คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : มันอาจจะใช่รัก3
คุยกันก่อน ขอโทษน้า ที่ตัดฉับเพราะเราคิดว่ายาวไป สรุปเราคิดเองเออเอง
เพราะปกติเราเขียนสั้นไปมั้ง ขอโทษๆๆๆ
กลับมาเปิดเจอเม้นว่ามันสั้นมั้นค้าง เลยจัดต่อให้ไม่ค้าง
ขอบคุณน้าที่ติดตามและช่วยเม้นบอกว่ามันสั้น ซึ้งใจจริงๆ
อาจจะไม่ได้สนุกมาก แต่ก็ตั้งใจแต่ง ขอโทษและขอบคุณจ้า
27/12/55
มันอาจจะใช่รัก3
“เสร็จรึยังครับ” หนุ่มรุ่นพี่ถามขึ้นทันทีที่การประชุมวันนี้เหมือนจะหาข้อสรุปได้แล้ว ไม่มีความจำเป็นจะต้อง ทน อยู่อีกต่อไป
“เออ เสร็จแล้วฮั่น เหนื่อยสินะ ไปพักผ่อนเลยไปๆ” ทีมงานชายกล่าวอย่างเข้าอกเข้าใจ นี่ก็หลายชั่วโมงแล้วที่พวกเขาประชุมเรื่องผลงานเพลงชิ้นใหม่ ที่ต้องการดึงภาพลักษณ์ของ แคน ให้ดูเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์ให้มากขึ้น เพราะเช่นนั้นเบื้องบนเลยสั่งให้ฮั่นมาช่วยร้องเพลงคู่ออกซิงเกิลกับแคน ยิ่งฐานแฟนคลับเก่าของฮั่นที่รวมกลุ่มกันอย่างหนาแน่น จะช่วยสร้างภาพลักษณ์ และกระแสให้แคนได้อย่างดีทีเดียว
“งั้นผมขอตัวครับ”
หนุ่มหน้ามนผู้ถูกผลักดันในโครงการนี้ถึงกับทำหน้าเหวอ เมื่อรุ่นพี่ยกมือไหว้ทีมงานแล้วก้าวฉับออกไป ไม่ใส่ใจเขาเลยสักนิด แคนน้อยทำอะไรผิดล่ะวะเนี่ย ทีเมื่อก่อนไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลยสักนิด ออกจะโอ้อวดพูดได้ไม่อายปากเลยว่า เขา ฮัท แกงส้ม และพี่ฮั่นเนี่ย เป็นแกงค์เดียวกัน เฮไหนเฮนั่น ยิ่งเรื่องผิดใจกันนี่ ไม่มีทาง แต่ตอนนี้สิ....
ต้องทำอะไรสักอย่าง
คิดได้ดังนั้นสองขาก็ก้าวตามไป แต่ในใจก็บ่นกับตัวเอง โธ่.... พี่ฮั่น พ่อหนุ่มสูงยาวเข่าดี จะเดินไวไปไหน เห็นใจคนขายาวปกติๆแบบผมหน่อยสิครับ.....
