงเรียน... ฉันได้เจอกับเค้า.."
- 70%
5 ปี ที่แล้ว ประเทศอเมริกา
“ริคกี้”
“ครับป๊า”
“ปีนี้ ต้องเข้าไฮสคูล แล้วนะ เตรียมตัวหรือยัง”
“เตรียมแล้วครับป๊า ป๊า คร้าบบบบบบบ” ตาแป๋ว มองผู้เป็นพ่อพร้อมกับเกาะแขน
“จะอ้อนอะไร หืม” มือใหญ่ลูบหัวลูกชายตัวเองอย่างเอ็นดู เค้ารู้ว่าถ้ามาแบบนี้ ต้องการขออะไรแน่นอน
“ผม อยากเรียนที่เดียวกับ ยองจิน” ยองจิน เพื่อนข้างบ้านเราสองคนรู้จักกันประมาณ 2 ปี เพราะเรียนประถมที่เดียวกัน
สังคมอเมริกัน เป็นสังคมที่สบายๆ ยองจิน หนุ่มเกาหลี ลูกครึ่งอเมริกัน ถูกเลี้ยงมาแบบชาวอเมริกัน พ่อของยองจินเป็นคนอเมริกันแท้ๆ ส่วนแม่ก็เป็นเกาหลีแท้ๆ เหมือนกัน คิมยองจิน หรือ ไมเนอร์ ร็อค จิน
ยองจิน พูดเกาหลีได้ อังกฤษได้ รักการเต้นเหมือนกับริคกี้ ทั้งคู่อยู่ด้วยกันเสมอจนกระทั่งต้องเข้าเรียนไฮสคูล ทั้งคู่ตกลงกันว่าจะเรียนที่เดียวกัน และนั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ ริคกี้อ้อนป๊า
“ก็ เอาสิ จะเรียนที่ไหนละ” ผู้เป็นพ่อมองหน้าลูกชายที่ไม่เคยคิดว่าจะกล้าขอเรื่องแบบนี้ เนื่องจากว่าครอบครัวเป็นคนเกาหลีแท้ๆ อยู่ตรงตามกฎมาตลอด แม้จะอยู่อเมริกาลูกชายก็ไม่กล้าทำอะไรเอง
“ผมจะเรียนที่ W ไฮสคูล ครับ”
“อยากเรียนเต้นด้วยสินะ ป๊าเห็นบ่อยๆ”
“ครับป๊า มีสอนด้วย”
“แต่ โรงเรียนอยู่ไกล ลูกต้องอยู่หอพักนะ ทำได้มั้ย?” ผู้เป็นพ่อเริ่มห่วงลูกชายที่ต้องออกไปอยู่คนเดียว
“พ่อ แม่ว่าลูกอยู่ได้อยู่แล้วละ ริคกี้ แล้วยองจินอยู่หอพักด้วยมั้ย” ผู้เป็นแม่เดินเข้ามาพร้อมกับถาดขนม น้ำผลไม้ และกาแฟของสามี
“อยู่นะครับแม่ นะครับพ่อ นร้าๆๆๆ ให้ ผมไปเรียนนะ” เด็กน้อยทำตาแป๋ว เหมือนน้องหมาขออาหารจากเจ้าของ
“เอ้า! ก็ได้โอเค”
“เย้... ผมรักป๊ากับม๊าที่สุดดดดดเลยยยย ผมไปหายองจินก่อนนะคร้าบบบบ” เด็กน้อยพูดเสร็จ ก็รีบวิ่งออกไปหาเพื่อนที่อยู่ข้างบ้าน
“ยองจินนนนนนนนนนนนนน” ผมยืนเกาะรั้วบ้าน ตะโกนเรียกยองจินที่ยืนอยู่ตรงแป้นบาส
