เกมแค้นไฟเสน่หา

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5

ที่ร้านคาร์เฟ่ขนมใกล้กับตึกของบริษัทบีดีอาร์กรุ๊ปแก้วมณีกำลังเลือกซื้อเค้กอย่างที่ตัวเองต้องการอย่างเช่นทุกวันที่เธอทำตามปกติทุกครั้งที่ได้ออกมาที่บริษัท

“น้องแก้ว....”

แก้มมณีเงยหน้าขึ้นมามองคนที่เรียกชื่อเธอก่อนจะส่งยอ้มอย่างเป็นมิตรไปให้ชายหนุ่ม

“น้องแก้วชอบเค้กร้านนี้เหมือนกันหรอครับพี่หน่ะชอบเค้กร้านนี้เอามากๆเลยผ่านมาทีไรต้องมาซื้อทุกที แล้วนี่น้องแก้วมากับใครครับเนี่ย”

อเล็กเอ่ยถามอย่างเป็นกันเอง ความจริงแล้วเขานั้นไม่เคยชอบของหวานเลียนๆพวกนี้เลยด้วยซ้ำแต่ที่มาที่นี่ก็เพราะสืบรู้มาว่าสาวเจ้าจะมาที่นี่เป็นประจำหากเข้ามาทำงานที่
ออฟฟิต

“แก้วมากับคนรถนะคะเขารออยู่ข้างนอก แต่เอ๋พี่อเล็กผ่านทางนี้ด้วยเหรอคะเนี่ย เห็นได้ข่าวมาว่าบ้านของพี่และบริษัทอยู่ตั้งฝั่งธนแต่นี่มันในเมืองเลยนะคะ”

“เอ่อ.... ก็พี่เข้ามาแถวๆนี้บ่อยหน่ะจ๊ะเลยมาเจอร้านนี้เข้า...”

“หรอคะ....”

แก้วมณียิ้มอย่างอ่อนหวานให้กับคนตรงหน้าก่อนจะเลือกเค้กต่อ โดยมีชายหนุ่งค่อยยืนประกบไม่ห่างไปไหน

“แก้วขอตัวกลับก่อนนะคะ”

“ครับ....เอ่อน้องแล้วครับจะเป็นไปได้ไหมถ้าเราจะ...”

“พรุ่งนี้แก้วว่างคะเราไปทานข้าวกันดีไหม พี่อเล็กนัดแก้วมาล่ะกันคะว่าที่ไหนแก้วจะได้บอกให้ลุงซนไปส่งได้ถูก”

“จริงๆหรอครับน้องแก้วจะไปทานข้าวกับพี่จริงๆหรอครับ”

“คะนัดมาละกันนะคะ นี่เบอร์แก้วคะมีอะไรก็โทรมาได้นะคะ”

“ครับ”

แก้วมณีบังคับรถเข็นออกจากร้านไปโดยไม่ลืมที่จะหันมาส่งยิ้มให้เขาก่อนจะขึ้นรถ

“อะไรมันจะง่ายแบบนี้วะ สงสัยจะหลงเสน่ห์เราเข้าแล้วสิท่า แบบนี้ต้องรุกหนักขึ้นไปอีก”

..............................................................................................................................

ในเวลาไม่ถึงสองเดือนแก้วมณีและอเล็กก็ผลักกันไปมาหาสู่ที่บ้านของกันและกันอย่างสนิทสนมทำเอาคุณรจนาแปลกใจ เพราะไม่เคยเห็นลูกเลี้ยงของเธอเป็นแบบนี้มาก่อน เธอไม่ได้ชื่นชอบอเล็กและคุณขจีนั้นสักเท่าไรเพราะสืบรู้มาว่าครอบครัวนี้กำลังจะล้มละลายและเหลือแต่เปลือยเพียงเท่านั้น รวมทั้งอเล็กก็เป็นคาสโนวาหนุ่มที่มีชื่อเสียงว่าเจ้าชู้ตัวพ่อ เธอจึงไม่เคยไว้วางใจกับการเข้ามาตีสนิทของสองแม่ลูกคู่นี้เลยสักครั้ง

“แก้ววันนี้แก้วจะไปบ้านนู้นอีกแล้วหรอ....”