“พี่ฮั่นพี่ๆ รอเดี๋ยวก่อนครับพี่” หนุ่มรุ่นพี่ต้องหยุดฝีเท้าลง จนรุ่นน้องวิ่งตามทัน ที่ทันนี่ไม่ใช่เพราะแคนขายาวขึ้นมากระทันหัน แต่เพราะเสียงเรียกของแคนที่ดังก้องจนคนในตึกหันมามองเป็นสายตาเดียว ฮั่นไม่อยากให้คนนอกเชื่อว่าพวกเขาแตกหักกัน ถึงแม้นั่นจะใกล้เคียงเรื่องจริงก็ตามที
“มีอะไร”
“ผม....แฮ่ก...ขอคุยด้วยหน่อยครับ” แคนหอบเล็กๆ ตอนพูดตอบประโยคคำถามแสนห้วนของรุ่นพี่
“ว่ามาสิ พี่รีบ”
“พี่เป็นอะไรครับ อ่ะ ไม่ใช่สิ พี่โกรธอะไรพวกเราหรอครับ”
คำถามตรงประเด็นของคนซื่อๆทำให้ฮั่นทำหน้าไม่ถูก เขาจะตอบว่ายังไงดี
“ไม่ได้โกรธ”
“ถ้างั้นพี่เป็นไรพี่บอกผมมา ผมเป็นห่วงพี่ ไอ้แกง กับฮัทก็เป็นห่วงพี่”
“หึ..” หนุ่มรุ่นพี่พ่นล่มหายใจแรงอย่างนึกดูถูกตั้งแต่ที่แคนยังพูดไม่จบประโยคด้วยซ้ำ “ขอบใจนะ แต่เอาเวลาไปห่วงแฟนตัวเองเถอะ ได้ข่าวว่าไม่สบายนี่ หัดทำหน้าที่ของแฟนที่ดีซะบ้าง”
หนุ่มหน้ามนคนซื่อผู้น่าสงสารได้แต่มองตาปริบๆตามแผ่นหลังกว้าง เห... พี่ฮั่นรู้เรื่องที่เขามีแฟน ? รู้ได้ไงว่ะ ก็มีแต่ไอ้แกงนี่ที่รู้ แล้วไอ้ฮัทมันไม่สบายตอนไหนว่ะ มันก็อยู่ของมันดีๆเมื่อเช้ายังโทรมาชวนไปกินติมเลย อะไรว้า แทนที่จะเคลียร์ให้กระจ่าง ยิ่ง งง หนักกว่าเดิมอีก
“โว้ยยยยยย.........เออะ.......แหะๆ ขอโทษครับ” แคนรีบเอ่ยขอโทษคนที่มองมาเพราะเสียงตะโกนของตัวเองอย่างจ๋อยๆ
// หนึ่งปีก่อนหน้านี้
“อ้าวๆ เด็กๆทั้งหลายนิ่งๆกันหน่อยจ้ะ ครูสอนเต้นคนพิเศษมาแล้ว” ครูสาวผู้ควบคุมการคัดเลือกนักร้องหน้าใหม่ของค่ายปรบมือเรียกผู้เข้ารอบทั้งสิบที่เข้ามาเก็บตัวรอบสุดท้ายให้สนใจสิ่งที่เธอจะพูด
“อ่ะครูรับรอง ว่าครูสอนเต้นคนนี้ต้องถูกใจพวกเธอทุกคนแน่” ครูสาวยกยิ้มอย่างมั่นใจแล้วส่งสัญญาณให้คนที่รออยู่นอกประตู “มาจ้ะ”
“สวัสดีครับ พี่ฮั่นนะครับ วันนี้จะมาสอนน้องๆเต้นเพลงของพี่ครับ” หนุ่มร่างสูงเจ้าของอัลบั้มล่าที่เพิ่งวางแผงไปสดๆร้อนๆเมื่อวานยิ้มกว้างจนตาเรียวเล็กยิบหยีให้ว่าที่รุ่นน้องร่วมค่ายในอนาคต
“โว้วววววววว พี่ฮั่น” เสียงเรียกประมาณนี้ดังออกมาจากเด็กหนุ่ม ส่วนเด็กสาวก็มีเสียงกรี๊ดปนมาให้ได้ยินอย่างไม่ปิดบังจนหนุ่มตาเรียวต้องยกมือเกาท้ายทอย พร้อมก้มหน้ายิ้มอย่างเขินๆ
มีเพียงเด็กหนุ่มผิวขาว หน้าหวานคนเดียวที่ตอนแรกเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง สักพักก็เม้มปากแน่นพลางขยับตัวไปหลบหลังเพื่อนสองคนที่สนิทที่สุด
พระเจ้า ล้อเขาเล่นหรือเปล่า พี่ฮั่น
นี่น่ะ พี่ฮั่นเชียวนะ แดนเซอร์หนุ่มสุดหล่อที่พัฒนาตนเองจนมาเป็นนักร้องยอดนิยมในตอนนี้ แฟนคลับที่มีมากล้นต่างรักและชื่นชมในตัวพี่ฮั่นกันทั้งนั้น นั่น.....รวมถึงเขาด้วย
“ไอ้แกง นั่นพี่ฮั่นเว้ย”
“เออ พี่ฮั่นๆๆ ที่เต้นเก่งๆไงมึง”
“รู้แล้วๆ” เด็กหนุ่มพูดซ้ำๆเหมือนเป็นการย้ำกับตัวเองซะมากกว่าจะตอบคำถามของคู่กัดฮัทแคน
“หยุดคุยจ้ะเด็กๆ เอ้าซ้อม ฮั่นนำเลย”
เสียงครูสาวทำให้แกงส้มเงยหน้าขึ้นมอง แต่นั่นมันคือสิ่งที่ทำให้เขารู้สึก “พลาด”
ยิ้มหวานและนัยตาเปล่งประกายกำลังมองมาที่เขา พี่ฮั่น กำลังมองมาที่เขา อ้ากกกก เขารีบก้มหน้างุดและไปยืนประจำที่พร้อมเตรียมท่า
“เอาละนะครับ.....”
