LoveLine ทางรัก

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

LoveLine ทางรัก (แท็กพูดคุยในทวิต #LoveLineทางรัก)

แจ็คสัน คาสโนว่าตัวพ่อ ริรัก หนุ่มหล่อรุ่นพี่เดือนคณะ..............


แจบอม (JB) หนุ่มหล่อ ร่างบาง รักการเต้น ร้องเพลง เป็นชีวิตจิตใจ
เดือนคณะ ผู้ที่เป็นที่หมายปอง ของทุกคน

ทางรัก ของเค้าทั้งคู่จะบรรจบกันได้มั้ย????





BY

Virgin_Luvstars

Twitter : Virgin_Luvstars / Pizzilla_YC

Page : https://www.facebook.com/Virgin.LuvStar

เนื้อเรื่อง

                บ้านหลังใหญ่ภายในอนาเขตกว้าง  ชายหนุ่มผอมสูง ก้าวออกมาจากตัวบ้านอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสื้อยืดตัวใหญ่ที่ถืออยู่ ตาเล็กกวาดมองรอบตัวเหมือนระแวงว่าจะมีใครมาเห็นเข้า หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครเห็น จึงรีบสวมเสื้อยืดเพื่อปกปิดท่อนบนที่เปลือยเปล่า ขายาวรีบก้าวออกมาจากที่ยืนอยู่ แต่......... เค้าก็ทรุดลงทันทีที่ขยับขาอย่างเร็ว

                วงแขนกว้างรีบถลาเข้ามารับ พร้อมกับโอบคนตัวสูงกว่าประชิดตัว “พี่จะไปไหน........ ฟังผมก่อน” แจบอม ถึงกับหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที พร้อมกับรู้สึกถึงอาการหน่วงที่ด้านหลัง

                “แจ๊ค แก... แก... ปล่อยฉันเดียวนี้” ผมบอกด้วยน้ำเสียงสั่น ถึงแม้ว่าจะพยายามไม่ให้สั่นแล้วก็ตาม ผมรู้สึกกลัวและไม่อยากเข้าใกล้ไอเด็กคนนี้ แจ๊คสัน หวัง

                “พี่ พี่แจบอม ฟังผมก่อน ผมขอโทษ ผม..” แจ็คสัน ระล่ำระลัก บอกคนที่อยู่ในอ้อมแขน ที่ยังหันหลังให้เค้าอยู่แบบไม่มีทีท่าที่จะหันมาองเค้า

                “แก ทำไม แก แก จะบอกว่า แกไม่ได้ตั้งใจใช่มั้ย ฮะ!!” แจบอม ตะเบ็งเสียงใส่เต็มที่ เค้าไม่รู้ว่าที่เค้า ตะเบ็งเสียงใส่รุ่นน้องที่อยู่ด้านหลังเพราะอะไร เพราะเค้าโกรธ หรือเค้าเสียใจที่จะได้ยินคำตอบว่า ไม่ได้ตั้งใจ

            “ผม ผมม ขอโทษ” แจ็คสัน เบาเสียงลงเล็กน้อย แต่ยังไม่คลายกอดออกจากคนที่อยู่ด้านหน้า แขนแข็งแรงจับตัวคนที่อยู่ในอ้อมกอดให้หันมา

                “แก ขอโทษแล้วมันได้อะไรขึ้นมา สิ่งที่แกทำกับฉันมัน โอ๊ะ!!” แจบอม รู้สึกปวดท้องขึ้นมากระทันหัน เพราะอาการหน่วงที่ด้านล่าง

                “พี่แจบอม พี่ปวดท้องใช่มั้ย มันต้องเอาออกก่อน ให้ผมช่วยนะ พี่ไม่ไหวใช่มั้ย” แจ็คสัน มองคนตรงหน้าด้วยความเป็นห่วงเพราะเค้าดันปล่อยด้านในโดยไม่มีอะไรป้องกัน

                ถึงแม้ว่า แจบอม จะปัดป้องยังไง แต่แรงของเค้าก็ไม่พอที่จะขัดขืนคนที่กอดเค้าอยู่ตอนนี้............. ถ้าย้อนกลับไปเมื่อวานถ้าเค้าไม่เมา และเค้าไม่ได้รู้สึกดีๆ กับไอรุ่นน้องบ้านี่ มันคงไม่เป็นแบบนี้

