เกมแค้นไฟเสน่หา

ลำดับตอนที่ #37 : ตอนที่ 34 ตอนนี้ห้ามพลาดกันเลยน้าาา

ในห้องทำงานของบ้านคุณรจนาค่อยๆหยิบมือถือที่เธอเอาออกมาจากมือแก้วมณีมาเปิดดู และคลิปที่อยู่ในนั้นก็ทำให้เธอถึงกับต้องเอามือปิดปากตัวเองเอาไว้เพราะภาพที่ปรากฏอยู่ทำให้เธอตกใจมากทั้งคลิปที่มีลดาวรรณกับอเล็กกำลังนอนกอดกันอยู่บนเตียง แต่ที่ทำให้เธอถึงกับช็อคจนพูดไม่ออกก็คือคลิปบอกลาของกันกร เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าแก้วมณีต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน แค่เธอต้องมาเห็นร่างไร้วิญญาณของพี่ชายก็ว่าหนักหนามากพอแล้ว แล้วนี่ยังต้องมาเห็นคลิปคำบอกลาของพี่ชายและจากจากไปของเขาอีก มันช่างหนักหนาเกินกว่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรับได้จริงๆ

“โธ่แก้ว.....”

.......................................................................................................................

แก้วมณีลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนค่ำมากแล้ว สายตาของเธอกวาดมองไปรอบห้องอย่างสงสัยว่าตัวเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน ทั้งๆที่ความจำสุดท้ายของเธอคือเธอนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกของบ้าน และไม่นานเธอก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากด้านหลังของเธอเมื่อก้มมองที่ตัวเองเธอก็เห็นแขนแกร่งของคนที่เธอคุ้นเคยโอบกอดเธออยู่อย่างหวงแหน เสียงลมหายใจของเขานั้นสม่ำเสมอทำให้เธอรู้ว่าเขานั้นหลับสนิมอยู่ข้างกับเธอ แก้วมณีค่อยๆพลิกตัวเองหันกลับไปมองใบหน้าที่หล่อเหลาชวนให้หลงใหลของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของเธอมือบางก็ค่อยลูบไล้ใบหน้าของเขา ในใจก็พลางคิดไปว่าทำไมหัวใจของเธอถึงได้สั่นไหวมากมายขนาดนี้เวลาที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเขา ความรู้สึกที่เธอมีให้กับเขานั้นเป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยมีให้ใครมาก่อน นี่เธอรู้สึกอย่างไรกับเขากันแน่.... แต่แล้วก่อนที่นั้นจะเผลอใจไปไกลภาพของคลิปวีดีโอที่พี่ชายของเธอบอกลาเธอทั้งน้ำตาและฆ่าตัวตายต่อหน้าต่อตาเธอในคลิปมันก็ทำให้เธอถึงกับหยุดความรู้สึกนั้นเอาไว้ทันที และแปลเปลี่ยนมันเป็นความคับแค้นที่สุมอยู่เต็มอก......

“อีกไม่นานคุณกับผู้หญิงคนนั้นจะต้องชดใช้ให้พี่กรของฉัน....”

เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่ออเล็กตื่นขึ้นมามือหนาก็พยายามคว้าหาคนที่เขานั้นรักแต่ก็ไม่พบ สิ่งที่เขานั้นสัมผัสได้มีแต่ความเย็นที่เกาะอยู่บนเตียงเท่านั้น อเล็กรีบลืมตาตื่นขึ้นมาทันทีเมื่อไม่พบกับสิ่งที่ตนเองนั้นห่วงหา เขาตกใจจนแทบจะทำอะไรไม่ถูก นี่เมียของเขาหายไปไหน เธอหายไปไหนกัน

“แก้ว.... แก้วครับ... แก้วอยู่ไหน...แก้ว”