ตลอดการซ้อมฮั่นทำหน้าที่ครูสอนเต้นได้อย่างไร้ที่ติ ส่วนแกงส้มนี้น่ะสิอาการหนัก เต้นผิดมั่งถูกมั่ง จนโดนแคนหัวเราะเยาะ แถมฮัทก็แอบเตะขาเวลาเขากำลังคิดอะไรเพลินๆ ผลคือเขาจำท่าอะไรไม่ได้เลย แถมเกือบสะดุดล้มหน้าคะมำไปหลายรอบ
“เด็กๆ ไปพักจ้ะ” ครูสาวทำหน้าที่ของตัวเองตามเคยหลังจากฮั่นหยุดสอน “ทุกคนขอบคุณพี่ฮั่นด้วยนะ ครูจะบอกว่าเรามีเวลาซ้อมพรุ่งนี้อีกหนึ่งวัน และวันมะรืนพี่ฮั่นจะมาดูพวกเธอทั้งสิบเต้นเพลงนี้พร้อมๆกัน”
“ฮิ้วววว ขอบคุณคร้าบบบบ” เสียงโห่ฮา ดังขึ้นอย่างตื่นเต้น พวกเขาจะมีโอกาสเต้นให้เจ้าของเพลงดูอีกด้วย
“ครับ คือ พี่ก็ไม่มีอะไรมาก แค่อยากจะบอกว่าตั้งใจ ความตั้งใจจะทำให้เราประสบความสำเร็จครับ” ยิ้มหวานปิดท้ายของฮั่นทำให้แกงส้มเหม่อลอยอีกแล้ว ทุกคนทยอยออกไปจากห้องซ้อมจนหมดเพราะความเหนื่อยล้าและหิวโหย ก็ต้องยอมรับว่านักร้องหนุ่มพอได้กลายร่างเป็นครูสอนเต้นแล้ว โหด อย่าบอกใครเชียว
“ไอ้แกง ไปๆหาไรกิน อาบน้ำ เร็ว”
“แกงส้มโว้ยยยยย”
“หะ อ่ะ เอ่อออ....”
“เห้อ แคน พอเหอะก็รู้อยู่ว่าแกงมันไม่ฟังใคร”
“ไม่มั้งฮัท กูเห็นมันฟังพี่ฮั่นนะ ทำหน้าซะเคลิ้มเลย” สองหนุ่มคู่กัดที่วันนี้หันมาสมัครสมานสามัคคีกันเล่นงานหนุ่มรุ่นน้องที่พวกเขาเคยแอบตั้งสมญานามว่า ‘คุณชายไร้ที่ติ’ เพราะคนทั้งคู่ไม่เคยเห็นว่าแกงส้มจะทำเรื่องไหนได้ไม่ดีเลย ทั้งดนตรี การเรียน การเต้น เสียงร้อง นี่ยังไม่รวมนับถึงหน้าตาที่ทั้งหล่อกวนน่ารักและหวานได้ในคนๆเดียวกัน แบบนี้จะไม่ทำให้พวกเขาแอบกัดเล็กๆได้ยังไง
“พอเลยพี่ เลิกแซวเลย โว๊ะ ได้ทีเอาใหญ่เชียวนะ”
“ฮ่าฮา ก็นิดนึง” แคนทำมือประกอบคำพูดนิดนึงได้อย่างน่าหมั่นไส้
“ไปก่อนเลยพี่ ผมขอซ้อมก่อนอ่ะ”
“เออ เอาจริงหรอ พี่หิวแล้วนะ”
“ฮัท ทำไมว่ะ รอน้องนิดไม่ได้ไง.....คร่อกก”
เสียงท้องร้องของคนที่บอกว่าจะรอ ทำเอา ทั้งสามมองหน้ากันแล้วหัวเราลั่น
“ฮ่าฮา ไปเหอะพี่ฮัทพาพี่แคนไปด้วยนะ เดี๋ยวกระเพาะจะครากซะก่อน”
“เออ รีบตามมานะ”
รอยยิ้มเริ่มเลือนหายไปจากใบหน้าเด็กหนุ่มเมื่อถูกปล่อยให้อย่าห้องซ้อมคนเดียว ความว้าวุ่นใจเล็กๆก่อตัวขึ้น เขาจะจำเราได้ไหมนะ พี่ฮั่นจะจำผมได้หรือเปล่า?