เมื่อวานนี้

                คลับหรูใจกลางกรุง เสียงเพลงแนวฮิพฮอพดังกระหึ่ม มีบางช่วงที่เปิดแนวอิเลคทรอนิคส์ หนุ่มหล่อ สาวสวย หลายคนต่างวาดลวดลาย เต้นกันอยู่กลางฟอล์

                “เห้ยๆ นั่นพี่แจบอม เปล่าวะ” แจ๊คสัน หันมองไปตามปลายนิ้วเพื่อนที่ชี้ไปตรงจุดศูนย์กลาง ที่อยู่ด้านล่าง และสิ่งที่เค้าเห็น คือ รุ่นแจบอม ที่เค้าแอบหลงรักมานาน แต่ด้วยความที่เค้าเคยเป็นคาสโนว่ามาก่อน การจะหยุดอยู่ที่ใครมันยิ่งยากยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด โดยเฉพาะคนนั้นเป็นผู้ชาย และ.... เป็นที่หมายปองของ ผู้ชายและผู้หญิงทั้งหลาย

                ด้วยรูปร่างที่ค่อนข้างสูง บาง แต่กลับแข็งแรง ผมดำเงาของแจบอม มักจะขับให้ผิวขาวๆ กับตาสวยๆ ของแจบอมเด่นขึ้นมาเสมอ

                “เออ วะใช่ แล้วนั่น.... เห้ยยย แม่มเต้นกับใครวะ” แจ็คสัน ถลึงตามองด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าคนที่เค้าแอบชอบจะโดนผู้ชายคนหนึ่ง เข้าไปเต้นคู่

                แจบอมวาดลวดลายในการเต้น โดยไม่สนใจว่าคนที่อยู่ข้างๆ เค้าเป็นใคร ชายหนุ่มมักจะเต้นท่าที่เซ็กซี่ แต่ก็แฝงด้วยความเท่เสมอ การที่เค้าบอดี้เวฟ 2-3 ครั้ง ก็ทำให้แจ็คสัน ถึงกับวิ่งลงมาด้านล่างเพื่อดึงรุ่นพี่ที่เค้าชอบออกมา

                “เฮ้ยยย!!!” แจบอม หันหน้ามาตามแรงกระชาก

                “พี่แจบอม มาคนเดียวเหรอครับ ไปนั่งกับผมด้านบนเถอะ” แจ็คสัน ยืนหน้าเข้าไปพูดข้างหูเจ้าของชื่อ พร้อมกับสายตาที่กวาดมองไปที่ผู้ชายที่ยืนเต้นอยู่กับแจบอม ก่อนหน้านี้

                “อ้าวว แจ็คสัน พี่มากับจินยองน่ะ แต่ตอนนี้แม่มไม่รู้ควงใครออกไปไหนละ เออๆ เดี๋ยวฉันไปนั่งกับนาย” แจบอม เดินออกมาจากฟอล์เต้น พร้อมกับแจ็คสัน ที่ยังจับข้อมือเค้าอยู่ แต่เค้าก็ไม่ได้รู้สึกให้แจ็คสันอยากปล่อยมือเค้า เค้าอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ด้วยซ้ำ

                “เออ พี่กินอะไร กินพวกนี้ได้ปะ” แจ็คสัน ชี้ให้มองที่โต๊ะ เครื่องดื่มสีอำพันวางอยู่บนโต๊ะอย่างดี

                “อืมม ได้หมด ว่าแต่นี่มันห้องวีไอพี นี่” ผมมองรอบห้อง จะว่าตกใจก็ใช่ผมไม่เคยขึ้นมาโซนนี้หรอก เพราะมันจะแพงเกินกว่าความจำเป็น ส่วนมากก็นั่งอยู่ด้างล่าง กินเสร็จเต้นกลับบ้าน แต่ผมเองก็เห็นแจ็คสันที่นี่บ่อยๆ และเค้ามักจะขึ้นมาที่ห้องด้านบน ห้องวีไอพีจะเป็นกระจกที่มองเห็นได้ด้านเดียว คือ คนในห้องสามารถมองเห็นด้านนอก แต่คนด้านนอกมองเข้ามาไม่เห็น