อเล็กวิ่งหาไปรอบบ้านแต่ก็ไม่เจอตัวของเมียรักหัวใจของเขาเริ่มสั่นเมื่อไม่เห็นเธอ แต่แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งที่ถูกจากอาหารเช้าว่างทับอยู่บนโต๊ะอาหาร อเล็กเอื้อมไปหยิบมันขึ้นมาดูด้วยความร้อนใจ และเมื่อเห็นลายมือในกระดาษโน๊ตเขาก็รู้ทันที่ว่ามันคือลายมือของเมียรักของเขาที่เขียนทิ้งเอาไว้ให้

“พี่อเล็กคะแก้วมีประชุมที่ต่างจังหวัดประมาณสองสามวันแก้วจะไม่อยู่บ้านสักพักนะคะ.... แก้วขอเวลาอยู่กับตัวเองสักพักเรื่องเมื่อวานอาจจะทำให้พี่ตกใจไม่น้อยแต่แก้วไม่เป็นอะไรแล้วคะ ก็แค่เรื่องวันเก่าๆในอดีตเท่านั้น.... ไม่ต้องห่วงแก้วนะคะ ดูแลตัวเองให้ดีเมื่อแก้วรู้สึกดีขึ้นเมื่อไรแล้วแก้วจะกลับมาคะ

อย่าลืมทานอาหารเช้าด้วยนะคะแก้วเตรียมข้าวต้มกุ้งของโปรดพี่เอาไว้แล้ว อุ่นสักนิดก่อนทานนะคะ...

รัก....จากแก้ว”

พออ่านโน้ตที่เมียรักทิ้งเอาไว้ให้อเล็กก็ถึงกับทรุดนั่งลงที่เก้าอี้สายตาเหลือบมองไปยังถ้วยข้าวต้มที่ซีนพลาสติกอย่างดีอยู่บนโต๊ะ เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาไม่สามารถอ่านใจหรืออ่านความคิดเธอได้ เขาจะไม่มีวันรู้ว่าเธอรู้สึกเช่นไรหากเธอนั้นไม่บอกกับเขาและเพราะเหตุนี้มันจึงทำให้เขากลัวเหลือเกินที่จะเสียเธอไป เธอผู้เป็นรักแรกรักเดียวและรักสุดท้ายของเขา....

........................................................................................................................

บนเครื่องบินส่วนตัวของแก้วมณี หญิงสาวที่สวมเสื้อผ้าดูสบายๆด้วยเดรสผ้าฝ้ายสายเดี่ยวทรงยาวมีสายรัดตรงช่วงอกเน้นหน้าอกของหญิงสาวให้ดูโดดเด่นมากยิ่งขึ้น ผมของเธอปล่อยสยายเต็มแผ่นหลังและสวมหมวกปีกกว้างสีดำกับแว่นตากันแดดเพื่ออำพรางใบหน้าที่งดงามของตัวเธอเองเอาไว้ สายตาของเธอมองออกไปนอกหน้าต่างไปยังท้องฟ้าที่กว้างไกลจนไม่สามารถรู้ได้ว่ามันจะไปสิ้นสุดอยู่ที่ตรงไหน ใจของเธอพลางคิดไปว่าสวรรค์ที่ใครๆนั้นเอ่ยถึงกันนั้นจะมีจริงหรือไม่ แล้วตอนนี้พี่ชายของเธอจะไปอยู่ที่ไหน หากวันหนึ่งเธอจากโลกใบนี้ไปเธอจะได้พบเจอกับพี่ชายของเธออีกไหม ความคิดของเธอล่องลอยไปเลื่อยจนกระทั้งเครื่องบินมาแตะบนปลายทางที่เป็นสนามบินส่วนตัวของทรงเกียรติ ร่างเพรียวระหงก้าวลงมาจากเครื่องบินอย่างสง่างามราวกับเจ้าหญิงทำให้คนที่มายืนรออยู่ก่อนแล้วส่งยิ้มมาให้ด้วยความชื้นชม

“ฉันนึกว่าเธอจะไม่มาซะแล้วเจ้าหญิงของฉัน”

“ฉันสัญญากับนายแล้วหนิ....”