ร่างกายขยับพลิ้วไปตามเสียงเพียงที่ได้ยิน แม้จะเริ่มถูกท่าแต่ก็ยังขัด และไม่ลื่นไหล หัวของเขายังคิดถึงเรื่องนักร้องคนโปรดของตัวเอง อาจจะไม่มีใครรู้ แต่ตัวเขาเองย่อมรู้ว่าเขา ‘คลั่ง’ พี่ฮั่นมากขนาดไหน เขาเป็นแฟนคลับตัวยง ตามงานตั้งแต่นักร้องหนุ่มยังเป็นแดนเซอร์ แทบทุกงานถ้าเขาไม่ติดอะไรสำคัญเขาจะไปเพราะเขาคิดว่าการได้มองท่าเต้นที่แข็งแรงนั้นด้วยสายตาตัวเองเป็นอะไรที่ คุ้มค่า ยอมรับได้อย่างไร้ข้อกังขาว่าพี่ฮั่น นี่แหละส่วนหนึ่งที่ทำให้เขามายืนตรงนี้ หนึ่งในสิบของว่าที่นักร้องหน้าใหม่ของค่ายดัง
แต่ที่พูดมาทั้งหมด คงไม่มีส่วนไหนที่แสดงว่าเขาเป็นหนุ่มขี้เขิน ยิ่งโดยเฉพาะกับคนที่ปลื้มนะ...
ใครล่ะจะคิดว่าแม้แต่รูปคู่สักใบกับพี่ฮั่น เขายังไม่เคยจะได้ถ่าย!!
“ใจลอยไปถึงดาวไหนแล้วครับนั่น”
“หะ หา ......อั่ก....... โอ้ย” แกงส้มร้องโอดโอยเมื่อพอถึงท่าที่เขาหมุนตัวกลับมีคนมาขัดสมาธิเขาเสียจนล้มคว่ำไปกับพื้น
“เห้ย ขอโทษๆ มาๆพี่ช่วย”
“......”
“โอเคป่ะเรา” คนขัดสมาธิถามยิ้มๆเมื่อเห็นเด็กหนุ่มจ้องเขาไม่วางตา
“เอ้อ ครับ” แกงส้มก้มหน้าอีกตามเคย มือขวาขยุ้มไปที่เสื้อแถวๆหน้าอกซ้าย พลางปลอบให้มันเต้นช้าๆลงหน่อย “พี่....พี่ฮั่นกลับมาทำไมหรอครับ”
“อ๋อ พี่ลืมหูฟัง นี่ไง สำคัญมาก” มือเรียวคว้าสายหูฟังยกขึ้นโบกประกอบ “เลยรู้เลยว่ามีเด็กอู้ตอนครูฮั่นสอน”
รอยยิ้มทีเล่นทีจริงกับอาการขยิบตาข้างหนึ่งของครูฮั่นทำเอาเด็กน้อยแกงส้มยู่หน้า ใครว่าเขาไม่ตั้งใจเรียนฮะ ไหนจะฮัทคอยแกล้ง แคนคอยแหย่ แล้วที่สำคัญ ครูหนุ่มคนนี้นี้ล่ะที่ทำให้เขาสมาธิกระเจิง
“โอ๋ๆ ก๊อกแก๊กน้า เอางี้พี่เต้นให้ดูอีกรอบ” ฮั่นโบกมือไปมาง้อลูกศิษย์ตัวโต แถมใจดีออกปากจะเต้นให้ดู ทำเอานักเรียนตาโต
“จริงหรอครับ”
“จริงสิ ถ้ามีเวลามากกว่านี้พี่ว่าจะสอนให้ใหม่ แต่นี่รีบน่ะ เต้นให้ดูได้สักรอบนึง”
“.......”