ทันทีที่ได้ยินเสียงเจ้าของชื่อก็วิ่งถือลูกบาสมาหาคนเรียก เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นมาตามใบหน้า และร่างกาย เด็กหนุ่มอายุเพียง 13 ปี แต่สูงราวกับอายุ 18 – 19 ปี ผมสีน้ำตาลอ่อน โครงหน้าได้รูปแบบคนอเมริกัน คิ้วหนา จมูกโด่ง ปากบาง ตาเฉี่ยวแบบคนเอเชีย ผสมตะวันตก
“ว่าไง ริคกี้”
“มีข่าวดีละ ยองจินนนน”
“อะไรของนาย? ทำไม ป๊าให้ไปเรียนที่เดียวกับฉันหรือไง” เด็กหนุ่มหน้าคมฉายแววหล่อแต่เด็ก เหล่มองคนพูดที่ยืนตัวแดงแก้มแดงอยู่ตรงหน้า
“อือ” คนพูด พยักหน้ารัวๆ
“เฮ้ย! จริงดิ... อ้ากกกก ดีใจ อเล็กต้องดีใจแน่ๆ 5555”
“แล้วนายไม่ดีใจเหรอ ยองจิน” ตาแป๋วจ้องคนตรงหน้าอย่างเคืองๆ
“เห้ย ดีใจดิ ไม่ดีใจได้ไงละ” ริคกี้ นายจะรู้มั้ย ฉันโคตรจะดีใจเลยวุ้ย
“ก็ ดีละ และ...”
“และอะไร...” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อย
“นาย... ต้อง เป็น รูม เมท ฉัน เท่า นั้น โอ เคร๊” คนพูดฉายแววจริงจังออกมา
“ได้อยู่แล้ว คร้าบบบ คุณหนูยู”
“ยองจิน อะ”
“5555 โอเค เดี๋ยวก่อนเปิดเทอมเราก็ต้องย้ายไปที่นั่นแล้ว”
“นั่นดิ ตื่นเต้น โคตรๆ”
“ร็อคจิน เข้าบ้านมากินข้าวได้แล้วลูก” เสียงผู้เป็นแม่ตะโกนออกมาทางหน้าต่างบ้าน
“ริคกี้ แม่ฉันเรียกละไปก่อนนะ”
“อือๆ ฉันเข้าบ้านก่อน”
“สวัสดี ฮะ พี่เจนนี่” ริคกี้ ทักทายสาวสวยลูกครึ่งที่กำลังวิ่งเข้ามาในบ้านของยองจิน
“ดีจร้า” สาวสวยยิ้มให้ริคกี้หวานเยิ้มมมม
“ไปก่อนนะ พี่เจนนี่ รอผมด้วย” คนตัวสูงพูดเสร็จก็วิ่งหันกลับเข้าไปในบ้านพร้อมพี่สาวคนสวย ยองจิน มีพี่สาว 1 คน แก่กว่ายองจินและริคกี้ประมาณ 2 ปี
ก่อนเปิดเรียน 2 อาทิตย์
ยองจิน ริคกี้ และ อเล็ก ยืนอยู่หน้าหอพักชาย ณ W ไฮสคูล ทั้งสามได้แต่ยืนมอง และรู้สึกตื่นเต้นกับหอพักของไฮสคูลที่ทั้งใหญ่และกว้างขวาง ตัวตึกเป็นสไตล์ยุโรปด้านหน้าก่อด้วยอิฐสีแดง เพิ่มความขลังให้กับหอพักแห่งนี้
“เฮ้ย ตื่นเต้นวะ แต่แม่มต้องมีเรื่องสนุกแน่ๆ 555” เด็กหนุ่ม ตาสีฟ้า ผมสีทองพูดขึ้นมาทันทีที่เห็นหอพัก
“ตกลงจะตื่นเต้น หรือหาเรื่องสนุกวะ อเล็ก”
“น่านดิ อเล็ก นายอย่าป่วนตั้งแต่วันแรกนะ” ผมกำชับเพื่อนตัวดีอีกคน