“แล้วนี่ไม่กลัวคนเห็นเหรอว่าเธอเดินได้แล้วถึงไม่พกรถเข็นมาด้วย”

“ไหนนายบอกว่างานนี้ฉันไม่จำเป็นต้องเปิดตัวอะไร แค่มาร่วมงานด้วยก็พอไม่ใช่หรอ”

“อืมก็ใช้... เพราะฉันแค่ต้องการให้เธอมาเห็นมันกับตาตัวเธอเองเท่านั้น รับรองได้เธอจะเป็นส่วนตัวที่สุดตลอดระยะเวลาที่อยู่ที่นี่ จะไม่มีใครรู้ว่าเธอมา...”

“ถ้ามหาเศรษฐีมาเฟียอย่างนายรับประกันฉันก็สบายใจ ไปกันเถอะฉันอย่างจะเห็น
รีสอร์ทของนายเต็มทนแล้ว ว่ามันจะสวยสมคำอวดอ้างของนายรึเปล่า”

“มันต้องสวยงามมากๆอยู่แล้วเจ้าหญิง เพราะมันมีแรงบันดาลใจมาจากคนที่สวยงามที่สุดในชีวิตฉัน....”

ทรงเกียรติยิ้มให้แก้วมณีก่อนจะจูงมือเธอเดินไปที่รถอย่างมีความสุข เขาอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้ เวลาที่มีเพียงเขาและเธอเท่านั้น เวลาที่เขาไม่ต้องคิดถึงเรื่องเกมแค้นของเธอหรือรับรู้ว่าเธอนั้นมีใครเป็นเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว เขาอยากจะหยุดทุกอย่างเอาไว้หากมันจะเป็นไปได้.....

ทั้งสองคนเดินขึ้นรถไปด้วยกันโดยไม่รู้เลยว่าภาพของคนทั้งคู่ นั้นถูกถ่ายจากระยะไกลโดยปาปารัซซี่ที่มาทำข่าวงานเปิดตัวรีสอร์ทของเขาเช่นกัน มหาเศรษฐีหนุ่มที่ไม่เคยมีข่าวกับหญิงสาวคนไหนเลยอย่างเขานั้นไม่เปลี่ยนเลยที่จะตกเป็นเป้าหมายสำคัญของเหล่านักข่าวที่จะตามขุดคุ้ยเรื่องราวความเป็นส่วนตัวที่แสนจะลึกลับ และภาพดังกล่าวก็คงเป็นข่าวใหญ่หากไดเผยแพร่ออกไป เสียดายอย่างเดียวนั้นก็คือภาพนั้นไม่สามารถจับภาพใบหน้าของหญิงสาวที่เดินเคียงคู่มากับเขาได้เพราะนั้นปกติมันไว้อย่างมิดชิดจากหมวกปีกกว้างสีดำและแว่นกันแดด

เพียงไม่นานรถของทรงเกียรติก็มาจอดอยู่ข้างหน้ารีสอร์ทส่วนตัวของเขา ชายหนุ่งกุลีกุจอมาเปิดประตูใหห้เพื่อนสนิทอย่างเต็มใจก่อนจะจูงมือเธอเดินเช้าไปชมภายในตัวรีสอร์ท

“เป็นไงสวยไหมเจ้าหญิง....”

“อืมก็ใช้ได้นะ.... ไม่สิมันสวยมากเลยล่ะ”

“ดีใจนะที่เธอชอบ.... รู้ไหมที่นี่มีชื่อว่าอะไร...”

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงถ้านายไม่บอกับฉัน.... บอกมาเถอะเพราะฉันไม่ชอบเล่นเกมทายคำสักเท่าไรมันหน้าปวดหัว”