“ใช่....มีอะไรรึเปล่าฉันเห็นเธอทำหน้าเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบตั้งแต่พี่อเล็กแล้วก็คุณน้าขจีเข้ามาที่บ้านเราแล้ว”

“แก้วฟังฉันนะ ฉันรู้สึกไม่ไว้วางใจสองแม่ลูกนั้นเลย พวกนั้นจะต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆนะแก้วครอบครัวนั้นกำลังจะล้มละลายและนายอเล็กอะไรนั้นก็เจ้าชู้จะตายไป การที่เขามาสนใจเธอฉันว่ามันคงไม่ใช่เรื่องปกติแน่”

“เธอกำลังจะบอกว่าคนที่ทั้งล่อทั้งมีเสน่ห์แบบนั้นไม่มีท่ามาชอบคนพิการอย่างฉันงั้นหรอ และที่พวกเขาเข้ามาตีสนิทกับฉันก็เพราะว่าหวังเงินทองของฉันใช่ไหม.... หึ อย่าเป็นห่วงอะไรไปเลยรจนา เพราะฉันไม่โง่เหมือนพ่อฉันที่ยอมให้เธอจับได้ง่ายๆหรอก ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ เธอไม่ต้องมายุ่ง....”

“แก้วฉันเป็นห่วงเธอนะ”

“เป็นห่วงฉันหรือเป็นห่วงสมบัติฉันกันแน่.... อ่อฉันลืมบอกเธอไปว่าฉันตกลงแต่งงานกับพี่อเล็กแล้วนะ แล้วเราจะแต่งงานกันให้ภายในอาทิตย์หน้านี้มันเป็นงานแต่งงานเล็กๆที่เชิญเฉพาะญาติๆเท่านั้นหวังว่าเธอคงจะไม่คัดค้านอะไรใช่ไหม”

“แต่งงานแก้วนี่เธอบ้าไปแล้วหรือไงเธอรู้จักเขายังไม่ถึงสองเดือนด้วยซ้ำนะแก้ว แล้วนี้จะแต่งงานกันแล้วงั้นหรอ แก้วปกติเธอไม่ใช่คนที่ทำอะไรโดยไม่คิดหนิ เธอเป็นอะไรไปห๊าแก้ว”

“ฉันแล้วและคิดมานานเกินกว่าที่เธอจะรู้ด้วย เธอมีหน้าที่เป็นญาติผู้ใหญ่ในงานให้ฉันก็พอนอกนั้นเธอไม่มีสิทธิออกความคิดเห็น...... แค่ฉันยกย่องให้เธอเป็นญาติผู้ใหญ่ก็ถือว่าให้เกียรติเธอมากพอแล้วนะ อย่าได้มาเรียกร้องอะไรอีก”

แก้วมณีพูดจบก็บังคับรถเข็นออกไปคุณรจนาแทบจะทรุดลงกับพื้นเธอรู้สึกมีรางสังหรณ์ไม่ดีว่าเรื่องๆนี้จะต้องมีอะไรร้ายๆเกิดขึ้นแน่ เพียงแต่ตอนนี้เธอยังไม่รู้เท่านั้น

..............................................................................................................................

“อะไรนะอเล็กนี่คุณกำลังจะแต่งงานงั้นเหรอ... ไม่จริงใช่ไหมอเล็ก คุณแกล้งอำดาเล่นใช่ไหมคะ”

“จริงดาผมกำลังจะแต่งงาน”

อเล็กตอบด้วยท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หนาวขณะนั่งอยู่บนโซฟาเปิดดูรายการแข่งขันกีฬาอย่างสบายอารมณ์อยู่ในคอนโดของลดาวรรณ

“แล้วคุณเอาดาไปไว้ที่ไหนคะอเล็ก ไหนคุณบอกกับดาไงคะว่าคุณจะรับผิดชอบดา แล้วนี่อะไรคุณปล่อยให้ดารออย่างมีความหวังตั้งห้าปี แล้วคุณก็มาบอกกับดาว่าคุณกำลังจะแต่งงานอย่างนั้นหรือคะ คุณมันใจร้ายเหลือเกินอเล็ก ฮือๆๆๆๆ”