                “งั้นพี่นั่งนี่ละ เออนี่ ยองแจเพื่อนผม” แจ็คสัน แนะนำเพื่อนรักให้รู้จักกับแจบอม

                “หวัดดีครับพี่ เห้ย แจ็คฉันกลับก่อนนะเว้ย แม่มทอตามละ ไปก่อนนะครับรุ่นพี่” ยองแจ โค้งให้ แจบอมเล็กน้อยพร้อมกับเดินออกจากห้องไป

                ความเงียบเข้ามาแทรก ระหว่างที่แจบอม และแจ็คสัน อยู่ด้วยกัน

                “เออ พี่ แล้วพี่จินยองไปไหนอะ” ผมเริ่มต้นบทสนทนาให้มาแทนที่ความเงียบ

                “ไม่รู้ แต่เห็นบอกว่าไปกับมาร์ค” แจบอม สะดุ้งเล็กน้อยพร้อมกับพูดออกไป แต่มือยาวก็ยังกระดกน้ำสีอำพันเข้าคอไม่หยุด บทสนทนาดำเนินต่อไปเรื่อยๆ

                “พี่แจบอม ผมมีเรื่องจะบอกพี่” แจ็คสัน... ขยับมานั่งฝั่งเดียวกับแจบอม ที่อยู่ในสภาพไม่ปกติเท่าไร เพราะกระดกไปหลายแก้ว

                “อือออออ”

                “พี่แจบอม ผมรักพี่นะ เป็นแฟนกับผมนะครับ” แจ็คสัน หลุดคำบอกรักออกมา มือหนาจับมืออีกฝ่ายไว้แน่นกลัวว่าอีกฝ่ายจะวิ่งหนีไป

                “เอ่อ....” แจบอม รู้สึกว่าตัวเองเหมือนจะมีไข้ขึ้นมาทันที อาการร้อนที่หน้า กับหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ

                “ผมจูบพี่ได้มั้ย” ผมอดไม่ได้ที่จะถามคำถามนี้ ก็คนตรงหน้าผม หน้าแดงกว่าปกติ ปากสีชมพูอ่อนกับแดงระเรื่อขึ้นมา ยิ่งท่าทางที่คนตรงนั้นตวัดลิ้นเลียที่ริมฝีปาก ทำให้ผมแทบอยากจะจับกดตรงนั้น

                แจบอม ไมได้พูดอะไรออกมา มีเพียงแค่ใบหน้าที่พยักหน้าลงอย่างช้าๆ

                แจ็คสัน มีหรือที่เค้าจะปล่อยให้โอกาสดีแบบนี้หลุดลอยไป ผมกดปากของลงบนปากแดงอย่างนุ่มนวล คนตรงหน้าที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดของผม สะดุ้งเล็กน้อย ตาเล็กที่เบิกกว้างตอนแรกกลับหลับตาพริ้ม ทำให้อีกฝ่ายอดไม่ได้ที่จะเพิ่มความรุนแรงในการสัมผัส 

#ตัดฉับๆเจอกันที่เพจนะคะ
 

ร่างหนากอดก่ายร่างขาวไว้แนบอกพร้อมกับเผลอหลับไป

เมื่อรุ่งเช้ามาเยือน

                “โอ๊ะ... ทำไมรู้สึกเจ็บด้านล่างวะ” แจบอม ลืมตามองรอบกายแต่เค้าเองก็ไม่คุ้นกับสีผนังแบบนี้ ยิ่งกับแขนหนาที่กอดก่ายเค้าอยู่

                “เฮ้ย แจ็คสัน โอ๊ะ..... เมื่อคืนฉันทำอะไรลงไปวะเนี่ย” ผมเริ่มสำรวจตัวเอง ก็พบกับร่องรอยรักและน้ำขาวข้นที่อยู่บนขา.....