“โอเค! เธอเนี่ยไม่มีอารมณ์โรแมนติดเอาซะเลยนะทำเอาฉันไปต่อไม่ได้เลย... มันชื่อ “My Princess” เธอหน้าจะรู้ดีนะว่ามันหมายความว่ายังไง ฉันตั้งใจสร้างที่นี่ก็เพราะเธอ แก้วเรารู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนอนุบาลและไม่มีวันไหนเลยที่ฉันจะปิดบังความรู้สึกที่ฉันมีให้กับเธอ มันจะเป็นไปได้ไหมหากวันหนึ่งเมื่อเกมแค้นของเธอจบลงเธอจะลองให้โอกาสฉันบ้าง อย่างน้อยก็ขอให้ฉันได้มีโอกาสได้อยู่เคียงข้างเธอ ฉันไม่สนว่าเธอจะเคยเป็นของใคร ฉันไม่สนใจหากเธอจะไม่รักฉัน ขอเพียงแค่ให้ฉันอยู่เคียงข้างเธอแบบนี้ก็พอแล้ว”

ทรงเกียรติพูดอย่างจริงจังในขณะที่มือทั้งสองข้างของเขายังกุมมือของเพื่อนสนิทสาวอยู่ แต่คำสารภาพของเขานั้นไม่ได้ทำให้หญิงสาวตรงหน้านั้นรู้สึกดีใจแม้แต่น้อย เธอค่อยๆดึงมือของเธอออก ก่อนจะพูดเหมือนอย่างเช่นทุกครั้งที่เธอค่อยพร่ำบอกกับเขา

“ทรงนายก็รู้ว่าระหว่างเรามันไม่มีทางเป็นได้ ฉันไม่สามารถจะทำแบบนั้นกับนายได้หากฉันทำแบบที่นายขอก็เท่ากับว่าฉันเอาเปรียบนาย การอยู่กันโดยที่อีกฝ่ายหนึ่งไม่ได้มีความรักให้กันมันทรมานนะทรง และฉันก็จะก็ไม่ทำแบบนั้นกับนายเพราะนายคือคนสำคัญของฉัน นายคือเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของฉัน ฉันไม่ต้องการจะสูญเสียนายไป หวังว่านายคงเข้าใจฉัน แค่เรามองตาก็รู้ใจแล้วใช่ไหม ตอนนี้นายคงรู้ดีว่าฉันคิดอย่างไร....”

แก้วมณีหันหลังเดินจากทรงเกียรติไปก่อนจะปล่อยให้ชายหนุ่งนั่งทรุดลงตรงชายหาดเพียงลำพัง มือหนากำเข้าหากันแน่นก่อนจะกระแทกลงไปกับพื้นทรายข้างๆ ทำไมฟ้าต้องกลั่นแกล้งเขาแบบนี้ ให้เขานั้นเป็นได้แค่เพียงคนสำคัญที่ไม่อาจจะเดินเคียงข้างเธอ เป็นได้แค่เพียงเพื่อนสนิทที่เธอไม่อาจจะรักได้อย่างผู้ชายทั่วไป......

“ไม่ว่านานแค่ไหนเธอก็จะไม่มีวันรักฉันได้เลยใช่ไหมเจ้าหญิง.....”

เสียงของเขาช่างดูหมองเศร้า ถึงเขาจะถูกเธอพูดปฏิเสธอยู่บ่อยครั้งแต่ก็ไม่มีครั้งไหนที่มันจะจริงจังและชัดเจนเท่าครั้งนี้ คำพูดและสายตาของเธอเมื่อครุ่ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่เธอพูดออกมานั้นคือเรื่องจริงทั้งหมด เขาไม่อาจก้าวผ่านความเป็นเพื่อนไปเป็นอย่างอื่นได้.... ไม่มีวันเป็นไปได้เลย

ทรงเกียรติสั่งให้เด็กในรีสอร์ทนำเหล้ามาให้เขาที่ริมหาดเขาไม่อาจที่จะเข้าไปหาเธอในตอนนี้ได้เพราะไม่ต้องการให้เธอเป็นห่วงหรือรู้สึกผิด เขาจึงเลือกที่จะมานั่งดื่มเงียบๆคนเดียวในที่ๆห่างไกลจากผู้คนตรงนี้ดีกว่า เมื่อหัวใจที่อ่อนล้าของเขานั้นรู้สึกดีขึ้นเมื่อไรเขาถึงจะกล้ากลับไปเผชิญหน้ากับเธออีกครั้ง

เครื่องดื่มมึนเมาขวดแล้วขวดเล่าหมดไปในเวลาไม่นาน แต่มหาเศรษฐีหนุ่มไม่มีทีท่าว่าจะหยุดดื่มเลยสักนิด เสียงฟ้าร้องครวญครางน่ากลัวเป็นสัญญาณให้รู้ว่าอีกไม่นานสายฝนคงจะโปรยปรายลงมา

“ไปอ่าวเหล้ามาอีก....”