อเล็กกลอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่ายกับท่าทีดราม่าเกินจริงของเธอ

“ไม่เอาหน้าที่รัก ก็แค่แต่งเพราะความจำเป็นหน่ะ ไม่นานเดี๋ยวก็หย่า”

“ความจำเป็นอะไรคะดาไม่เห็นว่าอเล็กจะมีความจำเป็นอะไรที่จะต้องแต่งงาน หรืออเล็กถูกคุณแม่บังคับ งั้นดาจะคุยกับคุณแม่ของคุณให้รู้เรื่อง จะไปบอกท่านว่าท่านจะมาทำแบบนี้ไม่ได้”

“หยุดเดี๋ยวนี้นะดาอย่างี้เง้าได้ไหม ผมเริ่มจะรำคาญคุณแล้วนะ”

“ใช่สิคุณเบื่อดาแล้ว คุณรำคาญดา มันคงมีอะไรดีมากมายจนทำให้คุณหลงล่ะสิท่า บอกดามานะว่ามันเป็นใครดาจะฆ่ามัน”

“ดา! หยุดสักที แล้วฟังผมนะบ้านผมกำลังจะล้มละลาย และที่ผมแต่งงานเนี่ยก็เพราะต้องการเงินจากผู้หญิงคนนั้นมาช่วยธุรกิจของบ้านผมก็เท่านั้น”

ลดาวรรณตกใจนิ่งไปเพราะคำพูดที่ว่าเขานั้นกำลังจะล้มละลาย

“เป็นไปไม่ได้บ้านคุณรวยจะตายไปจะล้มละลายได้ยังไง คุณอย่ามาหลอกดาหน่อยเลย คุณคิดว่าดาจะเชื่องั้นหรอ”

“แม่ผมติดการพนันจนเอาหุ้นบริษัทไปค้ำประกันรวมทั้งเอาเงินของบริษัทออกมาใช้จ่ายให้มีหน้ามีตาในสังคมเหมือนอย่างทุกวันนี้ และพวกบรรดาเจ้าของบ่อนที่แม่ผมไปเล่นก็ขู่ว่าหากเราไม่เอาเงินไปใช้หนี้มันภายในสามเดือนมันจะยึดหุ้นทั้งหมดที่เอามาค้ำประกันไว้ ถึงตอนนั้นบริษัทเอลคิวดีซีของครอบครัวเราก็จะไม่ใช้ของเราอีกต่อไป และรวมกับหนี้สิ้นอื่นๆที่แม่ผมไปยักยอกมาอีกเราก็คงจะถูกฟอกล้มละลายจนหมดตัวเป็นแน่ ผมเลยต้องไปหลอกยัยเด็กแก้วพิการนั้นเพื่อเอาเงินของเธอมาล้างหนี้ให้ครอบครัวผม.... คราวนี้ดาเข้าใจผมรังว่าผมจำเป็นที่จะต้องแต่งงานกับเธอจริงๆ”

“พิการ.... คุณหมายความว่ายังไงคะอเล็ก”

“คนที่ผมจะแต่งงานด้วยก็คือแก้วมณี บดินเดชารักษ์ เจ้าของบริษัทบีดีอาร์กรุ๊ป เธอพิการเดินไม่ได้และหน้าตาก็จืดสนิทไม่มีอะไรหน้าสนใจหรือเทียบกับดาที่รักของผมได้เลยสักนิด และเธอก็คงจะไม่สามารถให้ความสุขกับผมได้เหมือนอย่างดาเช่นกัน ผมก็แต่งแค่ในนามเท่านั้น แต่ผู้หญิงที่ผมรักหน่ะอยู่ที่นี่ต่างหาก พอผมเอาเงินเธอมาใช้หนี้จนหมดแล้วเมื่อไรและอยู่กับเธอสักพักเพื่อไม่ให้เธอสงสัยผมก็จะหย่ากับเธอ แล้วจากนั้นเราก็จะกลับมาอยู่ด้วยกันอย่างเดิมดีไหมครับที่รัก”