“เอาไหม”
“ไม่....” เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบก้มหน้าเสียจนฮั่นเดาไม่ถูก ครูฮั่นใจเสียซะแล้วเมื่อดูท่าความหวังดีที่หยิบยื่นให้นั้นใครบางคนอาจจะไม่อยากรับ “......ไม่ปฏิเสธครับ”
ยิ้มหวานแสนกวนถูกส่งมาจากคนตรงหน้าทำเอาคุณครูหัวเราะลั่น เด็กนี่แสบจริงเชียว เขายิ้มและเมื่อจังหวะเพลงที่ถูกเปิดวนมาจนถึงท่อนเริ่ม เขาก็เริ่มวาดลวดลายประจำตัว ยิ้มทุกครั้งที่ได้เต้น มีความสุขทุกครั้งที่ได้เคลื่อนไหวร่างกายไปตามจังหวะเพลง
ส่วนอีกคนหนึ่งก็มีความสุขไม้แพ้กันแค่เพียงได้มองร่างสมบูรณ์แบบที่อยู่ตรงหน้า หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเมื่อคิดได้ว่าร่างสูงกำลังเต้นให้เขาดู แค่เขาเพียงคนเดียวในตอนนี้
ฮั่นหยุดเคลื่อนไหวไปนานทีเดียวกว่าแกงส้มจะรู้สึกตัว เด็กหนุ่มกระพริบตาถี่ๆเมื่อหลุดออกจากภวังค์
“ไง พอไหวป่ะ”
“ก็.... ไหว.....มั้งครับ”
ฮั่นขมวดคิ้วให้กับคำตอบที่ดูไม่มั่นใจเลยซักนิด ยกแขนขึ้นดูนาฬิกาทองเรือนเรือนใหญ่ “หรอครับ พี่ต้องไปแล้ว”
แกงส้มนั้นใจหายแวบ รู้สึกเสียดายที่มีเวลาอยู่กับไอดอลของตัวเองน้อยเหลือเกิน มือบางช่างเกะกะเก้งก้าง เมื่อเขาไม่รู้จะทำอย่างไรดีเพื่อรั้งชายหนุ่มไว้ก่อน
“อ่อ พี่จะบอกอะไรให้นะ....เป็นแฟนคลับพี่น่ะต้องอดทน”
ทั้งๆที่เดินลับประตูไปแล้วแท้ๆ จู่ๆฮั่นก็ผลักประตูกลับมาพร้อมรอยยิ้มและปล่อยประโยคทีเด็ดที่คิดว่าจะทำให้ลูกศิษย์คนนี้มีกำลังใจในการเต้นวันมะรืนก่อนจะชักเท้ากลับทางเดิม
แต่
มันจะเป็นอย่างนั้นแน่เหรอ
เมื่อเด็กหนุ่มหน้าเบิกตากว้าง หน้าเริ่มขึ้นสี (อีกครั้ง) มือสั่น ใจเต้นระรัว ในหัวคิดแค่ว่า
พี่เขารู้..... พี่เขารู้…… พี่เขารู้ได้ไง? ……
พี่ฮั่นรู้อยู่แล้วว่ามีแกงส้มคนนี้เป็นแฟนคลับ......
“โอ้ย ตื่นเต๊น ตื่นเต้นจัง” น้ำเสียงสูงแปร่งตามอารมณ์ของคนพูดชวนให้เชื่อว่าตื่นเต้นจริงๆ
“อย่าเวอร์น่าพี่แคน ทำเหมือนไม่เคยเต้นไปได้”
“โอย ไอ้ฮัท ไม่เหมือนกันเว้ย เมื่อวานน่ะซ้อมเฉยๆ วันนี้พี่ฮั่นมาดูเลยนะ”
“ชิส์ พี่น่ะตื่นตูม ดูไอ้แกงดิ่ มันยังนั่งนิ่งเลยเนี่ย”
“จริงอ่ะ เป็นไปได้ไงว่ะ ไอ้แกง” แคนโบกไม้โบกมือหน้ารุ่นน้องที่นั่งนิ่งเป็นหินตามที่ฮัทบอกเป๊ะ อย่างไม่เชื่อเพราะเขานั้นพอจะเดารู้จากเหตุการณ์สองวันที่ผ่านมา วันนั้นพอเขากินข้าวเสร็จก็กลับมาดูที่ห้องซ้อม แต่ก็ต้องรีบหลบข้างเสาแทบไม่ทันเมื่อเห็นนักร้องดังยิ้มกริ่มเดินสวนออกมาจากห้องซ้อมทั้งๆที่น่าจะกลับไปตั้งนานแล้ว
“เฮ้ย แกงงงงงง”
“........”