“แต่บอสครับ บอสเมามากแล้วนะครับ”

“ครายว่าช้านมาวววว ไม่มีระดับทรงเกียรติ เอกยุทธศาสตร์ ไม่มีทางมาวววง่ายๆ ไปอ่าวเหล้ามาอยากดดนไล่ออกหรืองายห๊า.....”

ทรงเกียรติเริ่มพูดไม่รู้เรื่องเขาเมาจนแทบจะลุกขึ้นยื่นเองไม่ไหว ลูกน้องคนสนิทของทรงเกียรติอย่างชัยวัฒถึงกับมองเจ้านายอย่างสงสาร เขารู้ได้ทันทีว่าเจ้านายคงถูกคุณแก้วมณีปฏิเสธมาอีกเช่นเคย เพราะทุกครั้งที่เจ้านายหนุ่มถูกปฏิเสธกลับมาจากเพื่อนสนิทสาวเขาก็มักมีสภาพแบบนี้เสมอ เว้นเสียแต่ว่าครั้งนี้ดูจะรุนแรงกว่าครั้งก่อนๆก็เท่านั้น

“ไม่เอาแล้วครับบอส ผมว่าบอสควรจะพอได้แล้วนะครับ ไปครับกลับขึ้นที่พักดีกว่า อึบ! ตัวหนักเป็นบ้าเลยเจ้านายเรา...”

“ไอชัยแกว่าอารายช้านนะ ห่ะ!....”

“เปล่าครับบอสไม่มีครับไปครับไปพักผ่อนกันดีกว่านี่ฝนก็ใกล้ตกมากแล้วเดี๋ยวนายจะไม่สบายเอานะครับ”

“ม่ายยยฉันจะอยู่ตรงนี้ปล่อยช้านปล่อยยยย”

เมื่อเห็นว่าเจ้านายตัวสูงใหญ่ของเขาเริ่มที่จะอาละวาทหนักชัยวัฒจึงตะโกนเรียกพนักงานรีสอร์ทแถวนั้นให้เข้ามาช่วยพยุง เพราะขืนเป็นแบบนี้คงไปไม่ถึงที่พักของเจ้านายหนุ่มแน่ๆ

“ใครก็ได้อยู่ที่อยู่แถวนี้มาช่วยฉันหน่อยสิ.... เธอนะ....เธอคนนั้นได้ยินฉันรึเปล่า”

หญิงสาวที่กำลังจัดเตรียมโต๊ะอยู่ริมหาดหันซ้ายหันขวาอย่างสงสัยก่อนที่จะชี้มาที่ตัวเองเหมือนต้องการจะถามว่าเธอรึเปล่าที่ถูกเรียก

“ใช่เธอนั้นแหละจะมีใครอยู่แถวนี้อีกล่ะ มาช่วยฉันทีเร็วเข้า”

“เอ่อคะ.....”

หญิงสาวร่างเพียวสูงรีบวิ่งเข้ามาหาตามคำเรียกก่อนจะเข้ามาพยุงตัวของชายหนุ่มอีกข้าง

“ช่วยฉันพาบอสกลับไปที่พักที ฉันพาไปคนเดียวไม่ไหว ฝนก็กำลังจะตกลงมาแล้วด้วย”

“คะได้คะ”

แต่ไม่ทันไรสายฝนก็กระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตาทำให้ทั้งสามคนนั้นตัวเปียกปอนกันไปหมด เมื่อเข้ามาในบริเวณรีสอร์ทได้ลูกน้องก็รีบวิ่งเข้ามาหาชัยวัฒด้วยท่าทีที่แตกตื่น