                “เสียตัว ให้คนที่เค้าไม่ได้รักเราเนี่ย เชี้ยเอ้ยย แจบอม” ผมรีบ หยิบกางเกงมาใส่พร้อมกับหยิบเสื้อยืดตัวเองออกมา เดินออกจากห้องให้เบาที่สุด แต่มันก็ไม่เบาที่แจ็คสันจะไม่รู้ตัว

แจบอม.. ก้าวออกมาจากตัวบ้านอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสื้อยืดตัวใหญ่ที่ถืออยู่ ตาเล็กกวาดมองรอบตัวเหมือนระแวงว่าจะมีใครมาเห็นเข้า หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครเห็น จึงรีบสวมเสื้อยืดเพื่อปกปิดท่อนบนที่เปลือยเปล่า ขายาวรีบก้าวออกมาจากที่ยืนอยู่ แต่......... เค้าก็ทรุดลงทันทีที่ขยับขาอย่างเร็ว

                วงแขนกว้างรีบถลาเข้ามารับ พร้อมกับโอบคนตัวสูงกว่าประชิดตัว “พี่จะไปไหน........ ฟังผมก่อน” แจบอม ถึงกับหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที พร้อมกับรู้สึกถึงอาการหน่วงที่ด้านหลัง

                “แจ๊ค แก... แก... ปล่อยฉันเดียวนี้” ผมบอกด้วยน้ำเสียงสั่น ถึงแม้ว่าจะพยายามไม่ให้สั่นแล้วก็ตาม ผมรู้สึกกลัวและไม่อยากเข้าใกล้ไอเด็กคนนี้ แจ๊คสัน หวัง

                “พี่ พี่แจบอม ฟังผมก่อน ผมขอโทษ ผม..” แจ็คสัน ระล่ำระลัก บอกคนที่อยู่ในอ้อมแขน ที่ยังหันหลังให้เค้าอยู่แบบไม่มีทีท่าที่จะหันมาองเค้า

“แก ทำไม แก แก จะบอกว่า แกไม่ได้ตั้งใจใช่มั้ย ฮะ!!” แจบอม ตะเบ็งเสียงใส่เต็มที่ เค้าไม่รู้ว่าที่เค้า ตะเบ็งเสียงใส่รุ่นน้องที่อยู่ด้านหลังเพราะอะไร เพราะเค้าโกรธ หรือเค้าเสียใจที่จะได้ยินคำตอบว่า ไม่ได้ตั้งใจ

            “ผม ผมม ขอโทษ” แจ็คสัน เบาเสียงลงเล็กน้อย แต่ยังไม่คลายกอดออกจากคนที่อยู่ด้านหน้า แขนแข็งแรงจับตัวคนที่อยู่ในอ้อมกอดให้หันมา

                “แก ขอโทษแล้วมันได้อะไรขึ้นมา สิ่งที่แกทำกับฉันมัน โอ๊ะ!!” แจบอม รู้สึกปวดท้องขึ้นมากระทันหัน เพราะอาการหน่วงที่ด้านล่าง

                “พี่แจบอม พี่ปวดท้องใช่มั้ย มันต้องเอาออกก่อน ให้ผมช่วยนะ พี่ไม่ไหวใช่มั้ย” แจ็คสัน มองคนตรงหน้าด้วยความเป็นห่วงเพราะเค้าดันปล่อยด้านในโดยไม่มีอะไรป้องกัน

                ถึงแม้ว่า แจบอม จะปัดป้องยังไง แต่แรงของเค้าก็ไม่พอที่จะขัดขืนคนที่กอดเค้าอยู่ตอนนี้............. ถ้าย้อนกลับไปเมื่อวานถ้าเค้าไม่เมา และเค้าไม่ได้รู้สึกดีๆ กับไอรุ่นน้องบ้านี่ มันคงไม่เป็นแบบนี้

                “พี่ฟังผมก่อนดิ ผมผิดที่ทำพี่ตอนพี่เมา แต่ผมรักพี่นะ รักจริงๆ ผมเลิกเป็นคาสโนว่า ผมรักพี่คนเดียว ให้ผมได้ดูแลพี่นะ” แจ็คสัน คุกเข่าเงยหน้ามองคนที่นั่งอยู่บนเตียง

                “นี่ เมื่อวานฉันยังไม่ได้บอกนายใช่มั้ยว่า ฉันรักนายแจ็คสัน” ......................

----- จบหั้ฟ จบแบบงง อุต๊ะ ----

...................................................

สวัสดีค่ะ คุยกันเบาๆ 

แต่ง GOT7 เป็นครั้งแรก เรื่องแรก ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ มุ้ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

เม้นโหวต เป็นกำลังใจ ให้เค้าหน่อยนร้า