“ไอ้แกงงงงงง”
“จะตะโกนทำไมว่ะพี่ ขอโทษคนอื่นเขาซะสิ” เจ้าของชื่อที่พึ่งรู้สึกตัวไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด แถมยังไปเอ็ดรุ่นพี่เสียงเขียวให้ขอโทษเพื่อนสมาชิกคนอื่นที่ถูกเสียงดังของแคนรบกวน
“แหะๆขอโทษครับ” แคนน้อยผู้น่าสงสาร ถูกดุอีกแล้ว ฮึ่มมไอ้ฮัทนะ ทีงี้ทำมาเป็นหัวเราะเยาะไม่ช่วยกันเลย
แต่แคนก็ยังไม่มีเวลาจะเอาเรื่องกับฮัทและแกงส้มเพราะนักร้องคนพิเศษในวันนี้พร้อมที่จะดูพวกเขาเต้นกันแล้ว พวกเขาทั้งสิบยืนประจำที่ แกงส้มนั้นดูเหมือนจะประหม่ากว่าใครเพื่อน ความคิดประหลาดเริ่มผุดขึ้นมาในหัว เขาจะสะดุดขาตัวเองหัวทิ่มต่อหน้าศิลปินที่เขาชื่นชมไหมหนอ พี่ฮั่นจะผิดหวังไหมที่มีเด็กไม่เอาไหนอย่างเขาเป็นแฟนคลับ
แฟนคลับ
แฟนคลับ
และแล้วภาพของเย็นเมื่อวานซืนก้ย้อนเข้ามาในหัว รอยยิ้มกว้างที่ไม่ต้องหลับตาก็นึกภาพออก พร้อมคำพูดที่ดูให้กำลังใจ .....เป็นแฟนคลับพี่น่ะต้องอดทน.....
รอยยิ้มกว้างฉายชัดบนหน้าขาว เขามีกำลังใจแล้ว ไม่ใช่แค่อดทน แต่จะเป็นแฟนคลับที่เต้นได้ดีด้วย เหมือนศิลปินไง
ผมน่ะ จะไม่ทำให้พี่ผิดหวังนะ....พี่ฮั่น
เมื่อเสียงดนตรีเริ่มขึ้น ร่างกายของเขาก็พลิ้วไปตามจังหวะ รอยยิ้มของต้นแบบที่ติดตาในวันนั้นทำให้แกงส้มยิ้มตาม เขาเงยหน้าขึ้นมองผู้ชมคนพิเศษในวันนี้ ตาคมกำลังมองมาที่เขา แววตาที่อ่อนโยนทอประกายกำลังใจมาให้จนล้นเรียกรอยยิ้มกว้างของเขาให้มีเพิ่มขึ้นคิดไปอีก สายตาสองคู่ประสานสบกันอย่างไม่คลาดไปจนจบเพลง
“เต้นดีมากเลยว่ะแกง” การเต้นที่คมชัดและมีความมั่นใจของแกงส้มทำให้เพื่อนร่วมทีมรู้สึกได้
“นั่นดิ่ ทำไมว่ะ”
“ไม่รู้สิ เพราะกำลังใจดีมั้ง” ยกยิ้มจรดขึ้นมุมปากก่อนตอบคำถามไปตามใจสั่ง เขาปรายตามองไปยังไอดอลที่กำลังคุยกับครูสาว....... อ่ะนะ ก็เขามีกำลังใจดีจริงๆนี่
เย็นวันนี้มีงานเลี้ยงเล็กๆในทีม เพราะพรุ่งนี้จะประกาศผลผู้ได้รับคัดเลือกแล้วนั่นน่ะเป็นเรื่องปกติที่พอจะเข้าใจได้ แต่นักร้องหนุ่มหล่อที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะกลางห้องนั่นสิ เป็นเรื่องที่ไม่ปกติเอาซะเลยสำหรับธนธัต
“งานการไม่มีหรือไงนะ”
“พึมพำอะไรไอ้แกง...” หนุ่มหน้ามนชะเง้อคอมองข้ามกลุ่มสาวๆกลางห้องที่เรียกได้ว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานนี้เลยสักนิด แต่เข้ามาเพราะความฮอตของใครบางคนต่างหาก “....พี่ฮั่นอยู่ก็ดีแล้วนี่.....ครึกครื้นดี หึหึ”
“ใครเขาจะเหมือนพี่ล่ะพี่แคน”
“หรอ แล้วยัยปากส้มคนนั้นล่ะ เห็นมองตาเยิ้มเลยนะฮัท”
“ผมไปห้องน้ำนะ”
เขาเป็นอะไรไม่รู้ออกจะหงุดหงิดด้วยซ้ำทั้งที่ไม่น่าจะเป็นเมื่อมีศิลปินคนโปรดอยู่ใกล้ๆแบบนี้ อาจจะเพราะเบื่อที่จะต้องมานั่งฟังรุ่นพี่เถียงกัน..... มั้งนะ
เด็กหนุ่มชะงักเท้าเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วพบแผ่นหลังคุ้นตา หรี่ตามองอย่างพิจารณาโดยที่รักษาระยะห่างไว้เท่าเดิม นั่นก็พอดีกับที่ร่างสูงหมุนตัวกลับมา
“......”