“คุณจะไม่ยุ่งกับมันแน่นะคะ สัญญากับดาสิคะว่าคุณจะหย่ากับมัน ดาให้เวลาคุณหกเดือนหลังจากนั้นคุณต้องหย่ากับมันนะคะ จากนั้นเราก็จะมาแต่งงานกัน สัญญาสิคะอเล็ก”

อเล็กแทบจะไม่อยากเอ่ยตอบอะไร เขาไม่มีวันแต่งงานกับลดาวรรณอยู่แล้วเพราะเธอเป็นได้เพียงแค่คู่ขาของเขาเท่านั้นเขาไม่เคยคิดจะเอาเธอมาทำแม่ของลูกเลยสักครั้ง เพราะเขารู้ดีว่าลดาวรรณก็ไม่ได้มีเขาเพียงคนเดียวซะที่ไหน ผู้หญิงแบบนี้ใครจะไปเอามาตกแต่งออกหน้าออกตา แต่เพราะความเซ้าซี้ของลดาวรรณจึงทำให้อเล็กต้องยิ้มรับและพยักหน้าตอบไป แต่ในใจนั้นไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นเลย

..............................................................................................................................

งานแต่งงานของแก้วมณีและอเล็กถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายภายในบ้างบดินเดชารักษ์ โดยที่มีแขกมาร่วมเพียงแค่จำนวนไม่มากเท่านั้น คุณรจนาที่มีทีท่าไม่พอใจรับไหว้เจ้าบ่าวอย่างไม่เต็มใจนักเพราะเธอรู้สึกเหมือนกับว่าเขาและครอบครัวไม่ได้เข้ามาด้วยความบริสุทธิ์ใจแต่หวังเพียงแค่ผลประโยชน์บางอย่างเท่านั้นจากลูกเลี้ยงของเธอ

เมื่อพิธีต่างๆผ่านพ้นไปจนแขกเหรื่อกลับไปหมดอเล็กก็อุ้มตัวเจ้าสาวเข้าไปในห้องน้ำเพื่อให้เธอได้ทำธุระส่วนตัว

“เอ่อ แก้วให้พี่ช่วยอาบไหมครับ”

“ไม่เป็นไรคะแก้วอาบเองได้พี่อเล็กวางแก้วลงตรงนี้ก็พอ”

เธอชี้ไปที่เก้าอี้ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกับอ่างอาบน้ำ ก่อนที่ชายหนุ่มจะวางเธอลงและเดินออกไปอย่างไม่แน่ใจว่าเธอจะสามารถอาบเองได้

“แก้วอาบได้คะพี่อเล็กไม่ต้องห่วง”

“จ๊ะงั้นมีอะไรให้พี่ช่วยก็รีบตะโกนเรียกได้เลยนะครับพี่จะรออยู่หน้าห้องน้ำนี่เพื่อน้องแก้วต้องการอะไร”

“ขอบคุณคะ”

พออเล็กปิดประตูเดินออกไปใบหน้าที่ดูอ่อนโยนของแก้วมณีก็เปลี่ยนไป ลูบไล้ตามร่างกายของตัวเองด้วยความรังเกียจสัมผัสที่ชายหนุ่มที่ตอนนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีเธอแล้วทางนิตินัยได้สัมผัสร่างกายของเธอ เธอขยะแขยงเขาจนแทบอ้วกเพราะเขาเป็นไอเลวที่มีส่วนทำให้พี่ชายซึ่งเป็นญาติเพียงคนเดียวของเธอต้องฆ่าตัวตาย ถ้าไม่ใช่เพราะต้องทำตามแผนที่เธอวางเอาไว้ละก็อย่าหวังว่าเธอจะให้ผู้ชายอย่างเขาเข้าใกล้ แต่เพื่อการแก้แค้นที่แสนร้ายกาจของเธอแล้วนั้นเธอจึงต้องอดทน เพราะต่อจากนี้ไปทั้งไอผู้ชายเลวๆกับผู้หญิงกากีจะต้องเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด ถึงแม้เธอจะต้องขายวิญญาณให้กับซาตานเพื่อทำลายคนพวกนี้เธอก็ยอม.....