อเล็ก หรือ ฟรานซิส อเล็กซัส เด็กหนุ่มชาวอเมริกันแท้ ไม่มีเศษเสี้ยวของชาติอื่น ตาสีฟ้า ผมสีทองตัดสั้นพร้อมไถข้าง สูงกว่ายองจินประมาณ 5 เซ็นฯ หล่อชัดๆ หล่อมาก หล่อจน สาวๆ ที่เดินผ่านหน้าหอพักชาย มองกันเหลียวหลัง
“ริคกี้ ฉันว่า อเล็กแม่มคิดแผนอีกแล้ว”
“ก็ว่างั้นแหละ” ผมพูดไปพร้อมกับมองรอบตัว สาวๆ หลายคน ต่างพากันมอง อเล็ก และร็อคจิน 5555 ข้ามผมไปได้เลย ผมไม่ใช่สเปคสาวอเมริกัน ครับ ตัวผมมันเล็กพร้อมกับส่วนสูงที่พอกับสาวๆ พวกนั้น
“ไปๆ เข้าหอกันเฟ้ยยยย” อเล็ก พูดขึ้นพร้อมเดินนำเข้าหอพักไป สองหนุ่มได้แต่เดินตามเพื่อนตัวดี เข้าไปด้านในอย่างตื่นเต้น
“สวัสดีครับ” ยองจิน ผู้นำเดินตรงไปที่เคาท์เตอร์ด้านหน้า
“สวัสดี จร้า” ป้าผู้ดูแลหอพักแห่งนี้ อายุประมาณ 45 ปี กล่าวทักทาย เด็กหนุ่มทั้งสามคน
“พวกผมย้ายเข้าหอครับ นี่บัตรพวกผมครับ” ยองจิน ยื่นบัตรประจำตัวของตัวเองพร้อมเพื่อนอีกสองคนให้กับผู้ดูแลหอ
“รอแป้บหนึ่งนะ เดี๋ยวป้าเช็คเลขห้องให้”
“ครับผม”
“ยองจิน....”
“มีอะไร”
“ตื่นเต้น 55555”
“นายนี่มัน ไปนั่งรอไป๊ นู่นๆ ไปควบคุมไอเกรียนตรงนั้นหน่อย” ยองจิน ชี้นิ้วไปทางอเล็ก ที่เดินสำรวจจับนู่นจับนี่อยู่
“อือๆ”
“นี่จร้า กุญแจ อันนี้ของ ไมเนอร์ ร็อคจิน กับ ยู ชางฮยอน ส่วนอันนี้ ของ ฟรานซิส อเล็กซัส”
“ขอบคุณ ครับป้า” ยองจิน รับกุญแจห้องพร้อมกับเดินออกมา
“ไปๆ ขึ้นห้อง อเล็ก อันนี้ของนาย อยู่ห้องตรงข้ามกันนี่ละ ชั้น4”
“สูงจัง วะ 5555”
“น่านดิ ชั้น4 มีลิฟท์มะ”
“มี นู่นไง” ยองจิน ชี้ไปที่ลิฟท์ตรงใกล้ๆ บันได
“ปะๆ”
หลังจากที่ทั้งหมดแยกย้ายกันเข้าห้อง ต่างคนต่างจัดเก็บสัมภาระของตัวเอง ยองจิน กับริคกี้ นอนห้องเดียวกัน ภายในห้องมีห้องน้ำในตัว พร้อมกับเตียงนอนเดี่ยว 2 เตียง ตั้งอยู่ใกล้หน้าต่างบานใหญ่
ริคกี้ เลือกที่จะเดินไปที่เตียงนอนฝั่งซ้ายมือ ดังนั้นฝั่งขวามือจะเป็นของยองจิน ทั้งสองฝั่งมีตู้เสื้อผ้าและโต๊อ่านหนังสือเหมือนกันทั้งสองฝั่ง อย่างเดียวที่พวกเค้าจะใช้ร่วมกัน คือ ห้องน้ำ
ทั้งสอง ต่างคนต่างคิดถึงวันข้างหน้าว่าจะทำอะไรต่อไปบ้าง เพราะอีกไม่นานก็จะเปิดเรียนแล้ว
.........
