หยุดมอง! ถ้าไม่อยากตกหลุมรัก

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 ผมชื่อเเบคฮยอน

ผมเดินเข้าไปในมหาลัยด้วยความตื่นเต้นเเต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทุกคนจ้องผมทำไมอา~วันนี้ผมหล่อมากเลยล่ะสินะผมว่าเเล้วว่าผมต้องเข้ากับชุดนักศึกษาเเน่ว่าเเล้วผมก็ใช้ไม้ตายความน่ารักของตัวเองยิ้มตอบเเบบอะลิมมิเต็ด 
"คุณครับๆ"
"ห้ะ ครับๆว่าไงครับ" อ่ะห้ะว่าเเล้วไงว่าความหล่อของผมน่ะมีไม่น้อยสงสัยจะมาสารภาพรักชัวร์
"รูดซิบกางเกงเถอะครับก่อนคนอื่นจะรู้เยอะกว่านี้"
"ห้ะ!!"ผมก้มลงไปดูที่เป้าตัวเองเเล้วรูดซิบอย่างรวดเร็ววันนี้ใส่สีชมพูมาด้วยสิ่อายชมัดดูเเต่ละคนสิ่หันซ้ายหันขาวเม้ากันมันเลย 
"อ้ะผมชื่อคิมมินซอกอยู่ปี2นะวันหลังระวังตัวด้วยล่ะ" อ่าพี่มินซอก น่ารักจัง เเก้มกลมๆเหมือนซาลาเปาตาคมสวยตัวเล็กผิวพรรณ์ดี สเปค!
"ผมพยอน เเบคฮยอน ครับยินดีที่ได้รู้จัก"ว่าเเล้วผมก็โค้งเเบบหัวเเทบติดพื้น
"ปี1สินะตั้งใจเรียนล่ะ"เขาเดินไปเเบ้วเดินไปทำมาย เเต่เอะเขาไปหาใครน่ะ ตัวสูงๆ หัวยุ่งๆ เเล้วไหนจะดวงตาคู่นั้นอีกทำไมต้องมองมาที่ผมล่ะ อา~ดวงตาเขาสวยจริงๆนะ 
อ้ะ ผมเผลอสบตาเขาเเล้วสะงั้น ว่าเเล้วเขากลับกระตุกยิ้มซะงั้นไม่น่าไว้ใจนะนั้น ควรระวังตัวดีกว่า
"อ้ะ น้องครับ มาเข้าเเถวได้ละครับ จะรับน้องกันเเล้ว"
"อ้ะ ครับๆ" ผมเดินไปที่เเถว เเล้วนั่งต่อจากคนหน้า "อ่าครับตอนนี้เรามาจับหารุ่นพี่รหัสกันนะครับ" รุ่นพี่ประกาศทางไมค์ 
"ล้วงเลยครับ" ผมล้วงเข้าไปในกล่องกระดาษ เเล้วหยิบกระดาษออกมา1ใบ
"ปาร์ค ชานยอล ชานยอลออกมารับน้องรหัสด้วยครับ"
"อืม" เขาเดินออกมาจากหลังเวที เเต่นี่เขา ปาร์ค ชานยอล คนที่อยู่กับรุ่นพี่ มินซอก คนที่เราเผลอสบตา
"ไง จะจ้องอีกนานไหม"
อ๊ากถ้าผมจะฆ่ารุ่นพี่คงไม่บาปใช่ไหมถ้าเขากวนประสาทผม 
"ใครอยากจะจ้องนายกัน"
นายคงจะเข็ตเเน่ชานยอล ชั้นไม่ให้นายอยู่อย่างสงบแน่