“......” เขายิ้ม ยิ้มให้คนตรงหน้า อาการขัดเขินหรือใจเต้นแรงในครั้งแรกๆเริ่มเลือนหายไป รวมถึงอารมณ์หงุดหงิดเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้าก็พลันหายไปด้วย
ความรู้สึกอยากขอบคุณเอ่อล้นขึ้นเต็มใจของเด็กหนุ่ม เขารู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำได้ดีทั้งที่ผ่านๆมาและในวันนี้เป็นเพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
อยากขอบคุณ...........อยากกอด..........ความคิดหนึ่งแล่นแวบเข้ามาในหัว.........อ้อมแขนนั้นคงจะอุ่นน่าดู
ฮั่นเริ่มส่งยิ้มตอบให้รุ่นน้องที่ทำได้ดีอย่างเหลือเชื่อ ชายหนุ่มถือเข้าข้างตัวเองว่าเป็นเพราะกำลังใจแสนพิเศษที่เขาให้แฟนคลับคนนี้......... คนที่ขี้เขินที่สุดที่เขาเคยพบมา
ครั้งแรกเขาสะดุดตาเด็กหนุ่มผิวขาวหน้าหวานที่มักแต่งตัวฮิพมาคอยตามศิลปินที่เขาเต้นให้ พอนานเข้าๆก็เจอกันบ่อยแทบทุกงาน เมื่อเขาก้าวขึ้นมาเป็นนักร้องเด็กหนุ่มยังคอยติดตามงานของเขาอยู่เสมอ เขาพบว่าตัวเองนี้ซื่อถึงขึ้นเซ่อที่เพิ่งมารู้ว่าเด็กหนุ่มที่คอยตามติดมานานนี้เป็นแฟนคลับของเขาเองต่างหาก.....
ดวงตากลมใสที่จ้องมาทำให้ฮั่นรู้สึกเขินนิดๆ บอกไม่ถูกว่าทำไมแต่เพียงแค่มองลึกลงไปในตาเขาเหมือนจะรับรู้ได้ว่าเด็กน้อยนี่รู้สึกยังไง
สองแขนเริ่มกางออกนอกตัวพร้อมพยักหน้าเรียกคนที่มีทีท่าแปลกใจและลังเลให้เดินเข้ามาใกล้ เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มไม่มีทีท่าจะขยับเขาจึงเอ่ยปากพูด
“มาสิตัวแสบ”
น้ำหนักตัวที่โถมเข้ามาทำเขาเซไปด้านหลัง แต่ไม่ได้มากเกินกว่าที่คนแข็งแรงจะรับไหว เขาหัวเราะให้ด้วยความเอ็นดูเด็กน้อยในอ้อมกอดที่รัดเขาซะแน่น ไม่ได้รู้สึกเคืองเลยสักนิด และยิ่งรู้สึกดีเมื่อได้ยินคำหวานอย่างที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ยินจากปากเด็กผู้ชายคนไหน
“....อุ่นจัง...........ขอบคุณนะฮะพี่”
ความคิดเห็น