“ตอนนั้น ฉันยังเด็กอยู่ไง ที่บ้านก็เลยให้อยู่กับยองจิน ซึ่งยองจินเนี่ย พูดได้หลายภาษาเก่งมากเลยละ” ริคกี้ เล่าเรื่องของเค้าตอนที่อยู่ที่อเมริกาอย่างละเอียด
“ตอนนั้น... เอ่อ นายกับยองจิน คบกันแล้วเหรอ” แอลโจ ถามด้วยความสงสัยเพราะตอนนั้นเค้าเพิ่งอายุ 13 เอง
“ยังสิ บยองงี่ อายุ 13 จะไปรู้อะไรละเรื่องแบบนั้น”
“อ้าว!! แล้วพวกนาย?”
ริคกี้ หันมามองคนรักคนปัจจุบันของตัวเองอีกครั้ง ก่อนชั่งใจว่าเค้าจะเล่าต่อดีมั้ย
“เล่ามาเถอะ” ชางโจ พูดพร้อมพยักหน้าเล็กน้อย ถึงแม้ว่าในใจเค้าก็ไม่ได้อยากรู้อดีตของคนรักเค้าสักเท่าไร ชางโจได้แค่เพียงรู้สึกว่า ริคกี้ และยองจิน เค้าทั้งสองคน ผูกพันกันมากเกินกว่าที่เค้าจะก้าวเข้าไปอยู่ในหัวใจของริคกี้ได้
♥ ♥ ♥♥ ♥ ♥♥ ♥ ♥♥ ♥ ♥♥ ♥ ♥♥ ♥ ♥♥ ♥ ♥
โค้งงง สวัสดีคะ ไรเตอร์หายไปนานเนื่องจากภารกิจรัดตัว แต่ตอนนี้ว่างแล้วคร่าาาาา
ตอนนี้ จะมาอัพเรื่อยๆ นะคะ แต่ขออัพเป็นเปอร์เซ็น นะคะ ^^ รีดเดอร์ทุกท่านจะได้ไม่ลืมไรเตอร์ตัวเล็กคนๆ นี้
ครบ 100% แล้วคร่าาาาา รอนานกันนิดหนึ่ง -////- ไรเตอร์แอบเกเร เบาๆ
แต่ว่า...... ไรเตอร์ จะรีบปั่นเรื่องนี้ให้จบเร็วๆ นี้คะ ^^ น่าจะภายในเดือนนี้นร้า
ที่จริงผลงานเสร็จแล้ว แต่ว่า TT ไฟล์ โดนไวรัสหายหมดเลยคร่า เลยต้องมานั่งนึกใหม่
เลยล่าช้าไปนิด แต่เดือนนี้ ปิดเรื่อง พร้อมกับเปิดจอง ฟิค Next Day My Heart ทั้ง 2 ภาค
อุดหนุนกันด้วยยยนร้า คิคิ ถ้าใครอยากเก็บไว้เป็นที่ระลึก
สามารถพบกับผลงานเรื่องอื่นๆ ได้เรื่อยๆ จร้า
ขอบคุณทุกคอมเม้นที่คอมเม้นให้นะคะ ^^
คอมเม้น สักนิด เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ ด้วยนร้าาา ช้วบบบบบบ
ตามจิกฟิค พูดคุย ได้ที่ Twitter @Virgin_LuvStar
แซะผ่านทวิต ติดแท็ก #NextDayMyHeart นะคะ ^^
ช่องทางการติดต่อที่ อีกหนึ่งช่องทางคะ ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนร้า
https://www.facebook.com/Virgin.LuvStar
ความคิดเห็น