“คุณชัยครับคุณชัย....อ่าวนี่บอสเป็นอะไรครับเนี่ย”

“ถามมากก็เมาเละหน่ะสิตาบอดหรอ... แล้วนี่วิ่งหน้าตื่นมามีอะไรฉันจะรีบพาบอสกลับที่พัก”

“คือว่าตอนนี้เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ ดินตรงเนินเขาใกล้ๆกับส่วนสปากลางแจ้งเกิดถล่มลงมา ดินจำนวนมาไหลลงมาถูกโซนสปาทั้งหมดเลยครับคุณชัย ทำอย่างไรดีครับ”

“ห๊า! ….. อะไรนะ ให้มันได้แบบนี้สิพรุ่งนี้เราก็จะเปิดตัวรีสอร์ทอยู่แล้วและตรงส่วนนั้นก็เป็นจุดขายจุดหนึ่งด้วยทำไงดีว่ะ....”

“นั้นหน่ะสิครับคุณชัย ผมเลยรีบมารายงานคุณชัยนี่ไงครับ”

“บอสก็มาเป็นแบบนี้ด้วยบ้าจริง.... เอางี้เธอหน่ะช่วยพาบอสไปส่งที่บ้านพักโซนวีไอพีทีนะ เพราะขืนให้เธอเดินไปโซนส่วนตัวของบอสคนเดียวคงหลงแน่ๆพาบอสไปพักที่นั้นก่อนล่ะกัน เอานี้คีร์การ์ดฉันฝากด้วยนะ”

หญิงสาวที่มีขนาดตัวเล็กกว่าชายหนุ่มที่เธอพยุงแทบทรุดเมื่อเลขาคนสนิทของทรงเกียรติปล่อยตัวเจ้านายของตนให้เธอรับน้ำหนักพยุงเขาแต่เพียงผู้เดียวก่อนจะวิ่งหน้าตื่นไปกับพนักงานที่มารายการสถานนะการณืเมื่อสักครู่โดยไม่สนใจเธอเลยสักนิดว่าจะดูแลคนตัวโตได้หรือไม่

“เฮ้ยเดี๋ยวก่อนคะ.... เดี๋ยวก่อน.... ไปซะแล้วแล้วฉันจะทำอย่างไรเนี่ย ตัวบอสก็หนักขนาดนี้ เห้อ...เป็นถึงเจ้าของธุรกิจพันล้านไม่หน้ามาเมาหมดสภาพแบบนี้เลย... แตก็นะคนรวยทำอะไรก็คงจะไม่หน้าเกลียดสินะ เฮ้อ.... ตัวก็หนักเป็นบ้าเลยเห็นหุ่นดีๆแบบนี้ทำไมหนักแบบนี้นะ อีตาคุณชัยก็นะเห็นฉันเป็นหญิงนักกล้ามหรือไงถึงได้ให้มาแบกผู้ชายตัวใหญ่เท่าโข่งแบบนี้”

พนักงานสาวบ่นไปพยุงกึ่งลากตัวชายหนุ่มไปจนกระทั้งถึงห้องพักวีไอพีที่ชัยวัฒบอกเมื่อเปิดประตูเข้าไปได้หญิงสาวก็โล่งใจทิ้งตัวชายหนุ่มลงไปกลับเตียงแต่เพราะคนตัวโตที่พึ่งตื่นขึ้นมาหลังจากหลับมาตลอดทางดึงตัวเธอลงไปบนเตียงด้วยจึงทำให้ทั้งคู่ล้มลงไปตัวทับกันดดยที่มีชายร่างหนาอยู่ด้านบนทับร่างบางของพนักงานสาวเอาไว้

“โอ้ย!!!!”

“เธอเป็นคราบกานน”

“เอ่อบอสคะลุกขึ้นก่อนนะคะคือตอนนี้บอสกำลังทับตัวฉันอยู่นะคะ”

สายตาที่พร่ามัวบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอร์ลที่พุ่งผล่านอยู่ในเลือดทำให้ทรงเกียรติร้อนรุ่มไปหมดทั้งร่างกาย สติที่ขาดหายเพราะความมึนเมาทำให้เขามองหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างเป็นหญิงที่เขารักสุดหัวใจ มือหนาลูบไล้ใบหน้านั้นอย่างถะนุถนอม

“แก้ว..... แก้วจริงๆใช่ไหม.... ฉันรักเธอนะ... รักมาตลอดเป็นของฉันนะแก้ว”

“อย่านะคะบอส... อย่าฉันไม่ใช่ไม่ใช่แก้วอะไรของคุณทั้งนั้นปล่อยฉันนะคะ”

“ได้โปรดแก้วเป็นของฉันเถอะฉันรักเธอ.... ฉันรักเธอ”

ใบหน้าคมก้มลงซุกไซ้ที่ลำคอระหงมือหนาข้างหนึ่งก็จับตรึงแขนเรียวทั้งสองข้างของหญิงสาวเอาไว้เหนือหัวก่อนที่มืออีกข้างของเขานั้นจะลูบไล้ไปทั่งร่างบางอย่างเร้าร้อน

หญิงสาวใต้ร่างหนาพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการสุดชีวิตแต่ก็ไม่อาจจะต้านแรงของบุรุษเพศที่แกร่งกว่าได้ และในที่สุด....

“อย่านะ.... ไม่อย่า..... กรี๊ด....”

“ฉันรักเธอแก้วฉันรักเธอ.....”

.............................................................................................................................................................
            สวัสดีคร้า มาแย้วคร้ามาเสิร์ฟตอนใหม่สกๆร้อนๆ ที่บอกว่าอย่าพลาดตอนนี้ก็เพราะว่า ตอนนี้จะเป็นบทที่เชื่อมต่อกับนิยายเรื่องต่อไปของหนูเนส ที่ได้รับเกียรติจากนายทรงที่เป็นพระรองในเรื่องนี้มารับบทเป็นพระเอกในเรื่องหน้าคะ ชื่อเรื่องนั้นขออุปไว้ก่อนนะคะ คาดว่าหน้าจะสปอยให้เพื่อนได้ยลโฉมติชมกันได้ในวันเสาร์นี้ เอาล่ะๆ โปรยกันเล็กๆก่อนก็ได้ อิอิ (อารมณ์อยากเล่า) เรื่องของนายทรงเกียรติมหาเศษฐีหนุ่มที่พ่วงท้ายมาด้วยตำแหน่งมาเฟียธุรกิจหมื่นล้าน ที่ต้องผิดหวังในความรักครั้งแรกตั้งแต่เยาวัยของตนทำให้เขานั้นได้ทำผิดพลาดโดยการมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ่งกับผู้หญิงที่เขานั้นไม่เคยรู้จักมาก่อน ต่อมาความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนก็แปรเปลี่ยนเป็นความสัมพันธ์ที่เร้าร้อนยากที่จะหักห้ามใจให้เขานั้นหยุดได้ แต่ในใจของเขานั้นยังคงคิดถึงแต่กับรักครั้งแรกของตนอยู่เสมอ และจะเป็นอย่างไรเมื่อวันหนึ่งเขากลับมารู้หัวใจตัวเองว่าที่จริงแล้วเขานั้นได้หลงรักนางบำเรอชั่วคราวของเขาจนหมดหัวใจ แต่คำบอกรักของเขานั้นก็ไม่มีค่าอีกต่อไปเมื่อเธอไม่ได้อยู่ให้เขานั้นได้สารภาพมัน ความรักที่พึ่งรู้ตัวในวันที่สายเกินไป จะมีเป็นไปได้ไหมที่จะเกิดปฎิหารขึ้นให้เขานั้นได้แก้ไขความผิดพลาดของตัวเอง โปรดติดตามเรื่องราวกันได้นะคะ ในนิยายเรื่องต่อไปของหนูเนส บอกเลยว่าเรื่องนี้ฉีกแนวเขามากเลย ตั้งใจสุดๆหวังว่าเพื่อนจะให้โอกาสรับเรื่องนี้เอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนะคะ อิอิ